เมื่อโชคชะตาลิขิตให้รสสุคนธ์ก้าวเข้ามาอาศัยอยู่ในวังดิลบุตร และอยู่ในความปกครองของพันตรีหม่อมเจ้าเจตนิพิฐ ความรักจึงบังเกิดขึ้นโดยไม่รู้ตัว

'ปล่อยเถอะเพคะ เดี๋ยวใครมาเห็นเข้า'
'ในบ้านของเรา และในฐานะภรรยาของฉัน ถ้าฉันอยากกอด อยากจูบเธอ คงไม่เป็นไรหรอกกระมัง' ทรงย้ำถ้อยตรัสด้วยการประทับปลายนาสิกลงบนขมับของคนในอ้อมกอด
'และใครที่เธอว่าก็เป็นคนของฉันทั้งนั้น' ทรงเลื่อนริมพระโอษฐ์มาที่ริมใบหูของเธอ กระซิบแผ่ว 'วันนี้เธอเป็นภรรยาของฉัน เป็นของเจตนิพิฐ ดิลบุตร แปลกหรือหากสามีอยากแสดงความรักต่อภรรยา...ให้สมกับที่เฝ้าอดทนรอมาหลายปี'
ไม่ทันให้เธอได้ตอบรับ ปฏิเสธ หรือคัดค้านใดๆ ทรงแสดงให้เห็นถึงความรักด้วยการประทับจุมพิตลงบนริมฝีปากของเธอ แนบแน่น เนิ่นนาน จนเธอแทบหลอมละลาย

พี่นี้รักเจ้าดั่งแก้วตา

รักดั่งตะวันหลงรักผืนฟ้า

รักเกินกว่าใครในโลกหล้า

รักเหลือคณา เป็นรักเดียวในดวงใจ

ได้โปรดอย่าไปรักใคร

โปรดมอบหัวใจให้พี่ถนอม

โปรดเก็บรอยยิ้มไว้ให้พี่มอง

เก็บใจเราสองไว้เคียงคู่กัน

สนใจรูปเล่มสั่งซื้อได้ที่  www.sasiaksorn.com