Bloggang.com : ถมทอง : อนุสาสนีปาฏิหาริย์ หมวด ๑

อนุสาสนีปาฏิหาริย์ หมวด ๑

หมวดที่ ๑ ครูบาอาจารย์

๑.๑ หลวงพ่อดำ หรือ หลวงพ่อในป่า

หลังจากที่คิดจะสึกแล้วไม่ได้สึก จนได้ของดีจากหลวงพ่อเดิมติดตัวมา อยู่ต่อมาทราบว่า มีพระเก่งสามารถยืดเหรียญได้ ก็ดั้นต้นไปหาถึงขอนแก่น ให้ผู้ใหญ่บ้านแถวนั้นพาไปพบพระธุดงค์รูปหนึ่ง ซึ่งแขวนกลดอยู่ใต้ต้นไทร ไม่ทราบอายุอานามท่าน เพียงแต่คุณลุงผู้ใหญ่บ้านเล่าให้หลวงพ่อฟังว่า ท่านเห็นหลวงพ่อในป่ามาปักกลดที่นี่ทุกปี ๆ ละครั้ง ครั้งละประมาณหนึ่งเดือนแล้วก็ไป ตั้งแต่คุณลุงผู้ใหญ่ยังเป็นเด็กแก้ผ้า จนถึงวันนี้ (วันที่เล่า) คุณลุงผู้ใหญ่ อายุแปดสิบกว่า หน้าตา ผิวพรรณของหลวงพ่อดำก็ยังเหมือนเดิม

เมื่อหลวงพ่อจรัญได้ตอบคำถามหลวงพ่อในป่าแล้ว หลวงพ่อดำก็พูดต่อว่า “อย่าลืมนะเรียนหมดเลย เรียนเลยไปหมด รู้มากไป คุณรู้มากคงใช้ไม่ได้เลย!”
“เธออย่าลืมนะว่าพระพุทธเจ้าสอนอะไร สอนทุกข์และวิธีดับทุกข์”
“ท่านสอนอะไรอีกรู้ไหมคุณ” “ไม่ทราบครับ”
“เอาละจะบอกให้ สอนไม่ให้เบียดเบียนตน สอนไม่ให้เบียดเบียนคนอื่น พร้อมกับไม่ทำให้คนอื่นเดือดร้อนด้วย . . . หาที่มาของทุกข์ให้ได้ ศึกษาข้อนี้ ในตัวเรามีอะไร มีทุกข์ หาที่มาของทุกข์แล้ว ปฏิบัติ วิธีปฏิบัติอย่างไรหรือ ศีล สมาธิ ปัญญา”

ขณะที่ฟังหลวงพ่อดำสอน หลวงพ่อจรัญก็นึกไปด้วย และคิดว่าเพียงแค่นี้เองหรือ นึกว่าจะมีอภินิหารมากกว่านี้ ก็เลยโดนหลวงพ่อในป่าชี้หน้า แล้วกล่าวต่อว่า
“คุณมันอย่างนี้ เรียนเลยไปหมด ไอ้ที่จะทำไม่ทำ เสือกผ่าไปเอาที่ไม่ได้ความ ไอ้ที่ได้ไม่เอา ไปเอาที่ไม่ได้ ไอ้ที่จริงไม่ชอบ ไปชอบเอาที่ไม่จริง”

หลวงพ่อจรัญบอกว่าอยากฝากตัวเป็นลูกศิษย์ หลวงพ่อดำก็ลืมตา ชี้หน้าว่า
“ความขลังของพระอาจารย์ แต่ย้อนกลับเป็นความคลั่งของศิษย์ คือ เธอ”
แล้วหลวงพ่อจรัญก็ขอฝากตัวเป็นศิษย์ติดตามหลวงพ่อดำไป หลวงพ่อดำท่านนั่งนิ่งสักครู่ แล้วลืมตาพูดว่า
“คุณ . . . รอให้ คุณอายุ ๔๕ ก่อนนะ แล้วค่อยมาพบเราอีกครั้ง (ขณะนั้นราวปี พ.ศ.๒๔๙๒-๓ อายุ ๒๒ พรรษา) อายุเธอยังน้อยนัก ยังไม่แน่นอน ยังหละหลวมอยู่อย่างนี้ จะรับได้อย่างไร รับได้ต้องเป็นคนประเภท หนึ่งไม่ใช่สอง มีสัจจะ มีเมตตาสามัคคีแล้วหรือยัง สัจจะก็ไม่มี จะเกิดเมตตาได้อย่างไร แล้วเมตตาไม่มี จะเกิดความสามัคคีได้ทั้งใจทั้งจิตหรือ จะเกิดรูปนามได้หรือ”

