Bloggang.com : sansook : บทที่ ๑๓ ดวงตะวันผูกพันกับสายน้ำ

บทที่ ๑๓ ดวงตะวันผูกพันกับสายน้ำ

“โอ๊ย...อะไรกันครับคุณปิ่น”

ภูมิรพีโวยวาย...พลางกวาดตาไปตามเรือนร่างเพรียวบางที่ท่อนบนเปล่าเปลือย...เมื่อเห็นทรวงอกเต่งตึงราวปทุมงามผลิแย้มยามรุ่งอรุณไหวกระเพื่อมอยู่ตรงหน้า...ชายหนุ่มจึงลอบกลืนน้ำลายอย่างเสียดาย

“ว้าย!!...หันไปเดี๋ยวนี้นะ...คนบ้า”

ปิ่นนารีหวีดร้องอย่างตื่นตระหนกเมื่อมองตามสายตาของอีกฝ่ายแล้วเห็นว่ามันกำลังหยุดอยู่ที่ทรวงอกเปล่าเปลือยของตัวเอง มือเรียวดึงผ้าห่มขึ้นเป็นพัลวัน...แต่มันกลับไม่ขยับเพราะชายหนุ่มนั่งทับไว้

“ลุกสิ...อีตาบ้า”

สีแดงจุดเล็กๆ เริ่มผุดขึ้นทั่ววงหน้าก่อนจะกระจายไปตามลำตัว พอดึงผ้าห่มขึ้นไม่ได้หญิงสาวจึงหันไปคว้าหมอนขึ้นปกปิด จนแมวตัวใหญ่ที่ใกล้ได้กินปลากระป๋องถึงกับมองตาละห้อย

“แต่งงานกันเถอะนะ”

เขาเอ่ยขึ้นในที่สุดและไม่ขยับลุก...อีกทั้งไม่ยอมละสายตาไปไหน...

“ไม่เอา...ไม่แต่ง...คุณจะบ้าเหรอ...ลุกขึ้นเดี๋ยวนี้นะ”

ปิ่นนารีปฏิเสธอย่างไม่ลังเล...อีตานี่ท่าจะบ้าที่มาขอเธอแต่งงานในเวลาหน้าสิ่วหน้าขวานแบบนี้ เพิ่งเห็นหน้ากันไม่กี่วันจะให้เธอเอาชีวิตทั้งชีวิตไปฝากไว้กับผู้ชายที่เพิ่งรู้จักเนี่ยนะ...ไม่มีวันเสียล่ะ

“แต่ผมอยากแต่งงานกับคุณ...น่านะแต่งเถอะ”

ภูมิรพีที่หิวปลากระป๋องจนตาลายยังดึงดันจะแต่งงานให้ได้ ชายหนุ่มฉีกยิ้มออกมาเมื่อมือเรียวเล็กเอื้อมมาดึงผ้าห่ม แต่เขากลับแกล้งด้วยการทิ้งร่างลงนอนทับหน้าตาเฉย แล้วเลิกคิ้วมองอีกฝ่ายอย่างท้าทาย

“ไม่...ลุกขึ้นเดี๋ยวนี้นะคุณภูมิ”

“แต่เมื่อกี้...”

ชายหนุ่มพูดแล้วละไว้ให้อีกฝ่ายคิดเอาเอง

“เมื่อกี้อะไร?...พูดดีๆ นะคุณ...ไม่อย่างนั้นได้เลือดแน่”

พอถูกขู่ภูมิรพีก็กลั้นยิ้มแทบไม่อยู่ เมื่อนึกถึงสภาพของเซกิ...ชายหนุ่มมองหาเครื่องโทรศัพท์ แล้วก็ต้องโล่งใจเพราะตอนนี้มันไม่ได้อยู่ในรัศมีที่หญิงสาวจะคว้ามาทุ่มให้ได้เลือด

“เมื่อกี้เราแทบหลอมรวมเป็นหนึ่งเดียว...แม้ผมยังไปไม่ถึงสวรรค์ชั้นดาวดึงส์แต่ตอนนี้ครึ่งหนึ่งบนตัวคุณเป็นของผมแล้ว...และผมต้องรับผิดชอบ”

“คุณภูมิ!!”

