O ข้าวร่วมขัน .. O

ชัยภัค ภัทรจินดา - ลาวคำหอม



-1-
O แต่ .. ร่วมบุญตักบาตร .. อาวาสเหนือ
เพ่งจิตเพื่อรอบกุศลแต่หนหลัง
ได้สืบสานตอกย้ำเสริมกำลัง
ลงหยัดหยั่งทอนค่า .. อัตตาตน
O ลงสองเข่ากรประนม .. คอก้มต่ำ
บำบวงธรรมตรึกตรองครรลองผล
แว่วคำพระกล่าวกล่อม .. เข้าล้อมลน
ก็แช่มชื่นเหลือล้นอยู่บนใจ
O เรียวนิ้วงามจับของประคองถวาย
แล้วหมอบกายหน้าก้ม, น้ำพรมใส่
เป็นน้ำมนต์บริกรรมพากย์ธรรมนัย
ป้องอาลัยอาวรณ์ให้ทอนแรง
O ราวหอมรื่นพัสตร์ห่ม .. บังบ่มผิว
ร่ำลมริ้วผ่าวแนบ .. เข้าแอบแฝง
นาสิกใกล้หอมอยู่ .. ฤๅรู้แปลง-
เปลี่ยนจากแหล่งพักตร์ละม่อม .. กรุ่นหอมนั้น
O กลิ่นธูปและควันเทียน .. ไหวเวียนอยู่
เมื่อตารู้ .. งามพิไลเริ่มไหวสั่น
ประกายวับวามอยู่เกินรู้-กัน
จนกราบพระคล้อยหัน .. ก็พลันพบ
O งดงามนักเจ้าเอย .. เมื่อเผยสู่
สบเนตรนิ่งงันอยู่เกินรู้หลบ
เกศินีนวลปรางสะอางครบ
จะเลือนลบจากใจอย่างไรพ้น
O แว่วพระสวดธรรมบท .. ปรากฎเสียง
ความเรื่อยเรียงให้สดับ .. อยู่สับสน
วงพักตร์หวาน, ธรรมนัย-แว่วไหววน
พร้อมอกหนึ่งอึงอล .. อยู่บนยาม

-2-
O มาไหว้พระทำบุญ .. เพื่อหนุนชาติ
หวังบำราศทุกข์โศกแห่งโลกสาม
ให้นัยธรรมหลอมเหลว .. ส่วนเลวทราม
พาข่มข้ามขวากขวางที่วางรอ
O ด้วยศักดิ์ศรีชายผู้ .. ไม่คู้ต่ำ
ไม่อาจย่ำทางสู่ .. ท่านผู้ขอ
ตรองข้อธรรมร้อยเรียงย่อมเพียงพอ
จักเติมต่อวิชชาเป็นอาภรณ์
O มาทำบุญถวายพระ .. สังฆทาน
ให้พระผ่านนัยธรรมขึ้นย้ำสอน
แจ่มกระจ่างโศกสุขไปทุกตอน
แล้วรับพรรื่นล้ำ .. พร้อมน้ำมนต์
O หอมกรุ่นรูปพัสตรา .. เบื้องหน้านั้น
ก่อนค่อยผันพักตร์เหลียว .. มาเกี่ยวผล-
จากรูปเผยสบต้อง .. ตาของคน
ลุกลามอลวนไหวที่ในทรวง
O โพธิ์ยังคงระบัดใบ .. เมื่อใจล่อง-
สู่พักตร์ผ่องเนตรวามที่ลามล่วง-
มาจับจองนัยคำ .. ถ้อยบำบวง-
ให้โชนช่วงรอบกรรม .. มุ่งบำเพ็ญ
O ศักดิ์สิทธิ์เสียจริงหนอ .. คำขอนี้
จึงมือที่ผู้ใดมองไม่เห็น
คล้ายจับจูงชาติภพ .. บรรจบ-เป็น-
นัยแฝงเร้นจดจ่อ .. เฝ้ารอคอย

