ความรัก...รักในวิชาชีพ...รักในความเป็นครู

วันเวลา...ผ่านมา...ลาเลยผ่าน
ตลอดกาล..นานเท่านาน...ผ่านวันไหว
แต่ละวัน..ก้าวผ่านพ้น...พ้นผ่านไป
ไม่เตรียมใจ...ให้รับรู้...อยู่ทุกวัน
..........................
เร็วจริงหนอ...ไม่รั้งรอ...รอรั้งบ้าง
ผ่านไปอย่าง...แสนเร็วรี่...ปรี่เปลี่ยนผัน
พอรุ่งเช้า...เก้าสู้เย็น...เป็นเปลี่ยนวัน
ไม่ทันฝัน...ดวงตะวัน...พลันเคลื่นตัว
..........................
เมื่อไม่นาน...วันวาน....กาลยังเปลี่ยน
วัยรู้เรียน...เปลี่ยนฝัน...คือครอบครัว
ยังไม่จบ...ยังไม่เริ่ม...ดูสลัว
โอ้เวลา...ใยน่ากลัว...มัวเมาคน
.........................
ผลการสอบประกาศตั้งนานแล้วค่อแต่มัวแต่วุ่นวายอยู่กับการงานที่น่าปวดหัว เลยไม่ค่อยมีเวลามาอัพข่าวสารซักเท่าไหร่ พอนึกได้อีกที...ก็ปาเข้าไปจะสองเดือนแล้วมั้ง..ที่ไม่ได้แวะเวียนมาเลย ผลการสอบครูผู้ช่วยปรากฎว่าได้ขึ้นบรรชีไว้เป็นลำดับที่ 30 เจ้าค่ะ แต่ว่าเท่าที่ติดตามข่าวสารตอนนี้ก็เรียกไปแค่ 11 คนเท่านั้นเอง สงสัยว่า? จะมีแนวโน้มได้สอบใหม่ปีหน้าอย่างแน่นอนเจ้าค่อท่าน...ไม่เสียใจและไม่เสียดายที่สอบไม่ได้ซักกะนิด((เสแสร้งเป็นที่สุดเลยนะตัวเอง*-*)

แต่ประเด็นอยู่ตรงที่ว่า...ต้องเริ่มอ่านหนังสือใหม่..ซึ่ง ณ ปัจจุบันก็ยังไม่เริ่มเลยน่ะสิคะคุณๆๆจ๋า มีเรื่องเล่ามาอีกประการจากข่าวๆสารของเพื่อนๆร่วมรุ่นที่ได้บรรจุเป็นข้าราชการกันไปแล้วว่า มีเพื่อนคนหนึ่งไปบรรจุที่พื้นที่ติดชายขอบ พอรู้ก็ลงทุนซื้อแอร์การ์ดและโน๊ตบุ๊คใหม่ทันที... หวังใช้คลายเหงาและเป็นเพื่อน ผลก็พบว่า..พอไปถึง...แม้แต่สัญญาณโทรศัพท์ยังไม่ค่อยมี แถมทั้งโรงเรียนยังมีครูอยู่ 4 คน(รวมผู้อำนวยการเข้าไปด้วยค่ะ) ตอนนี้ก็เลยสงสารเพื่อนจัง

แต่ไม่ได้สงสสารที่ว่า..เพื่อนไปอยู่แบบไกลปืนเที่ยงนะคะทุกท่าน ถ้าเป็นเพื่อนคนอื่นจะไม่สงสารเลย...แต่คนนี้ขอเลยล่ะ เพราะเธอเป็นหญิงที่เรียบร้อยที่สุดในรุ่นเลย....หน้าตาน่ารักเชียว เปราะบางเป็นที่สุด...ถ้าเพื่อนถึกๆไปคงไม่น่าห่วง ตอนนี้เลยกลายเป็นว่า...เราโดนเรียกช้าหน่อยก็คงสบายใจ. .เพราะอาจดูดีกว่านี้หน่อย แต่ก็เป็นเพียงการปลอบใจตัวเองค่ะ(ไม่รู้จะเรียกถึงป่าวน่ะสิ)
.................................................................
ผ่านวัยเรียน...เปลี่ยนวัยงาน...
การศึกษา เป็นครูบา..แลอาจารย์์...งานสั่งสอน
เริ่มเรียนรู้...เป็นคุณครู...วัยละอ่อน
วิชาร้อน...ร้อนวิชา...น่าเอ็นดู
.................
เริ่มเดิมที..ท่านให้มี...อัตราจ้าง
งานดีบ้าง....เลยเดินย่าง...พาเชิดชู
พนง.ราชการ...งานอย่างครู
ไม่หดหู่...สู้ สู้ สู้....คุณครูไทย
......................
เหนื่อยใจบ้าง....อย่างเช่น...ไม่เห็นนักเรียน
พากันเพี้ยน...โดดเรียน...เพี้ยนไปใหญ่
พยายามจะเกลี้ย...จะกล่อม...ยอมจนใจ
ห่างหายไป...ไมา่สนใจ....ให้ร้อนครู
......................
บ้างบางคน...โอนอ่อน..ยอมกลับคืน
บ้างก็ฝืน...กล้ำกลืนเรียน...เพียรพอรู้
แต่หน้าที่...คุณครูใหม่...ก็คือครู
ต้องสู้ๆ....ให้เขารู้....ให้เขาเรียน
....................
ปัญหาเด็ก...สมัยใหม่...ไม่เหมือนก่อน
โลกมันร้อน...หรือครูอ่อน...เด็กจึงเปลี่ยน
สมัยเรา..สมัยเขา....ต่างความเพียร
สังคมเพี้ยน....เปลี่ยนวิชา...หรืออย่างไร
....................

แต่ไม่รู้ว่าเพราะดีใจที่เพื่อนนั้นไปบรรจุในที่ไกลปืนเที่ยง ในขณะที่เรายังไม่มีโอกาสอย่างเขาหรืออย่างไร แต่ตอนนี้ก็มีงานทำ มีเงินซื้อขนม *-* แต่ก็นะ เพิ่งหาเงินได้เอง มันช่างเสียดาย ที่จะใช้จ่ายเสียจริงๆ มิน่าล่ะตอนขอตังค์แม่ แม่ถึงบอกให้ประหยัดนะลูกกก สู้ต่ือไป....จ๊ะจ๋า

Create Date : 18 กันยายน 2553		2 comments
Last Update : 18 กันยายน 2553 11:33:54 น.
Counter : 2623 Pageviews.
Share Tweet