“จะตกอกตกใจไปทำไมจ๊ะ...เอาล่ะไหนๆ ครึ่งหนึ่งบนตัวคุณก็เป็นของผมแล้ว...เห็นแก่ความเป็นสุภาพบุรุษของผมหน่อยเถอะ...แต่งงานกันนะ”

ภูมิรพียังทู่ซี้จะเอาให้ได้

“คุณจะบ้าก็เชิญบ้าไปคนเดียวเถอะฉันไม่บ้าด้วยแน่...เรื่องแต่งงานไม่ใช่การเล่นขายของนะคุณอย่าพูดเป็นเล่นสิ”

ปิ่นนารีทั้งเคืองทั้งเหวอเมื่อเจอคำขอแต่งงานแบบสายฟ้าแลบ

“ผมพูดจริง...”

“ฉันไม่ได้รักคุณ...”

“แต่คุณก็ไม่ได้รังเกียจผมนี่นา”

ริมฝีปากอิ่มกระชับที่กำลังจะเถียงถึงกับอ้าค้าง ดวงหน้าที่เป็นสีระเรื่อยิ่งแดงเข้มเมื่ออีกฝ่ายหยิบยกความจริงขึ้นมาอ้าง

“หรือจะเถียงว่าผมพูดผิด”

พอปลาย่างจังงังเจ้าแมวตัวร้ายก็ทำท่าจะกระโดดงับ

“อีตาบ้า...คุณนี่น่าฆ่าซะจริงๆ”

เพราะความโกรธปนอายจึงทำให้ปิ่นนารีลืมตัวจับหมอนที่กอดอยู่ประเคนลงบนศีรษะของอีกฝ่ายทันที

“โอ๊ย...คุณปิ่นมาตีผมทำไม”

“ฉันจะเอาเลือดหัวคุณออก...ผู้ชายบ้า...นี่แน่ะ...”

ปากว่ามือก็กระหน่ำหมอนตามไปติดๆ

“บ้าก็บ้าเพราะรักนะ...โอ๊ย!...”

“ผู้ชายกะล่อนเจอหน้าแค่สามสี่วันมันรักกันไม่ได้หรอก...คนอะไรปลิ้นปล้อนที่สุด”

ภูมิรพีก้มศีรษะหลบหมอนที่กระหน่ำลงมา พอได้จังหวะจึงพุ่งเข้าหาผู้รุกราน ชายหนุ่มอาศัยความได้เปรียบของสรีระและความแข็งแรงกว่าคว้าเอวบางแล้วโถมร่างเข้าหาทันที

ดวงตาคู่หวานเบิกขึ้นอย่างตระหนก...เมื่อร่างกายแข็งแกร่งทาบอยู่บนตัว...ที่ทั้งเนื้อทั้งตัวมีเพียงซับในตัวจิ๋วด้านล่าง...ส่วนเขาแม้เสื้อผ้าจะอยู่ครบแต่มันก็เป็นเพียงผ้าฝ้ายเนื้อบางเบา...

ชายหนุ่มจ้องดวงหน้าสวยหวาน...ผมยาวกระจายเต็มที่นอน...ดวงตาคมวาวราวแม่เสือ...อย่างชั่งใจ...ไม่ไหวแล้ว...พอสัญญาณเตรียมบุกโบกสะบัดแมวตัวใหญ่จึงตัดสินใจทะลุทะลวงกระป๋องปลาย่างอย่างไม่ลังเล...ตายเป็นตาย...คืนนี้เขาจะกินปลากระป๋องให้ได้...