-3-
O อารามวัดเรือนไม้ที่ริมน้ำ
อีกครั้งที่รอบกรรมและคำถ้อย
พาบรรจบรูปแพงผู้แฝงรอย
ให้คนพลอยถวิลเห็นไม่เว้นวาย
O ใกล้เจดีย์โบสถ์เก่า .. อันเก่าคร่ำ
คือคลื่นน้ำลมพลิ้วเป็นริ้วสาย
บนเรือนไม้นัยธรรม .. แว่วรำบาย
ความมุ่งหมายพิสมัยแห่งใจคน
O รูปอดีตเจ้าหลวงนั้นตั้งเด่น
ที่บวงเซ่นเถ้าปวง .. เริ่มร่วงหล่น
คือวัดโกษาวาส .. ที่ชาติชน
เคยสืบผลธรรมพุทธโดยดุษณี
O ก้มกราบรูปองค์พระ .. รูปพระพุทธ
เหลื่อมทองผุดผ่องตา .. เรื้องราศี
พักตร์สงบงันอยู่ .. ช่วยชูชี-
วาตม์ คนที่รุมร้อน .. ได้ผ่อนลง
O ใกล้ใกล้ที่นั่งสงฆ์ .. ใกล้องค์พระ
แว่ววาทะกล่อมจิตให้คิดบ่ง-
เอาเสี้ยนแหลมแซมจิต .. พาปลิดปลง
แล้วเสริมส่งรอบกรรมในสัมมา
O กราบองค์พระลมรื่นใจตื่นพร้อม
เมื่อคล้ายกรุ่นกลิ่นหอม .. ละม่อมหน้า-
จะวาบไหวบริบทออกจดตา
ใจเอยแต่ละล้าเหลียวหาเงา
O เกษินีนวลปราง .. หันข้างอยู่
คล้ายรอกู้ส่วนเสี้ยว .. ความเปลี่ยวเหงา-
แห่งอาวรณ์รูปนั้นให้บรรเทา
ดูเถิด .. คำพระเจ้า-ยืดยาวจริง
O แล้วก้มกราบรูปสงฆ์..บรรจงน้อม
ผมหล่นล้อมวงหน้า .. จบหน้านิ่ง
เพียงชั่วยามรูปพิไล .. หยุดไหวติง
กลับนานยิ่งในคะนึงของหนึ่งคน
O มาด้วยเพื่อนอีกสอง .. ผู้ปองธรรม
เพื่อขัดค้ำครอบจิตจากพิษฉล
งามรูปลักษณ์กิริยาก็น่ายล
คล้าย-งามล้นล้ำล่วงถึงดวงใจ
O เงยหน้าเจ้า .. หันหน้าเข้าหาเพื่อน
เนตรคล้อยเบือนสบกัน .. ก็พลันไหว-
วาบหวามละลามล่วงสู่ทรวงใน
โอ้อกใครระทึกก้องดั่งกลองตี
O สบแล้วเมินเมียงหลบ .. แล้วสบอีก
ด้วยสุดตาจะอาจปลีก .. หลบหลีกหนี
ชั่วเงียบงันหัวใจ .. กลับไหววี
ราวมือที่แฝงเร้น .. บีบเค้นลง
O ช่างอ้อยสร้อยอ้อยอิ่ง .. เสียยิ่งแล้ว
เนตรผ่องแผ้ว .. แก้มคางเรียวร่างหงส์
ราวแทรกรูปดิ่งด่ำ .. ให้ดำรง
แนบจำนงพาใจพลอยไขว่คว้า
O ใกล้ใกล้ที่นั่งสงฆ์ .. ใกล้องค์พระ
คล้าย-พันธะกุมกัก .. รอหัก .. ฝ่า
ภาพหนึ่งแต่ปางบรรพ์ .. ในสัญญา-
ค่อยแจ่มจ้าโชนช่วงกลางห้วงใจ

-4-
.... มีร่มบังกันให้พ้นไอแดด
ท่ามกลางแวดล้อมก้าวของบ่าวไพร่
ตาดแพรทองงามควรห่มนวลใย
จึงผ่องใสหยัดอยู่ไม่รู้จาง ....
.... มาร่วมบุญงานบวชฟังสวดพระ
หวังลดละ..ทุกข์ผองสิ้นหมองหมาง
แต่กราบก้มงามควรทุกส่วนนาง
ตราบเยื้องย่างสง่าล้วนให้ควรมอง ....

