O บุพสัญญา .. O

กอไผ่ - ลาวคำหอม



O ครั้นพลบค่ำบังแสงตะวันสิ้น
เห็นปีกนกโบกบินกลับถิ่นฐาน
หนึ่งหัวใจร่ำรอแสนทรมาน
ก็เริ่มกาลวาดหวังอีกครั้งแล้ว
O ฟ้าหม่นมัวปีกนกยังโบกโบย
กลางสายลมหนาวโรยอย่างโผยแผ่ว
ในสายตาคล้ายกับ .. แสงวับแวว-
เผยรูปรอยผ่องแผ้ว .. ไม่แล้วเลือน
O สิ้นฝน .. น้ำไหลนองเต้นฟองขาว
ทางยืดยาวหลากสายลงป่ายเปื้อน
คำนึงห่วงละห้อย .. กลับคอยเตือน-
จักบิดเบือนปัดป่าย .. ออกได้ฤๅ ?
O ตั้งแต่ฝนร้างเสียง .. แว่วเพียงว่า
ปลายพรรษาลมพลิ้วเสียงหวิวหวือ
พร้อมข้อแขนถูกเหนี่ยวด้วยเรียวมือ-
ให้ยุดยื้อโอบกล่อม .. ถนอมนวล
O เจื้อยแจ้วเสียงความคำ .. คอยกำหนด
เติมแต่งบทอาวรณ์ให้ย้อนหวน
สายน้ำไหล .. ลมร่ำ .. ความคร่ำครวญ-
ค่อยไหลทวนฝ่าค่ำ .. เข้ากล้ำกลาย
O เผยผ่านความเอียงอายเมื่อปลายฝน
ที่หมองจนดาวดับเดือนลับหาย
กระนั้นแล้ว .. ความ, คำ .. จึงรำบาย-
แต้มความหมายอาวรณ์สุมซ้อนลง
O ลมเช้าเคย .. ตระหลบคลายอบอ้าว
ความเหน็บหนาวเคยเผชิญ .. ก็เกินบ่ง
มาบัดนี้ความ .. คำ .. เจตจำนง-
ช่วยปลดปลงเหน็บหนาวจนร้าวราน
O เมื่อหัวใจใฝ่คอยละห้อยห่วง
ความแหนหวงอาลัยก็ไพศาล
ริ้วลมร่ำเริงระลอก .. โอบดอกมาลย์-
ก็หอมนานเพื่อบ่มอารมณ์ชู้
O ช้อยเรียวกลีบชูช่อ .. ให้รอชม-
สี, กลิ่นฉม .. ลมชาย .. กำจายสู่
อิริยาแฝงเร้นเพรียกเอ็นดู-
ก็ไหวอยู่ด้วยสุมาลย์กลีบบานนั้น
O ละม่อมพักตร์แก้มอิ่ม .. ตาพริ้มหลบ
เมื่อบรรจบด้วยใจ .. ย่อมไหวสั่น
ด้วยความหอมหวานซึ้งที่ดึงดัน-
สร้างรูปฝันลงแฝงในแหล่งทรวง
O คาบฝนนี้ลมร่ำ .. อยู่ค่ำเช้า
ความเปลี่ยวเปล่าห้วงใจ .. เคยใหญ่หลวง-
ก็ลับเลือนภาพหลังเสียทั้งปวง
จากความห่วงใยล้น .. ใครคนนั้น
O จากตรู่สาง .. เช้าสายจนบ่ายค่ำ
ลมคงร่ำฝ่าหาว, ความหนาวสั่น-
กลับลบเลือนเร้นหายที่ปลายวัน
จากอบอุ่นโอบขวัญ .. อย่างมั่นคง
O แดดแจ่มจ้า .. ฟ้าคราม .. เนตรวามแสง-
ค่อยเร้นแฝงเร้ารุมให้ลุ่มหลง
ดูเถิดแววเนตรดำ .. เหมือนจำนง-
ขอร่วมวงวัฏฏะชู้ .. ด้วยผู้เดียว
O อบอุ่นกลางฝนลมที่พรมฟ้า
และแววตาห่วงละห้อย ที่คอยเหลียว-
มองหาผ่านลมพลิ้ว .. ถึงนิ้วเรียว-
เอื้อมมาเกี่ยวก้อยมั่น .. ร่วมพันธนา
O โดยอาวรณ์อบอุ่นแทนฝุ่นฝน
ทั้งอำพนโอภาสแรงปรารถนา
คำสัตย์แทนคำมั่นคำสัญญา
บำบวงฟ้าเทพสรรพ .. ให้รับรอง
O ว่าตราบที่มีใจแต่เพียงเจ้า
ย่อมหวังเพียงใฝ่เฝ้าเป็นเจ้าของ
ขอหัวใจเจ้ามอบให้ครอบครอง
แต่แรกพ้องสบกัน .. บัดนั้นมา
O อยู่ที่ไหน .. ให้คอยละห้อยหวง
แต่ละช่วงคาบยามคอยถามหา
มีหัวใจมุ่งมั่นคอยบัญชา-
เสน่หาแนบใจอยู่ในวัน
O แฝงฝากสายลมร่ำ .. ให้นำสู่
ความนัยชู้โอบล้อมเข้ากล่อมขวัญ
เพียงเพื่อร่วมปักปลูกความผูกพัน
จนนิรันดร์ตราบภพชาติลบเลือน !

Create Date : 07 เมษายน 2557		2 comments
Last Update : 9 พฤษภาคม 2566 18:11:15 น.
Counter : 3049 Pageviews.
Share Tweet