ชายหนุ่มก้มมองเธอด้วยสายตาเต็มเปี่ยมไปด้วยอารมณ์พิศวาสจนสามัญสำนึกขาดผึง...ยังไงเขาก็รักและยินดีอยู่ในบ่วงชีวิตกับเธออยู่แล้ว..ถึงมันจะเร็วไปนิดแต่วิธีนี้จะทำให้ทุกอย่างง่ายขึ้น...ไม่รอแล้วเอาวะงัดเป็นงัด...พอตัดสินใจได้แมวร้ายจึงเริ่มตะกายปลากระป๋อง

ปิ่นนารีมองดวงตาคู่คมอย่างหวาดหวั่น...แม้จะลังเลและกลัว...แต่สิ่งที่ฉายออกมาบอกชัดว่าเธอไม่มีทางหลีกเลี่ยงได้...ร่างกายที่เสียดสีอยู่ด้านบนกำลังปลุกแรงอารมณ์บางอย่างให้ลุกพรึบพรับจนยากดับ

“คุณรู้ไหมว่าในชีวิตคนๆ หนึ่งจะต้องมีรักแรกพบเสมอ...และคุณคือรักแรกพบของผม...”

ภูมิรพีกระซิบ...แนบริมฝีปากอบอุ่นลงบนริมฝีปากอิ่มนุ่มเบาๆ ก่อนจะย้ำลงไปอย่างแนบแน่น ก่อนจะขยับร่างกายให้เข้าที่เข้าทาง ไล้ฝ่ามือข้างหนึ่งไล้ไปตามแก้มนุ่ม ไต่ไปตามลำคอ ผ่านเรื่อยไปยังอกอวบนุ่มหยุ่น...ลูบไล้อยู่นานจนร่างแข็งขืนอ่อนระทวยจึงไล่ลงไปยังเอวเล็กคอด...

ฝ่ามือหนาทาบอยู่ตรงหน้าท้องเนียนนุ่มชั่วครู่แล้วจึงลากไล้ไปมา หญิงสาวเผลอห่อตัวเพราะความรัญจวน ความรู้สึกเหมือนครึ่งหลับครึ่งตื่น...ลมหายใจขาดๆ หายๆ เพราะเผลอกลั้นลมหายใจไปกับสัมผัสอันแสนวาบหวามนั่น

...ไม่จริง...เธอพยายามบอกตัวเองว่าสิ่งที่ชายหนุ่มกำลังถ่ายทอดไม่มีวันใช่ความรัก...แม้ว่าเขาจะเพียรบอกว่ารักและต้องการเธอจากสัมผัสอ่อนโยน ทะนุถนอมนั้นก็ตามที

เสียงสั่นพร่าครวญครางอย่างสุดกลั้น...เมื่อริมฝีปากรุมร้อนเบียดบดลงมาอย่างอ่อนหวานละมุนละไม จนเผลอยกมือโอบรอบคอเขาไว้ และรั้งให้ต่ำลงมาขณะหยัดร่างกายขึ้นตอบโต้ราวกับสิ่งที่ได้รับมันยังไม่เพียงพอ

ภูมิรพีค่อยๆ ลดร่างของเธอลงแนบกับที่นอนนุ่ม ทิ้งน้ำหนักตัวลงบนศอกข้างหนึ่งเพื่อผ่อนน้ำหนักที่ทาบทับอยู่บนกายงาม ขณะเฝ้าวนเวียนมอบจูบอันอ่อนโยนจนอีกฝ่ายเผลอไผลจึงค่อยๆ ทวีความร้อนรุ่มจนแทบจะสูบวิญญาณของเธอเข้ามาไว้ในร่างกาย

หญิงสาวครางเสียงแผ่วพร้อมกับขยับร่างกายอย่างเว้าวอน เวลานี้ความรู้สึกของเธอเริ่มเลอะเลือน...จนประติดประต่อไม่ถูก...เดี๋ยวรู้ตัว...เดี๋ยวลืมตัว...จนสับสนไปหมด...สติสัมปชัญญะผุดขึ้นมาเพียงชั่วแวบพอจะร้องห้าม ความซาบซ่านก็แทรกเข้ามาระงับไว้จนไม่มีแรงต้านได้อีก

ร่างกายของหญิงสาวตอบรับกับความเร่าร้อนที่เขาถ่ายทอดจากริมฝีปากที่ไล่พรมลงมาตามลำคอด้วยจังหวะระริกไหว ดวงตาคมจดจ้องอยู่บนสองเต้างามอันตระการตา...ด้วยประกายตื่นเต้นกับความละลานใจ ภูมิรพีโอบประคองทรวงอกเต็มตึงขึ้นมาเต็มฝ่ามือ ก้มลงแตะลิ้นลงบนปลายยอดสีหวาน และดูดดึงเบาๆ ไปตามแรงเร้าของอารมณ์จนเผลอครางออกมา

