sansook
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 40 คน [?]




คลิกๆๆ รูปสวยๆน่ารักๆไว้ส่งต่อเพียบ...

คลิกๆๆ รูปสวยๆน่ารักๆไว้ส่งต่อเพียบ...


คลิกๆๆ รูปสวยๆน่ารักๆไว้ส่งต่อเพียบ...
โค้ดนี้เป็นภาพพื้นหลังนำไปวางที่ช่อง Script Area ค่ะ https://youtu.be/K2vg5yDgVX4
Group Blog
 
<<
พฤศจิกายน 2552
1234567
891011121314
15161718192021
22232425262728
2930 
 
19 พฤศจิกายน 2552
 
All Blogs
 
Friends' blogs
[Add sansook's blog to your web]
Links
 

 
ตอนที่ 20 คืนสุข



“ไหนเมื่อกี้ใครกันหนอบอกพี่ว่าเหน็บหนาว” เสียงทุ้มเอ่ยถามเอาใจ

“ไม่หนาวแล้ว” ใบหน้างามงอง้ำเบี่ยงกายถอยหนี

“ไหมแก้วพี่ขอโทษอย่าโกรธเลยนะคนดี มาเถิดเมียรักประเดี๋ยวพี่จะกอดไว้ให้คลายหนาว” เจ้าหนุ่มออดอ้อนเสียงอ่อนเสียงหวาน

“ไหมแก้วไม่ได้โกรธเจ้าพี่ไม่ต้องมาขอโทษไหมแก้วหรอก” ปรายตามองสีหน้าเรียบเฉย

“ไม่โกรธพี่แต่ดูน้องสิหมางเมินจนพี่ใจเสียหมดแล้วรู้ไหม” มือหนาโอบเอวคอดบางแล้วจรดปลายจมูกลงบนแก้มนวล

ใบหน้าสวยหวานงอง้ำแสนงอน เจ้าหนุ่มยิ้มน้อยๆ เมื่อรับรู้ถึงอาการแข็งขืนของเมียรัก ดูเอาเถอะบทจะงอนก็งอง้ำไม่อ่อนให้เลยซักนิด

“คืนนี้ดูท่าพี่คงต้องง้อเมียทั้งคืนแล้วกระมัง”

ใบหน้าคมคายโน้มลงกระซิบเสียงพร่าที่ข้างหู ร่างบอบบางบ่ายเบี่ยงเมื่อรับรู้ถึงแรงอารมณ์ที่อีกคนกำลังเริ่มประทุ

“เจ้าพี่ไม่ต้องง้อแล้วไหมแก้วไม่ได้โกรธอะไร” พอเห็นหายนะตระหง่านรออยู่เบื้องหน้าใบหน้านวลเนียนก็ถึงกับเผือดซีด

“ไม่ได้โกรธแต่ทำไมทำตัวเป็นต้นไม้แบบนี้ล่ะจ๊ะ”

“ไหมแก้วเปล่า...." หญิงสาวหลุบเปลือกตาลง

“เปล่าอะไร...ฮึ...” พอเห็นอาการหวาดหวั่นของเมียสาวเจ้าหนุ่มจึงก้มลงกระซิบถามน้ำเสียงนุ่มละมุน

“เจ้าพี่ดึกแล้วพักผ่อนเถอะ”

“พี่อยากได้ทายาทซักคน”

ใบหน้าคมคายยิ้มกรุ้มกริ่มเมื่อแจ้งความประสงค์ออกไป วงแขนแข็งแรงตระกองกอดร่างบางอ้อนแอ้นแนบกับอกแกร่ง จมูกโด่งโน้มจรดลงซอกคออุ่นที่กรุ่นกำจายไปด้วยความหอมหวานละมุนละไม

“เจ้าพี่!....อย่า...”

หญิงสาวอุทานน้ำเสียงตระหนกขณะถดกายหนีเมื่อเจ้าหนุ่มค่อยๆ ปลดเปลื้องอาภรณ์ของเธอออกอย่างเบามือ

“พี่รักไหมแก้วรักจนล้นใจ ไหมแก้วเป็นเมียพี่หน้าที่นี้เจ้ายังไม่ชินอีกหรือ?”

