O สิ้น .. วาสนา .. O พญาโศก O และแล้วก็มองเห็นความเป็นจริง ว่าทุกสิ่งทุกอย่าง..เพียงร่างฝัน ปรากฎขึ้นเป็นโจทก์..ชี้โทษทัณฑ์ เพื่อสุมใส่โศกศัลย์..เข้าพันธนา O ถวิลถึงก็วิตกสะทกสะท้อน ฑิฆัมพร..เฝ้าแต่เหลียวแลหา ลอยเด่นกลางสรวงนั่น..คือจันทรา จนเกินมือเอื้อมหา..เพื่อคว้าดึง ! O เคว้งคว้างอยู่กลางคลื่นที่ตื่น..คลั่ง คลื่นเทวษที่ลึกดั่ง..เกินหยั่งถึง รอวิญญาณไร้สิทธิ์..ลงติดตรึง- อยู่ก้นบึ้งโศกศัลย์..ในบั้นปลาย O อีกครั้ง..และอีกครา-ความอาวรณ์- ต้องขาดตอนขาดช่วงจนล่วงหาย อีกครั้งที่อาลัยจากใจชาย- ต้องวอดวายล่มคา .. รูปปรารมภ์ O อีกครั้งที่ใจชาย..จะคล้ายว่า- ต้องโทษทัณฑ์ทรมาจนสาสม เมื่องามหนึ่งรูปละม่อมเคยจ่อมจม ต้องมาล่มลับหายกับสายกาล O รูปเอยรูปงามเยาว์..ดั่งเงาล้อม จากเผยรูปเห่กล่อมด้วยหอมหวาน ดลจริตส่งรับอยู่นับนาน กลับต้องลาญลบสิ้น..จากถิ่นทรวง O เสียเจ้า-เยาวรูป..ราวสูบสั่ง- จากเทพทวงเปล่งปลั่ง-คืนฝั่งสรวง มอบเปล่าเปลี่ยวสุมสั่ง..ใจทั้งดวง เป็นภาพลวงรองรับ..การลับ..ลา O จะมีหรือกาลหวนให้จวน-จบ แต่นี้ตราบผืนภพ..ดินกลบหน้า คงรอคอยเงียบเหงาให้เข้ามา- ฉุดลากอาดูรถวิล..ให้สิ้นลง O นี่หรือ-ปวดร้าว, เจ็บ..อันเหน็บหนาว ในทุกก้าวย่างรุดเหมือนสุดบ่ง นี่หรือ..ความขมขื่นที่ยืนยง คล้ายสืบส่งสมสั่ง..จนคั่งคา O จะเจ็บจำฝังไว้..เพื่อได้เห็น- ใจที่เจ้าเหยียบเล่นเหมือนเส้นหญ้า เพื่อปลดปล่อยโทษทัณฑ์ให้บรรดา- ชายอื่นรอเยี่ยมหน้าด้วยสาใจ O เทพผู้กอปรฤทธีทั้งสี่โลก พึงอวยโศกครอบอก-จนหมกไหม้ เอื้อดวงจิตหลอมเหลวด้วยเปลวไฟ เผาผลาญให้มอดสิ้นทั้งจินตนา O จะเกิดดับกี่วัฏฏะวงรอบ ขอนบนอบด้วยเล่ห์เสน่หา ยอมให้เหยียบย่ำเล่นเหมือนเป็นมา ในทุกกาละภพที่พบกัน O อย่าได้คลายอาวรณ์ที่เคยมี ในทุกที่ทางเที่ยวจะเหลียว-หัน จะรอคอยย่ำเหยียบ..อย่างเงียบงัน รอเท้าเรียวเจ้านั้น..เหยียบ-หยันเทอญ   Create Date : 08 มิถุนายน 2554 40 comments Last Update : 21 พฤษภาคม 2566 20:25:10 น. Counter : 7508 Pageviews. Share Tweet

สวัสดีค่ะคุณสดายุ.. ฟ้ารู้สึกยินดี..ที่คุณได้ให้เกียรติมาเยี่ยมเยียนด้วยมิตรภาพที่จริงใจถึงที่บ้านฟ้า...ฟ้าคลิ๊กไปดูอันดับบล็อกเพราะรู้สึกคลับคล้ายคลับคลาว่าใช่สดายุที่ติดลำดับที่ 1 เป็นประจำหรือเปล่า? แต่ฟ้าคิดว่าคงใช่ เพราะในพันทิปไม่มีชื่อซ้ำอยู่แล้ว..และในสมาชิกที่เขียนกลอนเท่าที่ฟ้าผ่านตา ฟ้าไม่เคยเห็นชื่อคุณในเม้นท์ของใครเลย ซึ่งนับว่าเป็นความมีน้ำใจที่มีต่อฟ้าเป็นอย่างมาก และสุดท้ายฟ้าขอขอบคุณ...คุณสดายุเป็นอย่างมากที่..กรุณาช่วยชี้แนะในเรื่องของการเขียนกลอน ฟ้าเขียนกลอนไม่เก่งหรอกค่ะ แค่เพียงเขียนได้แบบอ่านเล่นๆเท่านั้นเอง... คุณเขียนกลอนได้ไพเราะงดงามจนไร้ที่ติอยู่ใน"ขั้นบรมครู" หากฟ้ามีส่วนไหนที่ไม่ถูกต้อง คุณสามารถชี้แนะและติติงได้เสมอนะคะ คิดเสียว่าฟ้าเป็นลูกศิษย์คุณก็แล้วกัน ฟ้าขอขอบคุณสำหรับมิตรภาพที่ดีงามอีกครั้ง...และหวังว่าฟ้าคงมีโอกาสได้ต้อนรับคุณเสมอๆที่บ้านฟ้าด้วยนะคะ...ฟ้าจะรอด้วยความยินดีเป็นอย่างยิ่งค่ะ   โดย: พิรุณร่ำ 8 มิถุนายน 2554 18:57:29 น.

เสียเจ้า-เยาวรูป..ราวสูบสั่ง-น่ากลัวจัง ถ้าไม่ตามด้วย จากเทพทวงเปล่งปลั่ง-คืนฝั่งสรวง จะแปลความอย่างไรให้สวยงามกว่า เคยมองคำว่า"สูบ"ใช้กับธรณีและความหมายเชิงติดลบ เปิดหน้าบุรุษอาดูรใหม่ดีกว่าค่ะ จะตามอ่านไม่บ่นสักคำ บล็อกมวลชนต้องตามใจคนอ่านสิคะ เพราะคนอ่านไม่ต้องลงทุน แฟนคลับประท้วง ก็ให้หน้านี้เป็นนารีปราโมชไม่ใช่เหรอคะ น่าแปลกที่เขียนให้เศร้าก็ได้ด้วย เหมือนจะเศร้าจริงจริงเลย   โดย: Peakroong 8 มิถุนายน 2554 20:51:40 น.

