กลับมาเพียงเงา

คุณเชื่อในลางสังหรณ์ไหมคะ  แล้วคุณเชื่อหรือไม่  ว่าวิญญาณมีจริง  คนโบราณเชื่อว่า วิญญาณจะกลับมาหาคนที่เขารักและเป็นห่วงหลังจากเขาจากไป เจ็ดวัน   ฉันเชื่อค่ะ

ลุงอ้วนแกเจ็บออด ๆ แอด ๆ มาเกือบเดือน  ตอนแรกก็คิดว่าเป็นไข้หวัดธรรมดา  พาแกไปหาหมอ  ก็เช็คไม่เจอสาเหตุ  เพียงแค่ให้ยาลดไข้มาทาน  ตกกลางคืนป้าต้องคอยเช็คตัวแกให้ไข้ลด  พอตอนเช้าไข้ก็สร่างเป็นอย่างนี้สลับกันมาเกือบอาทิตย์  จนสุดท้ายพาแกไปหาหมออีกครั้ง  คราวนี้เปลี่ยนหมอคนใหม่  หมอส่งตัวลุงไปเจาะเลือดเพื่อฟังผล  แต่พยาบาลพยามยามเจาะเท่าไหร่  ก็ไม่เจอเส้นเลือด  แกเจาะเข็มเสียจนแขนลุงพรุนไปหมด  สุดท้ายหมอต้องเป็นคนมาเจาะเอง   และสามารถเจาะได้ที่หว่างขาใกล้ ๆ กับลูกอัณฑะ  ป้าเห็นแล้วสงสารแกมาก  พอได้ผลเลือดออกมา  หมอแจ้งว่า  ลุงป่วยเป็นเบาหวาน  แต่ไม่ได้บอกว่าหนักแค่ไหน  เพียงแต่ส่งลุงเข้าตึกผู้ป่วยใน 

ระหว่างที่รอทำเรื่องส่งตัวลุง  ป้ารู้สึกใจไม่ดีเลย  เห็นลุงนอนอยู่บนเตียง อยากจะเข้าไปหาก็ไม่ได้  เค้าห้ามเข้าจนกว่าหมอเวรจะตรวจเสร็จ  ไปโรงพยาบาลตั้งแต่  แปดโมงเช้า  รอหมอตรวจ   รอส่งตัวเข้าตึกผู้ป่วยใน  จนประมาณเกือบห้าโมงเย็น  ป้าจึงสามารถเข้าเยี่ยมลุงอ้วนได้   ตอนนั้นลุงอ้วนแกยังมีสติดีอยู่  พูดยิ้มหัวเราะกับป้าเหมือนไม่ใช่คนป่วย  ป้าเองก็ไม่รู้ว่าอาการของลุงหนักแค่ไหน  ถามพยาบาล  เค้าก็บอกเพียงว่า  รอดูอาการหลังจากให้น้ำเกลือหมด  สิบขวดก่อน  ป้าก็นั่งเฝ้าอยู่ข้างเตียงแกนั่นแหละ   คอยเช็คตัวให้แก  คอยดูว่าน้ำเกลือใกล้หมดขวดหรือยัง  เพื่อจะได้ไปแจ้งให้พยาบาลมาเปลี่ยนขวดใหม่  เค้าไม่มาดูให้หรอกนะจ๊ะ  ญาติจะต้องเป็นคนคอยไปบอกพยาบาลตลอด   คนไข้เป็นอะไร  ต้องการอะไร  หายใจออกหรือไม่   ญาติที่เฝ้าไข้จะต้องเป็นคนดูแล

  ตกลงคืนนั้นป้าต้องนอนเฝ้าไข้ลุงอ้วนที่โรงพยาบาล   นอนไม่ค่อยหลับหรอกค่ะ  ไหนจะยุง  ไหนจะเสียงคนไข้ที่อยู่เตียงข้าง ๆ  เหลือบมองดูลุงก็เห็นแกมีอารเพ้อเพราะพิษไข้   ป้าก็ต้องเดินไปเอาผ้าชุบน้ำมาเช็คตัวให้  พอรู้สึกตัวเย็นลง  ป้าก็ลงนั่งสัปหงกอยู่ข้างเตียงลุงอ้วน   สลับกันไปอย่างนี้จนไม่รู้กี่ครั้ง   จนร่างกายป้าทนฝืนไม่ไหว  ก็เลยฟุบหลับอยู่ข้างเตียง  แต่ระหว่างที่ร่างกายมันถูกสั่งให้นอนพัก  หูกับได้ยินเสียงผู้หญิงมาร้องไห้อยู่ข้าง ๆ  ฟังพอจะจับใจความได้ว่า  สามีของเค้าเสีย  เค้าไม่รู้จะอยู่อย่างไรคนเดียว  แล้วอะไรอีกหลายประโยค  ซึ่งป้าก็จำไม่ได้ 

