คุณอาจอมวีน น้องมินต์จอมกวน ตอนที่ 1


บทที่ 1

“ด.ญ.มินตรา รหัส 520711-107 ลืมตาแล้วลุกขึ้นมาคุยกับแม่ซื้อของหนูหน่อยนะจ๊ะ”

น้องมินต์เองค่ะ...แหม...กำลังลังหลับเพลินๆใครมาเรียกก็ไม่รู้ แล้วมาบอกว่าเป็นแม่ซื้ออะไรก็ไม่รู้อีก ไม่เข้าใจค่ะ แต่ที่สะดุดใจน้องมินต์เพราะเธอรู้รหัสเกิดบัญชีสวรรค์ของน้องมินต์แถมคุยภาษาทารกรู้เรื่องด้วย นี่ชักยังไงๆ

เพราะตั้งแต่ออกจากห้องอนุบาลเด็กแรกเกิดมา น้องมินต์ก็ไม่ค่อยได้ใช้ภาษาทารกคุยกับใครเท่าไหร่ เนื่องจากคุณแม่ไม่ค่อยพาน้องมินต์ออกไปนอกบ้านเลย

จะมีอีกทีที่ได้คุยภาษาทารก ก็ตอนไปหาคุณหมอฉีดยานั่นแหละค่ะ เพราะที่นั่นน้องมินต์ได้เจอเพื่อนที่พูดภาษาทารกเพียบเลย อิอิ

ฮ้าว...ลืมตาดูหน้าตาแม่ซื้อหน่อยซิ

“สวัสดีจ้ะ ด.ญ.มินตรา ฉันเป็นนางฟ้า และเป็นแม่ซื้อของเธอ”

โอ๊ะโอ นางฟ้าและแม่ซื้อสวยมากๆเลยค่ะ ตากลมโต จมูกโด่ง ปากบาง ผิวขาว ผมยาวๆ

ชอบจังเลยค่ะ...น้องมินต์ชอบคนหน้าตาดีและของสวยๆงามๆค่ะ

ก็แหม...น้องมินต์เป็นทารกหญิงนี่ค่ะ อิอิ

“สวัสดีค่ะ นางฟ้าแม่ซื้อ เรียกน้องมินต์ว่าน้องมินต์นะคะ”

ว้าว...ว้าว...นางฟ้าใจดียิ้มหวานให้น้องมินต์ด้วยค่ะ

“ฉันเป็นนางฟ้า และในขณะเดียวกัน ฉันก็เป็นแม่ซื้อของเธอ”

“นางฟ้ากับแม่ซื้อคืออะไรคะ???”

“นางฟ้าก็คือผู้หญิงที่ประกอบคุณงามความดี สร้างบุญกุศลในขณะที่เป็นมนุษย์ พอหมดชาติก็มาเป็นนางฟ้านี่แหละจ้ะ”

น้องมินต์ ไม่เข้าใจหรอกค่ะ (-_- ')

“ ส่วนแม่ซื้อ...ก็คือนางฟ้าที่ทำหน้าที่ดูแลเด็กๆตั้งแต่แรกเกิด จนกว่าจะพูดภาษามนุษย์ได้จ้ะ”

“อ้าว...แล้วตอนน้องมินต์เกิดไม่เห็นคุณมาดูแลน้องมินต์เลยคะ”

“ฉันทำหน้าที่ของฉันอย่างดีไม่ได้ขาดตกบกพร่อง เพียงแต่...ตั้งแต่เธอเกิด ดวงชะตาเธอยังไม่น่าเป็นห่วง ฉันเลยยังไม่โผล่มาให้เธอเห็น แต่ฉันก็ยังเฝ้าดูแลเธออยู่ห่างๆ”

คุณนางฟ้าแม่ซื้อเอามือลูบหัวน้องมินต์ด้วยค่ะ รู้สึกดีจัง อิอิ

“อย่างตอนที่อาของเธอทำเธอหลุดมือ ฉันก็รีบสะกิดเตือนแม่เธอให้กระโจนไปรับตัวเธอไว้”

“ใครอาน้องมินต์คะ???”

