Group Blog All Blog
|
ท่องทุ่งดอกกระเจียว (1) ภาคกลางวัน  เดินทางคนเดียวใครว่าโดดเดี่ยว ฉันซื้อตั๋วรถโดยสารปรับอากาศ ป.2 เริ่มต้นทางมีที่นั่งว่าง เลือกได้ตามใจชอบ ฉันเลือกที่นั่งหลังคนขับ ได้เห็นบรรยากาศด้านหน้าชัดเจน ที่สำคัญเป็นจุดที่ปลอดภัยที่สุด เมื่อรถโดยสารเคลื่อนตัวออกทางสถานีขนส่ง ฉันโทร. แจ้งพี่อ้อให้รู้ว่า ณ บัดนี้ ฤกษ์เดินทางเริ่มต้นขึ้นแล้ว ถ้าเป็นคนมีสตางค์สไตล์ไฮโซ ไม่มีโอกาสใช้ชีวิตแบบนี้นะ รถโดยสารทุกสาย ทยอยออกสถานีต้นทาง เพื่อมุ่งหน้าไปยังเป้าหมาย เหมือนฉันที่มุ่งมั่นออกเดินทางค้นหาประสบการณ์ให้ชีวิต ด้วยรักและศรัทธาในหัวใจ ท้องฟ้าไม่ได้ดั่งใจภรรยาท่านบรรหาร ศิลปะอาชา (อดีตนายก) เท่าไร บรรยากาศครึ้มไม่ร้อนแรงจากแสงตะวัน เพราะถูกบดบังด้วยม่านเมฆสีเทาขมุกขมัวกระจายทั่วฟ้า ที่นั่งหลังคนขับดีนะ ทำให้เห็นทัศนียภาพได้ถนัดตาในรัศมี 180 องศา ฉันรู้สึกตื่นเต้นทุกครั้งกับการเดินทาง แม้จะเป็นเส้นทางเดิม ๆ ที่เคยผ่าน ประสบการณ์แต่ละครั้งไม่เคยซ้ำกันเลย รถโดยสารขับมาถึง กิ่ง อ.บ้านแฮด บริเวณสถานีอนามัยหนองบัวดีหมี ตำบลท่าพระ มีสาวน้อยใส่เสื้อแขนยาวสีส้มสวมกางเกงยีนส์ขา 4 ส่วน ยืนโบกรถข้างหน้า คนเก็บตั๋วบอกให้กระเป๋ารถถามก่อนว่าจะไปไหน คนขับชะลอความเร็ว แล้วจอดข้างทาง จะไปไหนครับ กระเป๋ารถชะโงกถามตรงหน้าต่าง ไปโคราช สาวน้อยร้องบอก ประตูรถเปิด เธอเยื้องย่างเท้าก้าวขึ้นรถอย่างช้า ๆ เหมือนไม่รีบเร่งกับชีวิตเท่าไร กว่าจะก้าวขึ้นบันไดที่มีอยู่ 2 ขั้น ฉันหันไปมองและช่วยลุ้น ขาเธอไม่ปกติเหมือนคนทั่วไป สังเกตเห็นขาข้างหนึ่งลีบเล็ก จึงทำให้เธอก้าวเดินเชื่องช้า กว่าจะขึ้นมาถึงชั้นบน ฉันหันมองแล้วส่งยิ้มที่มุมแก้ม เธอมานั่งที่ว่างข้างซ้ายฉัน ขาของสาวน้อยไม่ปกติ แต่ไม่ได้เป็นอุปสรรคในการออกเดินทาง ด้วยแววตาและหัวใจที่มุ่งมั่นเช่นเดียวกับฉัน ไปมันส์ทุกที่ ที่หัวใจปรารถนา ระหว่างทางเห็นรถ 6 ล้อ บรรทุกนักศึกษาเต็มคัน สังเกตจากหน้าตาของพวกเขา อยู่ในวัยกำลังพัฒนาชีวิตและการเรียนรู้ (ออกค่าย) ด้วยพลังสร้างสรรค์ในหัวใจที่มุ่งมั่น