Bloggang.com : jenifaae : บ๊ายบาย"ตลาดสามย่าน" ปิดตำนานตลาดเก่าแก่

บ๊ายบาย"ตลาดสามย่าน" ปิดตำนานตลาดเก่าแก่

โดย : หนุ่มลูกทุ่ง

หลายคนคงเคยได้ยินข่าวความเปลี่ยนแปลงที่กำลังจะเกิดขึ้นแถวๆ สามย่าน ถิ่นของเด็กจุฬามาบ้างแล้ว ที่ว่าตอนนี้ทางจุฬาฯ กำลังจะย้ายตลาดสามย่านไปไว้ตรงที่ใหม่ คือบริเวณระหว่างซอยจุฬาฯ 32 และ 34 โดยได้ย้ายไปเรียบร้อยแล้วเมื่อวันจันทร์ที่ผ่านมา และนอกจากการย้ายตลาดแล้วก็จะมีการรื้อตึกแถวบริเวณตลาดสามย่านทิ้ง รวมไปถึงตึกแถวด้านหน้าที่ติดกับถนนพญาไทก็ต้องโดนรื้อด้วยเช่นกัน

ว่ากันว่าคราวนี้จุฬามีโครงการจะปรับปรุงพื้นที่ให้เป็นตึกใหม่หน้าตาทันสมัย จึงต้องมีการรื้อตึกแถวหน้าตาโบราณทิ้งเป็นการใหญ่ ภาพของตลาดสามย่านและตึกแถวในบริเวณนั้นจึงควรต้องถูกบันทึกไว้ เพราะต่อไปจะกลายเป็นเพียงภาพในอดีตไปแล้ว วันนี้ฉันจึงจะพาทุกคนไปเก็บภาพนั้นไว้กันเสียก่อนที่จะลืม

ตลาดสามย่านนั้นถือว่าเป็น ตลาดในย่านชุมชนที่เก่าแก่แห่งหนึ่ง ตัวตลาดนั้นอยู่ในซอยจุฬาฯ 52 ริมถนนพญาไท เดินเข้าไปในซอยนิดเดียวก็จะเห็นตัวตลาดอยู่ทางด้านซ้ายมือ ที่ว่าเก่าแก่ก็เพราะเปิดให้บริการมาตั้งแต่ปี พ.ศ.2508 หรือมีอายุ 43 ปีมาแล้ว เรียกว่ากำลังอยู่ในวัยกลางคนกำลังเริ่มจะแก่อยู่แล้วเชียว

ภายในตลาดนั้นก็แบ่งเป็นสองชั้นด้วยกัน ชั้นล่างจะเป็นตลาดสด ขายของจำพวกเนื้อสัตว์ ผักผลไม้ น้ำพริก ผักดอง ของชำต่างๆ ส่วนชั้นบนก็จัดเป็นร้านอาหาร มีร้านให้เลือกหลายประเภททั้งอาหารตามสั่ง ซีฟู้ด และที่โด่งดังก็คือสเต็กสามย่าน มีให้เลือกหลายร้าน เป็นสเต็กชิ้นโตเต็มจานกินอิ่มไปทั้งมื้อในราคาย่อมเยา ส่วนในตอนเช้าก็มีร้านกาแฟ กินคู่กับขนมปังปิ้งหรือปาท่องโก๋ตัวใหญ่อยู่ด้านบนตลาดด้วยเช่นกัน

บริเวณรอบๆ ตัวตลาดสามย่านก็เป็นตึกแถวหน้าตาเก่าแก่ มีร้านอาหารดังๆหลายร้านที่มีชื่อคุ้นหูอย่างโจ๊กสามย่าน ข้าวขาหมูจุฬา ร้านก๋วยเตี๋ยวเป็ด เย็นตาโฟ ร้านขายขนมและเบเกอรี่ต่างๆ และอื่นๆอีกมากมาย ถือเป็นแหล่งรวมร้านอาหารขนาดใหญ่ที่มีนักกินมากมายตั้งใจมาฝากท้องโดยที่ไม่ได้รับความผิดหวังกลับไปแน่นอน

