ท้องฟ้ามืดครึ้ม สายฝนโปรยปราย

สวัสดี  อืม สวัสดี

คุณ เป็นอย่างไรบ้างหละ สบายดี เธอหละ วันนี้ฝนตก ท้องฟ้ามืดครึ้ม สบายเลยสิ บรรยากาศหน้านอนนะ ใช่ แต่เรานอนไม่หลับหละ มีบางอย่างที่ค้างคาอยู่ในใจ วันนี้ขอคุยด้วยได้ไหม แน่นอน เราอยู่เพื่อคุยกับเธอเสมอ เล่ามาเถอะ

ความรัก อืม เรื่องนี้อีกแล้วสินะ อืม นายก็รู้ เรามีปัญหาเกี่ยวกับเรื่องสร้างความสัมพันธ์กับมนุษย์รอบตัว ว่ามาสิ เราไม่รู้ว่าจะเลือกหรือทำอย่างไร กับสิ่งที่เป็นอยู่ในปัจจุบันนี้ เราไม่รู้ว่า สิ่งที่เกิดขึ้นระหว่างเราและเขา มันเรียกว่า ความรัก หรือ อะไร เพราะเราไม่รู้ว่า ความรักหน้าตาเป็นอย่างไร เรื่องนี้ เราก็ไม่รู้เหมือนกันนะ เราคงได้แต่ฟังเธอเล่ามาเท่านั้นแหละนะ สำหรับครั้งนี้ คงไม่มีปัญหาอะไรนะ

ไม่มีหรอก แค่ฟังก็ขอบคุณมากแล้วหละ เรารู้สึกกระอักกระอ่วน เมื่อได้ฟังบางเรื่องราว เรื่องราวในอดีตของเขา พอได้ฟัง มันกลับรู้สึกทำให้เราเหมือนเป็นคนนอก เป็นคนอื่นดีแหะ เป็นคนที่ไม่รู้เรื่องอะไร แต่มันก็เป็นความจริงนั่นแหละ เราไม่รู้เรื่องอะไรของเขาเลย แต่ความรู้สึก ในการฟังเรื่องราวครั้งอดีต มันก็ไม่รุนแรง เท่ากับการฟังเรืองราวที่เป็นอนาคต เรื่องราวที่อาจจะเกิด หรืออาจจะไม่เกิด ไม่ได้เลย พอยิ่งได้ฟัง ได้รับรู้ เราไม่รู้ว่าคนรอบข้างเรา เขาตั้งใจจะแกล้งเรา หรือ ต้องการจะจี้จุดในสิ่งอื่นใดหรือไม่ แล้วเขาว่าอย่างไรบ้างหละ อืม เราก็ไม่รู้หรอกนะว่าเขาว่าอย่างไรบ้าง เพราะเรื่องนี้เราก็ไม่ได้คุยกับเขา นายว่าเราควรจะคุยกับเขาหรือเปล่าหละ

แล้วเธอคิดยังไงหละ อยากจะคุยหรือเปล่า หรือไม่อยากจะคุย เธอเคยได้ยินเพลงนี้หรือเปล่า "ถ้าหากรักนี้ ไม่บอกไม่พูดไม่กล่าว แล้วเขาจะรู้ว่ารักหรือเปล่า ก็อาจจะไม่แน่ใจ ถ้าอยากให้เขารู้ เธอคงต้องแสดงออก" ลองพูดออกมาสิ มันอาจจะดีก็ได้นะ แต่เราไม่รู้ว่า. ก็ลองดูก่อน พูดแล้วเดี๋ยวก็รู้เอง รับความจริงไหวไหมละ แต่ถ้าอยากรู้ก็ต้องรับให้ไหว คุยให้เข้าใจ ถ้าปล่อยให้เป็นแบบนี้ต่อไป มันก็จะคลุมเครือ แล้วก็คลุมเครือ เธอเองก็จะเจอแต่ความเจ็บปวด สับสนไม่รู้จบเสียที เรารู้ว่า ความจริง มันเจ็บปวด แต่คนเรามีใครบ้างที่จะหลีกหนีความเจ็บปวดไปได้ ไม่มีหรอก สนุกไปกับมันเถอะ ความเจ็บปวด ถ้าเธอเอาชนะไม่ได้ ก็ทำใจยอมรับมัน แต่ก็ไม่มีใครหารู้อะไรได้เสียทุกอย่าง บางครั้ง ความจริง มันอาจจะให้คำตอบให้ความกระจ่างกับเธอเองได้ในหลายๆเรื่องก็ได้นะ อย่ากลัวที่จะยอมรับความจริง ถ้าเธอล้ม ก็ถือโอกาสนั่งพักไปในตัว แล้วลุกขึ้นมาใหม่ ไม่มีใครรู้หรอกนะ ว่าเธอล้ม เมื่อเธอลุกขึ้น 

ดีจังนะที่ได้ยินอะไรแบบนี้ แต่เราจะรับไหวไหมนะ จริงๆ เรากลัวนะ กลัวที่จะต้องเผชิญกับความจริง เรากลัวคำตอบที่จะได้รับ ทำไมละ อย่าเพิ่งกลัวในสิ่งที่ยังไม่เกิดสิ ใครว่าหละ ใครว่า ยังไม่เกิดหละ มันเคยเกิดขึ้นแล้วหละ เฮ้ย ทำไมเธอไม่เคยเล่าให้ฟังเลยหละ  อืม ขอโทษนะที่ไม่ได้เล่า มันเคยเกิดขึ้นแล้วหละ แล้วคำตอบหละ บอกได้ไหม ลำบากใจไหมที่จะเล่า ไม่หรอก ยังไงซะเราก็ต้องเล่า คำตอบที่เราได้นะหรือ มันคลุมเครือนะ ฟังแล้วปวดร้าวชอบกลหละ อืม แล้วครั้งนี้หละ เธอคิดว่าจะได้คำตอบแบบไหน เวลาเปลี่ยน คนก็เปลี่ยนนะ คำตอบก็อาจจะเปลี่ยนไปก็ได้ เราก็อยากจะให้คำตอบที่ได้ฟังเปลี่ยนไปเหมือนกัน

เท่านี้ก่อนนะ อยากคุยต่อ แต่ไม่สะดวกแล้วหละ ได้ไม่มีปัญหา สำหรับเธอ เมื่อไรได้เสมอ

ห้องนั่งเล่น ฝนก็ยังคงตก

สวัสดี บาย