Bloggang.com : sansook : ตอนที่ 8 คู่หมาย

ตอนที่ 8 คู่หมาย

บ้านทรงไทยหลังใหญ่ที่ตระหง่านอยู่เบื้องหน้าหยุดความขุ่นเคืองที่อยู่ในใจของธีรดลย์จนหมดสิ้น ชายหนุ่มขมวดคิ้วจนยุ่งเหยิงก่อนจะเปรยออกมาเบาๆ “คุ้มประคำหลวง”

“เอ้าลงมาสิตาดล” รังรองหันไปเร่งบุตรชายที่นั่งเฉยไม่ยอมขยับ

“คุณแม่พาผมมาที่นี่ทำไม?” ธีรดลย์ถามขณะก้าวขาลงจากรถ

“คุณคะดูท่าลูกชายของเราจะเซ็งจัดจนความจำสั้นไปแล้ว” รังรองหัวเราะน้อยๆ

“แม่เขาพาแกมาเสี่ยงพวงมาลัยยังไงล่ะ ลืมไปแล้วเหรอ” ธีรภพเดินมาตบไหล่บุตรชายเบาๆ แล้วเดินเลยไปทางภรรยาที่ยืนยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่ไม่ห่าง

“คุณแม่อย่าบอกนะว่าผู้หญิงที่คุณแม่หมายตาเป็นลูกสาวของบ้านนี้” ธีรดลย์ถามหน้าตื่น

“ก็ใช่น่ะสิทำไมดลรู้จักเหรอ?” รังรองเลิกคิ้ว

“ไม่รู้จักได้ไงนี่มันบ้านไอ้นาถเพื่อนสนิทผม”

“ตายจริง! บ้านหลังนี้เป็นบ้านตานาถเหรอลูก ทำไมแม่ไม่เห็นรู้เลย” รังรองทำเสียงตกอกตกใจแล้วหัวเราะคิกคัก

“คุณแม่อย่ามาแกล้งทำเป็นตกใจ คิดจะทำอะไรบอกผมมาดีๆ ไม่งั้นผมจะไม่ไปไหนทั้งนั้น” ธีรดลย์ทำท่าจะหมุนตัวกลับ

“ตาดลอย่ามาแปรขบวนนะแม่บอกแล้วไงว่าวันนี้แม่ตั้งใจพาลูกมาดูตัวว่าที่เจ้าสาว แล้วเจ้าสาวของลูกก็กำลังรออยู่บนเรือนโน่นเดินตามมาซะดีๆ แล้วเดินมาอย่างสงบด้วย แกไม่มีสิทธิ์ต่อรองไม่มีสิทธิ์ประท้วงอะไรทั้งนั้น” รังรองหันไปยื่นคำประกาศิต

“คุณพ่อครับ...ช่วยผมด้วยสิ” ธีรดลย์เรียกตัวช่วยเดียวที่มีน้ำเสียงอ้อนๆ

“เชื่อแม่เขาเถอะเดี๋ยวดีเองลูก” และก็ต้องผิดหวังเมื่อนายพลคนกล้าหันไปสิโรราบกับแม่ทัพใหญ่ประจำบ้านจนไม่คิดเสี่ยงกับความขุ่นเคืองที่อาจจะตามมาหากหันเหไปเข้าข้างบุตรชายคนเดียว

“เมื่อไหร่คุณพ่อจะเลิกกลัวคุณแม่ซักทีล่ะเนี่ย ผมไม่เข้าใจจริงๆ ว่าทำไมผู้ชายไทยถึงได้กลัวเมียกันนัก”

“เขาไม่ได้เรียกว่ากลัวลูก พูดให้ถูกต้องบอกว่าเกรงใจ ครอบครัวจะสงบสุขมันก็ต้องอยู่กันด้วยความเข้าใจจริงไหมคุณ อย่างแม่แกพ่อเคยกลัวซะที่ไหน” พอเจอคำพูดลูบเหลี่ยมท่านนายพลคนกล้าจึงรีบยืดอกพกความมั่นใจว่าอย่างเขามันยังห่างไกลกับสมาคมคนกลัวเมีย