น้องมินต์ไม่ยักรู้ค่ะ ว่าน้องมินต์มีอาด้วย

“ก็ใครล่ะจ๊ะ ที่เคยทำเธอหลุดมือ แล้วใครล่ะจ๊ะที่ตอนนี้เธอมาอยู่ด้วย เขานั่นแหละอาเธอ”

กรี๊ด.......ไม่จริงใช่มั้ยคะ น้องมินต์เป็นหลานอีตาขี้เก๊กใจร้ายคนนั้น (-_- ')

แต่ว่าเรื่องนั้นช่างก่อนเถอะค่ะ น้องมินต์ยังมีประเด็นข้องใจอยู่

“แล้วทำไมตอนนี้คุณนางฟ้าแม่ซื้อถึงโผล่มาได้ล่ะคะ”

“เพราะตอนนี้ดวงชะตาเธอกำลังตกสุดๆ ดังนั้นฉันเลยต้องออกโรงมาปกป้องเธอด้วยตัวเอง”

สงสัยจะจริงที่คุณนางฟ้าแม่ซื้อว่าดวงชะตาของน้องมินต์ตกค่ะ

เพราะตอนนี้...น้องมินต์ต้องตกอยู่ในเงื้อมือคนใจร้ายที่เรียกว่าอาที่เคยจะทุ่มน้องมินต์ลงพื้น (x_x )

....................................................

“เอิ๊ก...เอิ๊ก...”

ยัยมินต์หลานจอมโวยวาย และแหกปากเป็นที่หนึ่งตื่นแล้วครับ แต่ค่อยยังชั่วที่อารมณ์ดี ตื่นมาก็หัวเราะเอิ๊กอ๊ากใหญ่เลย ผมเลยรอดตัวไป ฟู่...

อ้อ...ผมเปเปอร์เองนะครับ ตอนนี้กำลังปวดหัวกับการปั่นนิยายอยู่ แต่ว่า...ปั่นไม่ได้ถึงไหน เพราะว่าตอนนี้ผมไม่มีสมาธิเลย

ความรู้สึกผมตอนนี้มัน..
เศร้า...เพราะเป็นห่วงพี่รับเบอร์และพี่นี พี่ชายและพี่สะใภ้ของผมว่าจะเป็นตายร้ายดียังไง เนื่องจากตอนนี้ผมติดต่อพวกเขาผ่านมือถือไม่ได้เลย

เซ็ง...เพราะพลาดนัดบอดครั้งสำคัญที่ไอ้บันเทิงเพื่อนสนิทอุตส่าห์จัดให้ สาวๆสวยๆ โธ่ (T_T)

ท้อแท้...เพราะไม่รู้จะเลี้ยงยัยหลานจอมโวยวายคนนี้ได้รอดมั้ย

คิดแล้วอยากเอาหัวโขกหน้าคอมฯแรงๆ... (T_T)

....................................................

“เอาละจ้ะ ฉันจะสรุปง่ายๆสั้นๆเพื่อให้เธอเข้าได้อย่างรวดเร็ว ตอนนี้...เธอกำลังประสบเคราะห์กรรมหนัก พ่อแม่เธอกำลังโดนตามฆ่า และแน่นอน...ตัวเธอเองก็เป็นเป้าหมายที่จะถูกใช้เป็นเหยื่อล่อพ่อแม่ของเธอ”

ตอนนี้น้องมินต์กำลังคุยอยู่กับคุณนางฟ้าแม่ซื้อค่ะ แล้วรู้สึกว่า...ปัญหาที่น้องมินต์กำลังประสพอยู่มันไม่ธรรมดาเลยทีเดียว

เฮ้อ...เอาความจริงมาพูดดีกว่า...น้องมินต์ไม่เข้าใจอะไรเลยค่ะ ฮี่ๆ (^o^)

“ดังนั้น...ฉันจึงจำเป็นต้องออกมาปกป้องคุ้มครองเธอ”

ทำไมคุณนางฟ้าแม่ซื้อหน้าเครียดจังคะ (-_- ')

“แต่ว่า...ด้วยกายทิพย์ฉันคงทำอะไรมากไม่ได้ ดังนั้นพรุ่งนี้ฉันจะมาในมาดใหม่”

กายทิพย์?? มาดใหม่?? (-_- ')

จ๊อก...จ๊อก...ว๊า...น้องมินต์หิวแล้วสิค่ะ (^_^)

ไหนคุณนางฟ้าแม่ซื้อก็มาปกป้องน้องมินต์แล้ว ขอนมหม่ำเลยดีกว่า

ไม่อยากจะง้ออีตาอาขี้เก๊กใจร้ายค่ะ

“คุณนางฟ้าแม่ซื้อขา น้องมินต์หิวนมแล้ว”

ตอนนี้น้องมินต์พยายามทำตาแบ๊วสุดชีวิตใส่คุณนางฟ้าแม่ซื้อ (* _ *)

“เรื่องนี้อยู่เหนืออำนาจการควบคุมของฉันแล้วละจ้ะแม่หนู...เธอควรต้องพึ่งตนเองในเรื่องนี้”

เอ๋??? หมายความยังไงค่ะนี่??? (=_= )

“แต่น้องมินต์หิวแล้วนี่คะ”

“เธอรู้ดีว่าควรทำยังไง คืนนี้ฉันคงต้องไปก่อน แล้วพรุ่งนี้เราจะได้เจอกันในมาดใหม่ของฉัน แล้วเจอกันนะจ๊ะ...แม่หนูน้อย”

และแล้ว...คุณนางฟ้าแม่ซื้อก็หายวับไปเลยค่ะ (o_O,")

ตายแล้ว...แล้วน้องมินต์จะทำยังไงดี น้องมินต์หิวมากเลยค่ะ (T_T)

อ๊ะ อ๊ะ รู้แล้ว รู้แล้ว...ว่าน้องมินต์ต้องทำยังไง อิอิ (^o^)

....................................................

