### สุดทางเดิน ###

...ความเดิมจาก blog ที่แล้ว มาถึงตอนนี้ผมก็ได้รับข้อมูลอะไรบางอย่างเพิ่มเติม จนมาถึงจุดที่เรียกได้ว่า คงมาถึงจุดที่สิ้นสุดของเราสองคนซักที คงไม่มีทางเดินต่อไปให้สำหรับเราสองคนอีกแล้ว ผมยอมรับ ผมไม่ใช่คนที่สามารถทนต่อแรงกดดันอะไรได้นานเท่าไหร่นัก แต่มาถึงตอนนี้ แรงเสียดทานต่างๆ ก็ได้เพิ่มมากขึ้น จนถึงระดับที่เรียกได้ว่า สามารถลากผมเข้าโรงพยาบาลได้ทุกเมื่อ เพราะแม้กระทั่งตอนที่ผมเขียน blog นี้อยู่ ผมก็ยังปวดท้องจนรู้สึกคลื่นไส้ไปแล้ว...

...ผมคงไม่มาตีพงตีพาย ไม่มาร้องไห้คร่ำครวญ เพราะมันไม่มีประโยชน์อะไร ยังไงเธอก็คงไม่กลับมาหาผมอยู่ดี เสียเวลาเปล่าๆ อะไรที่จบไปแล้วก็ให้มันจบไป เรื่องอดีตก็ให้มันไหลไปกับกาลเวลา ตอนนี้มีหน้าที่อะไรก็ทำไป ไม่อยากจะกลับมาคิดเรื่องนี้อีกแล้ว ขอเวลาให้กับตัวเอง ให้กับแม่ ให้กับพี่สาวบ้าง ขอเวลาที่จะทำอะไรที่ตัวเองอยากทำ...

...ถามว่าตอนนี้จิตใจเป็นยังไง บอกตรงๆเลย แย่สุดๆ ตั้งแต่เกิดมา แต่ขอเวลาวันเดียว วันเดียวเท่านั้นที่จะตัดเธอคนนั้นออกจากหัวใจ แค่เหลือความเป็นเพื่อนให้ ก็เพียงพอแล้ว จบกันแค่นี้ อย่าให้อะไรๆมาทำให้ความทรงจำดีๆต้องแปดเปื้อนเลย...

////////////////////////////////////////////////////////////////////////////

...คราวที่แล้วไม่ค่อยมีอารมณ์เขียนเท่าไหร่ เลยเขียนได้เท่าที่เห็นอะนะครับ แล้วรู้สึกว่าจะไม่ได้เปิดให้ดูกันได้เป็น Public ด้วยมั้ง เลยลบทิ้งแล้วเอามาเขียนใหม่ใน blog นี้แทนเลย...

...อะมาต่อกันเลยนะครับ ถึงตอนนี้ ก็ทำใจไปได้เยอะแล้วละครับ แต่ก็ยังมีบ้างที่คิดถึงเธออยู่ แต่ก็ไม่ถึงกับโหยหา 5555+ (โทษทีครับ ผมก๊อปปี้มุขนี้มาจากพี่คนนึง อิอิ) นับวันก็ดีขึ้นเรื่อยๆ พยายามติดต่อเธอคนนั้นให้น้อยลง ติดต่อเอาเท่าที่จำเป็นเท่านั้นเอง รอวันที่จิตใจเข้มแข็งมากกว่านี้ก่อน จะกลับไปติดต่อกันเป็นพี่น้องเหมือนเดิม...

...เรื่องที่เกิดขึ้น ผมคงไม่โทษใครทั้งนั้น แม้แต่ตัวเอง เพียงแต่ว่า เราก็ต้องเข้าใจธรรมชาติของคนเราเท่านั้นเอง เข้าใจความเป็นไป ความเป็นมา มีสุข มันก็ต้องมีทุกข์ มีเศร้าก็ต้องมีดีใจ มีผิดหวังก็ต้องมีสมหวัง ก็คิดซะว่าถึงแม้ไม่ใช่คนรักกันก็สามารถดูแลกันได้เหมือนกัน คิดอย่างนี้มันก็ดีเหมือนกัน แต่..มันก็ต้องใช้เวลานิดนึงนะครับ กว่าที่จะกลับมาคิดแบบนี้ได้สนิทใจ แต่ยังไงผมก็ยังคงพยายามต่อไป...

...ปัญหาของเธอคนนั้นก็ยังมีอยู่ครับ ถ้าตัดปัญหาผมไปซักคน เธอก็คงสบายตัวขึ้นไปได้ในระดับหนึ่ง อีกอย่างตอนนี้เธอก็มีคนดูแลเธอเยอะเหมือนกัน ขาดผมไปซักคน เธอก็คงไม่เป็นไรหรอก แต่ถ้าเธอมีปญหามาให้ผมช่วยแก้ หรือเธอจะมาระบายอะไรให้ผมฟัง ผมก็ยินดีที่จะช่วยและรับฟังเธอเสมอ เพราะผมคือว่า ยังไงซะคนเรา รู้จักกัน มีอะไรกันก็ต้องช่วยเหลือกันไป...

...ขนาดเมื่อคืนปวดหัวมากๆ มีพี่คนนึง โทรมาร้องห่มร้องไห้ เหมือนทะเลาะกะแฟนมา เราก็ยังนอนคุยกะแกนะ เออให้แกได้ระบายก็ยังดี เพราะตอนนั้นผมก็ไม่สามารถคิดอะไรออกได้เลย เพราะมันปวดหัวจริงๆ แล้วพอแกเหมือนกะว่าได้ระบายมาหน่อยนึง แกก็ไล่เราไปนอน นอนตื่นมาอีกทีเที่ยงคืนครึ่ง ทนไม่ไหว เลยลุกมากินยา tylinol ไป 2 เม็ด หลับยาวถึงเช้าเลย...

...แต่วันนี้ตื่นมาก็ยังมึนๆอยู่นิดหน่อย เดี๋ยวบ่ายๆถ้าไม่ดีขึ้น ว่าจะไปหาหมอละ ส่วนตอนนี้ขอไปทำงานก่อนนะครับ เวลาล่วงมาเยอะแล้ว ไว้เจอกันใหม่ครับ สวัสดีครับ...

Create Date : 24 เมษายน 2551		0 comments
Last Update : 24 เมษายน 2551 9:47:43 น.
Counter : 513 Pageviews.
Share Tweet