“แน่เร้อผมว่าไอ้ความเกรงใจที่คุณพ่อมีสรุปรวมๆ มันก็ไม่ต่างจากอาการคนกลัวเมียซักเท่าไหร่” ธีรดลย์ยังทับถมไม่เลิก

“สองพ่อลูกจะเถียงกันอีกนานไหมฮึ” รังรองหันไปจิกตาใส่คนโน้นทีคนนี้ทีอย่างขัดเคือง

“คุณพ่อดูตาคุณแม่สิจิกเป็นแม่ไก่เชียว” ธีรดลย์กระซิบให้ได้ยินกันแค่สองคน

“รีบๆ เดินเข้าขืนช้าเดี๋ยวแม่แกได้จิกมือจกไส้เป็นปอบหยิบคิดแล้วสยอง” ธีรภพกระซิบบอกแล้วจ้ำอ้าวตามภรรยาไปติดๆ

*****************

“เจ้าสวัสดีค่ะ” รังรองยกมือขึ้นไหว้ทักทายเจ้าบ้านที่กำลังนั่งพักผ่อนอยู่กลางลาน

“อ้าวคุณหญิงมาถึงแล้วเหรอคะ เชิญค่ะเชิญ” เจ้าทอรุ้งรับไหว้พลางกุลีกุจอต้อนรับขับสู้

“เจ้าสวัสดีครับ” ธีรภพยกมือไหว้ทักทาย

“สวัสดีค่ะท่านนายพลพ่อเลี้ยงรออยู่ที่ห้องทำงานค่ะ เชิญท่านนายพลที่ห้องทำงานเลยนะคะ ดอกรักพาท่านนายพลไปที่ห้องทำงานพ่อเลี้ยงหน่อย
ไป” ทอรุ้งหันไปสั่งเด็กรับใช้ที่นั่งนอบน้อมอยู่ข้างกาย

“เจ้า...เชิญด้านนี้เจ้า” เด็กสาวโค้งศีรษะน้อยๆ คลานเข่าผ่านหน้าผู้เป็นนายแล้วย่อกายผายมือเชื้อเชิญแขกบ้านอย่างสำรวม

“เชิญนั่งก่อนสิคุณหญิงไม่เจอกันนานเลยนะคะ” ผายมือเชื้อเชิญ

“อ้าวตาดลยืนทื่อเป็นหุ่นยนต์ไปได้เสียมารยาทจริงเจ้าลูกคนนี้” รังรองหันไปตีแขนบุตรชายที่ยืนเหม่อลอยอยู่ข้างๆ

“เจ้าแม่สวัสดีครับ” ธีรดลย์ยกมือขึ้นทำความเคารพผู้สูงวัยแทบไม่ทัน เมื่อได้ยืนเสียงเขียวๆ ของมารดาแว่วเข้ามากระชากเขาให้หลุดออกจากภวังค์

“ไปไงมาไงล่ะลูก เห็นนฤนาถบอกแม่ว่าดลกำลังจะสร้างเรือนรับรองเลียนแบบเรือนไหมแก้วเหรอลูก” ทอรุ้งยิ้มอย่างมีเลศนัย

“ครับ”

“อืม....จะสร้างหรือจะทำอะไรบอกกล่าวย่าไหมแก้วเขาด้วยนะลูก ท่านจะได้ไม่เกี้ยวกราดโกรธเคืองเอา แล้วดลทำบุญเลี้ยงพระหรือยังล่ะ” ทอรุ้งบอกน้ำเสียงฟังดูเหมือนกังวล

“ผมว่าจะเลี้ยงพระอาทิตย์หน้าครับ”