สวัสดีครับ... ขออนุญาตเรียกคุณฟ้านะครับ... ก่อนอื่นต้องขอบคุณดอกไม้ที่นำมามอบให้...ต้องบอกว่าสวยงามมากครับ ปกติผมเองแทบไม่ได้ไปคอมเมนต์ที่ไหนเลยแม้กระทั่งบล็อคของน้องๆ หรือ เพื่อนๆที่แวะเวียนมาทักทาย...เป็นคนนิสัยไม่ค่อยดีอยู่ตรงนี้แหละครับ...หากไม่ใช่เรื่องกลอน หรือ ศาสนาแล้วผมไม่ค่อยมีประเด็นที่จะพูดคุยมากนัก ผมเห็นในบล็อคคุณฟ้ามีกลอนแนวสนุกสนานเฮฮาอยู่ด้วย...จึงเข้าใจเอาว่าจะเป็นคนที่มีบุคคลิกร่าเริงสนุกสนาน..เป็นมิตรกับผู้คน...และลักษณะนี้อีกไม่นานคงมีเพื่อนฝูงมากมาย เรื่องกลอนนั้น ผมเองยังไม่ถึง”ขั้นบรมครู”อย่างที่คุณฟ้าว่ามาหรอกครับ...แค่เขียนมานานและพอเขียนได้เท่านั้น...หากคุณฟ้าสงสัยอยากถามก็พอจะบอกได้อยู่บ้างครับ... ร้อยกรอง เป็นเพียงการกำหนดกฎเกณฑ์ชุดหนึ่งสำหรับรูปแบบหนึ่งๆ...ให้เราลองทำดู...เป้นความท้าทายอย่างหนึ่งในทางอักษรที่จะสื่อข้อความออกไปภายใต้กฎเกณฑ์แล้วให้คนอ่านรู้เรื่อง...ไม่ใช่เรื่องยากเกินไปสำหรับคนที่มีใจรัก ผมเองรู้สึกยินดีมากที่ได้มีโอกาสรู้จักคุณฟ้าในครั้งนี้...ครับ คุณปีกรุ้ง....สวัสดีครับ สรรพสิ่งในโลกล้วนแปรเปลี่ยนเอาแน่นอนไม่ได้....จิตใจและอารมณ์คนก็เช่นเดียวกัน...พระท่านถึงสอนเรื่องอนิจจังไงครับ...นี่แหละหลักไตรลักษณ์แห่งพุทธที่แน่นอนที่สุด...อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา... เวลาสิ่งที่เราคาดหวัง ไม่ได้อย่างที่หวังขึ้นมา...หากรู้ตัวไม่ทันก็จะเกิดอาการที่เรียกว่า"จิตตก" ขึ้นมาฉะนี้แหละครับ... ความสวยงามแห่งรูปของสตรี มักเข้ายึดกุมและครอบครองจิตวิญญาณของบุรุษเสมอมาทุกยุคทุกสมัย...ตั้งแต่คลีโอพัตรา..โน่นมาแล้ว ขณะเดียวกันบริบทของความสัมพันธ์หนุ่มสาวอย่าง กามนิต-วาสิฏฐี หรือ โรมิโอ-จูเลียต ก็มีให้รับรู้อยู่เสมอมาเช่นกัน....แม้ในชีวิตจริง คุณปีกรุ้งคิดว่า...กลอนบทนี้เศร้าไหม ? และอารมณ์คนเขียนน่าจะเศร้าพอกันไหม ครับ?   โดย: สดายุ... 8 มิถุนายน 2554 22:02:12 น.

เข้ามาอ่านครับ   โดย: dontana (dontana ) 8 มิถุนายน 2554 22:13:44 น.

อรุณสวัสดิ์ค่ะคุณสดายุ..อย่าเที่ยวโศกให้มากนักเลยค่ะ..เดี๋ยวน้ำตาจะท่วมบล็อกเอานะคะ..มีความสุขมากๆค่ะ   โดย: พิรุณร่ำ 9 มิถุนายน 2554 6:32:22 น.

คุณสดายุ สวัสดีค่ะ สรรพสิ่งในโลกล้วนแปรเปลี่ยนเอาแน่นอนไม่ได้จริงค่ะ แต่หากเรารู้เท่าทันก็ไม่ทุกข์ใช่ไหมคะ ปลงให้ตกแล้วไม่ต้องเก็บ ถามว่ากลอนเศร้าไหม ก็ต้องเศร้าสิคะ แต่อารมณ์คนเขียนไม่แน่ใจ ไม่ถามดีกว่า(แม้จะอยากรู้มากเลย) ตรงนี้จินตนาการได้ตามใจ เจ้าของบล็อกอนุญาตไว้นานแล้ว แต่หากเศร้าจริงก็ขออภัยค่ะ แบบปลอบใครไม่เป็นเอาเสียเลย จะตั้งใจเขียนกลอนสักบทก็กลัวจะกลายเป็นจำอวดหาเสียง..ยิ่งเศร้าหนัก.. มั่นใจว่าคนเขียนกลอนที่สนใจพุทธศาสนาและรอบรู้เรื่องราวมากมาย ถึงเศร้าก็เศร้าไม่นาน ใช่ไหมคะ เวลาที่ไม่สบายใจจะปลอบตัวเองเสมอว่าใช่คือใช่ ไม่ใช่คือไม่ใช่ วันนี้วันพระ..ทำสมาธิกันค่ะ.. อนิจจัง ทุกขัง อนัตตานะคะ   โดย: Peakroong 9 มิถุนายน 2554 6:49:47 น.

คุณฟ้า...สวัสดีครับ ขอบคุณสำหรับคำแนะนำครับ... สายน้ำไม่เคยไหลย้อนกลับที่เดิมเช่นเดียวกับความสัมพันธ์ของคนเรา... และอีกครั้งที่ต้องขอบคุณสำหรับความสุข สดชื่น แจ่มใส ที่มอบมาให้ดู...ในยามเช่นนี้ ยินดีมากครับที่เปิดบล็อคขึ้นมาก็เห็นดอกไม้สวยงามมาวางไว้ในบล็อค คุณปีกรุ้ง.... สวัสดีครับ...ขอบคุณที่แวะมาพูกคุยเป็นเพื่อน... ผมเองเพิ่งรู้ว่า..ตอนคุณอังคาร กัลยาณพงศ์ ท่านเขียนบท "เสียเจ้า" อันโด่งดังข้ามทศวรรษมานั้น...อารมณ์ตอนเขียนนั้นเป็นอย่างไร...ก็ตอนนี้เอง... หากสังเกตุให้ดี..กลอนข้างบนเองก็ได้รับอิทธิพลมาจากบทนี้เต็มๆเช่นกัน... เสียเจ้า เสียเจ้าราวร้าวมณีรุ้ง มุ่งปรารถนาอะไรในหล้า มิหวังกระทั่งฟากฟ้า ซบหน้าติดดินกินทราย จะเจ็บจำไปถึงปรโลก ฤารอยโศกรู้ร้างจางหาย จะเกิดกี่ฟ้ามาตรมตาย อย่าหมายว่าจะให้หัวใจ ถ้าเจ้าอุบัติบนสวรรค์ ข้าขอลงโลกันตร์หม่นไหม้ สูเป็นไฟเราเป็นไม้ ให้ทำลายสิ้นถึงวิญญาณ แม้แต่ธุลีมิอาลัย ลืมเจ้าไซร้ชั่วกัลปาวสาน ถ้าชาติไหนเกิดไปพบพาน จะทรมานควักทิ้งทั้งแก้วตา ตายไปอยู่ใต้รอยเท้า ให้เจ้าเหยียบเล่นเหมือนเส้นหญ้า เพื่อจดจำพิษช้ำนานา ไปชั่วฟ้าชั่วดินสิ้นเอย.   โดย: สดายุ... 9 มิถุนายน 2554 9:24:15 น.