เจ้าหนุ่มยิ้มน้อยๆ เมื่อเห็นสีหน้าของเมียรักดูตื่นตระหนกจนน่าปลอบ

“ไหมแก้ว.....เอ่อ.....เอ่อ....” ใบหน้างดงามเมินหลบเมื่อไม่อาจจ้องสบกับดวงตากรุ้มกริ่มของคนเอาแต่ใจ

“ถ้าน้องไม่รู้จะทำยังไงก็อยู่เฉยๆ ประเดี๋ยวพี่จะพาไปเอง”

“นี่แนะ” มือเรียวตีแปะลงบนอกแกร่ง “เจ้าพี่พูดอะไรไม่น่าฟังเลย”

มือหนาคว้าข้อมือเรียวเล็กขึ้นมากอบกุมไว้ ดวงตาสีเข้มจ้องใบหน้านวลงามที่ฉาบสีชาดอย่างพึงใจ มือหนาไล้ไปตามวงหน้าเรียวสวยอย่างทะนุถนอมผิวเนื้อนางช่างเนียนนุ่มดุจปุยไหม

“ไหมแก้วเป็นเมียพี่เป็นนางในดวงใจที่มีค่ายิ่งนับจากนี้ไปขอให้น้องวางใจว่าคงไม่มีหญิงใดที่จะมาเทียบเทียมเจ้า” มือใหญ่เลื่อนไล้ไปตามเนื้อผิวขาวผ่อง

“หัวใจพี่ตรงนี้เป็นของน้องและหัวใจของน้องตรงนี้ก็เป็นของพี่” เจ้าหนุ่มจับมือเรียวขึ้นทาบกับหน้าอกด้านซ้ายของตน ขณะมืออีกข้างไล่ปลายนิ้วไปที่หน้าอกด้านซ้ายของหญิงสาวแล้ววนไล้ไปตามรูปทรงอย่างเสน่หาร่างบางแอ่นหยัดเมื่อมือหนาเคล้นคลึงหยอกเอินยอดอกงามอย่างถือสิทธิ์

รอยยิ้มน้อยๆ ผุดออกจากริมฝีปากหยักได้รูปเมื่อรับรู้ถึงการตอบรับจากกายสาว ปากหนาอุ่นจัดเลื่อนลงปิดกั้นเสียงครวญบางเบาที่แผ่วออกมา ใบหน้าคมคายจ้องมองเรือนร่างงดงามของหญิงงามเบื้องหน้าด้วยความรู้สึกที่เต็มล้นไปด้วยเปลวร้อนแห่งความปรารถนา

“หากไหมแก้วรักพี่ก็โปรดอยู่เคียงข้างพี่อย่าละทิ้งความรักของเรา”

“ไหมแก้วรักเจ้าพี่เหลือเกินเจ้า.....รักจนมิอาจทนได้หากชีวิตนี้จะต้องอยู่เดียวดาย....แต่...”

“แต่อะไร?” คิ้วเข้มเลิกขึ้นอย่างฉงน

“แต่ไหมแก้วไม่อยากให้เจ้าพี่มีปัญหากับเจ้านางท่านเพราะเรื่องของเรา”

“เรื่องแค่นี้มันไม่ใช่ปัญหาหรอกน้องคิดมากไปเอง ทำใจให้สบายเถิดเมียรักแค่น้องรับรู้ว่าหัวใจพี่มีแต่เจ้าเพียงเท่านั้นพี่ก็พอใจ พี่สัญญาว่าพี่จะเป็นสามีที่ดีและจะทำให้ไหมแก้วมีความสุขไปจนกว่าเราจะตายจากกันไป”

“ไหมแก้วก็จะรักและเป็นเมียที่ดีของเจ้าพี่ไปจนกว่าชีวิตจะหาไม่เจ้า”

“ชื่นใจเหลือเกินเมียรักของพี่” รอยยิ้มหวานละไมผุดออกมาจากริมฝีปากหยักหนา

“ถ้าน้องรักพี่คืนนี้น้องคงต้องปฏิบัติหน้าที่ของเมียที่ดีให้พี่ได้ชื่นใจ”

“แต่มันดึกแล้วนะเจ้า” หญิงสาวหลบตาบ่ายเบี่ยง

“ดึกแค่ไหนพี่ก็ไม่อาจข่มตาให้หลับลงได้หากไม่ได้อิงแอบแนบชิดกับความหวานละมุนของน้อง ไหมแก้วน้องรู้ไหมว่าพี่นั้นเสน่หาความรักจากกายเจ้ามากเพียงไหน ทุกอย่างที่ประกอบขึ้นมาเป็นตัวเจ้านั้นช่างงดงามจนพี่มิอาจหยุดความปรารถนาได้....เจ้างามเหลือเกินเมียรักของพี่....”