“ดลจัดให้มีการฟ้อนสาวไหมตอนหัวค่ำด้วยนะ เรือนไหมแก้วมีประวัติเรื่องการร่ายรำแม่อยากให้ดลให้เกียรติเจ้าของเขาด้วย เรือนไหมแก้วมีประวัติยังไงดลก็น่าจะรู้ ที่แม่ยอมให้นาถขายให้ดลก็เพราะแม่เชื่อว่าดลจะรักเรือนหลังนั้น และหวังว่าดลจะเข้ามาเป็นสมาชิกของบ้านเราในอนาคต” ทอรุ้งยิ้มน้อยๆ เมื่อนึกถึงเหตุผลหลักที่ยอมขายเรือนให้กับชายหนุ่ม

ธีรดลย์ถึงกับร้องอ้ออยู่ในใจเมื่อเริ่มเข้าใจแจ่มแจ้งว่าทำไมมาช่วงหลังๆ นฤนาถถึงยอมขายเรือนไหมแก้วให้เขาง่ายดาย หลังจากที่เขาเทียวขอร้องมาเป็นแรมปีแต่ก็ไม่มีท่าทีจะเป็นผล เหตุผลหลักน่าจะมาจากการคิดรวมญาติในอนาคต

“เจ้าคะแล้วหนูณชาไม่อยู่เหรอคะ” รังรองรีบเจาะเข้าประเด็น

“รุ้งต้องของโทษคุณหญิงจริงๆ ณชาบอกว่ามีงานด่วนเลยไม่สะดวกมา” ทอรุ้งบอกน้ำเสียงขอลุแก่โทษ

“ไม่เป็นไรหรอกค่ะถ้าหนูณชาไม่สะดวกเอาไว้โอกาสหน้าก็ได้ แต่ก็น่าเสียดายนะคะที่เด็กๆ ไม่ได้เจอกันวันนี้รังรองอุตส่าห์ลากพ่อตัวดีมาได้แล้วเชียว” รังรองบอกอย่างเสียดาย

“ไม่ต้องเสียดายหรอกค่ะเพราะตาดลน่าจะเคยเจอณชาแล้ว ใช่ไหมลูก” ทอรุ้งหันไปถามหนุ่มหน้ามนที่นั่งนิ่งๆ อยู่อีกด้าน

“คะ..คะ..เคยเจอแล้วครับ” ธีรดลย์ถึงกับใจเต้นตึกตักเมื่อรับรู้รางๆ ว่าคู่หมายของตนเป็นใคร

“ตายจริงดลเคยเจอน้องแล้วเหรอลูก ทำไมไม่เห็นเล่าให้แม่ฟังเลย” รังรองหันไปถามบุตรชายน้ำเสียงตื่นเต้น

“ผมไม่รู้นี่ครับว่าคนที่คุณแม่แอบปลื้มเป็นน้องเขา”

“เออนั่นสิเนาะแม่ลืมไป แต่ถ้าเด็กๆ รู้จักกันแล้วมันก็เป็นเรื่องดีน่ะสิ ใช่ไหมคะเจ้า” รังรองยิ้มแฉ่งรับข่าวดีจนธีรดลย์แอบหมั่นไส้เล็กๆ กับอาการดีใจจนโอเวอร์ของมารดา....ทำเป็นดีใจเข้าไปถ้ารู้ว่าลูกสะใภ้ในอนาคตกลายเป็นพวกผิดเพศจะรู้สึก....

“นั่นน่ะสิคะ” ทอรุ้งเห็นดีเห็นงามแต่ก็อดหวั่นๆ ไม่ได้

“แล้วดลคิดยังไงล่ะถ้าแม่อยากได้หนูณชามาเป็นสะใภ้” รังรองถามออกไปตรงๆ จนคนถูกถามทำหน้าไม่ถูก

“ก็คงแล้วแต่คุณแม่นั่นแหละครับ” พอตอบออกไปธีรดลย์ก็แทบโขลกหัวกับเสาบ้าน...คุณพระคุณเจ้าเขาตอบออกไปแบบนั้นได้ยังไงกัน....ตอบแบบนี้มันก็เท่ากับยอมรับน่ะสิว่าเขายอมเกี่ยวดองกับยัยแต๋วแหววนั่น....โอย....ย้อนเวลาได้ไหมเนี่ย...