O ราวว่าจินตภาพฟ้องให้มองเห็น
งามเกินเว้นตาพรับเมื่อจับจ้อง
กระโปรงผ้าสีพื้น, แพรผืนทอง-
คล้ายเหลื่อมสองภาพซ้อน .. แต่ตอนนั้น
O ในสายตา-ท่วงที .. ราศีรูป-
เหมือนคอยลูบโลมให้ห้วงใจสั่น
แพรผืนทองพาดบ่า, ภูษาพรรณ-
เบื้องหน้าพลันเหลื่อมเนื้อ .. เป็นเนื้อเดียว
O ภาพนั้น .. แววขัดเขินจำเริญรูป
เทียนควันธูป .. เปลวลอย .. คนคอยเหลียว
และเบื้องหน้าลมพลิ้ว .. เมื่อนิ้วเรียว-
คล้ายรอเหนี่ยวอกใจ .. พลอยไหวตาม
O ภาพนั้น .. แววอุทธัจเผยชัดแจ้ง
และเลศแฝงในตา .. เกินกว่าห้าม
เบื้องหน้านี้ธรรมบท, รูปงดงาม-
ค่อยลุกลาม .. เข้าล้อมให้ยอมตน !
O ภาพแววตาอ่อนละมุน .. คอยหนุนเสริม-
ให้อาวรณ์ฮึกเหิม .. ได้เริ่มต้น-
เร่งกำลังหวานหอมเข้าล้อมลน
พาหวานล้นเอ่อแล้ว .. ทั้งแววตา-
O เช่นภาพการเยื้องย่างของร่างหงส์-
เข้าทับซ้อนรูปองค์ที่ตรงหน้า
เลื่อนหัวใจเลื่อนขวัญรับบัญชา-
ตอบคุณค่าน้ำใจด้วยนัยเดียว
O แต่เมื่อเดินเข้ามาให้ตาเห็น
อย่างลอบเร้นใจละห้อยแต่คอยเหลียว
ตาสบรูป .. อารมณ์ก็กลมเกลียว-
เข้ากอดเกี่ยวรูปพรรณในสัญญา
O หรือหัตถ์พรหมลอบเร้น .. จัดเส้นทาง
ให้ยกย่างเหยียดก้าวมุ่งเข้าหา
แล้วรอการสัมผัส .. รูป-ทัศนา
ก่อคุณค่าจับวางลงกลางใจ
O แต่บัดนั้น .. รุ้งเรื้องที่เบื้องหน้า-
ก็เหมือนว่าทอดโค้งยึดโยงให้-
ความขัดเขินอ่อนหวานที่ด้านใน-
ของอกใจ .. กับผกายแห่งสายตา
O ยิ้มรับความสดใสแห่งวัยเยาว์
เช่นยามเช้าสุมาลย์ช้อย .. ช่อ-คอยท่า-
ภุมรินผึ้งภู่ .. จะรู้มา-
ตฤปรสผาณิตหอม .. อย่างยอมตน
O ยิ้มรับความอ่อนไหว .. ของใครนั้น
กับแวววามไหวสั่นนับพันหน
เอ็นดูความขัดเขินหยอกเอินคน
หวามที่ล้นเอ่อแล้ว .. ผ่านแววตา !
O เหมือนว่างามลามรุกไปทุกบท
ชี้ .. กำหนด .. รูปรอยให้คอยหา
และเหมือนงามลามรุกไปทุกครา-
กับท่วงท่าเหลือบค้อน .. ตาซ่อนยิ้ม ..?

Create Date : 10 สิงหาคม 2557		2 comments
Last Update : 11 มิถุนายน 2566 7:12:07 น.
Counter : 3096 Pageviews.
Share Tweet