เจ้าฟ้าครามจ้องใบหน้างดงามในอ้อมแขนอย่างเสน่หา ดวงตาคมเข้มไล่มองไปตามเรื่องร่างสมส่วนด้วยความรู้สึกที่เต็มล้นไปด้วยความรัก สายตาร้อนแรงหยุดอยู่ที่ปทุมงามตรงหน้าด้วยแววตาชื่นชม ใบหน้าคมคายค่อยๆ โน้มลงร่ายจุมพิตร้อนระอุดูดกลืนความหอมหวานจากยอดอกอิ่มสวย ลิ้นร้อนตวัดปลายยอดอกสีระเรื่อเข้าอุ้งปากแล้วดูดดื่มความหอมหวานแห่งสายใยรักอย่างหิวกระหาย

ดวงตาคู่งามหลับพริ้มเดินไปตามห้วงแห่งความซ่านไหวด้วยหัวใจที่อิ่มเอมเปรมปรีดิ์ มือแกร่งลูบไล้บั้นท้ายกลมกลึงขณะเสียดสีความร้อนรุ่มของร่างกายเพื่อปลุกเร้า ร่างงามบิดเร่าแหงนเงยไปตามห้วงอารมณ์ที่ร้อนระอุขึ้นเรื่อยๆ

เสียงหวานครวญครางเมื่อร่างกายถูกรุกรานจากความชำนาญแห่งเพลิงรัก เจ้าหนุ่มหลอกล่อเรือนร่างสาวด้วยรสรักที่อบอุ่นอ่อนหวาน พอเธอหลงอยู่ในห้วงแห่งความหฤหรรษ์ริมฝีปากหยักหนาก็ประกบลงบนปากอิ่มอย่างหนักหน่วง ลิ้นร้อนเกี่ยวกระหวัดดูดดื่มเร่าร้อนขึ้นเรื่อยๆ ขณะมือไม้ไต่ไล้ลงไปตามเรือนร่างบอบบางอย่างย่ามใจ

ร่างสาวแอ่นลอยเมื่อฝ่ามือหนาหนักกดคลึงเนื้อนวลนิ่มละมุนด้านล่างอย่างเว้าวอน ชายหนุ่มปลุกเร้าจนร่างสาวฉ่ำหวาน หญิงสาวบิดตัวเกร็งรับแรงเร้าจากปลายนิ้วร้อนแรงที่กำลังทำหน้าที่สำรวจหาความชุ่มชื้นจากผืนพิภพ เมื่อบ่อน้ำหลากล้ำฉ่ำหวานผู้กระหายไม่อาจรั้งรอให้หยดน้ำทิพย์แห้งเหือดหดหาย ปลายลิ้นแหลมแทรกลึกดูดดื่มสายธาราแห่งอาณาจักรอันงดงามด้วยความอิ่มเอมในอรรถรสที่หวานล้ำเกินกว่าจะหยุดยั้งความหิวโหย

มือเรียวดึงทึ้งเรือนผมดกดำเมื่อแรงเร้าจากห้วงของอารมณ์กำลังพาเธอโบยบินไปกับสายลม ใบหน้านวลเนียนบิดส่ายไปมาบนหมอนนุ่มขณะมือไม้ไขว่คว้ากายแกร่งให้แนบชิด เมื่อหญิงสาวตอบสนองอย่างหมดใจเจ้าหนุ่มจึงไม่คิดรั้งรอ ในยามร่างบางแอ่นหยัดรอรับกับความสุขที่ใกล้พวยพุ่ง เขาจึงขยับกายเพื่อแทรกซอนไอร้อนแห่งอัคคีเพื่อปลดเปลื้องความร้อนรุ่มให้บรรเทา

ยามกายแกร่งโอบรัดแทรกซอนเข้าครอบครองอาณาจักรแห่งชีวิต สองร่างเกี่ยวกระหวัดแหวกว่ายไปกับห้วงแห่งความสุขด้วยความซ่านไหว ยามเรือนกายแกร่งขยับรุกกายสาวเกร็งร่างบีบรัดจนกล้ามเนื้อเต้นระริกกระตุกไหว ชายหนุ่มพยายามข่มกลั้นความต้องการและพาเธอทะยานไปกับความงดงามอย่างช้าๆ ด้วยความนุ่มนวลและอ่อนหวาน

