เพื่อนคนนั้น...
ได้มีโอกาสไปอ่าน blog ของเพื่อนคนนั้นที่เขียนถึง...
อยากบอกว่า เสียดายบางช่วงเวลาดีดี ในบางช่วงเหมือนกันนะ..
แต่มันไม่ลางเลือน แค่มันอาจจะจางหายไปจากใจของเธอก็คงได้..
สำหรับผม แค่มีใครสักคนคุยด้วย ก็โอเคแล้ว..
ปีก่อนเคยมีเพื่อนแบบคุยกัน ทำนองนี้ แต่ไปๆมาๆโดนหลอกนี่หว่า..
เธอเป็นหญิงเทียม...
..สำหรับเพื่อนคนนั้น เธอทำงานเป็นคุณครูสอน ร.ร.เอกชนแห่งหนึ่งครับ..อย่างน้อยๆก็รู้สึกดีนะครับ ที่ผ่านมาที่เคยได้คุยกัน แม้ว่าตอนนี้เธอจะเงียบหาย หรือโดนกักขังบริเวณเอาไว้นะ?...
ยามเธอเลิกสอนหนังสือ ร.ร.เลิก เธอมักชอบไปดูพระอาทิตย์ตกดิิน
และดูเขาเต้นแอโรบิคบ่อยๆ...เธอชอบกินเส้นใหญ่โฟ..
เธอมักกินส้ม และ
บางครั้งก็อยากให้เธอเป็นมากกว่าเพื่อนกับผม..
แต่มันก็คงเ็ป็้นไปไม่ได้หรอก เธอปิดกั้นตัวเธอเอง เธอมีคนที่เธอชื่นชอบแล้ว
แม้ผมจะงงๆกับ ความรักของเธอบ้าง แต่อย่างน้อยๆก็สุขใจกับมุมมองความรักของเธอ...
14 ก.ค. ก็จะครบปีแล้ว ที่คุยและรู้จักกันมา อย่างที่เธอว่าล่ะ..
1 ปี แต่เราอาจคุยกันไม่บ่อยนัก...
คงเพราะผมบ้าๆบอๆ ไม่แน่นอน เ็ป็้นคนเแย่ๆ ร้อยแปดพันเก้าความรู้สึก
เธอก็คงเบื่อๆผมบ้างล่ะ...ชอบตะลอนๆไปกับการกินเลี้ยงสังสรรค์
คนอะไร ใครชวนไปไหน ไปทั้งนั้น 555...
..
อืมก็ดีใจนะครับ ที่ผ่านมาที่เราได้รู้จักกัน..เดี๋ยววันครบรอบ..
จะมาเขียนถึงเพื่อนคนนั้นอีกทีล่ะกัน...
สวัสดีค่ะ...
สบายดีป่าวคะ
มีความสุขมากๆน้า...
************
แท้เทียมมะสำคัญหรอกจ่ะ
สำคัญที่โสดหรือไม่เท่านั้นเอง
ผิดถูกอยู่ที่ตรงนี้แหละจ่ะ