“เอ??...จะให้พระเอกพูดกับนางเอยังไงดีหว้า ที่จะให้นางเอกรู้ว่าแอบชอบแบบอ้อมๆกวนๆ อืม...ฉันขาดเธอก็คงขาดใจ...ไม่ไหว ไม่ไหว...”

เฮ้อ...ตอนนี้เปเปอร์ นักเขียนนิยายหน้าตาดีอย่างผม กำลังปวดหัวเพราะคิดงานไม่ออก นิยายที่เขียนอยู่ยังไปไม่ถึงไหนเลยครับ ทั้งๆช่วงเวลานี้เป็นโอกาสทองที่ยัยมินต์หลานสาวจอมแหปากของผมอารมณ์ดี เปิดช่องให้ผมได้เขียนนิยาย

แต่...ทำไมผมคิดไม่ออก (-_- ')

อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ นึกออกแล้ว :(^e^)/:

“เดี๋ยวนะ...เมื่อกี้คิดไรออกนะ...อ้อ...เธอจะไปรู้อะไร ขนาดมีคนใกล้ๆตัวมาแอบชอบ เธอยังมัวแต่ซื่อบื้ออยู่เลย ฮะๆๆๆๆๆ เอาล่ะ...พิมพ์เลยดีกว่า”

ผมเตรียมขยับนิ้วกับแป้นพิมพ์...แต่แล้วเหตุการณ์ไม่คาดฝันก็บังเกิดขึ้น

“อุแว๊...อุแว๊...!!!!!!!!!!”

ยัยมินต์ไม่ยอมให้ผมได้ทำงานอย่างสงบแล้ว (T_T)

....................................................

“ไหน...ขอดูหน่อยซิยัยตัวแสบ ฉี่หรืออึล่ะ?”

มาแล้วค่ะ...อีตาอาขี้เก๊กใจร้ายของน้องมินต์ เรียกปุ๊บมาปั๊บเลย อิอิ (^_^)

แต่...น้องมินต์หิวนมนะคะ มาเปิดดูก้นน้องมินต์ทำไม??? (>_<)

“เอ...ก็ไม่อึ ไม่ฉี่นี่นา จะร้องทำไมเนี่ย??”

นอกจากอาของน้องมินต์ขี้เก๊กและใจร้ายแล้ว ยังไม่รู้เรื่องอะไรอีก น้องมินต์หิวนมค่ะ น้องมินต์หิวนม ไม่ได้ต้องอาละวาดให้เข็ด ชิชิ

“อุแว๊...อุแว๊...!!!!!!!!!!”

“ให้ตายสิยัยตัวแสบ หยุดร้องก่อนหนวกหู โอ๊ย...อยากจะบ้าตาย แล้วจะทำยังไงล่ะเนี่ย อ้อ...นม ใช่ๆๆ นม”

คุณอาขี้เก๊กใจร้ายบ้าที่สุด มันแต่ทำอะไรอยู่คะ ไม่เอานมมาให้น้องมินต์อีก น้องมินต์หิวจะแย่อยู่แล้วเนี่ย ไม่ไหวๆๆ น้องมินต์ต้องประท้วงให้หนักขึ้น (>_<)

“อุแว๊...อุแว๊...!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”

“กำลังชงอยู่เงียบๆก่อนได้มั้ย โธ่...ได้แล้วๆๆๆๆ เอ้า...เงียบซะ”

อุ๊ย...หน่มหน๊มมาแล้ว (^o^)

ดูดเลยดีกว่าค่ะ อิอิ (^-^ )

จ๊วบๆๆ...แหวะๆๆ ทำไมนมมันจืดอย่างนี้เนี่ย (o_O)

ตาอาขี้เก๊กใจร้าย จงใจแกล้งน้องมินต์แน่ๆ ฮึ่มๆๆๆ ดีล่ะ...เราจะได้เห็นดีกัน (>_<)

“อุแว๊...อุแว๊...!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”

“อะไรอีกล่ะเนี่ย นมก็ไม่ยอมกิน จะให้ร้องเพลงอีกล่ะซิ เรื่องมากจริงๆยัยตัวแสบ”

กรี๊ด...มาอุ้มน้องมินต์ทำไม น้องมินต์จะกินนม (>_<)

