Bloggang.com : sansook : ตอนที่ ๑๐ หลอมรวมจิตวิญญาณ

ตอนที่ ๑๐ หลอมรวมจิตวิญญาณ

“ไอผมขอโทษที่ยื้อคุณไว้ด้วยความเห็นแก่ตัว...แต่ทูนหัวเชื่อผมได้ไหมว่าที่ทำไปเพราะผมต้องการคุณ...ผมรักคุณนะไอ...หลังจากได้ดูแลและเห็นคุณเดินไปเดินมาอยู่ในบ้าน...มันทำให้ผมพบความหมายของคำว่าบ้านมากขึ้น...”

“คุณไม่เคยรักบ้านเหรอคะ”

คำถามพาซื่อของหญิงสาวทำเอาคนหน้าเข้มอดยิ้มกว้างไม่ได้ ผู้หญิงอย่างนี้น่ะเหรอที่จะสู้รบปรบมือกับผู้บุกรุกพวกนั้น...ไม่มีทางเสียล่ะ...

“เมื่อก่อนผมมีบ้านแค่ใช้ซุกหัวนอน...คุณก็เห็นไม่ใช่เหรอกับบ้านหลังเก่าที่ผมเคยอยู่”

ราชบอกขณะพลิกตัวขึ้นไปเอนหลังพิงกับหัวเตียง เขาดึงร่างนุ่มนิ่มเข้ามากอดไว้แล้วเริ่มสาธยายถึงความรู้สึกเก่าๆ และเป็นความรู้สึกที่เขาไม่เคยต้องการมันเลยไม่ว่าจะเป็นช่วงเวลาไหนในชีวิต

“แล้วบ้านหลังนี้เป็นบ้านใครเหรอคะคุณราช”

ไอรดาเงยหน้าขึ้นถามเมื่อนึกสงสัยว่าทำไมเขาถึงหาบ้านที่ทั้งใหญ่และงดงามได้ในเวลาอันรวดเร็ว

“บ้านเราไงไอ...แม้ผมจะไม่ใช่คนที่นี่โดยกำเนิด...แต่ครอบครัวก็อยู่ห่างไปไกลแค่เขตแดนอำเภอกั้น...”

“งั้นเหรอคะ”

“งั้นสิ...ทำไมต้องทำหน้าประหลาดใจขนาดนั้นด้วยล่ะฮึ”

ราชถามพร้อมกับกระชับวงแขนขึ้นอีกเล็กน้อย

“ก็แปลกใจน่ะสิคะว่าทำไมคุณถึงมาทำงานที่นี่ทั้งๆ ที่มีบ้านอยู่ห่างแค่เขตแดนของอีกอำเภอ”

“เพราะที่นี่ต้องการผมน่ะสิไอ...”

“แล้วบ้านหลังนี้คุณได้มายังไงเหรอคะ”

“หึหึ...ก็สร้างเอาสิจ๊ะ...มันคงไม่ได้มาง่ายๆ เหมือนเปิดไข่ทองแล้วเจออย่างฟาร์มวิวหรอกจ๊ะ”

ราชบอกยิ้มๆ

“หืม...อะไรนะคะ”

“อ้าวคุณไม่รู้จักเหรอ...ตอนนี้คนเขาฮิตกันทั้งบ้านทั้งเมือง..พวกตำรวจหญิงติดกันงอมแงมจนผมชักจะสงสารประเทศชาติเข้าทุกที”

ราชอมยิ้มเพราะนึกขันเมื่อเห็นบรรดาตำรวจสาวๆ วันๆ เอาแต่จ้องอยู่หน้าคอม แรกๆ ก็นึกชื่นชมว่าแต่ละคนช่างทุ่มเท แต่พอแอบดูได้สักพักเขาถึงเข้าใจว่าไอ้อาการจ้องแบบเอาเป็นเอาตายของบรรดาตำรวจหญิงพวกนั้นคือการกดแย่งของที่เกลื่อนกระจายอยู่หน้าจอ

แม้ไม่เข้าใจว่าทำไมแต่ละคนถึงได้คลั่งไอ้เกมที่มีแต่จินตนาการนั่นนัก แต่เขาก็ไม่ได้ใส่ใจที่จะห้ามปรามเพราะบางครั้งปล่อยให้คนอยู่กับความสุขในจินตนาการบ้างก็น่าจะดี

ทุกวันนี้ความเครียดกับมนุษย์นับว่าเป็นของคู่กัน...จนทำให้หลายคนชอบหลบปัญหาต่างๆ แล้วสร้างโลกของตัวเองขึ้นมา...หากงานไม่ได้เสียหายและนั่นคือความสุขของผู้ใต้บังคับบัญชาใยเขาต้องเข้าไปเบียดบัง...