ในการไปพบหลวงพ่อดำอีกครั้งต้องปฏิบัติได้ และแก้ปริศนาธรรมได้ ส่วนการไปพบนั้น เป็นสัจจะและความลับ ที่ไม่สามารถเปิดเผยได้ เมื่อครบกำหนดจึงได้ไปพบหลวงพ่อดำที่เขาภูคา จังหวัดน่าน

ปริศนาธรรม ของหลวงพ่อในป่า
อยาก เรียนรู้ ถาม หญิงคันหูก
อยาก ทำถูก ถาม เด็กเลี้ยงควาย
คนสามบ้าน กินน้ำบ่อเดียว
เดินทางเดียว ไม่เหยียบรอยกัน
“นะ” อยู่หัว สามตัว อย่าละ
“นะ” อยู่ที่ไหน ตามเอามาเป็นของเรา
ให้เข้ามาอยู่ที่ตัวเรา ฯ

๑.๒ หลวงพ่อเดิม แห่งวัดหนองโพ

เมื่อหลวงพ่อจรัญ อยู่ปรนนิบัติรับใช้ หลวงพ่อเดิม แห่งวัดหนองโพ เป็นเวลา ๖ เดือน ตราบจนหลวงพ่อเดิมท่านละสังขาร คติธรรมคำคมที่หลวงพ่อจรัญจดจำไม่เคยลืม คือ
๑. รู้ไว้ใช่ว่า ใส่บ่าแบกหาม
๒. รู้อะไรไม่สู้รู้วิชา รู้รักษาตัวรอดเป็นยอดดี
๓. ผู้ใหญ่ให้อะไรรับไว้ก่อน อย่าจองหอง
๔. มีเสื้อสิบตัวกับมีเสื้อตัวเดียวอย่างไหนจะดีกว่ากัน
๕. หนึ่งอย่าเป็นสอง (พูดจริงทำจริง)

หลวงพ่อจรัญ เป็นศิษย์องค์เดียว และเป็นองค์สุดท้ายที่ได้รับการถ่ายทอดวิชาคชสาร !!! ซึ่งจะเริ่มต้นด้วยการฝึกกสินเป็นพื้นฐานก่อน (พ.ศ. ๒๔๙๒)

และได้ใช้ประโยชน์ในการสยบช้างป่า ระหว่างการเดินธุดงค์กับหลวงพ่อในป่านาน ๒ เดือน (พ.ศ.๒๕๑๖ อายุ ๔๕ พรรษาตามที่หลวงพ่อในป่ากำหนดไว้ให้)

และครั้งสำคัญที่สุด คือ ระหว่างเดินทางกลับจากการปฏิบัติศาสนกิจกับคณะสงฆ์ที่ทวีปยุโรป (พ.ศ.๒๕๓๖) เครื่องบินที่โดยสารมาเกิดน้ำรั่ว จากเพดานห้องโดยสารที่มีปริมาณมากขึ้นเรื่อย ๆ อาจเป็นเหตุให้ไฟฟ้าลัดวงจร และเครื่องระเบิดได้ ซึ่งหลวงพ่อจรัญก็ได้ใช้วิชากสิณของหลวงพ่อเดิมแก้ไข (ใช้กสิณดินอุดน้ำ) จนเป็นปกติ เป็นเหตุให้หลวงพ่อต้องป่วยกระเซาะกระแซะตลอดปี พ.ศ.๒๕๓๖ ต่อเนื่องปี ๒๕๓๗

(ท่านที่สนใจเรื่องอิทธิฤทธิ์พึงสังเกต จากปีที่หลวงพ่อศึกษา จนถึงนำมาใช้ห่างกันถึง ๒๔ ปี และ ๔๔ ปี ตามลำดับ แต่ภาพของหลวงพ่อที่ท่านเห็นเป็นประจำก็คือ สอนกรรมฐาน กับ บรรยายธรรม ไม่เน้นอิทธิฤทธิ์ หรือเครื่องรางของขลังเลย นอกจาก ให้พร บอกให้ไปทานข้าว และแจกหนังสือ กลับปรากฏว่าความศักดิ์สิทธิ์ยังเข้มขลัง ไม่เสื่อมคลาย ทั้งนี้เพราะหลวงพ่อเจริญสติกรรมฐานอยู่ตลอดเวลา )

๑.๓ หลวงพ่อสด (หลวงพ่อวัดปากน้ำ)

เมื่อหลวงพ่อจรัญไปฝึกวิชาธรรมกายกับ หลวงพ่อสด ปี พ.ศ.๒๔๙๓ ได้นำความรู้จากหลวงพ่อสด มาใช้ดังนี้