“วันนี้ฝนตก ไหลลงที่หน้าต่าง เธอคิดถึงฉันบ้าง ไหมหนอเธอ เมื่อวันจันทร์ที่แล้ว สองเรายังได้เจอเธอส่งยิ้มมา นั่งอยู่คนเดียว เหลียวมองที่หน้าต่าง หากมีเธอข้างๆ ก็คงจะสุขใจ…”

ตาอาขี้เก๊กนี่ไม่รู้เรื่องเลย น้องมินต์จะกินนม ไม่ได้อยากฟังเพลง

ฮึ่มๆๆๆ โกรธมากๆแล้วนะ (>_<)

“อุแว๊...อุแว๊...!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”

....................................................

“อุแว๊...อุแว๊...!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”

ท่าจะไม่ดีแล้วล่ะครับ ยัยมินต์ไม่ทราบว่าเป็นอะไร นมก็ไม่กิน ร้องเพลงให้ฟังก็ยังไม่ยอมหยุดแหกปาก จนตอนนี้ผมไม่รู้จะทำอย่างไรดีแล้ว (-_- ')

งานนี้เห็นทีผมต้องหาผู้ช่วย แต่จะเป็นใครดีล่ะ เฮ้อ...เหลือตัวเลือกเดียว...แม่สาวข้างบ้าน...คู่ปรับตลอดกาลของผม...ยัยแบ็ดแบ็ดมารุ (T_T)

ผมตัดสินใจวิ่งมาที่รั้วบ้านหลังติดกันซึ่งเป็นบ้านของยัยแบ็ดแบ็ดมารุทันที โดยปล่อยให้ยัยมินต์แหกปากร้องไห้ไปก่อนพลางๆ ถือเป็นการซุ่มซ้อมหลอดเสียง (^o^)

ติ๊งหน่อง...ติ๊งหน่อง...ผมกดกริ่งหน้าบ้าน เพื่อเรียกยัยแบ็ดแบ็ดมารุให้ออกมา

“โฮ่งๆๆๆๆๆๆ” เสียงของบาคาดี้ เชาว์เชาว์เพศเมียสีเบส ต้นเหตุของปัญหาที่ไม่มีวันยุติระหว่างผมกับยัยแบ็ดแบ็ดมารุก็ดังขึ้น

ที่ผมบอกว่าเจ้าบาคาดี้เป็นต้นเหตุของปัญหาการทะเลาะเบาะแว้งระหว่างผมยับยัยแบ็ดแบ็ดมารุก็เพราะว่า...เธอเป็นเจ้านายเจ้าบาคาดี้...และเจ้าบาคาดี้มันก็ชอบเห่าเสียงดังในขณะที่ผมต้องใช้สมาธิในการเขียนนิยาย

พอผมมาโวยวายเรื่องเสียงรบกวนจากเจ้าบาคาดี้ทีไร ยัยแบ็ดแบ็ดมารุมักจะชอบให้ท้ายหมาตัวเองอย่างไม่มีเหตุผลทุกที แถมยังมีต่อว่าผมกลับว่า เป็นพวกไม่รักสัตว์

ชิชิ หมาปากมากอย่างนี้ใครจะรักลง (>_<)

อีกอย่าง...ผมเคยเปิดอ่านหนังสือเกี่ยวกับหมาพันธุ์เชาว์เชาว์ ในนั้นเขียนบอกว่าหมาพันธุ์นี้ไม่ค่อยเห่า...ผมเลยบอกยัยแบ็ดแบ็ดมารุไป ว่าเจ้าบาคาดี้ของเธอมันต้องเป็นพันธุ์ผสมแน่ๆ

แต่แทนที่เธอจะรับฟังความคิดเห็นของผม เธอกับโกรธผมซะงั้น แถมยังหาว่าผมเป็นพวกอคติ ทำอะไรเจ้าบาคาดี้ไม่ได้เลยมาปรักปรำหมาเธอ ให้ตายเหอะ (-_- ')

“โฮ่งๆๆๆๆๆๆๆ” เจ้าบาคาดี้ยังคงตั้งหน้าตั้งตาเห่าต่อไป จนกระทั่งยัยแบ็ดแบ็ดมารุเจ้านายมันเดินมานั่นแหละ มันเลยทำเป็นประจบกระดิกหางดิกๆแลบลิ้นดำๆน้ำลายเยิ้มของวิ่งเข้าไปประกบเธอ

“นี่นายจะมาหาเรื่องอะไรบาคาดี้กับฉันอีก”

นี่แหละครับ ยัยแบ็ดแบ็ดมารุ สวยก็ไม่สวย ยังไม่ยอมทำตัวอ่อนหวาน เดี๋ยวเถอะขึ้นคานแล้วจะรู้สึก ฮะๆๆๆ (^o^)