“คุณก็พูดเป็นเล่นไป...ว่าแต่เกมนั่นมันเป็นยังไงเหรอคะเผื่อไออยากลองเล่นบ้าง”

ไอรดาเลิกคิ้วขึ้นเมื่อยังนึกภาพไม่ออกว่าสิ่งที่ราชพูดถึงมันคืออะไร

“อย่าเลยที่รัก...เกิดคุณไปคลั่งไอ้เกมบ้านั่นอีกคนผมคงนั่งแทะเสาบ้านเพลินเลยล่ะ”

“ขนาดนั้นเชียว”

หญิงสาวหัวเราะคิกคักออกมาเมื่อชายหนุ่มพูดจบ

“ขนาดนั้นเลยล่ะ...ลูกน้องผมแต่ละคนนะพอเราใช้ให้ไปทำงานมันบอกขอเวลาแปบเดี๋ยวผักเน่าบ้างล่ะ...เดี๋ยวอาหารเน่าบ้างล่ะ เฮ้อ! คิดแล้วกลุ้มถ้าตำรวจเกิดคลั่งมันทั้งประเทศผมว่าพวกโจรมันคงจุดพลุฉลองกันพอดี”

“คุณเก็บกดอะไรกับเกมนี้หรือเปล่าคะคุณราช”

ไอรดาถามพร้อมกับเอียงหน้าแล้วยิ้มบางๆ

“เปล่าจ๊ะ...แค่พูดให้ฟัง...”

ราชยิ้มน้อยๆ เมื่อเห็นกิริยาน่าเอ็นดูของคนในอ้อมกอด ชายหนุ่มโน้มใบหน้าลงจนจมูกชนกับใบหน้านวลเนียน...เขาเกลี่ยปลายจมูกไล้ไปตามพวงแก้มแล้วสูดดมความหอมที่กรุ่นกำจายไปทั้งความรู้สึกเข้าปอดอยู่นานกว่าจะผละออก

“บ้านหลังนี้คุณพ่อท่านสร้างไว้ให้เพราะผมบอกว่าจะไม่ย้ายไปไหน...ตอนแรกบอกตรงๆ ว่าไม่คิดย่างกรายเข้ามาอยู่ด้วยซ้ำเพราะมันใหญ่จนดูอ้างว้างเกินไป...แต่รู้ไหมว่าทำไมถึงเปลี่ยนใจ”

ราชไล้นิ้วไปตามวงหน้างดงามจับปลายคางเธอไว้และจ้องดวงตาที่กำลังจ้องสบมาด้วยประกายตาที่เต็มไปด้วยความหมาย

“ไม่รู้สิคะ”

ไอรดาส่ายหน้าทั้งๆ ที่รู้คำตอบดีว่าสิ่งที่เขาถามมันคืออะไร

“เพราะวันนี้ผมมีคุณไงล่ะไอ...บ้านถึงได้มีความหมายกับผม...เราจะมีอนาคตมีลูกเล็กๆ วิ่งเล่นอยู่ในบริเวณบ้าน...ผมสัญญาว่าจะรีบหาคำตอบทุกเรื่องเกี่ยวกับคุณ...และทำทุกอย่างให้ถูกต้อง...”

“อย่ากังวลเลยค่ะคุณราช...แม้ครอบครัวจะสำคัญแต่คุณรู้ไหมว่าเวลานี้ไอไม่ต้องการอะไรมากไปกว่าการที่ได้อยู่กับคุณ...”

