BlogGang.com : : Jipzi : ที่มาของการเขียน blog จิ๊บ

ที่มาของการเขียน blog จิ๊บ

จิ๊บรู้จักเวป Pantip และ Bloggang ก็นามนมตั้งแต่เริ่มวัยเอ๊าะๆ จนเข้าสู่วัยโอ๊ะๆ ก็เพิ่งตัดสินใจสมัครสมาชิกเมื่อหลายปีก่อน ก็ได้แค่แว๊บเข้าแว๊บออก ครั้งแรกไม่ชอบไม่ปิ๊ง ตรงที่ไม่เข้าใจทำไมสมาชิกถึงดูยุ่งยากซับซ้อนจริงหนอ ต้องส่งเลขบัตรประจำตัวด้วยอ่ะ ตรวจสอบยังกะตอนไปเลือกตั้งสส.เลยนิ เปิดดูก็มีคนตั้งมากมายเป็นพันเป็นแสนที่ไม่รู้จัก ดูวุ่นวายยุ่งเหยิง ยิ่งอ่านยิ่งเวียนหัว แต่สุดท้ายเพราะความอยากรู้อยากเห็น ก็แพ้ทิฐิของตัวเอง หลงเข้ามาในวังวนของโลกอินเตอร์เน็ตโดยไม่ทันรู้ตัว งานเข้าละสิคราวนี้ติดคอมยิ่งกว่าติดกาแฟ วันไหนไม่ได้แตะคอมเหมือนจะลงแดงยังไงอย่างงั้น แหะๆ

วันนี้ก็ได้ฤกษ์งามยามดี เกิดอารมณ์คึกคักค้นไม้คันมืออยากคลอด blog ของตัวเองมั้งจัง หลังจากเป็นนินจาสาวแว๊บไปแว๊บมาแอบอ่านของคนอื่นตามแต่อารมณ์พาไป ขนาดมีแค่ Hi5 และ Facebook ยังไม่จะค่อยจะมีเวลาหายใจเลย เล่น Bloggang อีกสงสัยรากงอกคาเก้าอื้เลยคราวนี้ 55

เมื่อก่อนชีวิตมีแต่การทำงาน (พยาบาล) และคำว่าเพื่อน เลิกงานมีแต่กินกับนอน เวลาว่างก็เฮฮาร์ปาร์ตี้กับเพื่อนๆประสาสาวๆโสด ชีวิตในแต่ละัวันผ่านไปในวีถีชีวิตแบบเดิมๆัั วันแล้ัวเล่าผ่านไปจนอายุเกือบ 30 ขวบ เหมือนดั่งเช่น "กบในกระลา" แอ๊บแบ๊วไร้เดียงสาหารู้ไม่ว่ามีอีกหลายสิ่งหลายอย่างในโลกกลมๆใบนี้อีกมากมายที่ตัวเองยังไม่ได้สัมผัสได้เจอะเจอ ซึ่งเราสามารถเปิดโลกกว้างได้ในจอสี่เหลี่ยมๆใกล้ๆแค่เอื้อมมือคว้านี่เอง สมัยนั้นวันๆนั่งหน้าจอเอาแต่ปริ้นยาๆ เริ่ด เชิด หยิ่ง ไม่ยอมท่องโลกอินเตอร์เ็น็ตให้ทันสมัยเลิศหรูไฮโซเช่นใครๆ หัวหน้าท่านน่าจะตบรางวัลทำงานดีเด่นนะเนี่ย อิอิ ตราบจนกระทั้งมีเจ้าชายตัวปุ๊กลุ๊กขี่ม้าขาวมาชวนออกจากกะลา ก็ตกเป็นชายา ร่วมหัวจ่มท้ายสุดปลายขอบฟ้า มาใช้ชีวิตเป็นกระเหรี่ยงอพยพ ณ ดินแดนเมืองเบียร์เยอรมัน โอ้แม่เจ้า ชีวิตที่ไม่ได้ลิขิตเอง แต่พรหมท่านลิหิตมาแล้วแน่แท้

หลังแต่งงาน ปรับนาฬิกาชีวิตใหม่ ชีวิตแม่บ้านวันๆว่างและก็ว่าง แม้ห่างไกลครอบครัวและเพื่อน แต่ก็ไม่เคยที่รู้สึกว่าเหงา เพราะเขาของเราเตรียมปิดโอกาสเหงาไว้แล้วเต็มที่ อิอิ และตัวจิ๊บเองในชีวิตก็ไม่เคยทำตัวให้เหงา ไม่ว่าอยู่ที่ไหน ถ้าเราปรับตัวปรับใจให้กลมกลืนกับที่ที่เราอยู่ พอใจในสิ่งที่ทำ ความสุขของการใช้ชีวิตก็จะง่ายกว่าที่คิดมากเลย จริงไหมเอ๋ย??