๑. การแจกพระ ให้องค์เดียวไม่มีการขอเอาไปฝากคนอื่น เพราะมีข้อได้ ข้อเสีย กล่าวคือ
ข้อได้ คือ ได้เงินมาทำบุญ
ข้อเสีย คือ เขาไม่รู้จักเรา เอาไปทิ้ง หรือ เอาไปขายกิน เป็นบาปเป็นกรรมกับเขา

๒. การแผ่เมตตาช่วยเหลือญาติโยม ยกจิตให้เป็นกุศล มีเมตตา ไม่อิจฉาริษยาใคร แผ่ออกไปตามชื่อนั้น ๆ ถ้าเขามีกุศลพอก็ช่วยได้ ถ้าไม่มีกุศลก็ช่วยไม่ได้ และที่สำคัญจะช่วยคนไหนก็ให้เขาช่วยตัวเองได้ ถ้าเขาช่วยตัวเองไม่ได้ ไปช่วยเขาก็เสียเวลาเปล่า คนช่วยตัวเองไม่ได้ไม่ต้องสนใจ แผ่อย่างไรก็ออกไม่ได้

(ข้อนี้ หลวงพ่อมักจะพูดว่า เราส่งสถานีกรมประชาสัมพันธ์ ผ่าไปเปิดยานเกราะ เราส่งช่อง ๓ ก็ไปเปิดช่อง ๗ หรือ เราแผ่เมตตาไป ไม่เคยเปิดประตูรับเราเลย หรือหม้อแบตเตอรี่ แผ่นธาตุเสียชาร์จไฟไม่เข้า นั่นคือ ท่านต้องหมั่นสวดมนต์ และ ทำกรรมฐาน เป็นความหมายของคำว่า มีกุศล และช่วยตัวเองได้)

๓. ทำใจให้งอก หมั่นทำบุญทำทาน ก็คือ ยิ่งให้ ยิ่งได้ ยิ่งหวง ยิ่งอด หมดไม่มา เราไม่หวงกัน เราไม่อด หมดก็มาเรื่อย ๆ

(เป็นความรู้ที่ได้หลังจากที่หลวงพ่อจรัญ บอกกับหลวงพ่อสดว่า ข้าวสารหมด มะพร้าวหมด ซึ่งหลวงพ่อสดก็ไม่ได้ตอบอะไร นอกจากอือ ๆ รับรู้เท่านั้น ปรากฏว่า รุ่งขึ้นก็มีผู้ขนข้าวสาร มะพร้าว ใส่เรือเอี้ยมจุ๊นเต็มลำนำมาถวาย)

๑.๔ ท่านเจ้าคุณอาจารย์ พระธรรมธีรราชมหามุนี (โชดก ญาณสิทธิ)

หลวงพ่อได้มาฝึกปฏิบัติวิปัสสนากรรมฐาน ที่วัดมหาธาตุ กับท่านเจ้าคุณอาจารย์ฯ ราวปี พ.ศ.๒๔๙๕ เป็นเวลาหลายเดือน จนได้รับ ฟังเทศน์ลำดับญาณ และประสบการณ์ การสอบอารมณ์ นอกจากนั้น หลวงพ่อยังจดจำคำสอนมาเผยแผ่อีกหลายอย่าง อาทิเช่น

๑. บูชาวงศ์ตระกูล บูชาทรัพย์ บูชาชื่อเสียง บูชาความรัก
๒. พี่น้องอย่าทะเลาะกัน อย่าแย่งสมบัติกัน ต้องเคารพพ่อแม่ เคารพผู้ใหญ่ เคารพครูอุปัชฌาย์อาจารย์
๓. สามีภรรยาอย่าทะเลาะกัน บ้านไหน สามีภรรยาทะเลาะกัน บ้านนั้นเป็นบ้านอัปมงคล สร้างกุศลไม่ได้
๔. คุณหนูหมั่นจำ หมั่นจด สิ่งใดงามอย่าได้งด คุณหนูหมั่นจด หมั่นจำ
๕. สร้างความดีกันเถิด จะเกิดผล เป็นมหามงคลในชีวิต ด้วยการเจริญพระกรรมฐาน
๖. พวกที่มาบวชนะ ถ้าเขาไม่มีศรัทธาอย่าบวชให้นะ ถ้าเขามีศรัทธาบวชให้เลย
๗. นี่เจ้าคุณเอาตำราใช้ให้ถูกต้องนะ จะมีความรู้มากน้อยไม่สำคัญ ปฏิบัติและสอนตามที่รู้มาก็แล้วกัน
๘. เราทั้งหลายเจริญวัยชันษามาได้ เพราะพ่อแม่ชุบเลี้ยงเรามา เราได้รับ เรือน ๓ น้ำ ๔ ของพ่อแม่ มาทุกคน