“ไม่กังวลไม่ได้หรอกไอ...คุณไม่ได้เกิดมาจากกระบอกไม้ไผ่...ที่ใครๆ สามารถตัดเอาไปรองน้ำดื่มเพื่อดับความกระหาย...เท่าที่ผมตักตวงอย่างคนเห็นแก่ได้มันก็ย่ำแย่เกินพอแล้ว...เราควรทำทุกอย่างให้ถูกต้อง...คุณตามใจผมเรื่องนี้ได้ไหม”

“ขอบคุณค่ะคุณราชที่กรุณากับคนหลงทางอย่างไอ...หากทุกอย่างคือความต้องการของคุณไอก็พร้อมเดินตามค่ะ...ไอพร้อมสำหรับทุกอย่างตามความต้องการของคุณ”

คำตอบรับง่ายๆ และสายตาหวานเชื่อมของหญิงสาวที่เต็มไปด้วยศรัทธา ทำเอาสารวัตรหน้าเข้มมีความรู้สึกอยากหยุดห้วงเวลาแห่งสุขไว้เช่นนี้ไปตลอดกาล...เมื่อไม่กี่ชั่วโมงที่ผ่านมาเขาแทบสิ้นหวังกับความรักที่มีอยู่...แต่เวลานี้ความหวังที่ลางเลือนกลับเจิดจรัสขึ้นอีกครั้ง

ราชจ้องลึกไปในดวงตาคู่สวย...มองนิ่งอยู่เป็นนานโดยไม่มีใครเอ่ยอะไร...สรรพเสียงรายรอบเริ่มกลับเข้าสู่ความเงียบงันจนได้ยินเสียงสายลมพัดพลิ้วจนดังหวีดหวิวอยู่ในโสตประสาท

ไอรดาจ้องตาอีกฝ่ายอย่างรอคอย...รอว่าเขาจะพูดอะไรต่อ...และรอการมาถึงของทุกสิ่ง...ดวงตาคู่งามหลุบลงช้าๆ เมื่อสายตาของอีกฝ่ายกำลังบอกเธอกรายๆ ถึงความต้องการที่กำลังจะเริ่มขึ้น

ชายหนุ่มจ้องดวงหน้างดงามด้วยความรู้สึกที่เริ่มกระจัดกระจาย...เขาพลิกร่างขยับเข้าประชิดตัว...สอดแขนโอบกอดรอบเอวคอดบางและรั้งเข้าแนบกับอกอุ่น...ก่อนจะกดให้เอนลงบนพื้นที่นอนนุ่ม

“ผมจะหลอมรวมจิตวิญญาณที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความรักของเราให้เป็นหนึ่งเดียวเดี๋ยวนี้นะคนดี”

ราชกระซิบบอกเสียงพร่า

“อะไรนะคะ?”

หญิงสาวถามเสียงแผ่วเพราะไม่แน่ใจว่าสิ่งที่อีกฝ่ายกำลังพูดถึงนั้นคืออะไร

“เราจะหลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวเป็นจิตวิญญาณอันเดียวกัน....เดี๋ยวนี้นะไอ”

“เดี๋ยวนี้เลยเหรอคะ?”

“ใช่จ๊ะเดี๋ยวนี้...”

เสียงกระซิบสั่นพร่าชิดริมฝีปากอิ่มราวกับคนพูดกำลังหนาวสั่นทำให้ไอรดารู้สึกหวามลึกไปทั้งความรู้สึก

มือหนาที่ประคองอยู่บนแผ่นหลังค่อยๆ เลื่อนขึ้นประคองท้ายทอยส่วนอีกมือสอดเข้าประคองศีรษะเธอไว้ในอุ้งมือไว้ ก่อนจะแนบริมฝีปากลงบนกลีบปากนุ่มด้วยฤทธิ์แรงแห่งเสน่หา จนไอรดาแทบสำลักจูบอันล้ำลึกที่เพิ่มระดับความเร่าร้อนขึ้นทุกที

ชุดกระโปรงตัวยาวถูกเลิกขึ้นทีละน้อยๆ และถูกปลดไปกองอยู่ข้างเตียงอย่างง่ายดาย เมื่อห้วงอารมณ์รักกำลังเพิ่มระดับความร้อนแรงขึ้นทุกขณะ