เพราะคำพูดเคยทำให้ทุกอย่างล้มครืนเวลานี้ภูมิรพีจึงไม่ประสงค์จะเอ่ยสิ่งใดออกไปทำลายช่วงเวลาดีๆ อีก นอกจากเสียงครวญครางที่ดังคำรามอยู่ในลำคอ ขณะริมฝีปากตักตวงความหวานจากปลายยอดอกอวบอิ่มข้างหนึ่ง มือก็นวดเฟ้นปลุกเร้าอีกข้างให้ได้รับความวาบหวามอย่างเท่าเทียม...

ปิ่นนารีปล่อยเสียงคราวออกมาอย่างลืมตัว ใบหน้าแดงก่ำเพราะร่างทั้งร่างกำลังถูกแผดเผาด้วยเพลิงพิศวาส...ขณะกำลังล่องลอยอยู่ในหมอกควันสีขาวขุ่นที่กรุ่นอยู่บนเปลวเร่าร้อน เธอก็ต้องสะดุ้งเมื่อริมฝีปากร้อนระอุลากเลื่อนลงมาตามหน้าท้อง...จนเผลอเกร็งร่างจนลมหายใจขาดห้วง...เมื่อปลายนิ้วของชายหนุ่มสอดเข้าไปเกี่ยวปราการตัวจิ๋วแล้วรูดลง

“คุณภูมิ...”

เธอเรียกเขาเสียงผะแผ่ว...แต่ถูกอีกฝ่ายปิดคำพูดที่กำลังจะตามออกมาด้วยริมฝีปากอุ่นจัด ด้วยจังหวะเร่งเร้า จนมือเรียวสอดเข้าไปในเรือนผมหยักนุ่มอย่างลืมตัว ร่างกายของหญิงสาวกำลังร้อนฉ่า...เพราะเปลวระอุของเพลิงรักลุกโชนจนยากดับ

เพราะกลไกธรรมชาติเสกสรรความแตกต่างด้านสรีระ จึงทำให้จังหวะการเคลื่อนไหวได้รับการตอบโต้ ดวงตาคู่หวานหรี่ปรืออย่างเฝ้ารอ...รอการเติมเต็มที่เธอไม่รู้ว่ามันคืออะไร...เรือนร่างนุ่มละมุนค่อยๆ เบียดแนบเข้าสัมผัสกับความแข็งกระด้างของกล้ามเนื้อกำยำและมันกำลังทำให้ร่างกายของเธอเรียกเร้าและโหยหาการเติมเต็มจากกายเขา

เมื่อเลือดในกายของหญิงสาวเดือดพล่านร่างกายจึงตอบสนองกับทุกสัมผัสอันสุขสราญ อารมณ์ในเบื้องลึกระริกไหวจนเผลอไผลโดดลงไปในกับดักพิศวาสและเต็มใจถูกกักขังอยู่ในนั้น เมื่ออีกฝ่ายเรียกเร้าและเว้าวอนร่างสูงจึงผละออกไปและกลับเข้ามาใหม่ราวพายุ

“ดะ...ดะ...เดี๋ยว...”

หญิงสาวแหกปากเสียงดังลั่น ดวงตาหรี่ปรือเบิกขึ้นเต็มที่เหมือนเพิ่งได้สติพร้อมกับขยับร่างอย่างลนลานเมื่อสายตาประสานเข้ากับกล้ามเนื้อแข็งกระด้างอันน่าตกใจ

“เราเดินมาไกลเกินกว่าจะถอยแล้ว...ยังไงผมก็ไม่ยอม”

สุภาพบุรุษที่ตบะแตกกระจายส่ายหน้าปฏิเสธกับทุกความหวาดกลัวของหญิงสาว...แม้จะรู้อยู่เต็มอกว่ากำลังเอาเปรียบแต่...เขาเป็นผู้ชาย...เมื่อจิตใจกระเจิดกระเจิงมันยากเหลือเกินหากจะหยุดยั้ง ยังไงเขาก็พร้อมรับผิดชอบกับทุกอย่างที่กำลังจะเกิดขึ้นอยู่แล้ว...

