~+O> ...Violino...
Group Blog
 
<<
เมษายน 2554
 
 12
3456789
10111213141516
17181920212223
24252627282930
 
10 เมษายน 2554
 
All Blogs
 
กระต่ายตัวเล็กสีขาว

กาลครั้งหนึ่งนนานมาแล้วฉันไปทำบุญที่วัดแห่งหนึ่ง
พอทำบุญเสร็จฝนก็ตก ฉันหันไปเห็นกระต่ายตัวเล็กสีขาว
ตัวเท่ากำมือ กำลังนอนอยู่ในลังพร้อมกระต่ายตัวอื่นๆ
แต่เพราะมันน่ารักตากลมและดูมันจะขี้อาย
ฉันเลยซื้อมันมา โดยไม่ได้ถามเพศมันด้วยซ้ำ
วันแรกๆมันดูจะสงบเสงี่ยมอยู่ในห้อง
ฉันตั้งชื่อมันว่า แมรี่พอหลังจากนั้นได้ที่นานมันก็เริ่มสร้างวีรกรรมอันน่าปวดหัวมากมาย
ไม่ว่าจะฉี่บนทีนอนฉันบ้าง ฉี่บนผ้าที่เพิ่งซักเสร็จบ้าง คุ้ยขยะบ้าง
ทำให้ชั้นปวดหัวบ่อยๆ
แล้วก็พยายามทำตัวโง่ตลอดเวลา แม้กระทั่งชั้นเรียกชื่อมันทุกวันมันยังไม่รู้จักชื่อตัวเองเลย
มันไม่สนใจด้วยช้ำ จนกระทัังเวลากินมันถึงจะมาอ้อนขออาหาร
แต่ทุกครั้งที่ฉันนั่งทำงานมันก็มักจะมาให้ฉันเอาขาเขี่ยมันเล่น
มานัวเนีบชั้นอยู่ร่ำไป เช้าๆก็เอาเท้ามาถีบให้ฉันต้องตื่นมาเล่นกับมันทุกเช้า
รูมเมทฉันต้องกลับบ้านทุกอาทิตย์มันก็คอยอยู่เป็นเพื่อนฉันทุกวันฉันหายเหงาก็เพราะมัน
้เพราะห้องฉันไม่มีโทรทัศน์ ตู้เย็น หรืออินเตอร์เน็ทจะมีก็หนังสือเท่านั้น
พอปิดเทอมชั้นจึงต้องแบกมันนั่งรถทัวร์กลับมาบ้าน
มันก็คงเวียนหัวนั่งนิ่งตลอดทางมั๊ยทำให้ฉันติดว่าเวลามันนิ่งๆมันก็น่ารักดี
พอมาถึงบ้านมันก็สำรวจไปทั่ววิ่งไปวิ่งมา
ประกาศความเป็นเจ้าของขี้เต็มไปหมด
เพราะในบ้านฉันมีที่กว้างมันเลยวิ่งตรงดิ่งด้วยความเร็วสูงแล้วจบด้วยการชนประตูดังปั้ง
สร้างความหัวเราะให้คนในบ้านได้ออย่างดี
แต่เพราะความไม่รู้เรื่องของมันทำให้ฉันหนักใจอยู่บ้าง
แต่พ่อบอกว่าคยยังสอนปลาได้เลยทำไมลูกจะสอนกระต่ายไม่ได้
ฉันจึงพอมีกำลังใจอยู่บ้างที่จะสอนมันอย่างน้อยรู้จักหันเวลาเรียกชื่อก็ยังดี
เมื่อเร็วๆนี้ฉันจึงเริัมศึกษาขอมูลและคิดว่าจะเอามาสอนมัน
แต่ฉันมีธุระวันเสาร์อาทิตย์นี้ที่กรุงเทพ

และวันนี้ทันทีที่ฉันกลับถึงบ้านและเรียกหามันในกรง
แต่กรงสีชมพูกลับว่างเปล่า
ไม่มีอะไรอยู่ในนั้น
แม่ แมรี่อ่ะ ฉันเข้ามาถามแม่ที่อยู่ในบ้าน
มันตายแล้ว คำตอบมันทำให้หัวใจฉันหยุดเต้น ฉันติดว่าแม่ล้อเล่น
แม่เล่าต่อว่ามันหายไปจากกรงเมื่อวาน
ฉันภาวนาให้มันแค่หายไป แต่แม่บอกฉันว่ามีรอยเลือดเป็นทางเลย
มันได้รับบาดเจ็บ

ฉันจะต้องทำยังไงให้เอามันกลับมาในสภาพที่ยังมีชีวิตอยู่
ฉันจะทำยังไงถึงจะหามันเจอ
ฉันจะทำยังไงให้มันมีชีวิตอยู่กับฉัน
ถ้ามันกลับมาฉันจะไม่หวังให้มันต้องรู้เรื่องอะไรทั้งนั้น
ขอแค่มันกลับมา

ฉันร้องไห้มาหนึ่งชั่วโมงกว่าแล้วแต่ฉันก็ยังคิดไม่ออกว่าต้องทำอย่างไร
ไม่รู้ว่าทำอย่างไรจะหยุดร้อง และไม่รู้จะทำอย่างไรให้ได้ตรงตัวเล็กของฉันคืนมา

พอไปม.ฉันต้องทำอย่างไรเมื่อเมทฉันกลับบ้านแล้วทิ้งให้ฉันอยู่คนเดียว






Create Date : 10 เมษายน 2554
Last Update : 10 เมษายน 2554 21:25:36 น. 0 comments
Counter : 313 Pageviews.

ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
  *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

karinne
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




โชคชะตา...ทำให้เราสองคนมาพบกัน ท่ามกลางผู้คนนับล้าน และ โชคชะตา...ก็ทำให้ราสองคนจากกัน โดยไม่ทันรู้ตัว < style> table {background-color: transparent;border-style: none;border-spacing: none;}td {border: none;border-color: none;background: none;}< /style>
Friends' blogs
[Add karinne's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.