“เห็นไหมแม่บอกแล้วว่าดลจะต้องพอใจกับคนที่แม่หมายตาไว้” รังรองถูกอกถูกใจกับคำตอบของบุตรชายจนยิ้มไม่หุบ

“เอ่อ...แต่คุณหญิงคะตอนนี้ปัญหาจริงๆ มันคงไม่ใช่อยู่ที่ตาดลแล้วล่ะค่ะ” ทอรุ้งรีบบอกเมื่อนึกถึงสภาพของบุตรสาว

“อ้าวมีอะไรเหรอคะ?” รังรองที่ยิ้มหน้าระรื่นถึงกับหุบฉับรีบถามกลับน้ำเสียงร้อนรน

“คือ...เอ่อ....ยัยณชา....รุ้งไม่รู้จะบอกยังไงดีค่ะ ดลพอจะเข้าใจใช่ไหมลูก” ทอรุ้งอึกอักเหมือนละอายนักหนาที่จะพูดออกไป เมื่อไม่รู้จะบอกยังไงเจ้านางประจำคุ้มจึงหันไปทำตาละห้อยกับว่าที่ลูกเขย

“ผมเข้าใจดีครับหากเจ้าแม่วางใจผมจะเปลี่ยนน้องเอง และผมขอให้คำมั่นว่าผมยินดีที่จะเกี่ยวดองกันน้องในอนาคตด้วยความเต็มใจ” ธีรดลย์ให้คำมั่นชนิดสติไม่เต็มร้อย

“ถ้าดลให้คำมั่นแบบนี้แม่ก็วางใจยังไงแม่ฝากน้องด้วยนะลูก” ทอรุ้งยิ้มยินดีเมื่อได้ยินคำมั่นจากปากของชายหนุ่ม

“แต่ผมมีข้อแม้แค่ข้อเดียว คือเจ้าแม่อย่าบอกณชาว่าผมเป็นใครได้ไหมครับ” ธีรดลย์บอกเงื่อนไขที่เพิ่งคิดได้สดๆ ร้อนๆ ออกไป

“แม่ขอเหตุผลได้ไหมว่าทำไมถึงบอกเรื่องดลกับณชาไม่ได้” ทอรุ้งถามอย่างสงสัย

“ผมอยากคบหากับณชาในฐานะคนอื่น ตอนนี้ณชายอมรับงานวางแบบและดำเนินการสร้างเรือนรับรองผมจะใช้ช่วงเวลาที่ทำงานร่วมกับเธอเรียนรู้กันและกัน อีกอย่างผมเกรงว่าถ้าณชารู้ว่าผมเป็นใครบางทีเธออาจจะอคติน่ะครับ”

“อืม...ถ้าดลเห็นว่ามันเป็นทางออกที่ดีกว่าแม่ก็ยินดีทำตาม ตอนนี้ณชาอาจจะดูไม่เหมือนผู้หญิงลึกๆ แม่เชื่อว่าณชาไม่ได้เป็นอย่างที่เห็น ดลอดทนหน่อยนะลูก” ทอรุ้งขอร้องเสียงอ่อน

“ครับเจ้าแม่” ธีรดลย์ยิ้มตอบน้ำเสียงหนักแน่น จนคนฟังใจชื้นขึ้นเป็นกอง รังรองนั่งฟังการสนทนาของบุตรชายกับเพื่อนรุ่นพี่สีหน้างุนงง จนธีรดลย์อดหัวเราะขบขันไม่ได้ เมื่อคุยกันจนเข้าใจชายหนุ่มจึงขอตัวเพื่อเลี่ยงไปโทรศัพท์หานฤนาถเพื่อวางหมากสำหรับแผนขั้นต่อไป เมื่อบุตรชายเดินออกไปรังรองที่ทนความอัดอั้นไม่ไหวรีบถามไถ่ถึงเรื่องราวที่เธอตกข่าวทันที

