2 ปีที่ผ่าน..กับการรอคอย
ขอบคุณ...สำหรับทุก ๆ สิ่งที่แม่ให้ ขอบคุณทุก ๆ สิ่งที่แม่รักและหวังดีกับลูกมาโดยตลอด เกิดชาติหน้ามีจริงลูกขอเกิดมาเป็นลูกพ่อ ลูกแม่ และพี่น้องกับน้องกุ้งอีกนี่คือคำพูดหรือคำอธิษฐานที่จะพูดตลอดกับแม่ถ้ามีโอกาส หลายต่อหลายครั้งที่แม่พยายามจะพาหรือชักจูงให้ลูกปฏิบัติธรรมในสมัยที่ยังอยู่ด้วยกัน
หากแต่ลูกก็ไม่เคยเลยที่จะใส่ใจและสนใจ พอได้ห่างกันด้วยภาระหน้าที่ทำให้ลูกกลับโหยหาสิ่งเหล่านั้นเพียงเพราะว่ารู้สึกผิดต่อแม่และห่างแม่มาโดยไม่ได้อยู่ดูแลแม่เหมือนลูกคนอื่น ๆ ทำได้ดีที่สุดก็แค่ส่งเงินกลับบ้าน โทรหานาน ๆ ที และบางครั้งก็นานซะจนลืมที่บ้านไปเลยก็มี....
และด้วยงานที่มันล้นพ้นจนตั้งสติยากและต้องการหาที่พึ่งทางใจ นั่นคือ..ทางธรรม...นั่นเอง
มีครั้งหนึ่งที่ลูกโทรหาแม่และเป็นปกติที่โทรไปทีก็จะได้คุยกับทุก ๆ คนในบ้าน...ก่อนวางสายแม่พูดว่า..."ลูกเอย..โทรกลับบ้านให้มันบ่อยกว่านี้ได้มั้ย ถ้าเกิดตอนนี้ลูกวางสายไปแล้วพ่อกับแม่เป็นอะไรไป กว่าลูกจะโทรกลับบ้านทีหลายอาทิตย์หากเมื่อนั้นลูกโทรกลับมา..เค้าบอกลูกว่าพ่อกับแม่ถูกฝังอยู่ที่วัด..ลูกจะทำอย่างไร"
"แล้วลูกจะโทรหาบ่อย ๆ ค่ะ" พอวางสาย..น้ำตาไหลไม่รู้ตัว นี่เราเป็นลูกที่บกพร่องขนาดนั้นเลยหรอ....
หลังจากนั้นลูกก็พยายามโทรกลับบ้านบ่อยครั้งขึ้น กลับบ้านบ่อยครั้งขึ้นและปี 2551 ลูกว่างจากงาน...และได้ไปปฏิบัติธรรมด้วยกันกับแม่ดูแม่มีความสุขมาก...พาลูกไปไหว้คุณยายและคุณตาที่มาปฏิบัติธรรมด้วยกันหลาย ๆ ท่านและแทบจะทุกท่านเลยที่เอ่ยมาว่า "นี่หรอลูกสาวคนโตแม่บัวเงิน..รู้จักกันมาก็หลายปี ไม่เคยเห็นหน้าลูกสาวคนนี้เลยนะ"
ความรู้สึกในตอนนั้น ทุกอย่างรายล้อมรอบกายมันทั้งเงียบและมืดไปหมด ในขณะที่หลับตา ใบหน้าของแม่ลอยมาอยู่ตรงหน้าแล้วพูดว่า "ไม่เป็นไรลูก...อย่าคิดมาก อย่าเสียใจ อย่าโทษตัวเอง" พอลืมตาลูกก็เห็นแม่ยิ้มแล้วก็พูดว่า "ลูกสาวงานยุ่งมาก เวลามีงานก็ไม่อยากไปกวนเค้า เค้ามาได้ก็มา มาไม่ได้ก็ไม่เป็นไร"
แม่รู้มั้ย?...ลูกอยากก้มลงกราบเท้าแม่ที่สุดเลยในตอนนั้น
หลายครั้งที่กลับบ้าน.... ลูกไม่เคยเห็นรอยยิ้มของแม่มีความสุขได้เท่ากับครั้งนี้เลย ลูกอยากให้แม่มีรอยยิ้มอย่างนี้ไปตลอด.. ถ้าลูกเป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้เกิดรอยยิ้มนั้น.. ลูกสัญญาลูกจะทำ...ลูกจะปฏิบัติ และหวังว่าการใฝ่ดีและปฏิบัติดีของลูกนี้... จะทำให้ลูกได้เกิดมาเป็นลูกของพ่อกับแม่และครอบครัวนี้อีกครั้ง ถึงมันจะต้องรอนาน...อีกกี่สิบชาติลูกก็จะรอ..
จานนี้สำหรับ 2 คนแม่ลูกทั้งวันค่ะ ทานข้าวมื้อเดียว
ขอบคุณความรักของแม่...ที่ทำให้ลูกรู้ว่าไม่มีความรักใด.. ที่จะยิ่งใหญ่เท่ากับความรักของแม่ได้อีกแล้ว
ลูกตั้งใจไว้ว่า...งานปฏิบัติธรรมครบรอบวันมรณะภาพหลวงปู่ปี 53 นี้ ลูกจะกลับไปหาแม่...และเราจะไปปฏิบัติธรรมด้วยกันค่ะ
ไว้คราวหน้าจะพาไป...ปฎิบัติธรรมด้วยกันที่วัดป่าโพธิญาณ สาขาวัดหนองป่าพงค่ะ..
Create Date : 20 สิงหาคม 2552 |
|
10 comments |
Last Update : 25 สิงหาคม 2552 9:51:04 น. |
Counter : 806 Pageviews. |
|
|
|
ขอให้ความกตัญญูและคุณความดีที่หนูตั้งใจทำ ตอบแทนหนูด้วยสิ่งที่ดีทั้งชีวิตการงานและชีวิตส่วนตัวนะคะ