!!!!ชีวิต...ถ้าไม่ออกไปค้นหา..แล้วจะมีค่าอะไรกันวะ..หัวใจถ้าไม่ยอมเปิดรับ...แล้วจะสัมผัสถึงได้อย่างไรกัน!!!!
Group Blog
 
<<
มิถุนายน 2552
 
 123456
78910111213
14151617181920
21222324252627
282930 
 
25 มิถุนายน 2552
 
All Blogs
 

วันที่มีหน้าที่เป็นคุณครู...ผู้ยืนอยู่หน้าชั้นเรียน..เฮ้อ!!!!






Get your own Chat Box! Go Large!


ไม่มีอะไรที่มากไป...หรือน้อยไป...ในหน้าที่
กับบทบาทนักกวี...ผู้ที่โต้วาที...ที่อ่อนไหว
บทบาทครูนักสู้...ผู้ให้ความรู้...อยู่หน้าห้องไง
ผู้ที่ยิ้มหวานละไม...ด่าทอกันไป...ใส่ใจศิษย์ทุกคน

ไม่มีอะไรที่หนักไป...หรือเบาไป...ในหน้าที่
ไม่ว่าวันหน้าหรือวันนี้...ทุกวินาที...ยังมีสับสน
เป็นคุณครู...ผู้น่ารัก....นักเรียนซุกซน
แต่เชื่อว่ามีวันฟ้าหม่น...สักวันก็คง...จะตรงตามใจ

สังคมวาจา...ให้เหนือ่ยสาหัส...ประหยัดอารมณ์
ให้ข่มและข่ม...อย่าขมวาจา...พาให้อ่อนไหว
ให้ครูเชื่อมั่น...ว่าในสักวัน...มันจะผ่านไป
อุปสรรคยิ่งใหญ่...ไม่ใหญ่เกินใจ....ให้ข้ามผ่านมัน

ต้องตื่นแต่เช้า...มาดูข่าวสาร...ทานกาแฟกรุ่น
ให้ชินให้คุ้น...กลิ่นอากาศเช้า...ก้าวข้ามไหวหวั่น
แต่งตัวหน้าผม...ดูดีใช่ไหม?...ไปโรงเรียนให้ทัน
เจ็ดโมงเร็วพลัน...ให้ทันเส้นแดง...อย่าแซงเวลา

บางวันที่สอน...นักเรียนก็ย้อน....มันน่าน้อยใจ
ไม่ฟังแล้วไง?...แล้วใยไม่เงียบ...เหยียบครูเล่าหนา
ครูเองก็เครียด...เบียดเบียนน้ำใจ...น้ำตกในตา
โอ้นักเรียนจ๋า...ใยเก่งใยกล้า...ไม่น่ารักเลย

บางวันแอร์เสีย...ครูล่ะเพลียใจ...ไมค์ใช้ไม่ได้
บางวันวุ่นวาย...อาจารย์มากมาย...ร้ายไม่เปิดเผย
แอบซ่อนคมดาบ...ในคราบหน้าที่...วาจาคุ้นเคย
โอ้เอ้ทรามเชย...จะเผยเร็วพลัน...ไม่ทันประสบการณ์

บางวันนินทา...จนบ้าจนบ้อ...ตัดพ้อประชด
ฝึกสอนเก็บกด...ให้ใจถดถอย...น้อยใจขับขาน
ก็น่าน้อยใจ...ใครไม่ผิดพลาด...ประหลาดตำนาน
ใยทรมาน...ด้วยการซ้ำเติม...ไม่เพิ่มแรงใจ

บางวันไม่สบาย...ได้ลาการสอน...ไปนอนอยู่บ้าน
ก็วาจาพาล...ผลาญใจกันจริง...ยิ่งคนอ่อนไหว
ประชดประชัน...ขันต่อสอ่เสียด...เบียดเบียนหัวใจ
ก็พร่ำพูดไป...ให้ใยระบาย...ให้หายแค้นเคือง

ขอบคุณพี่ตา...ที่ถามไถ่...ในทุกๆวัน
ไม่หลงลืมกัน...ทุกวันห่วงหา...มาเติมต่อเรื่อง
น้องคนนี้หายไป...ไม่ใช่อะไร...ใจอย่าขุ่นเคือง
เพราะเวลาเปลือง...เรื่องของคุณครู...ความรู้นักเรียน

วันนี้พอมี...เวลาดีๆ...มีมาเล่าเรื่อง
ให้แสนแค้นเคือง...เรื่องไม่เป็นเรื่อง....เปลืองใจผิดเพี้ยน
ขอบคุณผู้อ่าน...ที่ผ่านมาเจอ...เผลอใจแวะเวียน
เป็นถ้อยกลอนเขียน...เขียนมาจากใจ...ให้พอทุเลา

ประสบการณ์ใด...ไร้ซึ่งคำสอน...ร้อนตำราหนา
แต่ดียิ่งกว่า...เมื่อมาประสบ...พบช่วยขัดเกลา
สิ่งที่ไม่รู้...ให้ใจได้รู้...ไร้ซึ่งความเขลา
ปริญญาเงา...ถ้าเขลาไม่สร่าง...ไม่สร้างความจริง

บทกลอนบทนี้...มีถ้อยน้อยใจ....อย่าใส่ใจนัก
เขียนไปเพราะรัก....ประจักษ์วิชา...หาได้ละทิ้ง
ขอบคุณวิชา...ครูบาอาจารย์...ศิษย์ผ่านรู้จริง
โลกที่ใหญ่ยิ่ง...ไม่นิ่งแน่นอน...ได้สอนรู้มา

บทกลอนร้อนใจ...จึงมาร่ายไว้...ในบทกวี
ผู้จรวิถี...ที่แวะเวียนมา...อย่าใส่ใจหนา
บทบาทหน้าที่...ที่พบผ่านไกล...ในรั้วปัญญา
บ่มเพาะวิชา...ที่พัฒนา...พาอภิรมณ์




 

Create Date : 25 มิถุนายน 2552
1 comments
Last Update : 25 มิถุนายน 2552 15:46:29 น.
Counter : 586 Pageviews.

 

หายไปซะนานเลยนะ ... คุณครู

 

โดย: ต้นข้าว_ต้นนั้น 3 กรกฎาคม 2552 16:55:52 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 


KunKrOo~AaW~
Location :
ขอนแก่น Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]






Friends' blogs
[Add KunKrOo~AaW~'s blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.