แต่ทว่า...นี่ไม่ใช่เวลามาต่อล้อต่อเถียง ผมมีเรื่องด่วนต้องรีบขอความช่วยเหลือจากยัยแบ็ดแบ็ดมารุ

“เอ่อ...แบ็ดแบ็ดมารุ” ผมเอ่ยขึ้น

“ใครชื่อแบ็ดแบ็ดมารุ ฉันชื่อพิมมาดา ย้ำชัดๆว่าพิมมาดา บอกเป็นรอบที่ร้อยไม่รู้จักจำ”

ฮึ่มๆๆ ก็ปากอย่างนี้แหละ ถึงต้องเรียกว่าแบ็ดแบ็ดมารุ (>_<)

“เอ่อ...พิมมาดา เรามีเรื่องให้ช่วยหน่อย”

“ให้ช่วยอะไรก็ว่ามา แล้วก็ไม่ต้องเรียกซะเต็มยศ เรียก พิมสั้นๆ ก็พอ”

โหย...ยัยนี่ จะคุยดีๆ บ้างไม่ได้หรือไง (=_= )

“คือว่า ช่วยไปดูหลานให้เราหน่อยดิ ไม่รู้เป็นไร ร้องไม่หยุดเลยอ่ะ”

“ดูเองไม่เป็นไง ทำไมต้องให้ฉันไปดูหลานนายด้วย”

เพื่อหลาน อดทนไว้เปเปอร์ ท่องไว้ ขันติ ขันติ (-_- ')

“ก็เราเลี้ยงเด็กไม่เป็นอ่ะจิ เลยต้องมาขอร้องอ่ะ”

“แล้วอย่างกับฉันเลี้ยงเป็นงั้นแหละ”

“ก็เธอยังเคยเลี้ยงหมา”

“หมานะไม่ใช่เด็ก”

“ก็เหมือนกันแหละน่า หนวกหูเหมือนกัน”

“นายนี่มันบ้า เลี้ยงไม่เป็นแล้วเอามาเลี้ยงทำไมล่ะ”

“เอาน่าไปดูให้ก่อนดิ”

“เออๆๆ ว่าแต่หลานกี่ขวบ”

“สามเดือน”

“สงสารเด็กอ่ะ มีอาไม่ได้เรื่อง”

ฮึ่มๆๆๆ ยัยนี่นี่มันจริงๆ เลย หาเรื่องจิกกัดได้ตลอด (>_<)

และแล้ว...ผมก็สามารถลากยัยแบ็ดแบ็ดมารุมาดูยัยมินต์ได้ในที่สุด

เฮ้อ...นี่มันอะไรกันเนี่ย???? (T_T)

....................................................

“อุแว๊...อุแว๊...!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”

ฮือๆๆ น้องมินต์หิวอ่ะค่ะ อีตาอาขี้เก๊กใจร้ายก็หนีไปไหนแล้วไม่รู้ แล้วคุณพ่อคุณแม่ไปไหนเนี่ย??

คุณพ่อขา คุณแม่ขา น้องมินต์หิว (x_x )

“อุแว๊...อุแว๊...!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”

“เฮ้ย...ทำไมนายปล่อยให้หลานร้องอย่างนี้ เดี๋ยวก็เจ็บคอไม่สบายกันพอดี”

อุ๊ย...เสียงผู้หญิงที่ไหนคะ น้องมินต์ไม่เคยได้ยินมาก่อนเลย

“อุแว๊...อุแว๊...!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”

“ก็บอกแล้วไงว่าเราเลี้ยงเด็กไม่เป็น”

“ไหนๆ ดูซิ นี่อีตาบ้า...ชงนมประสาอะไร สียังกะน้ำซาวข้าว”

“อ้าว ก็จะไปรู้เหรอว่าต้องชงยัง”

เถียงอะไรกันอยู่ได้ ไม่รู้รึไงน้องมินตืหิวนมแล้วนะ (>_<)

“อุแว๊...อุแว๊...!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”

“โอ๋ คนสวยไม่ร้องนะคะ เด๋ยวพี่สาวใจดีชงนมให้ใหม่นะ”

“แหวะ พี่สาวใจดี อายุเธออ่ะ เป็นแม่ยัยมินต์ได้เลยนะ”

“หุบปาก แล้วมาดูวิธีชงนม ช้างกระป๋องเขาก็เขียนบอกเคยหัดอ่านบ้างมั้ย นี่...เขาเขียนว่านม 1 ช้อนต่อน้ำ 1 ออนซ์ เคยอ่านมั้ยละนี่”

“อ๋อเหรอ?”