หญิงสาวหลับตาตอบรับกับรสจุมพิตอันแสนหวานและดื่มด่ำกับความซ่านไหวที่กำจายไปทั้งความรู้สึก เรียวแขนกลมกลึงยกขึ้นโอบไปรอบคอของชายหนุ่มอย่างรู้หน้าที่...และตอบโต้กับทุกความอ่อนหวานนั้นอย่างเท่าเทียมกัน

ราชแทบคลั่งเมื่อทุกอย่างที่เขาส่งออกไปได้รับการตอบรับจากทุกการกระทำและเธอส่งผลของการกระทำกลับคืนมาด้วยความหนักหน่วงอย่างไม่คิดเกี่ยงงอน

เมื่อทุกอย่างดำเนินไปตามแรงปรารถนา...ชายหนุ่มจึงโถมไฟรักอันรุมเร้าและตักตวงดื่มด่ำกับความร้อนแรงนั้นด้วยความหิวกระหายอย่างลืมตัว

แม้ทุกอย่างไม่ใช่ความแปลกใหม่แต่ทั้งคู่ก็รู้สึกตื่นเต้นทุกครั้งเมื่อได้สัมผัสเรือนร่างอันงดงามของกันและกัน...เสียงครวญครางที่เต็มไปด้วยไฟปรารถนาเริ่มกระหน่ำขึ้นเมื่อร่างกายที่หมุนวนอยู่ในห้วงพิศวาสกำลังเดินไปพร้อมๆ กับแรงเสียดสีของทุกสิ่งที่กำลังโหมขึ้น

ริมฝีปากหยักหนายังคงป้อนจูบอันร้อนแรงสู่กลีบปากนุ่มก่อนจะไล่ไปตามวงหน้าแล้วไล้ต่ำลงซอกคอ ขณะไล้ฝ่ามือลงบนทรวงอกที่ยังมีบราเซียปิดคลุมไว้หมิ่นเหม่อย่างรัญจวนใจ

ราชดึงทึ้งปราการนั้นออกอย่างง่ายดายแล้วยิ้มพรายออกมาเมื่อเห็นใบหน้าแดงก่ำเพราะความขวยเขินของหญิงสาว มือหนาเคลื่อนเข้าบีบคลึงความหยุ่นหนุ่มที่กำลังชูสล้างอย่างไม่เกรงใจ ก่อนจะฝังจมูกและปากรุมร้อนฉกลงควานหาความหอมกรุ่นละมุนและไออุ่นจากทรวงงาม

อารมณ์หวามลึกของทั้งคู่กำลังลอยขึ้นสูงราวว่าวน้อยกำลังติดลมบน ร่างบอบบางเริ่มสั่นสะท้านราวสายป่านยามต้องลม เสียงอื้ออึงของทั้งคู่ยังคงดังคลอไปกับท่วงทำนองของการเคลื่อนไหวที่โบกสะบัดไปตามแรงลมที่โหมเป็นระยะ

ไอรดาที่ถูกควบคุมด้วยสายป่านแห่งเพลิงปรารถนากำลังล่องลอยอยู่ในปุยเมฆและโยกไหวร่างกายไปตามกระแสลมหนักบ้างเบาบ้างสลับอยู่อย่างนั้นจนปั่นป่วนไปทั้งร่าง

เธอเหมือนใกล้จะขาดใจตายเต็มทีเมื่อปลายนิ้วร้อนระอุค่อยๆ กรีดลงบนหน้าท้องจนรู้สึกร้อนวาบไปทั่วทั้งร่าง ดวงตาที่หลับพริ้มเพราะเพลิดเพลินกับสายลมอ่อนๆ เปิดขึ้นและหลุบลงใหม่เมื่อไอร้อนจากปลายนิ้วเริ่มกรีดต่ำลงเรื่อยๆ จวบจนถึงจุดหมายที่เขาปรารถนา

ไอรดาเปิดเปลือกตาขึ้นอีกครั้ง ขณะกัดริมฝีปากแน่นเมื่อความร้อนระอุเปลี่ยนเป็นนุ่มชื้นเมื่อสิ่งที่เริ่มหมุนวนอยู่ด้านล่างเปลี่ยนสถานะจากความแข็งขืนเป็นนุ่มหวานจนเธอรู่สึกซาบซ่านไปทั้งหัวใจ