พอได้รับฟังเรื่องราวของณชาคุณหญิงจอมเฮี๊ยบก็ถึงกับอุทานเรียกตาเถรเสียงลั่นบ้าน จนเจ้านางประจำคุ้มปรับสีหน้าแทบไม่ถูกเมื่อเห็นอาการตื่นข่าวของเพื่อนรุ่นน้องที่คบหากันมานานนม รังรองที่เริ่มได้สติรีบปรับสีหน้าและน้ำเสียงให้เป็นปกติแล้วปลอบอกปลอบใจเพื่อนรุ่นพี่ที่หน้าตามีแววคิดหนักจนน่าห่วง

เมื่อบทสรุปของการเกี่ยวดองไม่พลิกผัน สองครอบครัวจึงได้แต่หวังว่าธีรดลย์จะเปลี่ยนผันทำให้ทุกอย่างดีกว่าที่เป็นอยู่

*********************

บ่ายแก่ๆ ที่ใต้ต้นมะม่วงต้นใหญ่หญิงสาวร่างอรชรอ้อนแอ้นกำลังแหงนเงยชี้ไม้ชี้มือไปทางนั้นทีทางนี้ที “เอาลูกนั้นค่ะ ไม่เอาดีกว่าลูกโน้นดีกว่า....อุ๊ยไม่เอาลูกเล็กไปถัดไปค่ะถัดไป” ธีรดาส่งเสียงเจื้อยแจ้วเปลี่ยนไปเปลี่ยนมาจนคนที่ห้อยโหนอยู่บนกิ่งมะม่วงชักเอาใจไม่ถูก

“ตกลงน้องดาเลือกได้หรือยังบนต้นมันมีมดแดงนะครับ” หิรัญถามพลางปัดมดแดงที่เดินสายมาไต่ตอมตามตัวมือเป็นระวิง

“ก็น้องดาอยากได้ลูกใหญ่ๆ นี่คะ”

“พี่ก็เห็นมันใหญ่ทุกลูกนั่นแหละ ไม่ไหวแล้วเอาสองลูกนี้ก็แล้วกัน” หิรัญตัดสินใจปลิดมะม่วงที่อยู่ใกล้มือที่สุดมาสองลูกแล้วกระโดดตุ๊บ! ลงจากต้นทันที

ธีรดาหัวเราะขบขันเมื่อเห็นแฟนหนุ่มโยนมะม่วงลงตระกร้าแล้วปัดมดออกจากตัว “มาค่ะเดี๋ยวน้องดาช่วย” หญิงสาวรีบสาวเท้าเข้าไปช่วยปัดไล่มดแดงที่กำลังไต่อยู่ตามเนื้อตัวของอีกฝ่ายอย่างใส่ใจ

“สมน้ำหน้าอยากสวีทไม่เกรงใจกันมันก็ต้องโดนมดตอมแบบนี้แหละ” ณชนกที่เพิ่งเดินเข้ามาเย้าแหย่น้ำเสียงขบขัน

“น้ำปลาหวานได้แล้วเหรอครับ” หิรัญถามแก้เขิน

“มาแล้วค่ะสงสัยยัยดามันจะท้องแล้วมั๊งนั่นถึงได้ร้องจะกินมะม่วงน้ำปลาหวานแบบนี้” ณชนกหันไปหยีตาหยอกเย้า

“บ้าเหรอณชาพูดแบบนี้พี่หิรัญเสียหายแย่” ธีรดาฟาดมือลงบนหลังของเพื่อนดัง ป๊าบ! โทษฐานสันนิษฐานด้วยคำพูดอันล่อแหลม

“อูย....เขินแล้วพาลเหรอแม่คุณ ฟาดฝ่ามือลงมาไม่ห่วงน้ำปลาหวานในมือกันเลยนะ” ณชนกโอดโอย