นี่จะแกล้งน้องมินต์ ปล่อยให้น้องมินต์หิวตายใช่มั้ย?? (T_T)

“อุแว๊...อุแว๊...!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”

“โอ๋ๆๆๆ นมได้แล้วจ๊ะคนสวย มามะมามะ”

แล้วผู้หญิงแปลกหน้าก็มาอุ้มน้องมินต์ขึ้นจากนั้นก็ส่งนมเข้าปากน้องมินต์ แน่นอนค่ะ...น้องมินต์หิวมากๆ จนเกินกว่าหยิ่งที่จะรับของจากคนแปลกน้าได้ น้องมินต์เลยรีบดูดนมทันที

แหม...หน่มหน๊มแสนอร่อย จ๊วบๆๆๆๆ (^o^)

....................................................

เฮ้อ...ตอนนี้ยัยมินต์เลิกโวยวายและดูดนมอย่างเอร็ดอร่อยไปแล้วครับ ค่อยโล่งหูซักที (^_^)

แต่จะว่าไป...ยัยแบ็ดแบ็ดมารุ นี่เหมือนแม่คนเลยแหะ กล่อมเด็กซะอยู่หมัด เห็นแล้วก็อดหมั่นเขี้ยวไม่ได้ แซวซะหน่อยดีกว่า อิอิ

“โห...ยัยแบ็ดแบ็ดมารุ เธอนี่เป็นแม่คนได้สบายๆเลยนะ”

“ไม่ต้องมาพูดมาก แล้วอีกอย่างฉันชื่อพิมมาดาย่ะ”

“ชื่อเพราะเกินหน้าไปมั้ง” (^o^)

“ตกลงจะให้ฉันช่วยดูหลานให้มั้ย ถ้าจะให้ดูก็ช่วยเงียบๆไปเลย”

“เธอจะใจร้ายปล่อยเด็กตาดำๆให้อยู่กับผู้ชายที่เล็กเด็กไม่เป็นอย่างเราตามลำพังก็เอา”

ต้องกวนครับ กับยัยคนนี้ ชอบให้ท้ายนังบาคาดี้เชาว์เชาว์ปากมากเห่าไม่เป็นเวลา

“นายนี่มันกวนจริงๆเลย งั้นฉันก็เห็นแก่เด็กหรอกนะ จำไว้”

“นึกว่าแอบชอบเราซะอีก เห็นเดินตามเข้าบ้านมาต้อยๆ คิดว่าจะมีอะไรล่ะสิ ฮะๆๆๆๆ”

แกล้งยัยแบ็ดแบ็ดมารุสนุกจังเลย (^o^)

“ฮึ่มๆๆๆ นายนี่มันจริงๆเลยนะ ตัวเองไปขอร้องคนอื่นเขาถึงบ้านแท้ๆ พอเรามายังจะมาปากสุนัข คอยดูนะ คราวหน้าต่อให้หลานนายจะเป็นจะตายฉันก็จะไม่มา แล้วนี่เอาไป...”

ตายละวา...ยัยแบ็ดแบ็ดมารุโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ จะส่งยัยมินต์มาให้ผมอุ้มเลยครับ

ไม่ได้การ...ต้องหาเรื่องฟอร์ม

“โอ๊ย...ปวดท้องจังเลย เอาเป็นว่าเดี๋ยวเธอค่อยไปนะ เราขอเข้าห้องน้ำก่อน เธอคงไม่ใจร้ายทิ้งเด็กทารกตาดำๆให้อยู่คนเดียวตอนที่เราไปเข้าห้องน้ำหรอกนะ”

ว่าแล้ว...ผมก็รีบเผ่นเข้าห้องน้ำทันทีด้วยความสะใจที่ได้แกล้งยัยแบ็ดแบ็ดมารุ (^o^)

แต่ไม่วายผมยังได้ยินเสียงเธอทิ้งท้ายมาว่า

“นายนี่มัน...ไม่ได้เรื่องที่สุดเลย!!!!”

ฮะๆๆๆๆ สนุกจังเลย :(^e^)/

....................................................

จ๊วบๆๆๆๆ แหมๆๆๆ หน่มหน๊มอร่อยจังเลย น้องมินต์ชักเริ่มจะง่วงแล้วสิคะ

แต่ว่า...น้องมินต์ก้รู้สึกอึดอัดท้องจังเลยค่ะ อย่างนี้นอนไม่หลับแน่ๆเลย ทำไงดี (T_T)

แล้วตอนนี้ก็ไม่รู้ว่าคุณแม่ไปไหน ปกติคุณแม่ต้องทำให้น้องมินต์หายอึดอัดท้องก่อนนอน แล้วอย่างนี้ใครจะมาทำให้น้องมินต์ละคะเนี่ย