คุณสดายุค่ะ.. ฟ้าขออนุญาติแวะเข้ามาปลอบใจคุณอีกครั้งค่ะ..ฟ้าไม่รู้ว่าเกิด สิ่งใดขึ้นกับคุณ..แต่ในฐานะที่เราเป็นกัลยาณมิตรที่ดีต่อกัน ฟ้าขอเป็นกำลังใจให้คุณได้มีสติอันมั่นคง มีจิตใจที่เข้มแข็ง พร้อมที่จะก้าวเดินต่อไปด้วยหัวใจที่กล้าแกร่ง..พร้อมกับยิ้มเข้า ไว้..นะคะ "ฟ้าเอาดอกไม้มาปลอบใจ...ให้คลายเศร้าเร็วๆนะคะ"   โดย: พิรุณร่ำ 9 มิถุนายน 2554 13:58:26 น.

สวัสดีครับคุณฟ้า.... ขอขอบคุณสำหรับความปรารถนาดีที่มีให้กัน...ในคำปลอบใจให้กำลังใจ และในช่อดอกไม้แสนสวยช่อนี้...จนคนที่ได้รับหากกำลังป่วยอยู่คงหายป่วยได้ในฉับพลัน... คุณฟ้าเป็นคนมีน้ำใจงดงามมากนะครับ...ความเห็นอกเห็นใจผู้อื่นเป็นคุณธรรมสำคัญของวิญญูชนครับ....ซึ่งคุณฟ้ามีอยู่เต็มเปี่ยม ผมจึงไม่แปลกใจเลยหากคุณจะเป็นคนที่มีคนรักคนพอใจมากมาย... ความปรารถนาอันใดที่มีให้มา...ผมก็ขอมอบกลับไปให้คุณฟ้าด้วยความจริงใจนะครับ   โดย: สดายุ... 9 มิถุนายน 2554 15:06:36 น.

ช่วงนี้มาหาอาหารตาอาหารใจที่นี่ได้บ่อยนิดนึงค่ะ เพราะได้เป็นเจ้าแม่ห้องคอมพิวเตอร์ กับ internet เอง 555 อยู่กะคอมพิวเตอร์ที่ทำงาน วันละ 8 ชั่วโมงเป็นอย่างน้อย และที่บ้านอีกไม่ต่ำกว่า 4 ชั่วโมง แหะๆๆๆ เปลี่ยนแว่นสายตามาแล้ว 1 ครั้ง ก่อนจะพ้นเบญจเพส คงต้องเปลี่ยนอีกครั้งมั้ง พี่กายคะ ความสุขกับความเศร้ามันอยู่ห่างกันแค่ชั่ววินาทีเอง พี่ว่าจริงไหมคะ   โดย: ม่านแพร IP: 223.204.94.190 9 มิถุนายน 2554 16:12:51 น.

คุณสดายุ สวัสดีค่ะ ยินดีที่ได้เข้ามาคุยในนี้นะคะ เพราะมีคำตอบให้มากมาย ในนี้มีบล็อกกลอนเยอะแยะ แต่เหมือนมีแนวต่างไม่มากนัก เลาะไปทุกหน้า พบว่าบางคนก็มีบล็อกหลายบล็อก เลยนั่งเรียนวิชาแกะรอยอัตลักษณ์อยู่ค่ะ เป็นศาสตร์ที่น่าสนใจ บทกวีสุดโต่งของคุณอังคารไม่เหมือนคนอาลัยรักเลยสักนิด เหมือนเป็นแค้นฝังหุ่นมากกว่า แต่งานของคุณสดายุข้างบนมีความอาลัยอาวรณ์หยอดไว้ในทุกบท ดูความต่างสิคะ แม้แต่ธุลีมิอาลัย ลืมเจ้าไซร้ชั่วกัลปาวสาน ถ้าชาติไหนเกิดไปพบพาน จะทรมานควักทิ้งทั้งแก้วตา จะเกิดดับกี่วัฏฏะวงรอบ ขอนบนอบด้วยเล่ห์เสน่หา ยอมให้เหยียบย่ำเล่นเหมือนเป็นมา ในทุกกาละภพที่พบกัน ถ้าเจ้าอุบัติบนสวรรค์ ข้าขอลงโลกันตร์หม่นไหม้ สูเป็นไฟเราเป็นไม้ ให้ทำลายสิ้นถึงวิญญาณ เทพผู้กอปรฤทธีทั้งสี่โลก พึงอวยโศกครอบอก-จนหมกไหม้ เอื้อดวงจิตหลอมเหลวด้วยเปลวไฟ เผาผลาญให้มอดสิ้นทั้งจินตนา จนแม้ในบทสุดท้าย "อย่าได้คลายอาวรณ์ที่เคยมี ในทุกที่ทางเที่ยวจะเหลียว-หัน จะรอคอยย่ำเหยียบ..อย่างเงียบงัน รอเท้าเรียวเจ้านั้น..เหยียบ-หยันเทอญ" จะเจ็บจำไปถึงปรโลก ฤารอยโศกรู้ร้างจางหาย จะเกิดกี่ฟ้ามาตรมตาย อย่าหมายว่าจะให้หัวใจ สรุปว่าคนละอารมณ์กวีเลย ว่าแต่คุณสดายุ"ป่วย"จริงจริงเหรอคะ.. ก็ฟังว่าจะพากันหนีพ่ออยู่เมื่อวานนี้เอง คิดจะหอบดอกไม้มาเยี่ยมมั่ง ก็แพ้เกสรดอกไม้เสียได้ อย่า"ป่วย"นานเลยค่ะ รอบท "สุดรอคอยค่อยเห็นว่าเป็นเจ้า" กลับมาอีกครั้งในเร็ววันนะคะ   โดย: Peakroong 9 มิถุนายน 2554 17:48:07 น.