“ฮ่าๆ แบบนี้ผมโดนเป็นประจำครับ” หิรัญหัวเราะออกมา

“ธิดาไปปอกมะม่วงสิยืนบิดอยู่แบบนี้เมื่อไหร่จะได้กินล่ะฮึ” ณชนกหันไปบอกอีกคนที่กำลังยืนม้วนหน้าม้วนหลังอยู่ใกล้ๆ

“พี่หิรัญขาไปล้างมือตรงโน้นก่อนนะคะ กลับมาน้องดาจะป้อนมะม่วงน้ำปลาหวานให้มดแดงตัวใหญ่ๆ อิจฉาเล่น “ ธีรดาพับแขนเสื้อเซิ้ตสีครีมขึ้นจนถึงข้อศอกบอกพลางชี้มือไปทางก๊อกน้ำที่อยู่ห่างไม่ถึงสิบก้าว

“โอย....ปวดใจค่ะปวดใจ...ดูเถอะดูแฟนเราเขาแปรเปลี่ยนไปซะแล้ว ควงกันมาสวีทต่อหน้าต่อตาแบบนี้มันน่าช้ำใจจัง” ณชนกเปรยแล้วหัวเราะออกมาเบาๆ

“เป็นแฟนน้อยก็ต้องยอมรับสภาพสิครับ” หิรัญตะโกนบอก

“แหมคุณแฟนเก็บทำเป็นพูดดีไป อย่างณชาเขาเรียกแฟนออกหน้าออกตาส่วนพี่หิรัญเขาเรียกแฟนแอบ ไม่อยากจะทับถมให้ช้ำใจเลยจริงๆ” ณชนกเกทับ

“จะแฟนไหนๆ แต่สุดท้าย..นี่ๆ เห็นอะไรไหม?” หิรัญชูกำปั้นขึ้น

“ธิดาดูสิพี่หิรัญบอกว่าธิดาเป็นลูกไก่ในกำมือแน่ะ” ณชนกรีบสุมไฟ

“อ้าวๆ คุณณชนกขอรับทำไมมาเผาพี่แบบนั้นล่ะครับ ที่ชูๆ อยู่เนี่ยพี่หมายความว่าสุดท้ายหัวใจของพี่ก็เป็นของน้องดา แล้วหัวใจของน้องดาก็อยู่ในหัวใจของพี่ ถึงหัวใจพี่จะเล็กเท่ากำปั้น แต่ความรักที่พี่มีต่อน้องดามันเยอะแยะจนเป็นเลขแปดเลยล่ะ” หิรัญหยอดคำหวานจนธีรดาที่กำลังนั่งปอกมะม่วงแทบเฉือนมีดลงมือตัวเอง

“อี๊...แค่เลขแปดนี่นะ” ณชนกยี้

“ไม่รู้ล่ะสิว่าสัญลักษณ์ของเลขแปดมันคืออะไร?” หิรัญใช้ความเก๋าบอกอย่างมีเชิง

“รู้หรอกว่ามันหมายถึงอินฟินิตี้ ไม่มีที่สิ้นสุด ธิดาไปสะดุดรักกับพระเอกลิเกโรงที่ไหนเนี่ย เล่นคารมจนเราวิ่งตามจะไม่ทันอยู่แล้ว เอามะม่วงมาให้พี่หิรัญกินหน่อยเร๊วจะได้เปรี้ยวบ้างหวานมากๆ เดี๋ยวน้ำตาลพุ่งพอดี” ณชนกบ่นไปตามเรื่องตามราว

หิรัญหัวเราะกับท่าทางกระเง้ากระงอดของณชนก ชายหนุ่มยิ้มน้อยๆ กับกิริยาน่าเอ็นดูในยามหญิงสาวหน้าตาสวยเฉียบกำลังแสดงออกมา และกิริยาแสดงความเป็นหญิงเหล่านี้คงจะมีเขาเพียงคนเดียวกระมังที่มีโอกาสได้เห็น นับตั้งแต่ธีรดาบอกเล่าว่าเพื่อนใหม่ที่เธอเพิ่งรู้จักขอร้องให้ช่วยเป็นแฟน เพื่อหลีกเลี่ยงการบีบบังคับของครอบครัวเรื่องการหมายหมั้นกับผู้ชายคนหนึ่ง...จึงทำให้ณชนกสนิทกับเขาพอๆ กับธีรดา