กำลังมุ่งหน้าไปที่ไหนสักแห่ง แดดเริ่มส่องแสงแรงกล้า รังสีอุลตร้าไวโอเลตทะลุผ่านช่องว่างระหว่างก้อนเมฆ ส่งพลังคลื่นความร้อนตกกระทบพื้นผิวเพื่อสร้างสีสันและการเจริญเติบโตของสิ่งมีชีวิตบนดิน พี่อ้อขับรถยนต์ออกมารับฉันที่ถนนมิตรภาพ หมายเลข 2 ตรงสามแยกเข้าอำเภอโนนสูง แวะรับน้องพิช (ลูกสาวคนเล็กพี่อ้อ) น้องติ๋ว, น้องโมเม ออกเดินทางเมื่อทุกอย่างพร้อม กระเป๋าเดินทางและเป้สีฟ้าของฉันอยู่หลังรถ น้องพิชอาสาช่วยแม่ขับรถ คนขับมือหนึ่งจึงเปลี่ยนให้น้องใหม่หน้าละอ่อนทดสอบความกล้า น้องพิชเหยียบคันเร่งระดับความเร็วในอัตรา 70 กม./ชม. ช้ากว่าที่กฎหมายจราจรกำหนดไว้ (สงสัยช่วยชาติประหยัดน้ำมัน) ทำให้พวกเราลุ้นอย่างระทึกขวัญ จนชีพจรหัวใจเต้นประมาณ 120 ครั้ง/นาที (หัวใจคนปกติเต้น 60-80 ครั้ง/นาที) งานนี้มีลุ้น ก่อนเข้าเขตตัวอำเภอโนนไทย พี่อ้อให้น้องพิชกลับมาที่นั่งข้างซ้ายตามเดิม เฮ้อ! ภาวะความดันสูงและหัวใจเกือบล้มเหลวไม่เป็นท่า ดีที่ฉันมีสมาธิจึงไม่ออกอาการอกสั่นขวัญแขวน อาหารมื้อเที่ยง มีหมูทอด 1 ห่อและข้าวเหนียว 1 กระติบเล็ก (ขนาดก่องข้าวน้อยฆ่าแม่) เพราะกินกันทั้งหมด 5 ชีวิต หมูทอดและข้าวเหนียวยังเหลือติดก้นกระติบ ฉันดูแผนที่และแหล่งท่องเที่ยว ข้อมูลบอกให้รู้ว่า ระหว่างทางก่อนจะถึง อช.ป่าหินงาม มีน้ำตก 2 แห่ง คือ น้ำตกเทพประทาน น้ำตกเทพพนา น้ำตกที่สวย คือ น้ำตกเทพพนา ในปลายฤดูฝนจะมีน้ำมาก น้ำตกเทพพนา มีน้ำน้อยกว่าที่คาดคิด พวกเราเดินดุ่ม ๆ ไต่ไปตามโขดหินขึ้นไปด้านบน มีต้นไม้สูงใหญ่ข้างธารน้ำ แหงนมองขึ้นฟ้าเห็นหมู่เมฆขาวลอยกระจายบางเบาเหมือนปุยนุ่น ถึงจะผิดหวังจากน้ำตกเทพพนา แต่บรรยากาศภูมิทัศน์โดยรอบเย็นสบายร่มรื่น ชวนให้ล้มตัวลงนอนแผ่หลากับลานหญ้า ใต้ร่มเงาของต้นไม้น้อยใหญ่ในป่าแห่งนี้ ออกจากน้ำตกเทพพนา ขับรถชมไร่ชาวบ้านไปเรื่อยเปื่อย ไม่คาดคิดว่าจะได้เห็นสิ่งมหัศจรรย์ของเมืองไทยในยุคโลกาภิวัตน์ คือ โครงการบ้านดิน ที่พักใหม่ในอำเภอเทพสถิต เส้นทางเดียวกับ น้ำตกเทพพนา เลี้ยวขวาและขับตรงไปอีกประมาณ 900 เมตร จากนั้นเลี้ยวซ้ายมือ แล้วขับตรงไป 1.2 กิโลเมตร ก็จะถึง โครงการบ้านดิน พวกเราแวะไปชมโดยไม่มีข้อมูลมาก่อน และไม่ได้อยู่ในโปรแกรมท่องเที่ยวครั้งนี้ ไม่ได้คาดหวัง แค่ตั้งใจ อืม! 5 ชีวิต เดินทางมาถึงศูนย์บริการฯ อช.