ม่านแพร.... อ้อ เปลี่ยนหน้าที่แล้วหรือนี่...ก็ดีนะอยู่กับอินเตอร์เนตมันมีความรู้หลากหลายกว้างขวางดีมาก...หากเป็นคนไขว่รู้รักการอ่านแล้วล่ะก็...มีให้อ่านไม่หวาดไม่ไหวทีเดียว มาแลคเชอร์เรื่องปรัชญากันสักหน่อย... พระท่านว่า...นันทิใดในเวทนา นั่นคือ อุปาทาน นันทิ น. ผู้มีความยินดี. (ส.). เวทนา ๑ [เวทะ] น. ความรู้สึก, ความรู้สึกทุกข์สุข, (เป็นขันธ์ ๑ ในขันธ์ทั้ง ๕ คือ รูป เวทนา สัญญา สังขาร และวิญญาณ); ความเจ็บปวด, ทุกข์ทรมาน. (ป., ส.). อุปาทาน [อุปาทาน, อุบปาทาน] น. การยึดมั่นถือมั่น, การนึกเอาเองแล้ว ยึดมั่นถือมั่นว่าจะต้องเป็นอย่างนั้น ๆ. (ป.). (ส. คือสันสกฤต....ป. คือ ประโยค คือ บาลี) เมื่อตาเห็นรูป...บุคคลผู้กอปรอยู่ด้วยอวิชชาคือสภาพที่ปราศจากความรู้อยู่พร้อมแล้วนั่น...อำนาจแห่งการปรุงแต่งที่เราเรียกว่า สังขาร ก็จะทำหน้าที่ในทันที สร้างวิญญาณทางตาคือจักขุวิญญาณสวมทับตาเนื้อที่เราเรียกว่าอายตนะภายใน...บัดนั้นเองการสัมผัสของรูป กับ จักขุวิญญาณ ก็เกิดขึ้น...แล้วปรุงแต่งเป็นตัณหา ตัณหา [ตันหา] น. ความทะยานอยาก, โดยทั่วไปใช้หมายถึงความใคร่ในกาม. (ป.; ส. ตฺฤษฺณา). เมื่อจิตที่ยังฝึกไว้ไม่รวดเร็วพอหยุดไม่ทัน...ตัวตัณหาก็ปรุงแต่งต่อไปเป็นเวทนาในชั่วพริบตานั้น...เมื่อถึงอุปาทาน ก็เรียกว่าสายเสียแล้ว จิตมันจับยึดผูกพันไว้เรียบร้อย...จนเป็น ภพ ชาติ ชรามรณะ....เอวังก็มีด้วยประการฉะนี้ ภพ - โลกเป็นที่อยู่ของสัตว์, ชาติ - การเกิดของสังขาร (อำนาจการปรุงแต่งทั้งปวง) การเกิดขึ้นของทุกข์ในจิตก็ถึงพร้อม... วินาทียังยาวนานเกินไป กับ ภาวะที่เกิดขึ้นติดต่อเป็นลูกโซ่....มันต้องบอกว่า ชั่วกระพริบตา คุณปีกรุ้ง.... ครับ...บทของคุณอังคารออกแนว...อติพจน์ ไปหน่อย...แต่การใช้คำใหญ่คำโตแบบนั้นแหละที่ในเชิงโวหารกวีแล้ว ต้องถือว่ากระชากใจนักเชียว.... ส่วนของผมเป็นแนว เจียมเนื้อเจียมตัว...ไปหลงรักดอกฟ้า กระต่ายหลงจันทร์ อะไรประมาณนั้น...หากเคยอ่านเพชรพระอุมา...ก็คงนายพรานไพรใจฉกาจกับราชนิกูลสาวสวยคนนั้นนั่นแหละ.... ส่วนเรื่องหนีพ่ออะไรนั่น...ไปเอาที่ไหนมาพูดครับ...น่าจะเป็นสำนวนพูดเล่นของหนุ่มยุคขวัญกะเรียมมากกว่าที่ว่า...รักพี่ต้องหนีพ่อ...555 ผมเป็นคนอาภัพเรื่องผู้หญิงครับ...มักจะเป็นว่าไปรักชอบคนที่เขาไม่มีใจให้เป็นส่วนมาก...อาจเป็นเพราะมักชอบสาวสวย...และสาวสวยมักมีหนุ่มหล่อเคียงข้างอยู่แล้วเป็นส่วนมาก (คิดเอาเองครับ) จึงไม่เคยสมหวังกับใครเขา... O หมาย – เค้นชีพบีบชาติ..ลงลาดรับ ไว้สำหรับรอบล้อม..ใจ"หม่อมฉัน" หมาย - รองภาษพจนีย์ด้วยชีวัน ทอนโศกศัลย์ห่างเห..รูปเทพินทร์ ยินดีที่แวะมาทักทายครับ   โดย: สดายุ... 9 มิถุนายน 2554 18:55:29 น.

ทักทายยามค่ำค่ะคุณสดายุ.. ฟ้าถ้าได้รู้ว่าคนกำลังจะมีความทุกข์นี่..ต้องมาให้กำลังใจกันบ่อยๆหน่อยค่ะ.. ฟ้าอยากจะให้ข้อคิดตามคำที่องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าได้ตรัสเอาไว้นะคะว่า"ที่ใดมีรัก ที่นั่นย่อมมีทุกข์ " และหากรักมาก ก็ทุกข์มาก รักน้อยก็ทุกข์น้อย ไม่รักก็ไม่ทุกข์เลย แต่คุณไม่ได้สิ่งที่รัก ย่อมเป็นทุกข์ ฟ้าอยากให้คุณได้ลองพิจารณาธรรมตามที่...พระองค์ท่านได้กล่าวไว้ตามสภาพจริง อาจจะทำให้คุณได้สติและมีปัญญาที่...จะพาตัวเองให้พ้นจากทุกข์ได้ ฟ้าขอเป็นกำลังใจให้คุณ...ฝ่าฟันทุกข์อันเกิดจากรักไม่สมหวังให้ผ่านพ้นไปได้ด้วยดีนะคะ... และถ้าหากดอกไม้จะช่วยทำให้คุณได้คลายโศกมากขึ้น ฟ้ายินดีที่จะส่งมาให้อีก...เพื่อเป็นขวัญและกำลังใจให้คุณด้วยนะคะ ดงทิวลิปคลายโศกค่ะ กระเช้ากุหลาบปลอบใจ   โดย: พิรุณร่ำ 9 มิถุนายน 2554 20:45:45 น.

สวัสดียามค่ำครับคุณฟ้า.... ชายใดมีคุณอยู่เคียงข้างคงทั้งรักทั้งหลงนะ..ผมว่า เพราะมีความอ่อนโยนในจิตใจ...มีความเห็นอกเห็นใจผู้อื่นอย่างน่ายกย่อง... ครับ...ผมกำลังใช้ธรรมของพระพุทธองค์รำงับความหม่นมัวในหัวใจอยู่อย่างแข็งขันยิ่งครับ... กำลังใจจากมิตรผู้มีความปรารถนาดีต่อกันช่วยด้านจิตใจได้ดีเหลือเกิน... และต้องขอขอบคุณในเจตนารมย์อันเป็นกุศลนี้อย่างยิ่งที่จะช่วยปลอบใจผู้อื่นของคุณฟ้า...ที่ผมเองก็ไม่ได้พบเจอบ่อยนัก...ในสังคมยุคนี้ ดอกไม้ทั้งสองชนิดสวยงามมากแค่ไหนก็ไม่เท่าน้ำใจคนให้หรอกครับ...คนรับย่อมซาบซึ้งนักแล้ว... ขอให้มีความสุขกับคนที่คุณฟ้ารักนะครับ...   โดย: สดายุ... 9 มิถุนายน 2554 21:10:49 น.