เนิ่นนานกับความเคลื่อนไหวอันแสนสุขซ่าน...เสียงหอบหายใจของทั้งคู่เพิ่มระดับเป็นถี่เร็วมากขึ้นเมื่อกระแสลมที่โลมเลียอยู่ในเปลวรักกำลังโหมพัดดัวยจังหวะอันเร่าร้อน...เสียงร้องขอที่ดังแผ่วๆ ระคนสั่นพร่าและอาการเกร็งร่างของหญิงสาวกำลังกระตุ้นไฟปรารถนาของชายหนุ่มให้ลุกโชนขึ้นทุกขณะ...เขาแทบหมดความอดทนเมื่อร่างที่ดิ้นพล่านหยัดเกร็งแล้วพุ่งทะยานขึ้นสู่ที่สูง...และห้อยโหนอยู่บนนั้น...

ทุกอย่างหยุดชะงักอยู่ชั่วครู่เมื่อฝั่งฝันที่ไอรดาเพิ่งข้ามผ่านกำลังปลุกจิตวิญญาณของเธอให้โลดแล่นสู่วังวนของเปลวร้อนในระดับที่สอง...และไล่ระดับขึ้นเรื่อยๆ

หญิงสาวผวาตามเรือนร่างสูงที่ผละออกไปอย่างลืมตัว ชายหนุ่มยิ้มขณะก้มหน้ากระซิบหยอกเย้าเสียงสั่นพร่าและกลับเข้ามาใหม่ในเวลาเพียงเสี้ยวนาที ราชทอดร่างอันเปล่าเปลือยแนบชิดกับเรือนร่างของหญิงสาวเมื่อสลัดทุกสิ่งออกจากตัวด้วยความเร็วที่เขาอดแปลกใจไม่ได้ว่าทำไปได้อย่างไร...

ปฏิกิริยาทางร่างกายอันสุนทรีกำลังสร้างพลังแห่งรักที่ยิ่งใหญ่ให้แผ่ซ่านไปทั้งสรรพางค์กายแล้วโอบกอดพวกเขาเข้าไปโลดแล่นอยู่ในวังวนของสายธารรักอันฉ่ำหวาน ไอรดาหลับตาด้วยความหวามลึกเมื่อสัมผัสได้กับความแข็งขันที่กำลังเบียดบดไปตามร่างกาย

กลิ่นอายของความรักที่กรุ่นกำจายอยู่ในความปรารถนากำลังเพิ่มความโหยหาและกระแสรุมร้อนของอารมณ์ที่โหมกระพือ

“เราจะหลอมรวมทุกจิตวิญญาณเข้าด้วยกันเดี๋ยวนี้นะคนดี”

ไอรดาสะดุ้งเฮือกเมื่อจิตวิญญาณที่เหลือเพียงครึ่งถูกหลอมรวมและประสานแน่นด้วยจิตวิญญาณของเขา เธอชะงักนิ่งและหยุดทุกสิ่งเมื่อรู้สึกว่ากำลังหมุนวนอยู่ในเวิ้งน้ำและดำดิ่งลึกลงทุกที

“คุณราช...”

เสียงเรียกขานแผ่วเบาเมื่อเคล้ากับเสียงครวญพร้อมกับใบหน้างดงามแหงนเงยช่างเป็นสิ่งที่งดงามเหลือแสน ราชมองการตอบรับนั้นด้วยหัวใจที่เปี่ยมไปด้วยพลังของความรักอย่างพอใจ

“สวยเหลือเกิน...คุณช่างให้ความรู้สึกงดงามเหลือเกินไอ...”