เจ้าฟ้าครามโอบอุ้มร่างงามท่องไปกับฝืนฟ้านภากาศอย่างเชื่องช้าเพื่อดื่มด่ำกับความงามแห่งห้วงหฤหรรษ์ เฉกเช่นการลิ้มรสอาหารชั้นเลิศที่จะต้องละเมียดละไมกับการสัมผัสรสชาติที่สมบูรณ์แบบในยามดื่มกิน

“เจ้าพี่...เจ้าพี่....โปรดเถิด”

ดวงตาคู่งามหลับพริ้มเมื่อความสุขโผนทะยานไปไกลจนเกินระงับขณะร่างกายบิดเร่าร้องขอเมื่อสุดที่จะทนทานกับความทรมานที่กำลังเผชิญ

เมื่อความสุขวิ่งขึ้นถึงขีดสุดกายแกร่งจึงขยับรุกจนกายสาวร้อนเร่าไปกับเปลวเพลิงแห่งสิเน่หา ร่างแกร่งเร่งเร้าด้วยจังหวะรักที่ร้อนแรงดังสายฝนที่โหมกระหน่ำลงมาจนมืดฟ้ามัวดิน เสียงหวานครางครวญขับขานไปกับจังหวะรุกร้อนที่กำลังดำเนินไปอย่างบ้าคลั่ง

ใบหน้างามเหยเกเมื่อความรู้สึกบีดรัดบางอย่างกำลังนำพาเธอทะยานไปไกลจนสุดฟ้า เสียงทุ้มครวญขึ้นเมื่อรับรู้ถึงความสุขจากกายสาวที่กำลังส่งสัญญาณบอกว่าเธอได้บรรลุสู่สรวงสวรรค์ ใบหน้าคมคายแดงก่ำดังเปลวอัคคีสีแดงฉานยามโซนแสง มือหนากดตรึงร่างงามให้รับจังหวะหนักหน่วงที่เขาถาโถมลงมา กายแกร่งเกร็งรับกับจังหวะสุดท้ายที่จบลงพร้อมกับความงดงามแห่งสายธารร้อนที่ล้นทะลักล้ำลึกสู่กายสาว เมื่อพายุร้ายพ้นผ่านฝ่ามือหนายังคงลูบไล้เนื้อผิวนวลเนียนอย่างแสนรัก ลมหายใจของทั้งคู่ยังหอบเหนื่อยหลังจากผ่านช่วงเวลาแห่งความสุขสมไปได้ไม่นาน

เจ้าฟ้าครามแย้มยิ้มออกมาเมื่อเห็นคนรักหลับพริ้มอย่างเป็นสุข ความงดงามของห้วงแห่งรักที่เขาพาเธอข้ามผ่านมาช่างเป็นความสุขที่ยากจะลืมเลือน.....ตั้งแต่มีเธออยู่ข้างกายไม่มีคราใดที่เขาจะรู้สึกเปลี่ยวเหงา....มือหนาเกลี่ยไล้ใบหน้านวลเนียนด้วยความรักและเสน่หา....ไม่น่าเชื่อว่าผู้หญิงตัวเล็กๆ จะสร้างความสุขให้กับเขาได้มากมายจนสุดที่จะคณานับ...เวลานี้สำหรับเขาไหมแก้วคือความสุขคือทุกสิ่งในชีวิต......ต่อให้ในวันหน้าจะต้องถอดยศถาบรรดาศักดิ์เขาก็ไม่คิดเสียดายหากข้างกายยังมีเธอ......


****************************

เมื่อความมืดเริ่มลางเลือน แสงสีส้มอมทองเริ่มสาดส่องเหนือแผ่นฟ้า เสียงธรรมชาติที่เงียบงันมาตลอดคืนเริ่มตื่นฟื้นแล้วขับขานไปตามกลไกแห่งครรลองของชีวิต ณ ตำหนักหลวงข้างหน้าต่างสตรีกลางคนรูปร่างสูงค่อนไปทางอวบอิ่มยืนนิ่งเพ่งออกไปด้านนอกซึ่งมีสายฝนโปรยปรายลงมา ใบหน้าอวบอิ่มหากยังงดงามกำลังคร่ำเคร่งกับภาพเบื้องหน้า ดวงตากร้าวดุมีแววขุ่นเคืองอย่างเห็นได้ชัด

