ก็ว่ากันไปคนมันฟุ้งซ่าน
ความเหงา เวลามันเข้ามา มันทำให้เราได้ย้อนคิด
คิดถึงอดีต ที่ผ่านมา สุขก็ยิ้ม เศร้าก็ยังยิ้ม
ทำไมถึงยิ้มได้นะ เพราะเราผ่านมันมาแล้วนั่นเอง
คิดถึง อนาคต กลับต้องกลัว กลัวความเปลี่ยนแปลง
ทำไมนะ คนเราถึงได้กลัว จากลา ความเปลี่ยนแปลง
ถ้าเราไม่คิด เราคง ไม่เศร้า คงไม่กังวล
แต่ที่ทำได้ แค่ทำวันนี้ให้ดีที่สุด
เมื่อมองย้อนกลับมา เราคงยิ้ม
แล้วบอก ตัวเองว่า ทำดีที่สุดแล้ว
ตอนนี้ คงได้แค่หวัง หวังว่ามันจะดีที่สุด
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
ทำให้เรายิ้มทุกครั้งไป แม้จะเคยทุกข์มากมาย
แต่อนาคตเป็นสิ่งเกินคาดเดา
คนเราก็ต้องกังวล เหมื่อนขับรถไปในทางไม่คุ้น มันจะดูไกล มาก
ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จะไปถึง ดูวิวข้างทางซะก็จะเพลินไปเอง