เพราะแน่ใจว่าหญิงสาวไม่ได้รังเกียจ...และเขาก็ยินดีที่จะร่วมชีวิตกับเธอไปจนตาย...ในเมื่อทุกฝ่ายเห็นดีเห็นงามกับการเกี่ยวดองในอนาคตทำไมต้องรออีก...

ความเห็นแก่ตัวและความกลัวว่าจะแห้วที่ผสมผสานกันได้อย่างลงตัว...สั่งให้เขาเดินหน้า...เมื่อปลากระป๋องถูกงัดอกมาจากสิ่งที่ห่อหุ้มจนถูกเสิร์ฟลงบนจาน...แถมยังส่งกลิ่นอันหอมเย้ายวนชวนให้น้ำลายสอ ทุกอย่างพร้อมถึงขนาดนั้นไยแมวตัวใหญ่ต้องสนใจกับอะไรอีก...เวลานี้สิ่งที่ต้องทำคือตักชิมอาหารชั้นเลิศนั่นซะ อิ่มแล้วค่อยว่ากัน...ชายหนุ่มบอกตัวเอง

“คุณสวยไปทั้งตัว...เวลานี้ทุกอย่างที่ประกอบเป็นคุณช่างให้ความรู้สึกร้อนรุ่มเหมือนดวงตะวันที่สาดส่องกระทบลงบนหัวใจ ความร้อนกำลังหลอมละลายผมเป็นของเหลวแล้วไหลไปตามกระแสธรรมชาติและสุดท้ายมันจะกลายเป็นสายน้ำที่ทอดยาวไม่มีที่สิ้นสุด”

“ไม่นะ...”

หญิงสาวปฏิเสธแล้วส่ายหน้าเป็นพัลวันเมื่อร่างแกร่งขยับทาบทับลงมา ก่อนจะเผยอริมฝีปากอย่างรัญจวนเมื่อความแข็งแกร่งแห่งความเป็นชายที่ร้อนระอุประดุจแท่งเหล็กที่ถูกเผาด้วยเปลวไฟสัมผัสกับจุดอ่อนไหวด้านล่าง

“ผมไม่อาจหยุดหัวใจและความรักแล้วทูนหัว...เราจะแต่งงานแล้วมีกันและกันตลอดไป”

พอความรักโบยบินเข้ามาในชีวิต...ความฝันและความหวังก็เรืองรอง ภูมิรพีหยุดความหวาดหวั่นของหญิงสาวด้วยสัมผัสแผ่วเบาจากปลายมือที่โลมลูบไปตามร่างกาย...แล้วไต่ไปเรื่อยๆ อย่างมีจุดมุ่งหมาย

“เชื่อผมนะคนดีว่าหากคุณคือคนที่ใช่...แค่วินาทีเดียวที่ได้พบก็สามารถทำให้ผมรักได้จนหมดหัวใจ”

เขากระซิบบอกพร้อมกับแนบริมฝีปากลงบดเบียดกับริมฝีปากอิ่มนุ่ม ก่อนจะเริ่มต้นมอบความซาบซ่าน ผ่านจุมพิตที่เร่าร้อนขึ้นเรื่อยๆ ชายหนุ่มยังคงรุกไล่ ลดฝ่ามือที่โลมไล้อยู่ด้านบนขยับต่ำลงมาเรื่อยๆ และหยุดสัมผัสอยู่ที่จุดหฤหรรษ์ รอยยิ้มยินดีผุดออกจากริมฝีปากหยักได้รูปเมื่อเธอขยับร่างกายและปล่อยให้เขาเข้าสัมผัสปลุกเร้าควานหาความชุ่มฉ่ำจากจุดนั้นอย่างเต็มใจ

ภูมิรพีกลืนน้ำลายอย่างกระหาย เขาต้องการดื่มกลืนความฉ่ำชื้นจนแทบคลั่ง...แต่ร่างกายที่พร้อมและเรียกร้องอย่างทรมานของเธอทำให้เขาต้องตัดใจ...