พี่คะ ในวันที่ทิพย์อ่านย้อนไปถึงบทนี้ ในความรู้สึกตอนนั้นคือความสุขใจที่ได้สัมผัสตัวอักษรที่เรียงร้อยไว้อย่างงดงาม ความรักที่งดงามและมากมายจากหัวใจของบุรุษหนึ่ง ที่มีต่อหญิงอันเป็นที่รัก ที่ไม่เสื่อมคลาย บทกลอนนี้ยังคงไพเราะเหมือนเดิมไม่เสื่อมคลาย แต่วันนี้กลับสัมผัสได้ถึงความเศร้าในหัวใจ...ของพี่ แต่พี่ชายเป็นคนที่เข้มแข็ง ทิพย์เชื่อว่าอีกไม่นาน จะได้อ่านนารีปราโมช ที่แสนอ่อนหวานอีก...   โดย: ทิพย์ IP: 110.49.241.39 9 มิถุนายน 2554 21:30:05 น.

จะดีเลวร้ายเพียงใดผ่านมาแล้วก็ต้องไป   โดย: หนึ่งมิตร IP: 202.91.19.194, 82.145.209.63 9 มิถุนายน 2554 22:22:42 น.

อรุณสวัสดิ์ค่ะคุณสดายุ..วันนี้ฟ้านำกำลังใจมามอบให้ สู้ สู้ สู้ อย่างชายชาติทรนง มีความสุขมากๆนะคะ   โดย: พิรุณร่ำ 10 มิถุนายน 2554 5:37:11 น.

ทิพย์... พี่ไม่ค่อยได้เขียนบทกลอนในอารมณ์นี้นัก...จำได้ว่ามีไม่เกิน 5 บท...ส่วนมากที่เขียนจะเป็นการบรรยาย"กิริยาของนารี" ผู้มีรูปงามเป็นส่วนใหญ่... เพราะเหตุว่าบุคลิกท่าทางของนารีนั้น...ธรรมชาติได้สร้างขึ้นมาให้เป็นที่น่าเอ็นดูนัก แทบทุกคนในวัยที่เริ่มเป็นสาว....และในภาวะการณ์นั้นๆบุคคลแวดล้อมที่"ไม่มีความละเอียดอ่อนพอ" จะไม่สามารถเข้าใจบรรดาอ่อนน้อยนั้นได้เลย... บทกลอนที่บรรยายความตามอิริยาบทของสาวน้อยจึงมีมากมายในการถ่ายทอดของพี่...ที่ดูเหมือนจะไม่หมดไม่สิ้น... ความอ่อนโยน..อ่อนหวาน...กอปรด้วยวาจาอันไพเราะเป้นเสน่ห์ของดรุณีวัยกำดัดที่ทำให้กลอนเพลงยาวได้สืบทอดดำรงมาจนถึงยุคนารีปราโมชในปัจจุบันอย่างไม่เคยขาดช่วง... หากแต่บทอ่อนหวานแบบนั้นจำเป็นต้องมี "รูป" เป็นแรงบันดาลใจเป็นอย่างยิ่ง...หาไม่เช่นนั้นแล้ว...จักไปไม่เป็นเลยทีเดียว... ขอบคุณนะคะ ที่มาคุยเป็นเพื่อนพี่ในยามที่พี่ไม่มีใคร....ยิ้ม หนึ่งมิตร.... สวัสดีครับ...เรื่องพวกนี้ผมเข้าใจดีครับ...ขอบคุณที่แวะมาให้กำลังใจ คุณฟ้า.... ขอบคุณสำหรับรูปทะเลและท้องฟ้าที่สดใส... ผมชอบถ้อยคำในรูปมากเลย...อีกไม่นานหวังว่าจะเจอใครสักคนบอกกับผมเช่นนี้อีกสักครั้ง... "ขอเราสอง...มีกันและกันตลอดไป" ขอบคุณมากครับ....ยิ้ม ๆ   โดย: สดายุ... 10 มิถุนายน 2554 7:13:09 น.

ฮือๆๆๆๆ พวกเรามาแสดงความเสียใจอย่างสุดซึ้งกับคุณด้วย ก็บอกแล้วไงถ้าเราไม่หล่อจริง ก็อย่าไปหลงรักคนสวยเลย แล้วเป็นไงช้ำรักอีกตามเคย นี่โชคดีที่ยังไม่ตายแต่ก็คงร่อแร่ เอ้าแจ่มเอ้ย คั้นน้ำใบบัวบกสัก 3 ปี๊บทั้งกิน ทั้งทา อาบด้วย ใครที่เคยเป็นแฟนคลับกัน ก็มาช่วยดูแลใจกันยามทุกข์ยากหน่อย อย่าปล่อยให้โศกกันนาน เดี๋ยวจะซี้แหงแก๋ซะก่อน กลุ้มแทนจริงๆพับผ่า ถ้าเนตติดก็จะมาดูอาการกันใหม่ก็แล้วกันนะพ่อสดายุคนดี   โดย: คณะสาวซิ่ง IP: 61.19.86.130 10 มิถุนายน 2554 12:05:35 น.

สวัสดีค่ะพี่สดายุ เศร้าจริงอะไรจริงค่ะ   โดย: medkhanun 10 มิถุนายน 2554 14:48:50 น.

....ไม่ได้เปลี่ยนหน้าที่ค่ะ แต่เปลี่ยนวิชาสอน ได้เป็น Master teacher ภาษาไทย และ Master teacher บรรณารักษ์ แต่มาสอนคอมพิวเตอร์ ฟังดูดีไหมคะ 555 .....นี่เป็นสาเหตุหนึ่งที่ทำให้ ม่านต้องทำงานมากขึ้น เพราะต้องหาความรู้เพิ่มเติมเรื่องของคอมพิวเตอร์ แบบลึกมากกว่าที่เป็น กำลังลงเรียน ป.โท เทคโนโลยีสารสนเทศ แบบคู่ขนาน อีกสักใบ ในเดือน ต.ค.นี้ จะได้การันตีได้ว่า สอนตรงกับที่เรียนมาจริงๆ .....พี่กายว่าความสุขความเศร้าอยู่ใกล้กันชั่วกระพริบตา ม่านก็หวังว่าพี่กายคงกระพริบตาได้แล้วเนอะ   โดย: ม่านแพร IP: 223.204.94.190 10 มิถุนายน 2554 16:48:06 น.