และนอกจากร้านอาหารที่มีให้เลือกหลากหลาย ก็ยังมีร้านขายของที่ถือเป็นสีสันและตำนานของชาวสามย่านไปแล้ว นั่นก็คือร้าน "จีฉ่อย" ร้านขายของชำเล็กๆเพียงคูหาเดียว แต่มีของครบทุกประเภท ตั้งแต่ของพื้นๆอย่างปากกา ยางลบ สมุดดินสอ สบู่ ผงซักฟอก ไปจนถึงของที่ไม่น่าจะมีอย่างใบลงทะเบียนของนิสิตจุฬาฯ ข้าวมันไก่ สังกะสี กระด้ง ฮาร์ดดิสก์ สปอยเลอร์ติดรถยนต์ บัตรคอนเสิร์ต และ ฯลฯ เรียกว่าเป็นร้านของชำที่มีจิตวิญญาณในการขายดีเยี่ยม ลูกค้าอยากได้อะไรก็จะไปสรรหามาให้ ถึงที่ร้านตัวเองจะไม่มีก็จะไปหาซื้อจากร้านอื่นมา หรือหากของชิ้นไหนไม่สามารถหาได้ทันทีเจ้าของร้านก็จะขอให้รออีกสองวันแล้วจึงมารับไป

ฉันก็ได้ไปใช้บริการร้านจีฉ่อยมาแล้วเช่นกัน แต่ไม่ได้ไปลองของหาซื้อของแปลกๆที่ร้านแต่อย่างใด แค่ไปพักเหนื่อยซื้อน้ำกินที่ร้านจีฉ่อยในตำนาน มองเข้าไปในร้านแล้วก็เชื่อว่าน่าจะมีของทุกอย่างอยู่ในร้านจริง เพราะภายในร้านเล็กๆ นั้นอัดแน่นไปด้วยข้าวของต่างๆ จนแทบไม่มีที่ว่างเหลือ มีแต่เพียงทางเดินแสนแคบอยู่ตรงกลางร้านให้เดินเข้าเดินออกหาข้าวของ

และเมื่อการเปลี่ยนแปลงเดินทางมาถึง ตลาดสามย่านจะต้องถูกย้าย ตึกแถวบริเวณสามย่านจะต้องถูกทุบ ร้านค้าที่ฉันว่ามาเหล่านี้ก็ต้องโยกย้ายหรือปิดตัวลงตามไปด้วย

ตลาดสามย่านเรียกได้ว่าอยู่ ในช่วงกำลังจะเข้าสู่วัยชรา แต่ยังไม่ทันจะได้แก่ ตลาดแห่งนี้ก็ต้องไปเกิดใหม่เสียก่อน โดยคราวนี้ได้ถูกย้ายไปอยู่ด้านหลังสนามจุ๊บ ข้างๆ สำนักงานเขตปทุมวัน ไม่ไกลจากตลาดเดิมมากนักพอเดินถึงกันได้ ฉันได้ไปเยี่ยมๆมองๆ ดูตลาดสามย่านแห่งใหม่นี้แล้วก็พบว่ามีหน้าตาทันสมัยขึ้นมาก มีพื้นที่กว้างขวาง ดูโล่งโปร่งสบาย แต่ก็อย่างว่า...ของใหม่ก็ดูดีทันสมัย แต่ก็ขาดเสน่ห์ขรึมขลังแบบของเก่า

แต่เท่าที่ฉันได้คุยๆกับแม่ค้าแถวนั้น บ้างก็ว่าดีบ้างก็ว่าไม่ดี เพราะการย้ายตลาดไปที่แห่งใหม่ซึ่งไฉไลกว่าเดิมก็จะต้องเสียค่าเช่าร้านค้าในราคาที่เพิ่มมากขึ้นกว่าเดิม แต่บ้างก็ชอบเพราะบรรยากาศของตลาดใหม่นั้นดูสะอาดสะอ้านสดใสกว่าเดิม และเชื่อว่าลูกค้าก็คงตามมาซื้อของเหมือนเช่นเคย