ในตอนแรกเขาก็ไม่ได้เห็นด้วยกับความคิดนี้ซักเท่าไหร่ แต่เมื่อสาวๆ ยืนกรานจะเอาให้ได้คนรักแฟนอย่างเขามีเหรอจะกล้าขัด

“มัวแต่ยืนยิ้มอยู่นั่นมาทานมะม่วงสิคะ” เสียงแหวๆ ของธีรดาดังแทรกเข้ามาตีแตกความคิดที่เริ่มหลั่งไหลให้หยุดนิ่ง

หิรัญถอดรองเท้าทรุดตัวลงนั่งบนเสื่อผืนใหญ่ หันไปยิ้มให้แฟนสาว “ใครบอกว่าจะป้อนนะ” ชายหนุ่มเอียงหน้าถามน้ำเสียงออดอ้อนจนคนฟังคลี่ยิ้มไม่หุบ

“อ้าปากสิคะ” ธีรดายื่นมะม่วงเอาใจ พออีกฝ่ายทำท่าจะอ้าปากงับ เธอก็ดึงหนีแล้วใส่ปากตัวเองเคี้ยวกร้วมๆ หน้าตาเฉย หิรัญยิ้มกว้างชี้มือคาดโทษจนอีกคนรีบยิ้มหวานพลางส่ายหน้าไปมา

ณชนกลอบมองสองหนุ่มสาวหยอกเอินกระเซ้าเย้าแหย่กันด้วยความอิจฉาเล็กๆ นับตั้งแต่รู้จักกับคนทั้งสองสิ่งที่เธอมักจะเห็นจนชินตาก็คือความเสมอต้นเสมอปลายและความรักที่หิรัญแสดงออกมา หิรัญคงเป็นผู้ชายในฝันของผู้หญิงที่ทั้งหลายปรารถนาอยากจะมีไว้เคียงข้าง.....เมื่อไหร่หนอเธอถึงจะพบผู้ชายอ่อนโยนและใจดีแบบหิรัญบ้าง....ณชนกเริ่มฟุ้งซ่าน

Create Date : 15 ตุลาคม 2552

Last Update : 15 ตุลาคม 2552 11:44:26 น.

9 comments

Counter : 528 Pageviews.

ใครรักชอบก็แวะไปทักทายให้กำลังใจกันได้นะคะ วันที่ 24 ที่บูธไอวี่จ้า

โดย: sansook

วันที่: 15 ตุลาคม 2552 เวลา:10:26:13 น.

คุณ bee คุณน้องกิม คุณเอิง คุณติงต๊อง

ถ้าเข้ามาอ่านรบกวนแจ้งอีเมลยืนยันรับหนังสือจากแสนสุข

ด้วยนคะ ส่วนแฟนๆ ของอสูรพ่ายรักแสนสุขจะดำเนินการนับเม้นแล้วแจกนิยายเรื่อง ลิขิตเงากันต่อไปจ้า

ส่วนแฟนๆ เรือนรักใครอยากร่วมสนุกก็ร่วมเม้นร่วมโหวตแนะนำแสนสุขมาด้วยนะคะ

นิยายเรื่องต่อไปอาจเป็นคุณ......

โดย: sansook

วันที่: 15 ตุลาคม 2552 เวลา:10:49:45 น.

มาลงทะเบียนอ่านและมาช่วยแก้คำผิดค่ะ

พี่หิรัญขาไป"ล้วง" มือตรงโน้นก่อนนะคะ น่าจะเป็น "ล้าง" ใช่ไหมค่ะ

อีกไม่นานนันคงไม่ได้เข้ามาอ่านนิยายคุณแสนสุขแล้วนะเนี่ย เฮ่อ คิดแล้วก็เสียดายจังเลย ยังไงก็ รักษาสุขภาพนะค่ะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ

โดย: นัน IP: 125.25.4.193 วันที่: 15 ตุลาคม 2552 เวลา:11:03:25 น.