สาวซิ่ง.... ขอบคุณที่อุตส่าห์จะหาน้ำบัวบกมาให้อาบ...แต่ผมเป็นคนชอบ โค๊กซีโร่ มาก..ขอเปลี่ยนก็แล้วกันจะได้ไม่ต้องซื้อเอง...555 เรื่องชอบสาวสวยมันเป็นเรื่องที่แก้ยาก...มันฝังลงไปในโครโมโซมแล้ว...ชาตินี้คงไม่สามารถเปลี่ยนได้อีกแล้ว... คติผมมีว่า... หากแม้นไม่ได้คู่ที่พึงเชย...ก็อย่ามีคู่เสียเลยจะดีกว่า... และหากเอาดีทางนี้ไม่ได้แน่นอนแล้ว...จะขอพึ่งธรรมพระศาสดาเป็นลำดับต่อไป...ดังนี้ขอรับ เม็ดขนุน.... เศร้า ไม่เศร้า ฟังเพลงดูก็แล้วกัน... ใครนะช่างแต่งเพลงนี้... สงสารพี่รึเปล่า เราน่ะ... ม่านแพร.... แสดงว่าเขาเห็นศักยภาพของเราสินะ....ว่าสามารถหลายด้าน....หรือไม่ก็เป็นคนที่"เอาได้" มอบหมายอะไรแล้วจัดการเรื่องราวได้ดี...คิดเป็นระบบ... ยังเป็นผู้น้อยก็พยายามวิ่งเข้าหางาน (ไม่ใช่วิ่งเข้าหานาย...เหมือนผู้ชายหลายๆคน) เพราะมันเป็นศักดิ์ศรีของความเป็นมนุษย์... เขาคงไม่มอบหมายงานที่มีความสำคัญให้คนที่"ไม่ได้เรื่อง" ทำหรอก....เพราะมันเหนื่อยที่ต้องมาคอยตามเช็คว่าจะทำเสร็จตามกำหนดเวลาหรือเปล่า.... คอมพิวเตอร์...มีแค่สองเรื่อง...hardware กับ software...เราเป็นแค่ user ที่ต้องพยายามเรียนรู้ในส่วนของการใช้งานด้าน software เป็นหลักเท่านั้นเอง....งาน hardware เป็นเรื่องของคนที่เรียนรู้มาเฉพาะทางที่จะเป็นผู้ดูแล... software เองก็มีหลายระดับ....พื้นฐานสุดก็คือ...operating system (os) ที่มีชื่อเรียกว่า window ของไมโครซอฟท์ หรือ ลีนุกซ์อันเป็น os ที่คนทั้งหลายร่วมกันพัฒนาเป็นระบบเปิดและไม่มีลิขสิทธิ์ (เกิดขึ้นจากพวกต่อต้านการผูกขาดของไมโครซอฟท์) ทั้งหลาย....หรือ Macintosh หากเป็นเครื่องของ apple ..... เมื่อมีระบบพื้นฐานแล้ว...ก็จะมีระบบย่อยที่ใช้งานบนระบบพื้นฐานพวกนี้อีกทีเช่น ระบบท่องเวป เป็นต้นว่า Internet Exploror IE ของค่ายไมโครซอฟท์....GoogleChrom ของค่าย กูเกิล....Mozzilla Firefox ของค่ายอะไรก็ไม่รู้...Maxthon ของไมโครซอฟท์....safari ของค่าย apple...เป็นต้น รวมทั้งระบบช่วยงานเฉพาะด้านต่างๆ...เช่น paint ใช้สำหรับจัดการเรื่องรูปภาพ... โปรแกรมจัดการเรื่องเพลง...โปรแกรมจัดการเรื่องไวรัส...โปรแกรมทำแบบทางวิศวกรรมเช่น AutoCAD...Premavera....เป็นต้น...ฯลฯ หากมองภาพใหญ่ๆได้แล้ว เราจะเข้าใจได้ง่าย   โดย: สดายุ... 10 มิถุนายน 2554 17:52:54 น.

ทักทายยามสุรีย์ลับฟ้าค่ะคุณสดายุ.. ฟ้าเอาไอศครีมผลไม้รวม..มาเยี่ยมผู้ป่วยไข้ใจค่ะ.. วันนี้อาการดีขึ้นบ้างหรือยังค่ะ?..ฟ้าคาดว่าผู้ป่วยใจเข้มแข็งแบบนี้ คงป่วยอีกไม่นานนะคะ..ฟ้าเอาใจช่วยให้หายโดยเร็ววันค่ะ   โดย: พิรุณร่ำ 10 มิถุนายน 2554 19:03:57 น.

ตั้งอกตั้งใจมาดูว่าเปลี่ยนอารมณ์กลอนหรือยัง เลยทันอ่านปณิธานกวีข้างบน แหม๋..วันไหนถ้าได้พึ่งพระธรรมศาสดาเป็นการถาวรแล้ว บทเด่นๆอย่าง คำข้าวและใจคน คงยิ่งดังหยุดไม่อยู่เลยสิคะ แต่ภาพข้างบนไม่เข้ากับเพลงและอารมณ์กลอนสักนิด ถามเรื่องดาวน์โหลดยูทูปด้วยโปรแกรม IDM ได้ไหมคะ เผื่อมีใครสนใจเพราะยูทูปที่มากับ IDM เร็วกว่า keepvid แต่มีปัญหา(อีกแล้ว)ที่โหลดทีไรวิ่งเข้า GOM ทุกที จะทำอย่างไรให้เป็นไฟล์ winamp วงกลมแล้วชี้ให้หน่อยสิคะ หาอยู่หลายวัน อยากได้เพลงหลายเพลงไปใส่ E-Book ค่ะ ขอบพระคุณมาเป็นอย่างสูงนะคะ   โดย: Peakroong 10 มิถุนายน 2554 19:29:54 น.

สวัสดีขอรับคุณฟ้า เหมือนจะรู้ใจผมดีทีเดียว...พอดีกับว่าเป็นคนชอบทานไอศครีมเอามากๆ....ในรูปที่เอามานี่ก็เป็นผลไม้ที่อยากทานทั้งนั้น...โดยเฉพาะกีวี... คุณฟ้าลองซื้อไอศครีมวอลล์วนิลามา แล้ว ตักลูกพีชกระป๋องพร้อมน้ำหวานนิดหน่อยแปะหน้าลงไป...ราดด้วยชอคโกแลตเหลวของเฮอร์ชี...แล้วโรยด้วยลูกเกดแห้งแบบสีดำ...นั่นล่ะ...สวรรค์ในปากเลยทีเดียว... แต่ทานมากไม่ดีครับ...นอกจากเปลืองเงินแล้วยัง...อ้วนด้วย...อิๆๆ ผมได้กำลังใจจากคุณฟ้าและน้องๆ...ทำให้ดีขึ้นพอสมควรแล้วครับ ต้องขอบคุณในน้ำใจ และความปรารถนาดีที่มีให้กันตั้งแต่แรกรู้จักนี้ มากมาย...เกินคำพูดจะกล่าวได้...ขอรับ   โดย: สดายุ... 10 มิถุนายน 2554 19:32:14 น.

คุณปีกรุ้ง.... ที่จริงบท"คำข้าวและใจคน" ที่วิ่งอยู่แถบขวามือนี้...ผมเองก็ชอบกว่าหลายๆบทที่ใช้คำได้อย่างที่ต้องการ... บริบทแบบในกลอนนี้ขาดสิ่งที่สำคัญมากอยู่ประการหนึ่ง..คือรูปประกอบ...ยังไม่ชอบรูปที่ใช้อยู่นี่เท่าไรเลย...หายากมากรูปสาวงามที่กำลังใส่บาตร ที่งามถูกใจทั้งรูปหน้าที่สวยระดับ แคทลียา แมคอินทอช ตอนอายุ 18 ที่กำลังก้มน้อยๆ. ..กำลังคดคำข้าวใส่บาตรพระอยู่..ทั้งรูปร่างเพรียวงามด้วยชุดไทยดั้งเดิม ผ้านุ่งสีแดงสด ห่มสไบเฉียงสีทอง...ผมยาวถึงกลางหลังดำสนิท...และยืนบนพื้นหญ้าเขียวนุ่มเท้าเปล่า...มีกำไลทองข้อเท้าวงเล็กๆ..... หากเจอที่ไหน อย่าลืมเอามาฝากผมด้วยนะครับ... ส่วนโปรแกรมที่ว่า...ยังไม่ได้ลองเลย...ไว้มีเวลาแล้วผมจะลองดูก่อน... ได้ความเยี่ยงไรแล้วจะมาบอก นะขอรับ   โดย: สดายุ... 10 มิถุนายน 2554 19:47:13 น.