และหลังจากที่ตลาดสามย่านได้ย้ายไปแล้ว อีกไม่นานตึกแถวแถบนี้ที่ฉันกล่าวมาก็จะต้องรื้อไปด้วยเช่นกัน โดยตึกแถวตั้งแต่บริเวณหัวมุมถนนพญาไทตัดกับถนนพระราม 4 หรือบริเวณโรงรับจำนำฮะติ๊ดหลี มาจนถึงปากซอยจุฬาฯ 42 ข้างรั้วคณะนิติศาสตร์ รวมไปถึงตึกแถวด้านในซอยก็จะถูกรื้อทุบไป

ทางด้านชาวห้องแถวเหมือนจะมีปัญหามากกว่าชาวตลาดหน่อย เพราะไม่ได้เพียงหอบข้าวของมาขายเหมือนชาวตลาด แต่ห้องแถวนี้เป็นที่อยู่อาศัย เป็นแหล่งประกอบอาชีพของพวกเขามานาน บางคนอยู่มาตั้งแต่เกิดเสียด้วยซ้ำ ความผูกพันกับที่อยู่จึงมีมากตามไปด้วย

ฉันได้ไปคุยกับคุณป้าเจ้าของร้านชำที่อยู่ด้านข้างตลาดสามย่าน ซึ่งอยู่ในเขตพื้นที่โครงการรื้อถอนนี้ด้วย ป้าเล่าให้ฟังว่าอยู่ที่นี่มาตั้งแต่เกิด ตั้งแต่แถวๆนี้ยังเป็นสวนฝรั่ง ดังนั้นจึงได้เห็นความเปลี่ยนแปลงของย่านนี้มาโดยตลอด ดังนั้นเมื่อจะต้องย้ายก็รู้สึกใจหาย และไม่อยากจะย้ายไป โดยในตอนนี้ทางจุฬาก็ได้ผ่อนผันให้ชาวห้องแถวได้อยู่ต่อก่อนจะรื้อตึกเหล่านี้ออกไปในอีก 4 เดือนข้างหน้า

คราวนี้ลองมาถามความรู้สึกของเพื่อนบ้านใกล้เรือนเคียงอย่างเด็กจุฬาฯที่ต้องใช้บริการตลาดสามย่านและบรรดาร้านค้าห้องแถวในสามย่านแห่งนี้อยู่บ่อยๆ ดีกว่าว่า หากย้ายตลาดสามย่านไปและรื้อตึกแถวเหล่านี้ออกไปแล้วจะเป็นอย่างไร ฉันได้คุยกับน้องหวิน นิสิตจากจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ที่บอกว่า ก็ได้ไปใช้บริการร้านอาหารที่ตลาดสามย่านมาบ้าง เพราะหอพักก็อยู่ใกล้ๆตลาด ส่วนร้านจีฉ่อยนั้นเด็กจุฬาฯทุกคนต้องเคยได้ยินกิตติศัพท์กันอยู่แล้ว แต่น้องหวินเองยังไม่เคยไปใช้บริการเพราะกลัว?!? ส่วนตลาดสามย่านที่ย้ายไปคงไม่ส่งผลกระทบมากนัก แต่การรื้อตึกแถวก็คงจะทำให้สีสันของสามย่านจางไป

การเปลี่ยนแปลงของสามย่านครั้งนี้จะว่าไปแล้วก็เป็นการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ เพราะสีสันของสามย่านหลายๆอย่างจะหายไปตามการเปลี่ยนแปลงนั้น แต่จะห้ามไม่ให้มีการเปลี่ยนอะไรเลยก็คงไม่ได้ เพราะทุกสิ่งล้วนเป็นอนิจจัง เอ...พูดไปพูดมาก็จะวกเข้าไปทางธรรมซะงั้น เอาเป็นว่า แม้ตอนนี้ตลาดสามย่านจะย้ายไปแล้ว แต่ตึกแถวทั้งหลายก็จะยังคงอยู่ให้ไประลึกถึงความหลังกันอีกแค่ 4 เดือนเท่านั้น งานนี้ใครอยากจดจำภาพย่านตึกแถวสามย่านเอาไว้ก็ต้องรีบไปกันหน่อย ก่อนที่จะไม่เหลือภาพเก่าเอาไว้ให้เห็นกันอีก

ขอขอบคุณ
ที่มา : ผู้จัดการออนไลน์ 10 มิถุนายน 2551 14:04 น.

