เมื่อวันที่ความรักไร้ซึ่ง...รสชาติ เมื่อหัวใจเริ่มมีความรัก ยิ่งเป็นรักแรกแล้วด้วย ชีวิตครานั้นยังคงหวานแหวว มีรสชาติอย่างเดียวที่รับได้คือรสหวาน เหมือนกับน้ำหวานที่ หอม ดื่มแล้วก็ชื่นใจ แต่ถ้าเราไม่ได้ดื่มมัน กลับไปวางใส่แก้วตั้งอยู่อย่างนั้น ยิ่งพอนานวันเข้า น้ำหวานแก้วนั้นก็คงจะจืดชืดไม่มีใครอยากจะยกมันขึ้นมาจิบ ความรักก็ยังคงต้องการ การปรุงแต่งทุกวันไม่ว่าเราอยากใส่ความรักลงไปมากเท่าไหร่ มันก็ยิ่งหวานมากขึ้น เมื่อนานวันเข้าหัวใจที่ยังไม่ได้รับการปรุงมันก็อาจกลายไปเป็นน้ำเปล่าธรรมดา แล้วน้ำหวานแก้วนั้นก็จะหายไปจากชีวิตของเราทันที เมื่อตัวเราเองไม่มีรสชาติที่จะไปปรุงแต่งมัน ก็เหมือนกับความรักที่เอาแน่เอานอนไม่ได้ แต่ละวันรสชาติก็ต่างกันไป ความรักก็เป็นสิ่งที่เราไม่สามารถนำมายึดติดกับตัวได้ ต้องมีการปล่อยวางบ้าง อย่าหนักกับมันเกินไป แล้วก็อย่าอ่อนเกินไป ทำให้พอดี แต่หากวันใด เมื่อวันที่ความรักไร้ซึ่ง...รสชาติ อย่างที่บอกไปแล้วความรักไม่ใช่สิ่งที่เรายึดติดกับมันได้ สักวันเมื่อถึงเวลาแล้ว คราวนั้นแหล่ะ ที่หัวใจ สอง ดวงจะมาหลอมรวมเป็นหัวใจดวงเดียวกัน หากแต่มันไม่ใช่เวลา หัวใจก็ถึงคราวที่จะต้องทำใจให้ได้ ถ้าหัวใจท้อ...กายก็จะถอยไปด้วย เมื่อกายถอยหัวใจดวงใหม่ที่เริ่มจะผลิบานกับความรักใหม่ๆ มันก็จะเหี่ยวเฉาไปในที่สุด ...จงอย่ายึดติดในสิ่งที่ไม่ใช่ของเรา...   Create Date : 14 พฤศจิกายน 2551 1 comments Last Update : 14 พฤศจิกายน 2551 22:28:03 น. Counter : 493 Pageviews. Share Tweet

ถูกต้อง รักมิใช่การครองครอง รักแท้คือ การปลดปล่อย   โดย: บ้าได้ถ้วย 14 พฤศจิกายน 2551 22:26:31 น.