...เมื่อริมฝีปากอุ่นจัดทาบลงจูบเธออีกครั้ง ดวงตาคู่หวานหลับพริ้มอย่างรอคอย พอเธอสนองกลับด้วยความซาบซ่านเขาจึงขยับประสานความแข็งแกร่งลงควานหาความอ่อนนุ่มที่พรักพร้อม

ดวงหน้าคมแหงนเงยพร้อมครางลึกเมื่อสิ่งที่กำลังใช้เติมเต็มรุกคืบได้เพียงครึ่งทาง...เพราะถูกปฏิเสธด้วยเสียงหวีดร้องพร้อมกับอาการดิ้นพล่านอย่างลืมตัวของคนใต้ร่าง

“อย่าเกร็งคนดี...มันจะเจ็บแปบเดียว”

ชายหนุ่มยิ้มหวานที่หน้าและตากระซิบเสียงสั่นพร่าแล้วก้มลงจูบปลอบโยนอีกครั้ง...และอีกครั้งจวบจนเธอหายเกร็งจึงถอยออกมาช้าๆ แล้วกลับเข้าไปใหม่เต็มกำลัง...ก่อนจะหยุดอยู่นิ่งๆ โอบรัดร่างที่กำลังสะดุ้งจนผวาเฮือกอย่างใส่ใจ

ความเจ็บระคนซ่านไหวกำลังทำให้หญิงสาวตื่นกลัว...เสียงกระซิบที่คอยปลอบโยนแม้ทำให้ผ่อนคลาย แต่ความสมบูรณ์ที่อิ่มเอิบเบิกบานอยู่ในร่างกลับบีบอัดความต้องการจนพุ่งปราดไปทั่วร่าง และมันกำลังทำให้เธอทรมานกับแรงอารมณ์ที่กำลังโหมขึ้นอย่างหนัก

ชายหนุ่มเริ่มขยับร่างกายช้าๆ เบียดความกล้าแกร่งเสียดสีกับความอ่อนนุ่มจนเธอแอ่นร่างตอบสนองอย่างเผลอไผล ความรุ่มร้อนเวียนวนจากบนลงล่างวิ่งพล่านไปตามกระแสเลือด และสว่างวาบอยู่ตรงกลางหัวใจ มือเรียวที่กางผลักไสเปลี่ยนเป็นกอดกระหวัดเมื่อจังหวะเนิบนาบเปลี่ยนสถานะเป็นตรงกันข้าม

เสียงครวญครางดังเบาๆ ค่อยๆ เร่งเร้าขึ้นเรื่อยๆ ตามจังหวะถี่กระชั้น จนทำให้จุดเชื่อมติดทวีความร้อนระอุขึ้นทุกขณะเมื่อความเร่าร้อนดุจดวงตะวันรวมประสานอยู่ในสายน้ำอันฉ่ำเย็น...ทำให้ความรู้สึกยามสัมผัสกับความอุ่นชื้นยิ่งปรีดิ์เปรม

สายน้ำหลากยังสาดซัดเข้ากระทบฝั่งเป็นจังหวะไปตามแรงอารมณ์ และไหลไปตามกระแสธรรมชาติที่รุนแรงอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย...ความร้อนรุ่มของเขาและเธอกำลังถูกกักกันด้วยจังหวะลื่นไหลที่เหมาะเจาะลงตัว

ภูมิรพีพยายามสกัดกลั้นความบ้าคลั่งให้อยู่ในระดับพองาม จวบจนร่างเพรียวบางสะท้านขึ้นทั้งตัว...ชายหนุ่มจึงเกาะกุมสะโพกกลมกลึงไว้แล้วนำพาเธอขึ้นไปเหยียบย่ำลงบนสวนสวรรค์อันแสนหวาน ปิ่นนารีจิกเล็บลงบนหลังของชายหนุ่มดวงตาหลับตาแน่นแล้วหวีดเสียงอย่างลืมตัวเมื่ออีกฝ่ายเร่งจังหวะถี่กระชั้นในช่วงท้าย เมื่อทุกอย่างใกล้สิ้นสุด

ชายหนุ่มกระซิบปลอบโยนเสียงกระเส่าอยู่ชั่วครู่ก่อนจะเปลี่ยนเป็นเสียงครางหนักๆ เมื่อรับรู้ถึงแรงบีบรัดเป็นจังหวะอันน่าอภิรมย์ ร่างแกร่งขยับตัวด้วยจังหวะที่หนักหน่วงจวบจนกระแสน้ำร้อนและน้ำเย็นไหลเข้าบรรจบกัน... สายน้ำอุ่นๆ จึงถือกำเนิด และในวังวนอันอบอุ่นนั้นทั้งเขาและเธอต่างดื่มด่ำกับความสุขสมจนอิ่มเปรมทั้งความรู้สึก....