จะหวังพึ่งพาอีตาอาขี้เก๊กใจร้ายก็คงไม่ได้ เพราะอีตานี่ดีแต่คอยแกล้งน้องมินต์ค่ะ แถมตอนนี้ก็ทิ้งน้องมินต์ไปไหนแล้วก็ไม่รู้ ทำไมปล่อยให้น้องมินต์อยู่กับผู้หญิงแปลกหน้าเพียงลำพัง

ไม่ได้เรื่องจริงๆ อีตาอาขี้เก๊กใจร้าย (-_- ')

โอย...น้องมินต์ดูดนมต่อไม่ไหวแล้วค่ะ มันแน่นท้องไปหมด พอดีกว่า

“อ้าว...อิ่มแล้วเหรอจ๊ะ คนสวย”

แล้วผู้หญิงแปลกหน้าก็ดึงขวดนมออกไป

แต่ว่า...ผู้หญิงแปลกหน้าคนนี้ดูไปดูมาก็สวยน่ารักดีนะคะ แม้จะสวยไม่เท่าคุณนางฟ้าแม่ซื้อ แต่ก็สวยอ่ะแหละ หน้างี้หวานเชียว

น้องมินต์ชอบคนสวยค่ะ อิอิ (^_^)

ว่าแล้วส่งตาหวานให้ดีกว่าค่ะ ฮะๆๆๆ (* _ *)

“แหม...คนสวยอารมณ์ดีจังเลยนะคะ ว่าไงคะ มองพี่สาวใหญ่เลย จะบอกว่าสวยล่ะสิ อิอิ”

ดูเหมือนผู้หญิงแปลกหน้าคนสวยจะพูดอะไรกับน้องมินต์ด้วยค่ะ (^_^)

แต่ว่า...น้องมินต์ไม่เข้าใจอะไรเลย เมื่อไหร่น้องมินต์จะเข้าใจภาษาผู้ใหญ่เนี่ย (-_- ')

ยังไงก็เหอะ...คุยกับผู้หญิงแปลกหน้าคนสวยก่อนดีกว่า อิอิ

“อ้อแอ้...อ้อแอ้...” (^o^)

....................................................

ตอนนี้ผมปล่อยให้ยัยแบ็ดแบ็ดมารุเลี้ยงยัยมินต์ไปก่อน โดยตัวผมขอหลบมาพักหายใจหายคอในห้องน้ำซักครู่ อิอิ (^_^)

ก็แหม...กว่าผมจะหาเหยื่อมาเลี้ยงยัยมินต์ได้ ไม่ใช่ง่ายๆนะครับ ที่สำคัญฟรีด้วย ฮะๆๆๆๆ

“เกิดเป็นมอเตอร์ไซค์.... รับจ้าง นั่งข้างทาง คนก็มองว่าไม่ดี ส่งเธอไปทุกทาง ไปได้ทุกที่ ยังไม่มี ใครจะมาสนใจ...” ชะอุ๋ย...เสียงโทรศัพท์ดัง

เอ๋...เบอร์ใครหว่าไม่ยักกะคุ้น รับก่อนแล้วกัน อิอิ

“สวัสดีครับ ผมเปเปอร์หนุ่มโลโซพูดสาย” (^o^)

“เปเปอร์เหรอ? นี่พี่เองรับเบอร์”

อุ๊ย...พี่รับเบอร์โทรมา กำลังเป็นห่วงอยู่เลย

“ว่าไงครับพี่ โทรไปก็ปิดเครื่อง ผมก็ห่วงแทบแย่ ว่าแต่ตอนนี้พี่อยู่ไหนกันแล้ว แล้วมันเกิดอะไรขึ้นครับ”

“ตอนนี้พี่ไม่มีเวลาอธิบาย เอาเป็นว่าพี่เองก็ยังไม่รู้จะไปที่ไหน แต่เป็นห่วงลูก เลยแวะหยอดตู้โทรมา”

“ยัยมินต์สบายดีครับพี่ ไม่ต้องเป็นห่วง ตอนนี้เพื่อนผมช่วยเลี้ยงอยู่ด้านล่าง”

“โอเค ได้ฟังอย่างนี้พี่ค่อยหายห่วง ยังไงพี่ฝากลูกด้วยนะ แล้วถ้าเสร็จเรื่องพี่จะรีบกลับไปรับแก”

“ครับพี่”

“ฝากพูดกับยัยมินต์ทุกวันด้วยนะ ว่าพี่กับพี่นี...ฮือๆๆๆ...รักแกมาก”

แล้วเสียงพี่รับเบอร์ก็เริ่มสะอื้น

“ครับพี่”

“ฮือๆๆ ฝากยัยมินต์ด้วยนะ เปเปอร์พี่ขอบใจมากจริง พี่ต้องวางสายแล้วนะ”