ปิดตำนาน 43 ปี ตลาดสามย่าน แม่ค้าสุดอาลัย

ปิดตำนาน 43 ปี ตลาดสามย่าน 9 มิ.ย.นี้ พ่อค้าแม่ค้ากว่า 200 ชีวิตสุดอาลัย หดหู่ ไม่มีทางเลือก จำใจย้ายไปอยู่ที่ใหม่ หวั่นรายได้ไม่ดีเท่าเดิม

หลังจากส่วนบริหารการตลาด สำนักงานจัดการทรัพย์สิน จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ได้จัดสร้างตลามสามย่านแห่งใหม่ขึ้นบริเวณซอยจุฬา 32-34 มีกำหนดแล้ว เสร็จให้พ่อค้าแม่ค้าจากตลาดสามย่านเดิมย้ายไปค้าขายยังที่ใหม่ ในวันที่ 9 มิถุนายนนี้ บรรยากาศภายในตลาดยังคงมีผู้คนเลือกซื้อสินค้ากันจำนวนมาก ทว่าจิตใจของพ่อค้าแม่ขายต่างเต็มไปด้วยความสลดหดหู่ เนื่องจากใกล้ถึงวันจะต้องย้ายจากแหล่งทำกินที่ผูกพันมานานเกือบครึ่งชีวิต

"อาคม อัจชราวงศ์" เจ้าของร้านสเต๊กอ้วนผอม วัย 45 ปี เป็นหนึ่งในนั้น อาคมเป็นคน จ.นครราชสีมา ดั้นด้นเข้ามาหางานทำใน กทม.เมื่อปี 2525 โดยเป็นลูกจ้างร้านข้าวต้มในตลาดสามย่านนี้เอง ได้เงินเดือน 1,000 บาท ทำอยู่นาน 5 ปี มีการปรับปรุงตลาดใหม่ ทั้งโครงสร้างและรูปแบบ พ่อค้าแม่ค้าบางคนไม่ขายต่อ บ้างก็เลิกกิจการไปเหมือนกับเถ้าแก่ร้านข้าวต้มที่ทำงานอยู่ อาคมจึงเปิดร้านข้าวต้มต่อ

ยุคนั้นตลาดสามย่านชั้นล่างจะเป็นตลาดสดและร้านอาหารรวมกัน ส่วนชั้น 2 เป็นที่พักอาศัย กระทั่งปี 2530 มีการปรับปรุงตลาดใหม่ จึงให้ชั้นล่างเป็นตลาดสด แล้วย้ายร้านอาหารขึ้นไปอยู่บนชั้น 2 แทนที่อยู่อาศัยมาจนถึงปัจจุบัน

เมื่ออาคมทำร้านข้าวต้มได้ระยะหนึ่งจึงเปลี่ยนมาเป็นร้าน สเต๊กอ้วนผอมจนถึงทุกวันนี้ ว่ากันว่าสเต๊กร้านนี้เป็นที่รู้จักกันดี จนอาจเรียกได้ว่าเป็นอีกหนึ่งสัญลักษณ์ของตลาดสามย่าน จากวันแรกที่เข้ามาเป็นลูกจ้างร้านข้าวต้ม ถึงวันนี้ ที่อาคมเป็นเจ้าของร้านสเต๊กชื่อดังก็ปาเข้าไป 26 ปีแล้ว ชายหนุ่มจึงมีความผูกพันกับตลาดสามย่านจนยากจะทำใจได้ เมื่อรู้ว่าใกล้ถึงวันที่ต้องย้ายไปทำกินในที่แห่งใหม่ และที่นี่ก็จะเหลือเพียงแค่ความทรงจำเท่านั้น

"ผมบอกได้เลยว่าตลาดสามย่านเป็นที่รู้จักของคนทุกวงการ บางคนให้สมญานามว่า ตลาดสดไฮโซ ถ้าคุณเข้ามาซื้อของคุณจะได้ของที่ดีที่สุดกลับไป ถามลูกค้าที่มาซื้อของที่นี่ได้ทุกคน พ่อค้าแม่ค้าที่ตลาดไม่ว่าจะค้าขายอะไร ได้กำไรดีหมด" อาคมกล่าว