เรือน ๓ คือ
เรือนครรภ์
เรือนตัก ที่แม่อุ้มใส่ตัก และ
เรือนที่อยู่อาศัย ที่พ่อแม่หาไว้ให้

น้ำ ๔ คือ
น้ำนม
น้ำคำ ลูกจ๋าแม่ให้พร
น้ำพักน้ำแรง ที่พ่อแม่หาเลี้ยงเรา และ
น้ำใจ ที่ไม่มีอะไร เทียบได้เลย

๙. ความเป็นระเบียบเรียบร้อยของวัด และศาสนพิธี

**********************************

หมายเหตุ
ในยุคแรก ๆ หลวงพ่อยังเกี่ยวข้องกับอิทธิปาฏิหาริย์ และก่อนจะข้ามพ้นจุดนี้มาได้นั้น หลวงพ่อท่านพบครูบาอาจารย์มากมาย เช่น
หลวงพ่อจง วัดหน้าต่างนอก (หุงน้ำมันมนต์)
หลวงพ่ออินทร์ (เข้าใจว่าคงเป็นวัดเกาะหงส์ นครสวรรค์ องค์นี้ผมรู้จัก ท่านเก่งเรื่องน้ำมันรักษากระดูก พี่สาวผมตกสะพานแขนหักก็ได้ท่านรักษา)
หลวงพ่อเรือง (เข้าใจว่าคงเป็นพระอธิการเรือง วัดปากคลองบางคู้)
หลวงพ่อจาด จังหวัดปราจีนบุรี
หลวงพ่อลี วัดอโศการาม (เรียนวิชาสะเดาะกุญแจ)
นอกจากนั้นท่านยังเอ่ยถึง
หลวงพ่อศุข วัดปากคลองมะขามเฒ่า เรื่องเสกใบมะขามเป็นตัวต่อ (หลวงพ่อท่านเสกผ้าอาบเป็นกระต่ายวิ่งได้) ถ้าจำไม่ผิด กระจกวิเศษที่หลวงพ่อใช้ดู หมอดูให้กับญาติโยม ซึ่งญาติโยมสามารถมองเห็นได้ด้วยตาของตนเอง ก็เป็นของหลวงพ่อศุข (ตกทอดมาถึงหลวงพ่อจรัญ) แต่หลวงพ่อจรัญท่านโยนทิ้งลงสระน้ำหน้าวัดพรหมบุรีไปแล้ว ด้วยเหตุผล มีคนได้ คนเสีย
ท่านเจ้าคุณอุบาลีสิริจันโท วัดบรมนิวาส เรื่องการฝากโรคภัยไข้เจ็บไว้ก่อน หลวงพ่อเองก็เคยเล่าไว้ เมื่อคราวท่านรับนิมนต์ไปเทศน์ที่ค่ายจิรประวัติ นครสวรรค์ ท่านอาพาธเมื่อถึงเวลานัด จำเป็นต้องไป (หลวงพ่อไม่เคยเสียสัจจะ) ท่านก็ฝากไข้ไว้
ท่านครูบาศรีวิชัย เรื่องปืนยิงไม่ออก พลุยิงไม่ได้

ทุกวันนี้ แม้เราท่านจะไม่ค่อยได้ยินได้ฟังเรื่องเหล่านี้ ก็มิได้หมายความว่า ท่านลืม เพียงแต่ท่านวางไว้ และจะใช้เมื่อจำเป็นเท่านั้น ก็ขนาดท่านเน้น เฉพาะกรรมฐาน และสอนญาติโยม คนก็ยังล้นวัดจนแทบไม่มีเวลาพักผ่อน ถ้าไปเน้นเครื่องรางของขลังอีก วันหนึ่ง ๒๔ ชั่วโมงคงไม่พอ : ผู้รวบรวมหนังสือ

หมายเหตุ :
หนังสือ "อนุสาสนีปาฏิหาริย์" ตั้งแต่ หมวดที่ ๑ ถึง ๕
บล็อกเดิมได้พิมพ์ลงไว้
ตั้งแต่วันที่ ๒ พฤษภาคม ถึงวันที่ ๒๕ มิถุนายน ๒๕๔๘

Create Date : 14 พฤษภาคม 2549

Last Update : 17 พฤษภาคม 2549 15:44:30 น.

0 comments

Counter : 2221 Pageviews.