ภาพประกอบคำข้าวและใจคนสวยงามร่วมสมัยนะคะ ที่ไม่เข้ากับอารมณ์กลอนและเพลงนั่นคือภาพคนเสื้อลายขนมชั้นข้างบน ถ้าพบสาวผมยาวกำลังคดคำข้าวใส่บาตรพระอยู่.. ทั้งรูปร่างเพรียวงามด้วยชุดไทยดั้งเดิม ผ้านุ่งสีแดงสด ห่มสไบเฉียงสีทอง...ผมยาวถึงกลางหลังดำสนิท... และยืนบนพื้นหญ้าเขียวนุ่มเท้าเปล่า... มีกำไลทองข้อเท้าวงเล็กๆ.....ตอนเช้ามืด..คงคิดหนักเลยค่ะ เรื่องโปรแกรมหากได้ความก่อนเยี่ยงไรแล้วจะมาเล่าสู่กันฟังค่ะ   โดย: Peakroong 10 มิถุนายน 2554 20:23:55 น.

อ้อ ครับ... คงเป็นใบหน้าที่ยิ้มแย้มไม่เข้ากับเพลงพญาโศกกระมัง....เปลี่ยนเป็นหน้าเฉยๆก็ดีเหมือนกัน... รูปนางเอกของผมส่วนมากจะหายาก...ผมพยายามหาจากกิจกรรมของกองประกวดนางงามทุกปี...แต่ผิดหวัง...ไม่เคยมีภาพสวยๆ อย่างที่ถูกใจออกมาเลย....ซึ่งแปลกมากทั้งๆที่เป็นกิจกรรมของคนสวยๆทั้งนั้น...แต่คนจัดการเหมือนไม่มีภาพตั้งอยู่ในความคิดเลยว่าทำการประชาสัมพันธ์แบบไหน คนถึงจะติดตาม รวมทั้งเผยแพร่ความงามแบบไทยๆไปทั่วโลกผ่านโลกออนไลน์....รูปแบบไหนถึงเรียกความสนใจจากทั้งคนไทยและต่างชาติ.... ส่วนมากมีสัญญลักษณ์แห่งความเป็นของตนคาดกลาง คาดบน คาดล่าง ด้วยตัวอักษรแสดงความหวงแหน ทำให้ภาพรกรุงรังเสียบรรยากาศไปหมด....ทำให้ภาพเสียหายหมด ไม่น่าดูเลย....จริงไหมครับ lสงสัยคงต้องรอชาติหน้า...   โดย: สดายุ... 10 มิถุนายน 2554 23:14:32 น.

ติดตามอ่านอยู่ตลอด จากรัก ถึงโศก ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เป็นกำลังใจให้คุณสดายุเสมอ หมายเหตุ ปรกติไม่ได้ comment วันนี้เห็นต้องขอให้กำลังใจกันหน่อยค่ะ   โดย: โสพิศ IP: 124.121.149.65 11 มิถุนายน 2554 1:43:32 น.

มายิ้มทักทายในวันหยุดค่ะคุณสดายุ.. ฟ้าคิดว่าคุณคงจะสบายใจดีขึ้นมากแล้วใช่ไหมค่ะ?.. ในยามภาวะที่เรากำลังทุกข์..สิ่งไหนหามีค่า..เท่ากับกำลังใจในยามทุกข์ทนนี้ไม่.. ฟ้าเห็นคุณค่าของกำลังใจ..และขอเป็นส่วนหนึ่งที่จะมอบกำลังใจให้คุณเสมอค่ะคุณสดายุ..มีความสุขมากๆนะคะ   โดย: พิรุณร่ำ 11 มิถุนายน 2554 6:36:36 น.

คุณสดายุ นับจากปี 2477 ที่มีการประกวด"นางงาม" มาก็มีวิวัฒนาการอยู่เยอะ งามอย่างไทยแท้มีให้เห็นในยุคแรกๆ ก่อนวัฒนธรรมข้ามชาติจะไหลลาม ปัจจุบันหน้าตานางสาวไทย - ความงาม เน้นความเป็น "สากล" เป้าหมายหลักจากการเผยแพร่วัฒนธรรม การส่งเสริมการท่องเที่ยว การประชาสัมพันธ์ เปลี่ยนไปเป็นชิงตำแหน่งที่สากลกว่า หน้าตาก็ออกมาอย่างนี้แหล่ะค่ะ อ่านทีแรกยังงัวเงียอยู่ตกใจนึกว่าจะให้สาวงามเปลือยกายประกวด ไม่ต้องคาดบน คาดกลาง คาดล่าง ที่แท้ก็ลิขสิทธิ์ภาพนี่เอง ต้องส่งแบบคลิปสดๆเลยดีไหมคะ เมื่อชาติคือการเกิดของสังขาร (อำนาจการปรุงแต่งทั้งปวง) ก็คงต้องรอไปเรื่อยๆ (แล้วจะรอทำไมล่ะคะ งง..)   โดย: Peakroong 11 มิถุนายน 2554 7:25:04 น.

คุณโสพิศ.... สวัสดีครับ....ขอขอบคุณที่มาให้กำลังใจ ทั้งๆที่ไม่เห็นคอมเมนต์กันมานานแล้ว... สรรพสิ่งล้วนเปลี่ยนแปลงไปตามกาลเวลาครับ....เราต้องยอมรับมันให้ได้ คุณฟ้า.... สวัสดีครับ....ต้องบอกว่าคุณฟ้าเป็นคนทำให้บล็อคนี้มีสีสันขึ้น...ด้วยรูปภาพสวยงามต่างๆที่นำมามอบให้เป็นกำลังใจ.... ต้องบอกว่ามีความยินดีทุกครั้งที่เห็นนาม "พิรุณร่ำ" มาปรากฏให้เห็นพร้อมทั้งรูปภาพสวยงามที่มีถ้อยคำอันควรแก่การจดจำ... ผมหวังว่าจะได้เห็นเช่นนี้ไปตราบนานเท่านาน... ขอบคุณครับ คุณปีกรุ้ง.... ที่จริงผมไม่ควรพูดถึงบรรดานางงามเข้าประกวดเหล่านั้น....เพียงแต่เมื่อเราต้องการอะไรเราก็จำต้องพยายามคิดไปในทางที่มีความเป็นไปได้ที่จะได้มาให้มากที่สุด....และในกองประกวดนางงามนั้น โดยเฉลี่ยแล้วก็ย่อมมีความงามอยู่เหนือคนทั่วไปทั้งโดยรูปและโดยวัย...อันเป็นการระบุไว้แล้วเป็นการเฉพาะเจาะจง.... อาจมีส่วนทับซ้อนกันอยู่บ้างกับความต้องการของผม....ที่ต้องการ - รูปที่แสดงถึงความเป็นไทยโบราณโดยการแต่งกาย.... - แสดงถึงความเป็นพุทธโดยบริบทแวดล้อม...คือการตักบาตร - แสดงถึงความงามของนางในจินตนาการผ่านรูปความสวยงามแห่งยุคสมัย (ที่ไม่ใช่งามแบบไทยโบราณ...แต่งามแบบลูกครึ่ง...ดังตัวดาราที่ระบุนามไว้ก่อนแล้วนั้น) หากผมเจอความงามดังกล่าวแล้วนั้น....บทแบบ คำข้าวและใจคน คงได้เขียนอีก....เพราะมันฝังใจครับ   โดย: สดายุ... 11 มิถุนายน 2554 8:04:27 น.