“เจ้าน้องใยจึงมายืนโกรธสายฝนอยู่ตรงนี้” ชายกลางคนรูปร่างท้วมเดินเข้าไปโอบไหล่ถามไถ่น้ำเสียงใส่ใจเป็นนักหนา

“น้องหาได้โกรธสายฝน” คนถูกถามตอบกลับน้ำเสียงห้วน จนคนถามเอียงคอมองอย่างสงสัยว่าเช้านี้ใครมาทำให้ชายาผู้เด็ดขาดขุ่นเคืองตั้งแต่ไก่โห่เช่นนี้

“แล้วเจ้าน้องไม่พอใจสิ่งใดกันถึงได้ออกมายืนหน้างอง้ำอยู่ลำพังในยามนี้”

“ฮึ...จะมีเรื่องอันใดอีกก็พ่อลูกชายตัวดีของเจ้าพี่นั่นประไรที่ทำให้น้องปวดใจจนกินไม่ได้นอนไม่หลับ” ริมฝีปากสีเข้มเม้มแน่นเมื่อความขุ่นเคืองทวีขึ้น

“เฮ้อ! เจ้าน้องเรื่องของหัวใจใยเราจำต้องบังคับ หากลูกพึงใจใยเราจำต้องขัดขวางปล่อยวางความทุกข์ของเราเพื่อความสุขของลูกมิได้หรือ”

“เจ้าพี่ใยพูดเช่นนี้” ใบหน้าอวบอิ่มหันขวับไปจ้องหน้าสวามีแววตาตัดพ้อ

“พี่พูดเพราะเห็นแก่ความสุขของลูก ดวงรัศมีพี่อยากให้น้องยอมถอยออกมาซักก้าวแล้วยินดีกับความสุขของลูกจะได้ไหม”

“สิ่งที่น้องทำอยู่ก็เพราะเห็นแก่ความสุขของลูก ตั้งแต่ไหนแต่ไรน้องก็เลือกสิ่งที่ดีๆ ให้กับลูก แม้แต่เรื่องคู่ครองน้องก็จับจองผู้หญิงที่งามพร้อมทั้งรูปกายและฐานันดรไว้ให้ แต่ดูเถิดกลับไม่มีใครว่าดีเลยซักคน”

“คู่ครองเป็นความรู้สึกของเจ้าตัว เราบังคับใจใครไม่ได้ เจ้าน้องเคยถามลูกหรือยังว่าพอใจกับเส้นทางที่เจ้าน้องขีดเขียนไว้ให้แค่ไหน” ชายกลางคนจ้องมองชายาสีหน้าจริงจัง

“ใช่อยู่ที่เจ้าตัวมีสิทธิเลือกคู่ครองของตัวเอง แต่ไม่ใช่เจ้าฟ้าครามที่มีศักดิ์และฐานันดร น้องไม่ยอมรับแม่นางรำต่ำต้อยนั่นแน่ต่อให้จะต้องบังคับลูกกลับมาน้องก็จะทำ” ใบหน้าอวบอิ่มเชิดขึ้นอย่างทะนง

เจ้าหลวงเวียงครามส่ายหน้าไปมาอย่างระอาใจ เมื่อทำอย่างไรก็ไม่อาจเปลี่ยนความคิดของชายา หากเจ้านางดวงรัศมียังยืนกรานเป็นมั่นเป็นเหมาะว่าอย่างไรเสียก็จะพรากผัวพรากเมียเขาให้ได้ แล้ววันหน้าความสูญเสียจะมากมายซักเพียงใดหนอ....

เมื่อห้ามไม่ฟังประมุขแห่งคุ้มประคำหลวงจึงเลือกที่จะนิ่งเฉย แล้วเดินออกไปเงียบๆ พอลับร่างท้วมของสวามีเจ้านางดวงรัศมีจึงเดินกระทืบเท้าตรงไปที่เตียงแล้วทรุดนั่ง

“เจ้าพี่นะเจ้าพี่แทนที่จะเห็นดีกับน้องแต่นี่อะไรทำท่ายังกับจะรับแม่นั่นเป็นสะใภ้ แม่ให้เวลาเจ้ามาพอแล้วฟ้าครามนับจากนี้ไปแม่จะไม่ยอมตามใจเจ้าอีกต่อให้ต้องไปลากเจ้ากลับมาแม่ก็จะทำ”