ถ้าเข้ามาเมนท์ บ่อย ๆ ใช่ป่ะถึงจะได้หนังสือ

งั๊นเอ๋เข้ามาเมนท์ทุกวันเลยได้ป่ะ

เพราะว่ารออ่านทุกวันเลยค่ะ

แต่ว่าก็มีบางครั้งที่มีพิมพ์ผิดบ้างแต่ก็ให้อภัยกันค้าๆๆๆ

โดย: น้องเอ๋ IP: 61.47.26.153 วันที่: 15 ตุลาคม 2552 เวลา:11:22:39 น.

คุณน้องเอ๋เจ้าขา ยกเว้นน้องเอ๋ได้ไหมเนี่ย ฮ่าๆ ก็กระจายๆ กันไปจ้า.....แบบใครเม้นถูกไส้ถูกพุงพี่ก็จะจับมายัดเยียดหนังสือน่ะค่ะ ใครผ่าเหล่าผ่ากอก็เตรียมรับการยัดเยียดได้เรยยยยย หุหุ

โดย: sansook

วันที่: 15 ตุลาคม 2552 เวลา:11:30:20 น.

เคยอ่านอสูรพ่ายรักจากอีกเว็บ

พอเปิดมาเจอเรื่องนี้เลยอ่านรวดเดียวถึงตอนล่าสุดเลย

รออ่านตอนต่อไปนะจ๊ะ

โดย: มังกรเขียวหัวยุ่ง (cruduslife

) วันที่: 15 ตุลาคม 2552 เวลา:20:07:46 น.

คุณดลท่าทางจะเจ้าแผนการน่าดู ระวังจะตกม้าตาย
เพราะแผนตัวเอง
หิรัญยังน่ารักไม่เปลี่ยนเลยค่ะ แต่ทำไมชอบกินมะม่วงน้ำปลาหวานซะได้

เห็นใบปิดไปป่วนงานสัปดาห์หนังสือแล้ว อยากไปค่ะ
แต่ระยะทางเป็นอุปสรรคเหลือเกิน เสียดายค่ะ

โดย: karaked IP: 68.105.5.210 วันที่: 16 ตุลาคม 2552 เวลา:2:35:59 น.

ประกาศๆ เนื่องจากลิขิตอักษราปั่นนิยายชนิดเอาเป็นเอาตายมาหลายวัน เมื่อวานสวรรค์เลยกลั่นแกล้ง อะแด๊ปเตอร์ไหม้ครับพี่น้อง ฮือๆ เมื่อคืนเลยไม่ได้เขียน ต้องขออภัยท่านผู้อ่านที่เข้ามาแล้วไม่มีตอนใหม่ เมื่อวานวิ่งหน้าตั้งเข้าจังหวัดแต่เขาไม่มีอะไหล่สำรอง.....แงๆ.... อยากตาย.....วันจันทร์ขอแก้ตัวใหม่นะคะ ....และเพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลา.....เลยเอาเรื่องเงาแปรที่เขียนเสร็จก่อนหน้ามาให้อ่านเล่นๆ ไปพลางๆ ก่อนนะคะ .....

โดย: sansook

วันที่: 16 ตุลาคม 2552 เวลา:11:58:14 น.

ว๊าววววววววววววว ได้หนังสือด้วยล่ะ ขอบคุณค่ะ ย้ายที่พักไปก็ได้เข้ามาอ่านบบ้างบางครั้งแต่ยังไงจะติดตามผลงานตลอดนะค่ะ ขอบคุณอีทีนะค่ะ จุ๊บ จุ๊บ

โดย: ติงต๊อง IP: 124.120.183.224 วันที่: 17 ตุลาคม 2552 เวลา:10:44:38 น.