ป้าสะดุ้งตื่นขึ้นมา  มองซ้าย มองขวาก็ไม่เห็นจะมีใคร  นั่งอยู่เลย  และในห้องก็มีเพียงป้าคนเดียวที่เป็นผู้หญิง  มองนาฬิกาข้างฝา  เวลาตีสี่กว่า ๆ  ถ้าเป็นเวลาปกติ  ป้าก็คงจะเผ่นแล้ว  แต่นี่ใจมันจดจ่ออยู่แต่ลุงอ้วน  ทำให้ลืมเรื่องกลัวผีไปได้  แตะตัวลุงอ้วนไข้กลับมาอีกแล้ว   มองที่ขวดน้ำเกลือไม่รู้หมดไปตั้งแต่เมื่อไหร่  น้ำเกลือหมดแต่เครื่องยังทำงานอยู่  มันจึงดูดเลือดของลุงให้ไหลย้อนกลับเข้ามาแทนที่ในสายน้ำเกลือ  ป้าตกใจมาก   วิ่งไปตามพยาบาลเวรมาให้ช่วยเหลือ  วิ่งไปตามตั้งสามครั้ง   จึงมีพยาบาลมาเปลี่ยนสายน้ำเกลือให้

แล้วป้าก็นั่งตาแข็งมาจนถึงเช้า   พอสักประมาณ  เจ็ดโมงเช้า  ลุงอ้วนตื่นขึ้นมา  แกถามว่าป้าได้หลับบ้างไหม   ป้าโกหกแกว่า  ได้หลับบ้าง  แกก็บอกว่า  ถ้าเพลียก็กลับบ้านก่อนก็ได้  เดี๋ยวบ่าย ๆ ค่อยกลับมาใหม่  ป้าก็ถามแกว่า  ลุงไม่เป็นอะไรแน่หรือ  ถ้าป้ากลับ  น้ำเกลือให้   แกตอบว่า  ไม่เป็นไรขอเพียงทิ้งมือถือไว้ให้แกฟังเพลงก็พอ    ป้าก็สองจิตสองใจนะจะกลับดีหรือไม่กลับ  ลุงแกเห็นป้าลังเล  แกก็เลยไล่ป้ากลับให้มาอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า   แล้วขากลับมาก็ทำอะไรมาให้แกทานด้วย    ป้าก็เลยเดินไปบอกพยาบาลขอตัวกลับไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเดี๋ยว  เพราะตั้งแต่เมื่อวาน  เหนียวตัวไปหมดแล้ว   ฝากพยาบาลให้ช่วยดูแลสามีด้วย  

 มาถึงบ้านเกือบจะเที่ยงแล้ว  รีบอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า  ผัดข้าวผัดเตรียมมาให้ลุงทาน  กำลังจะออกจากบ้าน  เพื่อนบ้านที่รู้ข่าวลุงเข้าโรงพยาบาลจะขอตามมาเยี่ยมดูอาการลุงด้วย  แต่ขอละหมาดก่อน  ไอ้ป้าก็ร้อนใจ  อยากจะรีบไป   แต่มานั่งคิดว่าถ้าไปกับเพื่อนบ้านก็สะดวกหน่อยเพราะเขามีรถ   ถ้าป้าไปคนเดียวก็ต้องหาแท็กซี่ไป   ระหว่างที่นั่งรอเค้าละหมาดวันศุกร์  เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น   ป้ากดรับสาย   เป็นทางโรงพยาบาลโทรมา   แจ้งให้รีบไปด่วน   ป้าใจหายวาบ  รีบไปบอกก๊ะข้างบ้าน   แกเหยียบเกือบร้อย   ไปถึงพยาบาลเวรไม่ให้ป้าเข้าไปข้างใน  แกบอกให้รอหมอก่อน  หมอมีเรื่องจะพูดด้วย   ป้าก็ใจเสียแล้ว  แต่คิดในทางที่ดีไว้ก่อน   หมอแค่อาจจะมาแจ้งอาการป่วยของสามีให้ทราบก็ได้ 

นั่งรอหมอไม่นานเท่าไหร่   แต่ใจมันคิดว่านานมาก  ก็เลยบอกพยาบาลว่าไม่รอแล้ว  ขอเข้าไปดูสามีก่อน   สิ่งแรกที่ป้าเห็นทำเอาป้าขาอ่อน   ห่อผ้าขาววางอยู่บนเตียงที่ลุงแกนอนอยู่   ป้าแทบจะถลาไปหา  ไปกอดที่ศพลุง  ร้องไห้ตีโพยตีพาย   ว่าทำไมลุงมาทิ้งป้าไปอย่างนี้  แล้วป้าจะอยู่อย่างไร  ชีวิตป้าจะอยู่อย่างไร    แล้วป้าก็มาสะอึก  เสียงที่ป้ากำลังร้องไห้อยู่นี้  ทุกคำพูดที่ป้ากำลังพูดอยู่  ช่างคล้ายกับเสียงที่ป้าได้ยินตอนเช้ามืดไม่มีผิด     แม้ป้าจะจำทุกคำพูดไม่ได้หมด  แต่มันเป็นคำพูดประโยคเดียวกันและจากคนเดียวกันแน่ ๆ   หรือนั่นคือลางสังหรณ์ของป้า  

Create Date : 20 ธันวาคม 2552		7 comments
Last Update : 21 ธันวาคม 2552 8:17:57 น.
Counter : 2568 Pageviews.
Share Tweet