การทำงานแบบ ๓๖๕ วัน

หลังจากเปิดร้านมาได้หนึ่งสัปดาห์พอดี

ทำให้ได้ลิ้มรสชาติของการทำงานแบบไม่มีวันหยุด

แค่ไม่ได้หยุดอาทิตย์เดียวยังบ่นได้ขนาดนี้ ไม่รู้เหมือนกันว่าจะทนไปได้นานแค่ไหน

แต่เชื่อว่าเวลาจะช่วยทำให้ชิน

ตอนนี้เริ่มปรับตัวได้บ้าง ติดไม่สบายใจตรงเรื่องที่จอดรถที่มีปัญหา

แย่งกันยังกะเก้าอี้ดนตรี ไม่ใช้รถก็ทรมานสังขารตัวเองเกินไป  

เมื่อได้สัมผัสกับตัวเองทำให้มุมมองความคิดอะไรหลายๆอย่างเปลี่ยนไป 

อันดับแรก ไม่คิดว่าการค้าขายจะเหนื่อยขนาดนี้

นับถือในความอดทน ขยัน และไม่ย่อท้อของพ่อค้าแม่ค้าทั้งหลายจริงๆ

นอกจากจะต้องทำงานตลอดไม่มีวันหยุดแล้ว เพราะถ้าหยุดเท่ากับขาดรายได้

ต้องนอนดึกตื่นเช้า แม้แต่เวลาเข้าห้องน้ำทำธุระส่วนตัวยังไม่ค่อยจะมี เรียกได้ว่าทั้งวันไม่เป็นอันได้ทำอะไรเท่าไหร่เลยดีกว่า(ยังคิดไม่ตกเลยเนี่ยว่าจะเอาเวลาที่ไหนไปอ่านหนังสือเรียนหนังสือสอบ ทุกวันนี้ก็ไฟลนก้นอยู่แล้ว)

เวลากินยังต้องคิดแล้วคิดอีก ต้องเฝ้าร้านตลอด

ถ้ามีสองคนก็ดีไปอย่างแต่ถ้าคนเดียวก็หนักหน่อย

ต้องจัดร้านเก็บร้านทำแบบเดิมซ้ำๆ ถึงเบื่อแต่ก็ต้องทำ

ในแต่ละวันไม่มีทางรู้เลยว่าจะได้มากน้อยเท่าไหร่

อารมณ์ขึ้นๆลงๆตามรายได้แต่ละวัน ขายดีก็อารมณ์ดี ขายไม่ดีก็เซ็งๆ

ไหนจะต้องหาของเข้าร้านเรื่อยๆ ต้องเติมอย่าให้ขาด หมั่นจัดร้าน เปลี่ยนนู้นนี่ให้ดูมีอะไรใหม่ๆ

มีโปรโมชั่นหรือคิดอะไรสนุกๆให้ลูกค้าได้มีส่วนร่วมบ้าง และยิ่งช่วงเทศกาลหรือก่อนเทศกาลจะถือเป็นช่วงนาทีทองที่โอกาสจะขายได้มากถ้าเรามีสินค้าที่ตรงตามความต้องการในเทศกาลนั้นๆ

เรียกได้ว่าเป็นการฝึกให้อึดถึกทนแกร่งและต้องมีไอเดียเสมอ

ต่อไปนี้นะถ้าผันตัวเองจากคนขายมาเป็นผู้จัดการร้านเมื่อไหร่

หรือได้มีโอกาสเป็นลูกค้าไปจับจ่ายใช้สอย

 เราจะเข้าใจหัวอกคนขายมากขึ้น

จะไม่ต่อมาก

ไม่จับๆดูๆแล้วก็ไปเสมือนให้ความหวังแต่สุดท้ายก็ไม่เอา

จะพยายามอุดหนุนเมื่อไปกันกันสองคน

เช่น เพื่อนถามเราว่าเอาไหม แม่ถามว่ากินไหม เมื่อก่อนจะปฏิเสธยันเลยว่าไม่ เพราะคิดว่าไม่จำเป็น ซื้อไปทำไม

แต่หลังจากนี้จะปรับปรุงตัวใหม่ อะไรเล็กๆน้อยๆ ไม่เหนือบ่ากว่าแรงก็ช่วยอุดหนุนหน่อยจะเป็นไร

คนขายดีใจขายได้ เศรษฐกิจหมุนเวียน เราเสียเงินก็จริงแต่ก็มิใช่หมดตัว

Create Date : 30 ธันวาคม 2556		0 comments
Last Update : 30 ธันวาคม 2556 21:23:10 น.
Counter : 770 Pageviews.
Share Tweet