ราชหยัดร่างกายขึ้นเพื่อมองภาพอันแสนรัญจวนนั้นให้เต็มตา...ก่อนจะเริ่มเกี่ยวกระหวัดรัดกลึงหล่อหลอมจิตวิญญาณที่ฟ้าประทานให้เขาและเธอด้วยความล้ำลึกซึ่งธรรมชาติเป็นผู้สรรสร้างมาให้

ทั้งคู่ซึมซับความฉ่ำหวานและพากันทะยานขึ้นหยอกล้อกับสายลมที่กำลังพัดโบกอยู่ในความว่างเปล่าของห้วงอากาศอันแสนงดงามนั้น...และดื่มด่ำกับมันอย่างพึงพอใจ

พลังแห่งรักที่หล่อหลอมจิตวิญญาณของให้คู่ให้เป็นหนึ่งเดียวยงคงทรงอานุภาพอันแสนมหัศจรรย์ให้กับความงดงามที่ดำเนินอยู่

...ไอรดาหยัดร่างกายขึ้นเรียกเร้าเพราะไม่อยากรั้งรอกับอะไรอีกเมื่อความงดงามของธรรมชาติและสายลมที่กำลังพัดมาเอื่อยๆ กำลังพัดโบกสะบัดและกระหน่ำจนว่าวน้อยเช่นเธอต้านกระแสลมแทบไม่อยู่

เสียงของสายป่านที่กำลังใกล้ขาดผึงดังอื้ออึงจนทุกอย่างสั่นพลิ้วราวกับว่าวที่โต้อยู่กับสายลมกำลังจะปลิดปลิวลอยห่างออกไป...

แรงกระหน่ำของพายุดีเปรสชั่นปรับระดับเป็นทอร์นาโดในเวลาเพียงเสี้ยวนาที...โดยไม่มีการแจ้งเตือนภัยจนทำให้สายป่านที่ขยับเคลื่อนไหวโยกไหวด้วยความเร็วและแรงจนขาดผึงในที่สุด...

ไอรดาหลับตาแน่นเมื่อไม่อาจต้านทานแรงพลิ้วไหวของสายลมซึ่งกำลังไต่ระดับด้วยความเร็วจนนับจังหวะไม่ได้...เธอผวาเข้าจับยึดและไขว่คว้าไหล่ผึ่งผายและท่อนแขนแข็งแกร่งด้วยแรงโหมชนิดที่ราชถึงกับครางลั่นด้วยความพึงพอใจ...

เสียงครวญครางของทั้งคู่ดังอื้ออึงราวกับกำลังตื่นตระหนกเมื่อสายป่านที่เขาและเธอช่วยกันชักดึงขาดผึงในเสี้ยวนาที...ไอรดาคลายมือออกช้าๆ และปล่อยทุกอย่างที่กำแน่นให้หลุดลอยจนว่าวน้อยพุ่งขึ้นไปบนชั้นวิมานอันไกลโพ้น

เมื่อสิ้นกระแสลม...สิ่งที่โหมกระพือพลันดับมอด...ไอรดาลืมตาขึ้นมองความเวิ้งว้างที่พร่างพรายอยู่ในห้วงรักด้วยความรู้สึกที่ยังคงความงดงามไม่สร่างซา...จิตวิญญาณของเธอถูกหลอมรวมไปสิ้น...และมันจะหลอมอยู่เช่นนั้นไปตราบนานเท่านาน...เป็นสัญญาณบอกว่า

...เธอจะเป็นทุกสิ่งสำหรับเขาและเขาจะเป็นทุกสิ่งสำหรับเธอ...

Create Date : 31 สิงหาคม 2553

Last Update : 31 สิงหาคม 2553 20:28:31 น.

2 comments

Counter : 642 Pageviews.

สดๆ ร้อนๆ ค่ะ ขออนุญาตอัพก่อนเวลาเพราะพรุ่งนี้มีงานแต่เช้า...เลยคิดว่าไม่น่ามีเวลาอัพค่ะ อ่านให้สนุก นอนหลับฝันดีนะคะ

และขอให้เป็นวันใหม่ที่งดงามสำหรับหลายๆ ท่านที่อยู่ต่างแดนค่ะ....

รักษาสุขภาพด้วยค่ะ

โดย: sansook

วันที่: 31 สิงหาคม 2553 เวลา:20:31:04 น.

สวัสดีค่ะคุณแสนสุข
ดีจังเลยวันนี้ได้อ่าน 2 ตอนจุใจ
รักษาสุขภาพทั้งกายและใจนะค่ะ
เป็นกำลังใจให้ค่ะ

โดย: เอิงเอย IP: 68.224.193.220 วันที่: 1 กันยายน 2553 เวลา:0:35:24 น.