Group Blog
 
<<
กันยายน 2550
 1
2345678
9101112131415
16171819202122
23242526272829
30 
 
19 กันยายน 2550
 
All Blogs
 

REST IN PEACE OG269

ตั้งแต่เกิดเหตุวันอาทิตย์ที่ 16 กันยายน 2550จนถึงวันนี้
ยังรู้สึกหดหู่และเศร้าอย่างบอกไม่ถูก

รู้สึกใกล้ชิดกับมันมากๆ เพราะเป็นอาชีพของเรา
แถมยังมีเพื่อนเราบินไปด้วยในไฟล์ทนั้น
นอกจากนี้วันนั้นตัวเราเองก็ก้าวขึ้นเครื่องไปแล้ว
และปลายทางวันนั้นคือ ภูเก็ต
แต่ยังไม่ทันได้ไป เพิ่งเช็คอุปกรณ์ฉุกเฉินเสร็จ
ก็ลงมา...
เพราะเขาบอกว่าสนามบินปิดถึง 6 โมงเช้า
ในใจตอนนั้นยังคิดว่าแค่ลื่นไถลไม่รุนแรง

กลับมาถึงอ๊อฟฟิด...
ได้รายงายจากทาง OP ว่า
ไฟไหม้

ทั้งอ๊อฟฟิดกระโดดไปเปิดทีวีอยู่หน้าจอทันที
และข่าวที่ออกมา...

เกินความคาดการณ์จริงๆ

ตัวเราเองรีบโทรเช็คเพื่อนว่ามีใครไปไฟล์ทนั้นไหม
เพื่อนที่สนิทต่างรับโทรศัพท์หมด
โล่งใจไปเปลาะหนึ่ง
ตอนแรกปัทบอกว่าไม่มีรุ่นเราไปในไฟล์ทนั้น
แต่ปัทยังห่วงคนอื่นเพราะรู้จัก
เราก็ห่วงเพราะเป็นเพื่อนร่วมอาชีพ

ปรากฏว่าอีกครึ่งชั่วโมงต่อมาปัทโทรกลับมาบอกว่า
แก...
เขา swap ลูกเรือขึ้นทั้งไฟล์ท
มีเพื่อนรุ่นเราไปด้วย...
ใจสั่นตกไปอยู่ข้างล่าง
นั่งจ้องตาไม่กระพริบตอนรายชื่อผู้บาดเจ็บที่ออกมาได้ขึ้น
ดีใจมากกกกกกก
เพราะเห็นชื่อเพื่อนเป็นชื่อแรก
แต่มันยังคงเจ็บหนักอยู่ดี
หายไวๆนะเพื่อนนะ

โล่งใจไปเปลาะเดียว
ปรากฏว่าข่าวรายงานว่าช่วยได้แค่ประมาณ 30 คน
ที่เหลือยังอยู่ในเครื่อง

แค่นั้นเราก็รู้
ที่อยู่ในเครื่องจะเป็นอย่างไร
จาก 123 ชีวิต + ลูกเรือ 5 ณ เวลานั้นออกมาได้ประมาณ 30
สุดๆจริงๆ

เราก็ขึ้นไปบินตามปรกติ
ปรากฏว่า(อีกแล้ว)พี่นักบินบอกว่าเพื่อนเขาเป็นนักบินไฟล์ทนั้น
ที่สำคัญได้การบินไทยแล้วด้วย และลาออกจากวัน ทู โก แล้ว
แต่ทางนั้นยังขอให้บิน เขาจึงบินให้ถึงสิ้นเดือน
เสียดายและเสียใจจริงๆ
หลับให้สบายนะคะพี่มนตรี

บินไปหดหู่กันไปทั้งไฟล์ท แต่ยังต้องทำให้ผู้โดยสารรู้สึกปลอดภัย
เราก็บินกันไป
กลับมาถึงเปิดเครื่องตอนขับรถ
สายแรกที่ได้รับ
พี่พิม

พี่พิมบอกว่าเฮ้ย...
มีน้องพิทบินด้วยไฟล์ทนั้น
เสียแล้ว
อึ้งไม่รู้จะบรรยายยังไง
เป็นการสูญเสียครั้งใหญ่สำหรับพวกเราเพื่อนร่วมอาชีพเหลือเกิน

ใกล้ตัวมาก
เศร้า และเสียใจอย่างสุดซึ้ง
กลับมานอนไม่หลับ
เปิดเนท เปิดทีวีดู
น้ำตาไหล นั่งร้องไห้อยู่คนเดียวตอนตี 2

วันรุ่งขึ้นเรานั่งดูทีวีเห็นข่าว เห็นภาพ เห็นศพ
ไม่ไหวเลย
สะเทือนใจสะเทือนอารมณ์มาก
ร้องไห้อีกแล้ว

ก็นั่งรอไปจนได้เวลาไปบิน
ก็เป็นไฟล์ทแรกที่ได้ลงที่ภูเก็ตต่อจากเครื่องที่ท่านนายกนั่งไป
เห็นซากที่เขาเอาผ้าสีเขียวผืนใหญ่ๆคลืมไว้
สลดใจมากจริงๆ

ขอแสดงความเสียใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนะคะ
ส่วนคนที่บาดเจ็บ
ขอให้อาการดีขึ้นในเร็ววันคะ

ขอให้ทุกคนหลับให้สบาย
โดยเฉพาะน้องพิทยา พี่เห็นความตั้งใจจริงในการเป็นลูกเรือของน้อง
น้องทำหน้าที่จนวาระสุดท้ายแล้ว
สุดยอดจริงๆ

REST IN PEACE...