ปรายตาไปทางประตูแววตากร้าวดุ

**********************

ใบหน้างดงามหมองหม่นยามเหม่อมองสวนสวยเบื้องหน้า ที่ใดมีรักที่นั่นมีทุกข์ เป็นดังคำที่พระพุทธองค์ตรัสถึงธรรมชาติของความรักไว้จริงๆ ถึงแม้ธรรมชาติของความรักจะมีทั้งความสุขและความทุกข์คละเคล้าผสมผสานแต่เมื่อความสุขแปรเป็นความทุกข์ แล้วเราจะรับมือกับความทุกข์นั้นอย่างไร

“....เฮ้อ!.....”

หญิงสาวพ่นลมหายใจออกมาดังๆ เมื่อความอัดอั้นวิ่งมาจุกแน่นอยู่ในอก
“เสียงใครมานั่งถอนใจอยู่แถวนี้”

ใบหน้าคมคายแย้มยิ้มเมื่อเห็นสีหน้าหนักอกหนักใจของเมียสาว “ไหมแก้วจนป่านนี้น้องยังไม่เลิกคิดมากอีกหรือ?”

“จะไม่ให้น้องคิดได้อย่างไรในเมื่ออีกไม่กี่วันเจ้าพ่อกับเจ้าแม่จะเดินทางมาที่คุ้ม” บอกน้ำเสียงกังวล

“น้องกังวลเรื่องใดอยู่รึ”

“น้องเกรง.....เอ่อ.....” หญิงสาวก้มหน้าทำเสียงอึกอักอยู่ในลำคอ

“น้องเกรงเจ้าแม่ใช่ไหม”

ไหมแก้วเงยหน้าขึ้นมองคนถามแล้วพยักหน้าน้อยๆ “ไหมแก้วเกรงว่าเจ้านางท่านจะไม่พึงใจหากเห็นไหมแก้วอยู่ในคุ้ม”

“คุ้มนี้เป็นของพี่ไหมแก้วเป็นเมียพี่ก็เท่ากับว่าคุ้มนี้ก็เป็นของน้องด้วย เจ้าแม่ไม่มีสิทธิอันใดในที่ของเรา” เจ้าหนุ่มประกาศสียงกร้าว

“เจ้าพี่อย่าพูดเช่นนี้อีกหากใครมาได้ยินมันจะฟังไม่รื่นหู”

“ใครจะได้ยินก็ช่างประไรพี่หาได้ใส่ใจ”

“มิได้เจ้าพี่จะพูดเช่นนั้นมิได้ พ่อแม่มีคุณเหนือฟ้าต่อให้ถูกผิดอย่างไรเราก็ต้องเคารพเทิดทูลท่านไว้อยู่เหนือเกล้า หากเจ้าพี่พูดเช่นนั้นคนเขาจะครหาว่าหลงเมียจนลืมหน้าที่ของบุตรผู้ประเสริฐ ไหมแก้วมิอยากเห็นความบาดหมาง”

“เจ้าแม่จะรู้บ้างไหมว่าสะใภ้คนนี้แสนดีขนาดไหน” มือหนาคว้าเอวบางเข้ามากอดอย่างรักใคร่

“ไหมแก้วคงไม่ดีพอ”

เจ้าฟ้าครามยิ้มน้อยๆ เมื่อเห็นใบหน้านวลเนียนโศกสลด “ถ้าใครมาว่าเมียพี่ไม่ดีพอ พี่จะลากลิ้นมันออกมาสับให้นกกากิน”

“มิมีใครว่าดอกไหมแก้วรู้ตัวดีว่าอย่างไรเสียก็ยังดีไม่พอที่จะอยู่เคียงข้างเจ้าพี่”

“น้องก็เป็นเสียอย่างนี้สงสัยวันๆ จะอยู่ว่างๆ เลยฟุ้งซ่านไม่จบไม่สิ้น ไหมแก้วคงจะเหงาที่ต้องอยู่บ้านเฉยๆ เอาล่ะพี่ว่าเรามาสร้างเจ้าตัวเล็กตัวน้อยให้น้องมีอะไรทำกันดีกว่า”

ใบหน้าคมคายจ้องวงหน้างามประกายตากรุ้มกริ่มอย่างมีความหมาย พอเห็นประกายตาแวววาวฉายออกมาจากดวงตาคมเข้มไหมแก้วก็แทบอยากกลั้นใจตาย....

