..เธอหายไป แต่ก็ไม่ได้คิดสงสัยอะไร ว่าเธอไปไหน เพราะอะไรนะหรือ ก็มันก็คงเป็นปกติของคนแปลกหน้า เดินเข้ามาแล้วก็เดินจากไป เป็นปกติของชีวิต มีพบมีจาก เราเองก็ใช้ชีวิตเรื่อยๆ ไปวันๆ เป็น อาทิตย์ เป็นเดือน เป็นปี

พอมานั่งนับวันเวลาดีๆ เธอหายไปร่วมครึ่งปี เกือบจะลืมเธอไปเหมือนกันแล้วหละ แล้วจู่ๆ เมื่อสองเดือนที่แล้ว ก็ได้รับอีเมลล์จากคนคนหนึ่ง ซึ่งไม่เคยรู้จักมากก่อน เมื่อเปิดอ่านดู ก็ได้พบกับข้อความสั้น จากเพื่อนเก่า เธอนั่นเอง เธอบอกว่า ขอโทษที่หายไป เธอมีธุระต้องทำมากมาย เลยไม่ได้ติดต่อมา แต่ตอนนี้เธอมีเวลาว่างพอ ที่จะมาคุยกับเพื่อนเก่าๆ แล้วเราก็เริ่มคุยกันอีกครั้ง

เธอเล่าว่าที่เธอหายไป เธอไปท่องเที่ยวมาในหลายๆที่ ไปทำในสิ่งที่เธอไม่เคยได้ทำ ไปเปิดโลกและมุมมองใหม่ๆ เธอบอกว่า ชีวิตมันสั้นนัก เธออยากใช้ให้คุ้มค่า เธออยากเปิดโลกเล็กๆของเธอ เธอเลยทำตามความฝันของเธอ น่าอิจฉาเธอชะมัด น้อยคนนักที่จะได้ทำตามความฝัน ที่ตัวเองได้ฝันไว้ ในวัยที่ไม่มาก แต่เธอก็สามารถทำได้ ถึงแม้ว่าจะไม่ใช่ทุกฝันของเธอก็ตาม

เธอเอารูปของเธอมาอวดให้ดู มากมายหลายรูป แต่ละรูปไม่ค่อยจะมีตัวเธออยู่ข้างในหรอกนะ เราเองก็ไม่ได้แปลกใจอะไร เพราะตัวเราเอง ก็เป็นเหมือนเธอนั่นแหละ ไม่ชอบที่จะถ่ายรูปตัวเองสักเท่าไร ออกแนวเขินๆ สู้ไปถ่ายตึก ถ่ายต้นไม้ใบหญ้าไปตามประสาดีกว่า ธรรมชาติ ดูอย่างไรก็ไม่เบื่อ เธอบอกว่า ถ้ามีโอกาส เธออยากให้เราทำตามความฝันอย่างที่เธอทำ เธอบอกว่า ชีวิตมันไม่ได้ยาวนานนักหรอก อยากทำอะไร ก็รีบทำเสีย นั่นสินะ เราก็เห็นด้วย

กลับมาครั้งนี้ ดูเธอมีชีวิตชีวา และร่าเริงมากกว่าแต่เก่า เธอบอกว่า ความรัก ทำให้เธอสดใส เธอแนะนำให้เรารู้จัก กับคนรักของเธอ อืม... ก็เป็นผู้ชายที่ดูธรรมดานะ แต่เธอบอกว่า เขาคนนี้ ไม่ธรรมดาหรอก ฮ่าๆๆ ใช่นะสิ ก็คนรักของเธอนี้ เราเองก็แซวเธอไปเช่นนั้น สนุกดีนะ เวลาที่ได้ฟัง ได้อ่าน เรื่องราวความรักของคนอื่น มันทำให้เรารู้สึกอยากที่จะมีความรักดูบ้าง ....