Group Blog All Blog
|
สาวน้อยน่ารัก  สวัสดีค่ะมิตรรักนักเขียน(บล๊อก) ที่คิดถึงทุกท่านค่ะ +=============================+ ตั้งแต่ปลายปีที่ผ่านมา จขบ. ได้ห่างหายไปจาก bg หลายเดือน ด้วยเหตุผลมากมายที่ไม่อาจจะเขียนบรรยายได้ทั้งหมด สรุปสั้น ๆ คือ วิกฤตน้ำท่วมบ้านเรือนไร่นาในภาคกลาง ส่งผลกระทบต่อชีวิตจิตใจคนไทยทั้งประเทศเช่นกันค่ะ ไม่เว้น "สาวบ้านนอก" คนนี้ เอาเป็นว่า "วิกฤตมหาอุทกภัย" ได้ผ่านพ้นไปแล้ว จึงไม่ขอเล่าให้เมื่อยมือ(พิมพ์ไม่ไหว) อะคึ่ ๆ  ในวาระ "วันเด็กแห่งชาติไทย" จขบ. จึงขอนำเสนอให้มิตรรักฯ ได้รู้จักเด็กคนหนึ่ง ซึ่ง จขบ. ได้ดูแลเธอในห้วงเวลาที่เงียบหายจาก bg ค่ะ  ตั้งแต่เดือนตุลาคมปีที่ผ่านมา จขบ. ได้มีโอกาสใกล้ชิดดูแลเด็กคนหนึ่ง ซึ่งหนูน้อยเป็นลูกสาวของหลานคนโต จขบ. นั่นเอง เธออยู่ในฐานะ ผู้อพยพ หนีน้ำท่วมจากเมืองหลวง(ตลิ่งชัน) ณ บ้านนอกจึงเป็น ศูนย์พักพิง ให้ครอบครัวของหลานสาว พ่อแม่เธอมีหน้าที่ต้องกลับไปทำงานตามปกติ โดยฝากเด็กหญิงตัวน้อย ๆ ตาดำ ๆ ไว้ให้ฉันช่วยดูแลไปพลาง ๆ ซึ่งหนูน้อยเคยมีพี่เลี้ยงแลตลอดตั้งแต่อยู่เมืองหลวง เมื่อเกิดวิกฤตน้ำท่วมพี่เลี้ยงจึงลาหยุดพักไปดื้อ ๆ จึงทำให้เกิดวิกฤตซ้ำซ้อนกับชีวิตของเธอ ฉันจึงพลอยฟ้าพลอยฝนเป็นพี่เลี้ยงนางงาม อะกึ๊ย! พี่เลี้ยงสาวน้อยโดยปริยายในสถานการณ์ฉุกเฉิน ซึ่งเธอต้องอยู่กับฉันตลอด 24 ชม. เมื่อพ่อแม่กลับไปทำงาน อืม! ขอเล่าให้มิตรรักฯ ได้อ่าน & จินตนาการพฤติกรรมสาวน้อยไปด้วยกันค่ะ เธอมีพัฒนาการในการหัดเดินช้ามาก (สภาพแวดล้อมเมืองใหญ่ไม่เอื้ออำนวย) เมื่อเธอไปอยู่บ้านนอกนั้น อายุได้ 1 ขวบ 1 เดือนกว่า ยังคลานเล่นไม่กล้าเดิน จนเวลาผ่านมา 1 เดือน เธอเริ่มกล้าที่จะก้าวเท้าเดินโดยไม่ให้ใครแตะต้องตัว ซึ่งทำให้พ่อ & แม่ ตื่นเต้นกับพัฒนาการที่เปลี่ยนแปลงของลูกสาวเมื่อบอกเล่าให้ฟัง ฉันรู้สึกว่า การที่สาวน้อยเดินเองได้ไม่ต้องพึงพาให้ใครอุ้มชูนั้น กลายเป็นภาระที่ต้องใส่ใจดูแลเธอมากกว่าเดิมที่เคยเป็นอยู่ ทุกครั้งที่เธอลืมตาตื่น กิจกรรมเคลื่อนไหวทุกวินาทีมีมากมาย