หลังจากนั้นชีวิตก็ก้าวเข้าสู่โลกไซเบอร์อย่างเต็มตัวแต่ก็ไม่ได้เต็มที่ เพราะยังค้นหาตัวเองไม่เจอ ยังสับสน ลังเล ไม่แน่ใจ ไม่สนใจ โลกไซเบอร์มีสิ่งต่างๆมากมายที่ตัวเราเองยังไม่ไว้วางใจ 100 เปอร์เซนต์ จนกระทั้งมีโอกาสได้ติดต่อเพื่อนเก่าๆ เรียนรู้จักเพื่อนใหม่ๆ ผ่าน Hi5 และ Facebook ก็เริ่มมั่นใจขึ้นว่า เออ...โลกอินเตอร์เน็ตไม่ไ้ด้มีแค่ด้านลบอย่างเดียวนิ ถ้าเรามองในบวกให้เป็น มันก็เป็นสิ่งอัศจรรย์ใจให้เราได้เหมือนกัน เอาหล่ะต่อไปก็เริ่มให้โอกาสตัวเองแล้วนะ เปิดตา เปิดใจ พร้อม.....และก็ลุย

แรงบันดาลใจอันดับแรก คือ มีนิสัยชอบอ่าน และขีดๆเขียนๆ แต่ขี้เกียจสุดๆ อิอิ และเวปขาประจำ Facebook ปรับปรุงใหม่ เขียนเรื่องราวแบบยาวๆ ตัวอักษรแยกร่าง ทำให้การเขียนไม่สะดวกเท่าที่ควร

แรงบันดาลใจอันดับสอง คือ เป็นคนชอบถ่ายรูปมากและรักการท่องเที่ยวเป็นชีวิตจิตใจ เมื่อเก็บภาพทรงจำมาก็อยากแบ่งปันให้คนอื่นมีโอกาสได้เห็นเช่นเดียวกับที่เรามี แม้อาจจะเป็นที่ๆเคยไปเหมือนกันแต่ใครจะรู้เล่า บางทีคนเราก็ต่างมีมุมมองแปลกที่แตกต่าง แม้เวลาโพสต์รูปมีคนดูถูกใจและชอบ ใจก็พองโตรู้สึกดีใจ ภูมิใจ เกิดกำลังใจคึกคักอยากเอารูปมาอวดอีก แต่ข้อเสียมีรูปเยอะเกิน กว่าจะเลือกรูปลงรูปก็กินเวลาอื่นไปแยะเลยจ๊ะ

แรงบันดาลใจอันดับสาม คือ ประทับใจพี่สาวแสนสวยคนหนึ่ง ที่เริ่มแรกได้รู้จักกันในโลกไซเบอร์คือจุดเริ่มต้น แต่บังเอิญกลายเป็นคนไม่ใกล้ไม่ไกลทำให้มีโอกาสเชื่อมสัมพันธภาพที่ดีต่อกันในโลกแห่งความจริง ที่สำคัญพี่สาวคนนี้มีลูกสาวน้อยสุดน่ารักที่เป็นขวัญใจของทุกๆคนที่ได้พบเห็น ทำให้จิ๊บต้องหลงเข้ามาเวปนี้บ่อยขึ้นทุกวันๆ