คุณสดายุ ในช่วงชีวิตของคนเรามีภาพที่ควรแก่การจดจำมากมาย เลือกเก็บภาพที่งดงามนะคะ เอาต้นวาสนามาฝากค่ะ วาสนาเป็นไม้มงคล หากปลูกลงดินจะสูงและแพร่ขยายให้ร่มเงา เวลาออกดอกสะพรั่งสวยงาม แต่กลิ่นแรงจนเป็นภัยต่อระบบหายใจ คนส่วนหนึ่งนิยมเลือกปลูกเพาะในกระถางตามรสนิยมของตัวเอง กระถางปลูกราคาแพงแพงทำให้ไม้มองดูเหมือนมีค่ากว่ากระถางดิน แต่จริงจริงแล้วหาได้เปลี่ยนชาติพันธุ์ของวาสนาไม่ บางสิ่งที่เห็น แค่สมมุติเท่านั้นเอง.   โดย: Peakroong 11 มิถุนายน 2554 11:39:38 น.

ฟ้าเห็นคุณสดายุบอกว่าชอบกีวี..ยามค่ำลมพัดโชยอ่อน..ฟ้าเลยนำน้ำผลไม้นานาชนิด..มาฝากให้คุณได้เลือกดื่มตามชอบใจค่ะ นิทรานี้ขอให้คุณหลับอย่างเป็นสุขนะคะ   โดย: พิรุณร่ำ 11 มิถุนายน 2554 20:30:47 น.

คุณปีกรุ้ง... ขอบคุณสำหรับรูปต้นไม้...ที่คนเราสมมุติชื่อเรียกว่า.."วาสนา"... ชื่อย่อมเป็นสมมุติโดยแท้...แต่กลับมีคนจำนวนมากยึดถือเป็นจริงเป็นจังกับสมมุตินี้...จนจัดเป็น"ไม้มงคล" ? ในขณะที่สิ่งที่เป็นจริงคือ รูปธรรมที่สายตาเห็นได้...คือ ต้น..ดอกใบ..ราก..รวมทั้งกลิ่นของดอก...ส่วนนั้นย่อมไม่ใช่สมมุติ... และที่จริงแล้ว...คนเราอยู่ภายใต้แวดล้อมของสมมุติแทบทั้งสิ้น...ไม่เว้นแม้แต่ความ หรือคำที่คิดขึ้นมาเปรียบเปรยในชีวิต...จริงไหมครับ ? ....สิ่งที่แตกต่างระหว่างมนุษย์เราคือการสามารถเข้าใจแล้ว มองผ่าน หรือ จับยึด สมมุติภาวะได้มากน้อยต่างกันไปตามกำลังปัญญา... และความงามของดรุณีที่สายตามองเห็นได้เป็นรูปธรรมนั้น..ไม่ใช่สมมุติครับ...เป็นภาวะธรรมที่เป็นจริงอย่างไม่อาจปฏิเสธได้...แต่ความเปลี่ยนแปลงย่อมดำรงอยู่ในสภาวะธรรมนั้นอย่างแน่แท้....ดังนี้ขอรับ คุณฟ้า.... ช่างรู้ใจผมเสียจริง....ทั้งกีวี ทั้งสตอร์เบอรี เป็นของชอบทั้งคู่...เหมาะมากที่จะนำมาทำน้ำผลไม้ปั่น...เหมาะมากสำหรับดื่มก่อนนอนครับ หวังเป็นอย่างยิ่งว่าคุณฟ้าจะมีความสุขกับบุคคลแวดล้อมในบรรยากาศที่กอปรด้วยมิตรไมตรี สมดังที่มีแต่ความอ่อนโยนเอื้ออารีต่อผู้อื่นมาโดยตลอด.... มีความสุขกับค่ำคืนของวันหยุดสุดสัปดาห์ครับ   โดย: สดายุ... 11 มิถุนายน 2554 21:21:02 น.

สวัสดีค่ะ ...กลับมาเมืองไทยแล้ว ตกลงไป สเปน ฝรั่งเศส โมนาโค ไม่ได้ไปอังกฤษเพราะไม่ทัน พักซักเดือนจะไปนำเสนองานที่ศรีลังกาต่อ ...การใช้เพลงพญาโศก ใช้ในงานอวมงคล....ถ้าไม่จำเป็นจะไม่ใช้....คนโบราณถือมากค่ะ....แต่ปัจจุบันคนรุ่นใหม่ใช้กันจนเป็นเรื่อง .......ปกติ .   โดย: จิดา IP: 183.89.192.195 11 มิถุนายน 2554 23:27:58 น.

จิดา... ผมไม่ถือเรื่องพวกนี้...เพราะมันไม่ใช่คติทางพุทธแต่อย่างใด... เป็นลัทธิถือผีที่ปะปนมั่วอยู่ในสังคมไทย... ขอให้เดินทางโดยปลอดภัย   โดย: สดายุ... 11 มิถุนายน 2554 23:38:45 น.

ก็ไม่ทราบเหมือนกันว่าอะไรเป็นพุทธหรือเป็นผี แม่เป็นคนอยุธยา แม่เล่าให้ฟัง.... และไปศรีลังกาเดือนสิงหาคม ขอขอบพระคุณล่วงหน้าค่ะ คงมีเวลาแวะมาอ่านได้บ่อยก่อนไปค่ะ   โดย: จิดา IP: 183.89.192.195 12 มิถุนายน 2554 1:58:08 น.

ฟ้ามายิ้มทักทายคุณสดายุในวันหยุดสบายๆอีกวันหนึ่งค่า..หายเศร้าไวๆ..เจอคนถูกใจเร็วๆด้วยน๊า..ยิ้ม ยิ้มค่ะ   โดย: พิรุณร่ำ 12 มิถุนายน 2554 11:38:20 น.

จิดา.... ครับ เรื่องแบบนี้นานาจิตตัง... เป็นเรื่องของปัจเจกภาวะ...ที่จะจับยึดกันไป...สำหรับผมไม่ฟังคำโบราณ...ฟังแต่พระพุทธเจ้าองค์เดียว... คุณพิรุณร่ำ... สวัสดียามสายๆ...ครับ หวังว่าจะเป็นดังพรปรารถนาที่มอบให้ในเร็ววันครับ... ขอให้มีความสุขในวันหยุด...กับคนที่รักครับ   โดย: สดายุ... 12 มิถุนายน 2554 12:23:29 น.