ปฐมบทแห่งความเปลี่ยนแปลง เกิดขึ้นเมื่อปี 2540 เมื่อสำนักงานจัดการทรัพย์สิน จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ได้สร้างตลาดสามย่านใหม่ขึ้น แล้วให้พ่อค้าแม่ค้าย้ายออกไปจากตลาดเดิม อาคม บอกว่า ตั้งแต่วันนั้นถึงวันนี้มีการฟ้องร้องและเจรจากันมาหลายครั้ง เพราะพ่อค้าแม่ค้าส่วนใหญ่ไม่ยอมอกจากที่ทำกินเดิม นอกจากความผูกพันแล้ว ยังมีเรื่องรายได้ที่เกรงว่าจะได้ไม่เท่ากับปัจจุบัน แต่สุดท้ายก็ไม่สามารถดึงดันได้อีกต่อไป

อาคมบอกด้วยว่า เมื่อรู้ว่าจะต้องย้ายไปอยู่ที่ตลาดใหม่แน่นอนแล้ว เขาเครียดจนทำอะไรไม่ถูก ต้องพึ่งยานอนหลับหลายสัปดาห์ เพราะการย้ายร้านต้องเสียค่าใช้จ่าย ประกอบกับเมื่อย้ายไปแล้วก็ยังขายของไม่ได้ เพราะร้านยังไม่เสร็จดี อีกทั้งกฎระเบียบต่างๆ ก็มีมากขึ้น อย่างไรก็ตาม ดูเหมือนว่าสิ่งเดียวที่ทำได้ ณ วันนี้คือ การถ่ายรูปร้านสเต๊กอ้วนผอมไว้ทุกซอกทุกมุมเก็บไว้เป็นระลึก ซึ่งอาคมบอกว่าที่นี่คือชีวิตทั้งชีวิตของเขา

ขณะที่ "พันธ์ ชิมสำโรง" พ่อค้าผักสดในตลาดสามย่าม วัย 52 ปี มีความผูกพันกับตลาดแห่งนี้มาอย่างยาวนานกว่าอาคมมากนัก พันธ์เข้ามาทำงานใน กทม.ตั้งแต่ปี 2515 ด้วยวัยประมาณ 14 ปี ก่อนจะหันมาทำร้านขายผักสดเล็กๆ ในตลาดสามย่านเลี้ยงตัวและครอบครัว จากวันนั้นถึงวันนี้นานกว่า 36 ปีแล้ว ที่ทำมาหากินอยู่ในตลาดสดแห่งนี้

     ด้วยระยะเวลาอันยาวนาน ทำให้พันธ์ผูกพันและเห็นความเปลี่ยนแปลงของผู้คน สิ่งแวดล้อม และความเป็นไปของตลาดสามย่านดี พ่อค้าแม่ขายหลายคนรู้จักมักคุ้นกันเหมือนญาติสนิท เมื่อแก่ตัวลงค้าขายไม่ได้ก็ให้ลูกเต้าเข้ามารับช่วงต่อ ดังนั้นจึงรู้สึกหดหู่ใจที่จะต้องย้ายไปอยู่ที่ใหม่

"ผมพูดได้เลยว่าชุมชนนี้เป็นชุมชนเก่าแก่ พ่อค้าแม่ค้าที่นี่คุ้นเคยเห็นหน้ากันอยู่ พ่อค้าหนุ่มสาวก็ไม่ใช่ใครที่ไหน ลูกหลานพ่อค้าแม่ค้าที่เคยทำอยู่ก่อน ตอนนี้ทำไม่ไหวก็ให้ลูกมาทำมาขายแทน ลองนึกดูแล้วกันทุกคนมีความผูกพันกันยังไง อยู่ดีๆ จะต้องมาย้ายไป และเห็นภาพการรื้อทุบ มันอดสูใจอย่างไรบอกไม่ถูก" พันธ์กล่าว