เดินสำรวจทุกพื้นที่ในบ้าน & ร้านค้าขายของชำ (คุณยายของเธอ) รื้อสิ่งของทุกชิ้นที่สนใจ บางชิ้นอันตราย เมื่อไม่ให้หยิบเล่น เธอออกอาการเหวี่ยงสุดฤทธิ์สุดเดชเลยทีเดียว แม้พยายามบอกถึงเหตุผล เหมือนเธอฟังรู้ภาษาตามที่บอก เธอเพียงแค่หันหน้ามามองคนที่ร้องห้าม จากนั้นสาวน้อยหันกลับไปทำตามใจตัวเองอย่างไม่แคร์สื่อ(สายตาของใคร) มีหลายครั้งที่ฉันรู้สึกเหน็ดเหนื่อย & อ่อนล้าในการดูแล (แม้รักเด็กมากแค่ไหนก็อาจหน่ายได้นะ อะคึ่ ๆ) พอเห็นเธออารมณ์ดี ร่าเริงสดใส ทำให้ฉันยิ้มได้เช่นกัน ด้วยความใกล้ชิดที่ได้ดูแลใส่ใจกันตลอดเวลา ความผูกพันเพียงระยะเวลาสั้น 2-3 เดือนที่ผ่านมา ทำให้ฉันรู้สึก รัก & คิดถึง สาวน้อยจอมซนแสนน่ารักมากค่ะ ขอให้เด็กไทยในวันนี้ คือ คนดีของชาวโลกตลอดไปค่ะ (2) เริ่มหัดเดินด้วยลำแข้งของตัวเอง   (3) ล้มลุก   (4) รื้อจริง เล่นจริง เจ็บจริง    (5) น้ำหนักเพิ่ม แต่อัตราความเตี้ยเกือบต่ำกว่าเกณฑ์ อะคึ่ ๆ  (6) ปุ๊กลุ๊ก  (7) ช้อปปิ้งห้างสรรพสินค้า ณ บ้านนอก   (8) หนูยืนได้ด้วยลำแข้งตัวเองแล้วจ๊ะ  ปล. ปัจจุบันสาวน้อยจอมซน กลับคืนสู่เมืองหลวงเมื่อปีใหม่ค่ะ
สวัสดีค่ะมิตรรักนักเขียน (บล๊อก) ทุกท่านค่ะ
+===================================+ จึงเรียนเพื่อโปรดทราบ & โปรดแสดงความคิดถึง ณ บัดนี้ ด้วยมิตรภาพจากใจ สาวบ้านนอก  โดย: สาวบ้านนอก ณ ขอนแก่น
 วันที่: 3 กุมภาพันธ์ 2555 เวลา:17:48:18 น.ที่แวะทักทายสม่ำเสมอตลอดมา ด้วยมิตรภาพดีดีตลอดไปค่ะ  โดย: สาวบ้านนอก ณ ขอนแก่น
วันที่: 3 กุมภาพันธ์ 2555 เวลา:18:18:24 น. |
สาวบ้านนอก ณ ขอนแก่น
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]  เด็ก ๆ ชอบเอาตัวไปปลายนา เอาขาไปวิ่งเล่นที่ทุ่งหญ้า โตเป็นสาว..ชอบอยู่บ้านนอก อนาคต..ได้ไปที่ชอบ..ที่ชอบ อะคึ่ ๆ   Friends Blog
|
||||||||||||
หายไปนานมากกกกกกกก
กลับมาอัพพร้อมกับความสดใสน่ารักของตัวน้อย
น่าร้ากกกกอะ...แก้มป่องจอมซน
มีเด็กเดินเตาะแตะๆ สดชื่นดี
ถ้าคิดถุง ก็ภาวนาให้น้ำท่วมกุงเทพอีกจิคะ
เด็วก็กลับมาให้หอมอีก คริๆ