แล้วพี่รับเบอร์ก็วางสายไป โดยที่ผมไม่มีเวลาแม้แต่จะบอกให้พี่เขาสบายใจว่า...ไม่ต้องเป็นห่วง

ผมเดินออกมาจากห้องน้ำ ตรงไปหายัยมินต์กับยัยแบ็ดแบ็ดมารุ ที่ดูเหมือนตอนนี้ทั้งคู่กำลังเล่นหยอกล้อกันอย่างสนุก

ผมเอามือปาดน้ำตาที่รื้นปริ่มขอบตาก่อนจะส่งเสียงร่าเริงทักทายสาวๆว่า

“เป็นยังไงกันสาวๆ คุยอะไรกันท่าทางสนุกเชียว”

“อ้อแอ้...อ้อแอ้...” ดูสินั่น ยัยมินต์ส่งเสียงอ้อแอ้น่ารัก โดยไม่รู้เรื่องเลยว่าตัวเองต้องพลัดพรากจากพ่อแม่อีกนานแค่ไหนก็ไม่รู้

“นายมาก็ดีแล้ว ฉันอยากกลับบ้านแล้วอ่ะ นี่มันมืดแล้วด้วย”

“ขอบใจเธอมากนะพิม”

“ต๊ายตาย...เข้าห้องน้ำมา ไปถ่ายหมาออกจากปากเหรอ ถึงเรียกชื่อฉันได้อ่ะ”

“เอาน่า...เราขอบคุณเธอมากจริงๆ”

“เอาล่ะ เห็นแก่ที่นายยอมเรียกชื่อฉัน ฉันจะบอกว่านายต้องควรทำอะไรบ้างคร่าวๆ ก่อนอื่นนะ ทารกจะหิวนมทุกๆสี่ชั่วโมง ถ้านายไม่อยากให้หลานงอแง อีกสี่ชั่วโมงนับจากนี้ก็เตรียมนมยัดปากหลานได้เลย แล้วนายก็ต้องทามหาหิงคุ์ที่หลังเท้าหลังมือและรอบสะดือให้แกก่อนนอนด้วยนะ เพราะทารกกินนมเข้าไปมากแล้วจะท้องอืดท้องเฟ้อ และที่สำคัญ...เอ้า...เอาหลานนายไปอุ้มพาดบ่าซิ”

ผมรับยัยมินต์จากยัยแบ็ดแบ็ดมารุมาอุ้มพาดบ่าอย่างว่าง่าย

“นายต้องคอยลูบหลังให้หลานเรอก่อน ค่อยให้นอน หลานนายจะได้หลับสบาย”

ผมพยักหน้าว่าเข้าใจ

จากนั้นยัยแบ็ดแบ็ดมารุ ก็ไปหยิบกระดาษกับปากกาบนชั้นวางโทรทัศน์มาจดอะไรบางอย่างหยุกหยิกๆ

“เอ้านี่...เบอร์โทรฉัน ถ้ามีอะไรด่วนนายก็โทรมาแล้วกัน ฉันไปละนะ”

ผมรับเบอร์โทรจากยัยแบ็ดแบ็ดมารุมา ก่อนพูดลาเธอว่า

“เธอให้เบอร์มา กะให้เราโทรจีบใช่มั้ยล่ะ”

“นายนี่มันจริงเลย ตาบ้า”

แล้วยัยแบ็ดแบ็ดก็วิ่งหนีกลับบ้านไป

แกล้งยัยนี่ตลกจริงๆ ฮะๆๆๆๆๆ (^o^)

แต่ว่า...ตอนนี้ทำให้ยัยมินต์เรอก่อนดีกว่า จะได้ให้แกนอน เพื่อที่ผมจะได้มีเวลาเขียนนิยายต่อซักที

ผมลูบหลังยัยมินต์พร้องกับเดินไปเดินมาอยู่หลายรอบ แล้วเพียงไม่นาน...ยัยมินต์ก็ส่งเสียงออกมาดังลั่นว่า

“เอิ่ก.......................”

....................................................

โปรดติตามความน่ารักตอนต่อไป

-----------------------------------------






Create Date : 23 มกราคม 2552
Last Update : 23 มกราคม 2552 15:20:10 น.
Counter : 597 Pageviews.

1 comments
  
ว้า...ยังไม่มาต่อเสียทีนะคะ รออยู่ค่ะ
โดย: โบว์ IP: 130.88.170.215 วันที่: 4 มีนาคม 2552 เวลา:18:37:05 น.
ชื่อ :
Comment :
 *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

บ้าดนตรี
Location :
  

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




คนที่อ่านนิยายเรื่องนี้กับคุณตอนนี้
มกราคม 2552

 
 
 
 
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
24
25
26
27
28
29
30
31
 
MY VIP Friend