|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 |
6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 |
13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 |
20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 |
27 | 28 | 29 | 30 | |
|
|
|
|
|
|
|
ฉันไม่เหมือนเดิมอีกแล้วคนดี แค่หนึ่งวินาทีก็ ...ช้าไป
ฉันไม่เหมือนเดิมจริงๆ กับความรู้สึกอันว่างเปล่าตรงนี้ ที่ต้องเผชิญมันเพียงลำพัง คุณบอกว่าคุณอยู่ตรงนี้ แต่ฉันกลับไม่ได้รับรู้ถึงมันเลย โทรหาก็ไม่ว่าง ก็เข้าใจ ดีใจกับงานใหม่ของคุณ แต่คงไม่ห่วงเท่าไหร่เพราะก็ยังคงเป็นเพื่อนกลุ่มเดิมคุณสมัยเรียน ทำไมคะ เราห่างกันแค่ระยะทาง หรือความรู้สึกเราก็ห่างกันด้วยนะ เพราะเวลาที่ว่างไม่ตรงกัน กลางวันของฉันกลางคืนของคุณ หรืออะไรก็ตามแต่เค้าว่าระหว่างเราห่างกันอีกก้าวนึง เรายังเป็นคนที่รู้สึกดีๆต่อกันอยู่หรือเปล่า โทรหาบ่อยๆก็ไม่ได้ และคุณก็โทรมาเพียงครั้งเดียว เหตุผลขีเกียจกับเปลือง ขนาดคนที่ไม่ค่อยมีเวลายังห่วงโทรหาฉันบ่อยกว่าคุณเลย เพื่อนฉันยังโทรหามากกว่าเลย ฉันเริ่มไม่แน่ใจกับความรู้สึกระหว่างเราไม่สิ ที่คุณมีให้กับฉัน ระยะทางไปโทรศัพท์ก็ไม่ได้ใกล้ เดินฝ่าลมหนาว ยามดึกไปโทรหาคุณ แทนที่จะได้ความรู้สึกดีๆกลับมา มันกลับทำให้ฉันเจ็บหนักกว่าเดิม เรายังคงรักกันอยู่ไหมคะ หรือแค่ฉนที่ยังรู้สึกอยู่คนเดียว เวลาที่ฉันมีปัญหา คุณอยู่ที่ตรงไหน โทรไปคุณก็บอกอยู่ตรงนี้แต่ฉันกลับไม่รู้สึกถึงคุณเลย มันไม่อบอุ่นเหมือนเคย ความรู้สึกของฉันหรือของคุณกันแน่นะที่เปลี่ยน ต่อไปนี้เค้าคงไม่ได้โทรหาบ่อยๆอยางที่ใจต้องการ แต่เป็นแบที่คุณต้องการ ฉันทำได้เพียงเท่านี้
ปัญหาที่นี่ ที่ฉันต้องเจอ มันก็หนักเอาการสำหรับฉัน ฉันผิดเหรอที่เป็นคนช่างรู้สึก ฉันผิดเหรอที่ไม่อยากมีสังคมแบบเสแสร้งตอแหล ฉันรักผู้คนที่นี่เขามีน้ำใจกับฉัน แต่เด็กไทยที่มาด้วยกันนี่สิ ขอบายดีกว่า ฉันผิดเหรอที่ความอดทนต่ำมีมาตรฐานของการใช้ชีวิตสูง อยู่ด้วยไม่ได้กะคนเห็นแก่ตัวมากๆๆเกิน อยู่ด้วยไม่ได้กะคนที่ขาดความกรตือรือร้น อยู่ด้วยไม่ได้กะคนที่ไม่เคยช่วยทำอะไร ล้วาแต่ ขอๆๆๆ อยู่ด้วยไม่ได้กะคนที่ตอแหลสร้างภาพ ฉันไม่อยากได้มิตรภาพจอมปลอม ลับหลังก็เอาไปนินทา ฉันหลีกเลี่ยงก็มองว่าฉันหยิ่ง เบื่อนี่ คุยกันไม่เข้าใจก็ขี้เกียจอธิบาย หากปีที่แล้วหนักหนา ปีนี้ฉันรู้สึกหนักหนากว่าเดิมร้อยเท่าพันทวี จะไหวอยู่แล้ว เค้าต้องกินยา แก้โรคซึมเศร้าทุกวัน เบื่อกะชีวิตรอบข้าง แต่วลาไปอยู่กะสังคมอื่นๆของที่นี่ฉันอยู่ได้นะ ฉันไม่รู้ความอดทนของฉันจะอดทนได้ถึงเมื่อไหร่
วันเกิดที่ผ่านมา คนที่ให้ความสนใจ ก็มีแต่คนเดิมๆ คนที่นี่ใจดีมาก เอาเค้กก้อนเบ่อเริ่มมาให้ แถมของขวัญอีกแถมผู้คนในบล็อกยังมาอวยพรกันอีกฉันดีใจมากเลย ขอบคุณมากๆนะคะ ขอบคุณจริงๆ มันดีต่อความรู้สึกของฉันมากจริงๆ อีกไม่กี่เดือนก็ได้กลับแล้ว ฉันอยากรู้เหมือนกันว่า กลับไปแล้วคุณจะกอดฉันแน่นกว่าเดิมหรือ เปล่า หรืออาจจไม่อยากเจอฉันอีกเลยก็เป็นได้ คิดถึงคุณที่สุด
Create Date : 14 เมษายน 2551 |
|
3 comments |
Last Update : 14 เมษายน 2551 19:49:18 น. |
Counter : 351 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: Prince600/546 IP: 202.91.19.192 14 เมษายน 2551 20:36:37 น. |
|
|
|
| |
โดย: เปาน้อย*-*ต่อยหนัก IP: 203.147.19.59 18 เมษายน 2551 1:09:34 น. |
|
|
|
|
|
|
|
Location :
กรุงเทพฯ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
ผู้หญิงบ้าๆ คนนึง ติ๊งต๊องหน่อยๆ เอาแต่ใจที่สุด ๆ มีเหตุผลบ้าง(แต่เป็นของตัวเองซะส่วนใหญ่) วันนี้ขอเปิดตัวเองเปิดหัวใจรับสิ่งดีๆจากสังคมเล็กๆที่นี่ นะคะ
|
|
|
|
|
|
|