 

Create Date : 19 กันยายน 2550
8 comments
Last Update : 19 กันยายน 2550 23:30:32 น.
Counter : 860 Pageviews.

 

น่าเศร้าจริงๆล่ะครับ มีญาติพี่น้องที่เป็นลูกเรือ ยิ่งทำให้เป็นห่วงมากขึ้นทุกวันๆ

สำหรับผู้เสียชีวิต ขอให้ไปสู่สุขคติ...และขอสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลาย ได้โปรดคุ้มครองผู้ที่ยังทำหน้าที่อยู่กันต่อไป ด้วยนะครับ..

 

โดย: pompier 19 กันยายน 2550 22:57:34 น.  

 

เสียใจต่อทุกคนด้วยครับ มันทำให้ผมทำงานผิดปกติตลอดสองสามวันมานี้...ตอนนี้ก็ยังไม่ปกติอยู่ดี

 

โดย: appendiculata191 19 กันยายน 2550 23:24:11 น.  

 

เศร้ามากคับ อย่างน้องพิท ที่บอก คืนก่อนได้ดู

สกู๊ป ที่เค้าบอกว่าน้องเค้าเป็นแฝดและฝันอยากเป็น

นักร้อง ได้เห็นความสูญเสียของครอบครัวเค้าแล้ว

รู้สึกแย่ๆ เช่นกันคับ

เหตุการณ์แบบนี้ไม่เจอกับใคร

ไม่มีทางทราบได้ถึงความสูญเสีย

ไว้อาลัยให้ทุกดวงชีวิตในไฟท์ นั้นคับ

 

โดย: เสี่ย ศักดิ์ดา IP: 125.24.148.135 24 กันยายน 2550 16:04:07 น.  

 

เจ๊ อย่าลืมไปอ่าน blog เบียร์นะ
เอาเรื่อง+รูปตอนไปประจวบมาลง

ถ้าไม่ชอบใจ จะให้เอารูปออกก้อบอกนะคับ อิอิ

 

โดย: BEER_TG...lazy to log in IP: 61.91.160.77 1 ตุลาคม 2550 21:58:01 น.  

 

แวะมาทักทายเจ๊แป้ง

 

โดย: แม่นางเสี่ยวหลงเอ๋อ 4 ตุลาคม 2550 17:29:55 น.  

 

ดีใจจังที่ไม่ได้ไปอยู่ภูเก็ต
ไม่งั้นคงมีชั้นด้วยแน่ๆ ให้ตายเหอะ

 

โดย: **Pimpossible** IP: 58.10.102.75 6 ตุลาคม 2550 11:54:01 น.  

 

อ่านแล้วขนลุก น้ำตาพานจะไหลให้ได้ โดยเฉพาะตอนที่อ่านมาถึงเรื่องของคุณมนตรี นักบินเที่ยวบินนั้น เสียใจกับครอบครัวของเขาและผู้เสียชีวิตทุกคนมากๆ

พี่จำได้ว่าเรารู้จักกันผ่านบล็อคครั้งแรกก็เพราะเรื่องเกี่ยวกับเครื่องบิน...สนามบิน

วันท่ 28/09/06 วันที่สนามบินประจำชาติจะย้ายจากดอนเมืองไปเป็นสุวรรณภูมิ เวลาผ่านไปไวมาก นี่ก็ปีเศษๆ แล้ว น้องแป้งก็ได้ทำตามความฝันกลายไปเป็นแอร์อย่างที่ตั้งใจแล้ว เรื่องราวต่างๆ ในชีวิตก็เปลี่ยนแปลงไปทุกวัน (พูดเหมือนคนแก่เลยนะ) แต่แค่คิดว่าไม่มีอะไรหยุดนิ่งเลย วัฏจักรของชีวิตคน :)

แวะมาทักทายเสียยาวหนนี้ ว่างๆ ก็มาคุยกันใหม่น้า

 

โดย: อุรัสยา 22 ตุลาคม 2550 22:03:47 น.  

 

แป้งไม่อัพบล็อกเลยอ่า

 

โดย: shiroiame 4 พฤศจิกายน 2550 18:16:01 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 


ScoOb
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




บ๊องๆ บวมๆ ขาดๆ เกินๆ สติ(ไม่ค่อยครบ)สตางค์ยิ่งไม่มีเลย
Friends' blogs
[Add ScoOb's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.