ป่าหินงาม ช่วงบ่าย 3 โมง ด้วยความปลอดภัย พวกเราสอบถามเจ้าหน้าที่ได้ความว่า บ้านพักไม่ว่าง มีเต็นท์ให้เช่า หมอน ผ้าห่มพร้อมสรรพ (เต็นท์ 2 หลัง หมอน+ผ้าห่ม 5 ผืน 540 บาท) จุดกางเต็นท์อยู่ด้านทิศใต้ของศูนย์บริการฯ และอยู่ฝั่งทิศตะวันตกของป้ายอุทยานฯ ป่าหินงาม ขนาดใหญ่ มุมที่พวกเราเลือกกางเต็นท์มีลมพัดผ่านโชยกลิ่นป่ามาปะทะจมูกเป็นระยะ ๆ ปากขยับ ท้องอิ่มและดื่มด่ำธรรมชาติ สูดอากาศบริสุทธิ์เข้าเต็มปอด หัวใจสดชื่นเม็ดเลือดแดงกระจายทั่วร่างกาย ช่วงเวลาดีดีสำหรับชีวิตของคนเมือง โอกาสแบบนี้หาไม่ง่ายนัก คนมีสตางค์แต่ไม่มีเวลา ไม่สามารถเลียนแบบพวกเราได้ อิจฉาละซิ! พวกเราเดินท่อม ๆ ไปชมหมู่บ้านมอญโบราณ ญัฮกุร จำลองวิถีชีวิตความเป็นอยู่ ให้นักท่องเที่ยวศึกษาประวัติศาสตร์ความเป็นมา ของคนชนพื้นเมืองดั่งเดิมในแถบนี้ ช่วงเวลาค่ำ ๆ อุณหภูมิต่ำสุดประมาณ 20 องศา เย็นสบายไม่หนาวเท่าไร ฉันอาบน้ำอย่างสบายใจ ไม่ได้วิ่งผ่านน้ำเหมือนครั้งที่เคยอาบ ณ อช.น้ำหนาว หนาวเย็นยะเยือกจริง ๆ ว่าง ๆ ลองไปอาบน้ำที่น้ำหนาวนะ จะรู้ซึ้งว่า น้ำหนาว หนาวยังไง  น้ำตกเทพพนา  โครงการบ้านดิน  มุมกางเต็นท์พวกลาว เอ้ย! พวกเรา  "ญัฮกุร" มอญโบราณแห่งเทพสถิต  พี่อ้อลืมตัวเล่นเป็นเด็ก อะคึ่ ๆ  น้องพิช, น้องโมเม หัดพูดภาษา "ญัฮกุร">  ชาวมอญโบราณกับสาวโบราณ เอ้ย! สาวบ้านนอกฯ ปล. โปรดตามตูด เอ้ย! ติดตามภาค 2 เร็ว ๆ นี้
น่าเที่ยวจังค่ะ ...ต้องหาโอกาสไปให้ได้สักวัน...แน่ๆๆ
 โดย: Aedjung IP: 203.144.196.10 วันที่: 25 กรกฎาคม 2550 เวลา:16:17:07 น.
แวะมาทักทายจ้า
ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะเจ้าค่ะ อย่าลืมแวะไปเยี่ยมหน่อยนะ โดย: Aui_haui
 วันที่: 25 กรกฎาคม 2550 เวลา:16:40:56 น.นางทามมัยรูปน้อยจังเลย
 โดย: พ่อน้อง Max IP: 58.181.145.220 วันที่: 26 กรกฎาคม 2550 เวลา:12:32:18 น.
