ทำให้เค้าพยายาม หาอะไรมาทดแทนกับฉันพาเที่ยว...ให้เงินทีละมากๆ...ซื้อของมีค่าให้ซื้อรถ..ซื้อBigBikeไว้พาฉันเที่ยว...มันมาจากไหนเหรอ การทำงานที่มันผิดกฏหมายไง สิ่งเหล่านั้น มันอยู่ได้ระยะนึง...แล้วทุกๆอย่างก็เริ่มหายไป หายไปทีละอย่าง...จนเราเหลือแต่ตัว และหนี้สินมากมาย ที่มันมากเกินกว่าคนอายุยี่สิบกว่าๆจะรับไหวเรานอนร้องไห้ด้วยกัน พยายามหาเงินด้วยกัน มาโปะๆหนี้ที่เหมือนมันไม่มีวันจะหมดบางวันเ้ค้าถึงกับบอกฉันว่า..ถ้าพี่หายไปไม่ต้องห่วงนะ แล้วพี่จะกลับมา แล้วเวลาลำบากมันก็พิสูจน์ความรัก..และความอดทนการใช้ชีวิตพอเพียง มันเข้ามาแทนที่...ถึงวันนี้ ไม่มีเงินเก็บ ไม่มีรถ ไม่มีบ้าน...แต่เรามีกันและกัน..ความรักเต็มเปี่ยมความศรัทธาจากตัวเขา แววตาเขา ที่รู้ว่า..อย่างไรผู้หญิงคนนี้ก็ไม่มีวันทิ้งเขา ถ้าบังเอิญใครๆที่ได้เจอเรา หรือคู่รักอื่นๆก็ตามเดินจับมือและกอดกันป้อนข้าวกัน แม้แต่ในร้านหมูกะทะ หรือร้านข้าวต้มข้างทาง..อย่าเพิ่งหมั่นไส้เราเลยนะคะ... มันเพียงเพราะว่า..เราอยากให้ทุกๆนาทีในชีวิตที่เหลืออยู่ของเรามีความสุข แสดงออกถึงความรัก ให้ต่างฝ่ายรู้ว่า "รักนะ" ครบสี่ปีแล้วนะเนี่ย..จากวันที่ซวยๆสุดท้าย...บอลโลกปีนี้อย่าเล่นการพนันกันเลยนะคะเพราะมันจะทำให้ชีวิตติดลบ...และคุณอาจจะไม่ได้อะไรกลับมาอีกเลยฉันโชคดี..ที่ได้เค้ากลับมาค่อยๆสร้างชีวิตกันใหม่
จาก...ภรรยาของอดีตโต๊ะบอล(จากชีวิตจริงอิฉันเอง)