Create Date : 14 มกราคม 2554

Last Update : 14 มกราคม 2554 22:41:01 น.

11 comments

Counter : 2834 Pageviews.

และแล้วแมวมันก็งัดปลากระป๋องค่ะ...ฮี่ๆ ขอโทษนะคะที่อัพช้าเพราะมัวแต่หาวิธีช่วยคุณภูมิ ไม่ให้ตายก่อนได้ตะกายปลากระป๋องค่ัะ อ่านให้สนุกนะคะ....รักษาสุขภาพด้วยค่ะ

โดย: sansook

วันที่: 14 มกราคม 2554 เวลา:22:43:03 น.

5555 ปลากระป๋อง เสร็จสะแระ อิอิ

โดย: sakeena IP: 124.120.71.237 วันที่: 15 มกราคม 2554 เวลา:0:17:41 น.

ได้กินยำปลากระป๋องแล้ว พี่ภูมิ

โดย: Dewii IP: 58.8.122.96 วันที่: 15 มกราคม 2554 เวลา:1:52:42 น.

สมใจคุณภูมิแระ ตื่นเช้ามาจะโดน มะ เมีย ฟาด หัวแตกม๊ะ

(ได้รับการ์ดปีใหม่แล้วนะคะ ขอบคุณมากค่ะ)

โดย: NeeNie IP: 203.113.96.5, 203.113.96.27 วันที่: 15 มกราคม 2554 เวลา:7:40:57 น.

อ้าวซะงั้น...ปลาออกมานอกกระป๋องจะเหลือไร...

ต่อจากนี้มาลุ้นกัน คริ คริ นู่เอ๋เล่นซะเคลิ้มมมม

โดย: jee IP: 223.205.46.75 วันที่: 15 มกราคม 2554 เวลา:12:02:47 น.

ปลาย่างเสร็จแมวซะแล้ว 555

โดย: แมวเหมียวก้อย

วันที่: 15 มกราคม 2554 เวลา:13:40:06 น.

แมวชักจะเก่งใหญ่แล้ว งัดปลากระป๋องกินเองได้ด้วย ฮี่ๆๆ

โดย: Naughty_BooM IP: 125.27.132.234 วันที่: 15 มกราคม 2554 เวลา:17:30:08 น.

ดีใจกับแมวด้วยที่ได้กินปลากระป๋องสมใจแต่อย่ากินจุน่ะระวังท้องแตก 5555

โดย: raimee IP: 118.173.74.222 วันที่: 16 มกราคม 2554 เวลา:5:26:55 น.

เเมวจะหัวเเตกหรือเปล่าเนี่ยเมื่อปลาย่างได้สติขึ้นมา เเต่คงไม่เนาะหลงเข้าวังวนพิศวาสซะขนาดนั้น

โดย: VEE IP: 66.172.227.200 วันที่: 16 มกราคม 2554 เวลา:10:09:43 น.

ชอบตรงความเห็นแก่ตัวบวกความกลัวจะได้กินแห้ว
เลยได้กินปลากระป๋องแทน มือไวจริงๆ
กลับไปแมวหัวแตกแน่ 555++
หรือไม่ก็ฟันหัก เพราะปลากระป๋องมันแข็ง หุหุ

โดย: googie IP: 125.24.148.63 วันที่: 16 มกราคม 2554 เวลา:11:53:58 น.

อิ่มเลยล่ะสิคุณภูมิ กินปลากระป๋องซะแล้ว

โดย: บ่าบี๋

วันที่: 17 มกราคม 2554 เวลา:10:29:36 น.