“ไม่เอา....ไหมแก้วไม่เหงา” หญิงสาวส่ายหน้าปฏิเสธน้ำเสียงลนลาน

“เหงาไม่เหงาน้องก็ต้องมีทายาทให้พี่อยู่ดี”

“ก็เอาไว้ไปสร้างวันอื่นวันนี้ไหมแก้วไม่ยอมแน่”

“จะสร้างวันนี้วันไหนมันก็เหมือนๆ กันจะสร้างเร็วอีกซักวันมันจะเป็นไรไป” มือหนาคว้าหมับไปที่ข้อมือเรียวเล็กแล้วรั้งดึงร่างอ้อนแอ้นเข้ามากอดไว้แนบอก

“เจ้าพี่ขา.....ไหมแก้วไม่ไหวแล้ว....ปล่อยไหมแก้วเถอะนะ....นะเจ้า”

หญิงสาวออดอ้อนเสียงอ่อนเสียงหวานเมื่อเห็นความปรารถนาของเจ้าหนุ่มฉายชัดว่าอย่างไรก็จะสร้างเจ้าตัวเล็กให้ได้ในเวลานี้ ใบหน้างดงามเผือดซีดเมื่อนึกถึงความร้อนแรงของไฟรัก.....นับอาทิตย์ที่เจ้าฟ้าครามบ้าระห่ำสร้างลูกสร้างหลานจนเธอจวนเจียนจะเฉาตายอยู่มะรอมมะร่อ คนอะไรหื่นได้ไม่บันยะบันยัง

“แต่พี่ยังไหวเห็นไหมว่ามันพร้อมเสมอเมื่อพี่ต้องการ” คนหัวดื้อยังไม่วายอวดสรรพคุณทางร่างกาย

พอเห็นความพร้อมที่ไม่ปรารถนาไหมแก้วก็ลมแทบใส่ อะไรกันทำไมถึงได้พร้อมไม่เลือกเวลาแบบนี้ สงสัยคงต้องหายามาแก้อาการคลั่งไม่ให้ขยันจนเกินควร

“แต่ไหมแก้วไม่พร้อมนะเจ้าสงสารไหมแก้วเถอะ”

“แล้วไหมแก้วไม่สงสารพี่บ้างหรือ? ความรักของพี่มันกำลังจุกแน่นจนแก่นกายปวดร้าวขนาดนี้ไหมแก้วก็ยังจะไม่ใยดีพี่เชียวหรือ”

ย้อนถามน้ำเสียงอ้อนจนคนฟังแทบใจอ่อนยอมเดินตาม แต่เพื่อความอยู่รอดหญิงสาวจึงกางมือปฏิเสธลูกเดียว ขืนโอนอ่อนผ่อนตามมีหวังเธอคงสำลักความสุขตายก็วันนี้....





ปกนิยายเรื่องใหม่จ้า เพลิงแค้นเพลิงเส่หนา ใครเคยรักชอบความรักของ พ่อทีปต์ กับหนูพิมพ์อัปสรหาอ่านกันได้จ้า (ประมาณ ธันวาคม)




Create Date : 19 พฤศจิกายน 2552
Last Update : 19 พฤศจิกายน 2552 9:50:12 น. 3 comments
Counter : 965 Pageviews.

 
กลับมาแล้วจ้า ขอโทษด้วยนะคะที่หายไปนาน กลับมาแล้วงานรุมเลยต้องสะสาง เชิญแซ่บกับตอนใหม่จ้า อากาศเย็นแล้วรักษาสุขภาพกันด้วยนะคะ


โดย: sansook วันที่: 19 พฤศจิกายน 2552 เวลา:9:48:45 น.  

 
มาแล้วเหรอค่ะพี่สาว

มาโพสต์ก่อนเดี๋ยวค่อยอ่านค่ะ

ช่วงนี้สุขภาพแย่อ่ะค่ะ

แบบว่าไม่ชะบาย


โดย: น้องเอ๋ IP: 192.168.0.4, 61.47.26.146 วันที่: 19 พฤศจิกายน 2552 เวลา:11:20:29 น.  

 
หายไปนานเลยนะค่ะ
คิดถึงคนเขียนจัง


โดย: หมู IP: 203.144.151.13 วันที่: 19 พฤศจิกายน 2552 เวลา:13:06:42 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 
 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.