แรงบันดาลใจอันดับสี่ คือ นานๆถึงจะเปิดเข้ามาบล็อคของตัวเอง วันนี้เปิดเข้ามาดันมีผู้เยี่ยมชม Blog ของเราหลายคนอยู่เหมือนกันแฮะ แม้จะปรากฏว่า...เจอแต่ข้อความ "ขออภัยค่ะ ไม่พบ Blog ใน Group นี้" ก็เลยเกิดความรู้สึกสงสาร เห็นใจคนที่หลงคลิกเข้ามาดูจังเลย ก็เลยไม่อยากสร้างความผิดหวังให้ใครอีกแล้ว เดี๋ยวจะพยายามหาเรื่องเขียนมาลงเรื่อยๆ ละกันนะจ๊ะ
เพื่อตอบแทนคนที่บังเอิญหลงคลิกเข้ามาดูบล็อคนี้
จะได้ไม่เจอกับ "ความว่างเปล่า" กันอีกหน แต่คงจะอัฟบล็อคเท่าที่โอกาสอำนวย บางครั้งเร็ว บางครั้งอาจช้า คงไม่ว่ากันนะจ๊ะ

แรงบันดาลใจอันดับห้า เป็นเหตุผลสำคัญที่สุด คือ อยากค้นหามิตรภาพใหม่ๆในโลกกว้างไกลของไซเบอร์แห่งนี้ ความรู้สึกดีๆที่สื่อออกมาจากตัวอักษร

สุดท้ายนี้ ขอขอบคุณแด่มิตรภาพแรกระหว่างเรา ยินดีที่ได้รู้้จักกันจ๊ะ

src=//www.bloggang.com/emo/emo12.gif>

ยินดีต้อนรับเข้าสู่ประตูบ้านจิ๊บและทอมจร้า

เมื่อมาอยู่หน้าประตูบ้านเห็นเจ้าป้ายนี้ ก็จะรู้ว่าเจ้าของบ้านมาอยู่บ้านน้อยคอยรักมาแล้วกี่ปีตั้งแต่เราสองยอมสละโสด อิอิ

เชิญเข้ามาในบ้านเลยจ๊ะ ก่อนอื่นเดินมาตามทางเดินก่อนเข้าห้องรับแขกกันเน้อจร้า

เข้ามา ณ ห้องรับแขก ก็ขอมอบพี่ดอกไม้สีแดงแรงฤทธิ์แด่แขกผู้มาเยือนนะจ๊ะ

ตามมาด้วยน้องดอกลิลลี่ที่น่าทะนุถนอมตรงชานเรือนหน้าห้องรับแขกจ๊ะ

ตามมาด้วยพี่ๆน้องดอกไม้แสนสวยสดใส จะได้ทำให้แขกสดชื่นกันมากๆนะจ๊ะ

href="//www.bloggang.com/data/s/schalke04/picture/1318880634.jpg" target=_blank>

เมื่อแขกพักหายเหนื่อยกันแล้วก็ขอเชิญเข้าสู่ห้องครัวกันต่อจ๊ะ

ต้นพี่ๆสะระแหน่ และน้องขึ้นฉ่าย ปลูกไว้กระถางริมหน้าต่าง เอาไว้ทำลาบยำเมนูประจำบ้านกินแซ๊บอีหลีเลยจ๊ะ

ดอกไม้สวยๆวางบนโต๊ะอาหาร เพื่อเป็นอาหารตา อาหารใจ จะได้ทานอาหารปาก
ได้เอร็ดอร่อยดีนักแล

น้องพริกกระเหรี่ยงจิ๋วแต่แจ๋ว เผ็ดซิ๊ดซ๊าดอย่าบอกใคร จิ๊บเอามาปลูกตั้งแต่มาอยู่เยอรมันปีแรก ปีนี้น้องพริกก็มีอายุครบ 3 ขวบกว่า ออกดอกออกผลดีจริงดีจัง ....อิอิ

น้องผักบุ้ง ตอนวันสะรุ่นเพิ่งแตกเนื้อสาวออกใบเขียวๆ ทำท่ามีแววส๊วยสวย แต่พอมาสักระยะ คงสวยเกิน โดนพวกแมลงร้ายตัวผู้มาทำลายคุณเธอซะยับเยิน คนปลูกอดกินผักบุ้งให้ตาหวานเลย สงสัยจะต้องเปลี่ยนไปเขลือบแมลงแทนซะแร๊ะ ฮึ่มๆ

ก่อนรับประทานมื้อค่ำแสนโอชา ขอเชิญคุณแขกๆมาชนไวน์กันหน่อยจ๊ะ เพื่อให้เกิดรสสุนทรีย์ มีความเจริญเลิศรสในอาหาร เป็นการเพิ่มพูนไขมัน เพื่อเตรียมต้อนรับความหนาวที่แสนหฤโหดที่จะมาเยือนจ๊ะ อิอิ