     แม้จะเหลือเวลาอีกไม่กี่วันตลาดสามย่านแห่งนี้จะกลายเป็นอดีต ทว่าบรรยากาศการจับจ่ายซื้อสินค้ายังเต็มไปด้วยความคึกคัก มีชีวิตชีวา ประชาชน นิสิต นักศึกษา ต่างเดินจับจ่ายเลือกซื้อสินค้ากันขวักไขว่ แตกต่างกับความรู้สึกของบรรดาพ่อค้าแม่ขายที่ต่างก็วิพากษ์วิจารณ์ถึงการ ย้ายไปอยู่ตลาดใหม่ในอนาคตอันใกล้นี้ ทุกคนรู้สึกใจหายที่ต้องเปลี่ยนที่ทำกิน นอกจากความไม่คุ้นเคยแล้ว ยังวิตกถึงเรื่องรายได้ด้วย

     นอกจากนี้ ประเด็นที่มีการพูดถึงมากที่สุดไม่แพ้เรื่องรายได้ก็คือ เรื่องค่าเช่าแผงที่สูงขึ้น โดยจ่ายล่วงหน้าราว 1.5 แสนบาท ค่าเช่ารายเดือนอีกแผงละ 3,800 บาท ไม่รวมค่าน้ำ ค่าไฟ ขณะเดียวกันยังมีข้อบังคับว่าด้วยเรื่องของแผงขายของต้องเป็นสเตนเลสเท่านั้น

     การตกแต่งร้านทางโครงการจะดำเนินการให้ โดยมีช่างไว้บริการ พ่อค้าแม่ค้าไม่สามารถนำช่างจากที่อื่นเข้ามาต่อเติมได้ เนื่องจากจะผิดแบบและจะไม่ผ่านการตรวจสอบมาตรฐาน แม้ค่าแรงจะถูกกว่าก็ตาม ที่สำคัญคือ พ่อค้าแม่ค้ารายเก่าบางรายไม่สามารถเข้าไปจับจองแผงเช่าได้ โดยมีพ่อค้าแม่ค้ารายใหม่เข้ามาจับจองแทน มิหนำซ้ำบางรายขายของอยู่ที่ตลาดเก่าได้เช่าพื้นที่ 3-4 ล็อก แต่พอมาอยู่ที่ใหม่ได้เพียง 1 หรือ 2 ล็อกเท่านั้น

     "ภัชราพร กาฬสินธุ์" นักศึกษาชั้นปีที่ 2 มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ ประสานมิตร บอกว่าแม้จะรู้สึกผูกพันกับตลาดสามย่านในฐานะลูกค้า โดยเธอและเพื่อนๆ มักจะมารับประทานอาหารที่นี่เป็นประจำ แต่ก็รู้สึกเฉยๆ กับข่าวการย้ายตลาดไปอยู่ที่ใหม่ คิดว่าที่ใหม่น่าจะดีกว่าที่เก่า โดยเฉพาะอย่างยิ่งเรื่องความสะอาด ความสวยงาม สบายตา

"เวลานั่งรถผ่านตลาดสามย่านใหม่ เห็นข้างนอกก็น่าจะดีนะ เท่าที่รู้ร้านอาหารที่ตลาดเก่าจะย้ายไปทั้งหมด เพราะฉะนั้นรสชาติอาหารก็ถูกปากเหมือนเดิม แถมที่ใหม่กว่า" ภัชราพรกล่าว

     ทั้งนี้ ตลาดสามย่านตั้งอยู่ในที่ดินของจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย บริเวณจุฬาซอย 15 ตรงข้ามโรงภาพยนตร์สามย่านรามา (เดิม) ช่วงต่อหัวมุมถนนพระราม 4 กับ ถนนพญาไท มีพื้นที่ 2.92 ไร่ เป็นอาคารก่อสร้างมาพร้อมกับการทำสัญญาบูรณะปรับปรุง เขตอาคารพาณิชย์ ซึ่งบริษัท วังใหม่ จำกัด เป็นผู้ดำเนินงานการก่อสร้าง เริ่มเปิดกิจการเพื่อเป็นตลาดเอกชน ใช้ชื่อว่า "ตลาดสามย่าน" มาตั้งแต่ปี 2508

