Bloggang.com : KunKrOo~AaW~ : ไม่รู้ไม่เข้าใจ...เหงาเศร้าหรือเบาใจ...ตอบอะไรตัวเองไม่ได้เลย

ไม่รู้ไม่เข้าใจ...เหงาเศร้าหรือเบาใจ...ตอบอะไรตัวเองไม่ได้เลย

ไม่รู้เหตุผล..ที่หัวใจสับสน...คิดเวียนวนในวันนี้
ไม่รู้สาเหตุว่าร้ายหรือดี..ที่เป็นอยู่
ไม่รู้จริงๆ...ยิ่งคิดวกวน...ยิ่งมีแต่ไม่รู้และไม่รู้
สิ่งที่เป็นให้เห็นอยู่...ตกลงว่านี่กูเป็นอะไร

ถามตัวเอง...จนใจเอง...เซ็งเลยกู
ยิ่งตามหา...ยิ่งไม่รู้...หดหู่ใจ
วันนี้เหงา..หรือเศร้า...ไม่รู้คืออะไร
ยิ่งคิดไป..ภายในใจยิ่งไร้แวว

เฝ้าถามใจว่าเจ็บปวดตรงไหน....จะได้รักษา
ยิ่งถามยิ่งคล้ายบ้า....กูอะไรเนี่ยนักหนา...ชักจะแผ่ว
ใจสับสน..หรือระคน...จะเจื้อยแจ้ว
ยิ่งถามใจ..ยิ่งชักแกร่ว..แล้วไงกู?

หมดคำถาม..ตามหน้าที่..วันนี้พ้น
สับสนเกินจะฝึกฝน..หัวใจ..ให้รับรู้
อะไรจะไปจะมา...ก็อย่าไปฝืนเลยกู
คอยๆๆล่องลอย..ปล่อยมันลองดู
จะได้รู้..โดยไม่ต้องต่อสู้..คอยกอบกู้ใจ

ไม่มีประโยชน์..ที่จะกล่าวโทษ..อะไรที่ผ่านไปแล้ว
ไม่อะไรจะไม่แคล้ว...หากใจเราแผ่ว...แล้วปล่อยไป
อย่าฝืนจน...ทนไม่ไหว..เลยหัวใจ
เจ็บแค่นี้...ไม่ยักตาย...ร้ายหรือไม่...ค่อยว่ากัน

มัวแต่พล่าม..ตามประสา..คนว่ามาก
เลยลืมฝาก..ความจากใจ...ปีใหม่นั่น
ลืมลื้มลืม...ทักทายอวยพรกัน
เพื่อนชาวบล๊อคจงสุขสันต์..ทุกวันคืน

แม้นยามหลับขอให้ฝัน...วันสดใส
แม้ตื่นไซร้...ขออวยชัยให้ไหลลื่น
สายวารีที่ไม่มีวันย้อนคืน
ฉันท์ใด?..ให้ความขมขื่น..ร้างห่างไกล..ปีใหม่เอยย

ยิ่งแก้ยิ่งแย่ - Pancake

เมื่อไหร่หนอพอให้ใจได้ไออุ่น
ได้เคยคุ้นกรุ่นกลิ่นสิ้นความเหงา
ได้สัมผัสความรู้สึกไม่ว่างเปล่า
ได้หลบหลีกความเศร้าเพียงชั่วคราว

สายลมหนาวพัดพาเงาแห่งความหวัง
หากบางครั้งอาจพอหวังแว่วฟังข่าว
สายลมแผ่วอาจนำพาความเหน็บหนาว
ช่วยผสานรอยร้าว-ร้าวให้หัวใจได้ผ่อนคลาย

หากเพียงคิด...เพียงสะกิดจิตคิดฝัน
ฝันกลางวันฝันกลางคืน...พอตื่นหาย
ความคาดหวัง...มักจะพังพลันคิดได้
เพราะสุดท้าย...เพียงเพราะใจคิดไกลเกิน

จงอย่ามัวเฝ้ารออย่างท้อแท้
หากใจกลัวความอ่อนแอแค่ก้าวเดิน
หากใจเศร้าแลว่างเปล่าก้าวเผชิญ
ไม่มีความบังเอิญ...บนทางเดินของคนเหงาใจ