สวยมากๆๆๆ
แวะมาชม Blog ถ้าว่างแวะมาเป็นเพื่อนกันนะ โดย: Aui_haui
วันที่: 26 กรกฎาคม 2550 เวลา:14:48:38 น.เมื่อหลายปีก่อนเคยไปเที่ยวฉายเดี่ยวมาแล้ว
ยังจกความรู้สึกเพียงลำพังได้ นั่งรถประจำทางไปไกลมาก และตอนเช้าฝนพรำเล็กน้อย ถ่ายรูปมาได้เขียเนรื่องทุ่งกระเจียวไปเรื่องหนึ่ง นานมาแล้ว เห็นหน้าแล้วสาวดบราณน่ะ โบร้าณ โบราณจริงๆ (พูดล้อเล่น) โดย: พ่อพเยีย
วันที่: 26 กรกฎาคม 2550 เวลา:18:53:01 น.มาร่วมสำแดงความคิดเห็นค่ะ...
เห็นหน้าแล้วสาวดบราณน่ะ โบร้าณ โบราณจริงๆ (พูดล้อเล่น)ละไว้ในฐานที่เข้าใจ.....จุดๆๆๆๆๆๆๆๆ  จริงอ๊ะ.....สาวขอนแจ๊นไปคนเดียว เดี่ยวโด...จริงอ๊ะ! บ่อเจื้อ...ข้าเจ๊า บ่อเจื้อ... หรือว่ากะจะไปหาเอาข้างหน้า ระวังเด้อ...อีนาวน่อย สิหวังน้ำบ่อหน้า ปะบ่อน๊ำเบิ้ดขึ้นมาสิทำจังได๋.... เพิ่งกางเต้นท์เสร็จใช่ไหม.....ปลายแปรงไปสำรวจห้องน้ำก่อนนะ เดี๋ยวจะได้ขนของเข้าเต้นท์นอนได้เลย... โดย: ปลายแปรง
วันที่: 27 กรกฎาคม 2550 เวลา:11:24:19 น.เดินตามตูด เอ๊ย ตามติด มาเกือบ ติด ๆ
55+จะเป็นไตรภาคหรือเปล่าหนออออ ต้องมาต่อภาค ๒ ใช่ไหม โดย: หนอนบ้านนอก IP: 61.19.65.135 วันที่: 27 กรกฎาคม 2550 เวลา:17:13:27 น.
ช่วยไปกู้เรือท้องแบนในบึงเจ้าให้ข้อยด้วย
สงสัยไปให้รวยใครเข้าแหง โดย: สัญจร ดาวส่องทาง
วันที่: 29 กรกฎาคม 2550 เวลา:0:52:01 น.มาติดตามอ่านในภาค ๑ ก่อน ทั้ง ๆ ที่เขามีภาค ๒ แล้ว สำนวนภาษาใช่เล่น ยึดอาชีพเขียนสารคดีขายได้เลย ฝีมือถ่ายภาพก็ไม่บันเบา น่าอิจฉา ความเป็นหนุ่มสาวทำให้สามารถพาเท้าทั้งคู่ไปได้ทุกที่ ๆ อยากไป
ว่าง ๆ น่าจะรวมเล่มขาย ลุงเองหมดสิทธิ์แล้วไปแบบนี้ ขนาดไปนครเดินไปหาที่ ๆ เขาจัดเลี้ยงอาหารภายในมหาลัย ยังหอบขึ้น หน้าเขียว... ว่าจะส่งหนังสือของคุณเรืองรองไปให้ วันนี้ก็ไม่ได้ออกไปไปรษณีย์เสียอีก จะใช้ใครส่งให้ก็ไม่มีเล้ย เฮ่อ... ขี้เกียจขับรถออกไปนอกบ้าน รอส่งพร้อมส่งเรื่องสั้นพานแว่นฟ้า กับช่อการะเกดแล้วกันนะ อาจพรุ่งนี้... โดย: ลุงบูลย์ IP: 125.27.232.79 วันที่: 2 สิงหาคม 2550 เวลา:15:26:59 น.
|
สาวบ้านนอก ณ ขอนแก่น
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]  เด็ก ๆ ชอบเอาตัวไปปลายนา เอาขาไปวิ่งเล่นที่ทุ่งหญ้า โตเป็นสาว..ชอบอยู่บ้านนอก อนาคต..ได้ไปที่ชอบ..ที่ชอบ อะคึ่ ๆ   Friends Blog
|
||||||||||||
หมอกหนามากๆ
แวะไปดูที่ blog ตะลอนทัวร์ทั่วไทยได้นะครับ