     ต่อมาได้มอบให้ฝ่ายทรัพย์สินของจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยเป็นผู้ บริหารจัดการ โดยมีวัตถุประสงค์พัฒนาให้เกิดประโยชน์คุ้มค่า และสร้างสรรค์สิ่งแวดล้อมที่ดีให้แก่ชุมชน ดังนั้นฝ่ายทรัพย์สินฯ จึงกำหนดแผนงานปรับปรุงอาคารตลาดสามย่าน โดยพัฒนาให้เป็นตลาดที่คงการบริการแก่ชุมชนในระดับเดิม แต่มีระบบสาธารณูปโภคที่ดี มาตรการด้านความสะอาดเป็นสำคัญ การจัดแผงต้องโปร่ง ไม่แออัด เช่นที่เป็นอยู่เดิม เพื่อพัฒนาให้เป็นตลาดตัวอย่างสมกับที่เป็นตลาดที่อยู่ข้างเคียงเขตการศึกษา เริ่มดำเนินการด้วยการศึกษาและวิจัยของคณะอาจารย์

     เมื่อได้ข้อมูลแล้วจึงเริ่มออกแบบปรับปรุง โดยคงสภาพโครงสร้างเดิม แต่ปรับปรุงด้านสถาปัตยกรรม การจัดแผงภายใน และเน้นหนักเรื่องระบบสาธารณูปโภค การปรับปรุงเริ่มดำเนินการเมื่อเดือนเมษายน 2530 แล้วเสร็จสมบูรณ์เดือนธันวาคมปีเดียวกัน แบ่งเป็น 2 ส่วน คือ ชั้นล่างมีพื้นที่ใช้สอย 3,600 ตารางเมตร เป็นแผงจำหน่ายสินค้าประเภทของสด 238 แผง มีทางเดินสัญจรหน้าแผงกว้าง 2.50-4 เมตร เพื่อแก้ปัญหาความแออัดเช่นสภาพตลาดสดทั่วไป มีเนื้อหมู เนื้อวัว 38 แผง อาหารทะเลสด 42 แผง ไก่สด 22 แผง ผัก ผลไม้ ดอกไม้ 75 แผง เบ็ดเตล็ด 49 แผง ร้านของชำ 12 แผง

     ส่วนชั้น 2 มีพื้นที่ใช้สอย 2,500 ตารางเมตร พื้นที่ส่วนใหญ่จัดเป็นแผงจำหน่ายอาหาร 56 แผง ซึ่งอาหารที่ขึ้นชื่อและรู้จักจากคนทั่วไปคือสเต๊กสามย่าน ที่ตั้งโครงการตลาดสามย่านแห่งใหม่จะอยู่บริเวณซอยจุฬา 32-34 มีพื้นที่ 4 ไร่ แบ่งเป็น 2 ชั้น ชั้นล่างเป็นแผงค้า 98 แผง ชั้นบนมีร้านอาหาร 22 ร้าน และมีชั้นลอยเป็นสำนักงานและห้องประชุม

ขอขอบคุณ
ที่มา : คม ชัด ลึก

H O M E

Create Date : 06 กรกฎาคม 2551

Last Update : 22 กรกฎาคม 2551 21:03:39 น.

3 comments

Counter : 3153 Pageviews.

น่าเสียดายนะ

เก่า แต่ ทรงคุณค่า

โดย: โยเกิตมะนาว

วันที่: 6 กรกฎาคม 2551 เวลา:13:51:40 น.

เสียดายเหมือนกันค่ะ
แต่ก็นะ...

โลกมันเปลี่ยนไปทุกวัน
คงห้ามความเปลี่ยนแปลงยากน่ะค่ะ

โดย: โสดในซอย

วันที่: 6 กรกฎาคม 2551 เวลา:14:42:20 น.

จ๊าก...ไม่เคยรู้เลย...นัทเคยอยู่สามย่าน ตอนสมัยเรียน หมดกันความผูกพัน ที่งดงาม ต้องกลายเป็นตึกสมัยใหม่แล้วเหรอเนี่ย

โดย: Why England

วันที่: 6 กรกฎาคม 2551 เวลา:15:04:03 น.