กินอิ่มท้องกันที่ห้องครัว ก็ขอเชิญกลับมาผักผ่อนต่อที่ห้องรับแขกกันอีกสักครู่ตามอัฐยาศัยเน้อจ๊ะ

จากนั้นก็ไปเข้าห้องน้ำอาบน้ำให้ชื่นฉ่ำหัวใจ มีดอกไม้หอมๆให้ดมดอมด้วยจ๊ะ

อาบน้ำหอมๆ ก็เชิญเข้าสู่ห้องนอน หลับฝันดียามนิทรา ราตรีสวัสดิ์จ๊ะ

ตอนเช้าๆพระอาทิตย์เริ่มส่องแสงรำไร ใกล้จะโผล่พ้นขอบฟ้าต้อนรับวันใหม่

ขอบอกลาแขกทุกคนด้วยภาพนี้เน้อจ๊ะ อย่าลืมมาเยือนมาแบ่งความหนาวอันสยองขวัญกันสักนิดนะจ๊ะ

Create Date : 15 มีนาคม 2554

Last Update : 18 มกราคม 2555 17:04:49 น.

4 comments

Counter : 1868 Pageviews.

ขอบคุณนะคะที่แวะไปเยี่ยมเยียนอ้อที่บล็อกน่ะค่ะ

การเริ่มต้นเป็นพยาบาลที่นี่ของอ้อขอแบบค่อย ๆ ไปน่ะค่ะพี่ ถ้าก้าวกระโดดแล้วจะเครียดมากไปกว่านี้ ที่เป็นอยู่ ณ ปัจจุบันก็เครียดจนหัวหงอกแล้วค่ะเนี่ย 555

อ้อไม่ได้เป็นสมาชิกหรอกค่ะ ปีนี้จัดที่เดนมาร์คเหรอคะ น่าสนใจจังเลย อิอิ

โดย: thainurse@norway

วันที่: 16 มีนาคม 2554 เวลา:2:27:43 น.

5555 ขำน้องอ้อ ที่พูดจี้ใจดำกันน๊อ ขนาดพี่เป็นคนไม่ค่อยเครียดเลยผมก็เกือบจะหงอกเป็นย๋อมๆแล้วเหมือนกันนิ คิดซะว่าเป็นไฮไลท์แบบไม่ต้องเสียตังค์ก็แล้วกันเน๊อะ น้องอ้อทำถูกต้องแล้วจ๊ะที่ว่าแบบค่อยเป็นค่อยไป เพราะงานของเราต้องคลุกคลีตีโมงกับชีวิตคนที่แขวนอยู่บนเส้นด้าย เขาอาจจะรอดแต่เราอาจตายซีแหง๋แก๋แทน อิอิ ทำงานกับชีวิตคนถ้าไม่สุดยอดจริงๆก็ต้องจอดแบบไม่ต้องแจวแล้วหล่ะ พี่อ่าน blog น้องเพิ่ม น้องอ้อก็รู้จักพี่ปุ๊กนี่จ๊ะ พี่เขานี่แหละเป็นพยาบาลตัวอย่างจากนอร์เวย์เลยนะ 2 ปีก่อนจัดกันที่เยอรมันพี่เขาขับรถมาไกลเพื่อมาเข้าพบปะกันด้วยใจรัก ปีก่อนมีโครงการจะจัดที่นอร์เวย์ แต่สมาชิกส่วนใหญ่ไม่สะดวก ปีนี้ก็เลยเลื่อนมาจัดที่เดนมาร์กแทนอ่ะจ๊ะ น้องอ้อสนใจก็มาแจมกันได้เด้อจ้า

โดย: Jipzi

วันที่: 16 มีนาคม 2554 เวลา:4:56:30 น.

ตวยมาผ่อบล็อกเจ้า

โดย: ya IP: 183.88.64.50 วันที่: 3 พฤศจิกายน 2554 เวลา:4:02:53 น.

จ้าเพื่อนยา จิ๊บหลงอยู่แต่ที่เฟสอ่ะ ขี้เกียจย่อรูปไงเอ๋ย ก็เลยโผล่มาที่บล๊อคแค่ปีละครั้งเอง 555

โดย: Jipzi

วันที่: 7 เมษายน 2555 เวลา:5:24:17 น.