Bloggang.com : viennese - คุยกับตัวเอง (1)

คุยกับตัวเอง (1)

ปี 2563 ...

ปีที่ผ่านมาเป็นยังไงบ้าง
ปีที่ผ่านมาหรอ... หนักหน่วงเอาการ มีเรื่องหลายเรื่องเกิดขึ้นยิ่งกว่าเบญจเพศอีกนะ
ถ้าจะให้เล่านี้ ยาวเลยนะ เอาไหม?

ยาวเลยหรอ

เอาสั้นได้ป่ะหละ
สั้นๆ หรอ เอาจริงนะ สั้นๆ เล่าไม่ได้หรอก แต่ก็จะพยายามละกัน

Okey.. ยาวๆ ก็ได้ ถึงเวลาจะมีไม่มาก แต่ก็จะฟัง (แปลกไหม ว่า เราใช้ว่าฟัง ทั้งๆ ที่เรากำลังอ่านอยู่)
ปีที่ผ่าน ต้นปีเหมือนจะดีนะ ได้กลับไปลอนดอนอีกครั้ง กลับไปเจอครอบครัว
จอหลานที่กำลังจะเกิด

และที่สำคัญ ได้พาหลายๆ คนไปเดินเล่น ไปเที่ยว และก็เจอเหตุการณ์ระทึกใจ
ช่วง Corona virus กำลังระบาด

เกือบจะได้อยู่อังกฤษต่อแล้ว

แต่ด้วยเดชะบุญ แต้มบุญรวมยังดี
ด้กลับถึงสุวรรณภูมิวันสุดท้ายก่อนที่จะปิดประเทศ

โห โชคดีสุดๆ อ่ะ ที่กลับมาได้ แล้วไปเที่ยวสนุกไหม
สนุกนะ ครั้งนี้เปลี่ยนบรรยากาศได้ไปเที่ยวกับเพื่อนร่วมงาน และก็ big boss ผู้สนับสนุนหลักอย่างเป็นทางการก็ไปด้วย
สบายเลย หรรษากันเลยทีเดียว

ตอนนั้นไม่กลัวหรอ ข่าวเรื่องไวรัสก็เริ่มมีนะ
ถามว่ากลัวไป ลึกๆ ก็กลัวแหละ แต่ก็ด้วยความงกอ่ะ

ฟรีค่าเดินทาง ที่พัก
ก็เลยเลือกที่จะไป แต่ก็ป้องกันแบบสุดๆ เลยนะ ล้างมือบ่อย ไม่เอามือจับหน้า
และที่สำคัญ คือ ไปเห็นลอนดอนในมุมที่ต่างไปอย่างสิ้นเชิง

ยังไงๆ ไหนเหลามาซิ
ก็เชื่อไหมละ Piccadilly ที่ว่าไม่เคยเงียบ คนเยอะตลอดเวลา ยิ่งตรงหน้าป้ายโค้ก
ตรง lily white นะ แทบจะไม่มีคนเลย นี่ยืนถ่ายรูป ขึ้นไปนั่งบนน้ำพุ ได้สบายๆ เลย

ขนาด SOHO ที่ไม่เคยหลับไหน ยังเงียบ ร้านอาหารปิดกันเป็นแถว
แต่วันนั้นก็เป็นวันท้ายๆ ของทริปแล้วหละ

สุดอ่ะ Piccadilly เงียบ แล้ววันกลับหละ เป็นยังไง
วันกลับหรอ ลุ้นระทึกเหอะ ไปยืนรอเช็คอินแล้วนะ แต่จู่ๆนะ สายการบินก็ประกาศ
แจ้งยกเลิกเที่ยวบินเฉย คนที่สนามบินก็วุ่นวายมากเลยหละ
ยิ่งเป็นคนเอเชียด้วยแล้ว คือกระวนกระวายสุดๆ

สรุปแล้ววันนั้นก็ไม่ได้กลับ ต้องรอหาเที่ยวบินกลับ ด้วยเดชะบุญมวลรวม
ทางทัวร์ก็ประสานให้จนได้ และก็บินกลับในวันรุ่งขึ้น สบายไป

โชคดีสุดๆ จำได้ว่า หลังจากวันนั้นคือปิดประเทศเลยใช่ป่ะ
ใช่แล้ว โชคดีจริงๆ และที่ดีกว่านั้นนะ คือบอสอ่ะ จัดสถานที่ให้ไปกักตัวด้วยนะ
กักตัวสบายๆ รีสอร์ทริมอ่างเก็บน้ำ อากาศดี ปลอดปล่อง เหมือนอยู่อีกโลกหนึ่งเลยหละ
ไว้เรื่องนี้ค่อยเล่าก็แล้วกัน

ได้ๆ เรื่องนี้ก็ดูน่าสนใจ การกักตัวในการระบาดครั้งแรก อย่าลืมเล่านะ
โอเช ไม่ลืมๆ ทวงด้วยหละ ฮาๆ

แล้วหลังจากนั้นหละ ชีวิตเป็นไง ได้ข่าวว่า หนักหนาสาหัสอยู่ไม่ใช่รึ
ก็สาหัสแหละ และก็ทำให้เราเข้าใจชีวิตมากขึ้น และก็รู้เลยว่าทุกๆคน รักเรามากแค่ไหน

ดราม่าน้ำตาแตกแน่เลย
แน่นอน เอาจริงๆ นะให้เล่าตอนนี้ก็ยังสะเทือนใจไม่น้อยเลย

แต่ก็ผ่านมาได้แล้วเนอะ เอาเป็นว่า ไม่ต้องเล่าดีกว่าเรื่องนี้
ไว้อยากเล่าจริงๆ ค่อยมาเล่าก็แล้วกัน เราอ่ะ อยากจะฟังเรื่องที่ไปเที่ยวมากกว่า
ไว้มาต่อคราวหน้านะ

ได้เลย งั้นวันนี้แค่นี้ก่อนนะ สวัสดีจ้า
สวัสดี