BlogGang.com : : ครูเอก : ไปช่วยสัมภาษณ์คัดเลือกนักเรียน (คนพิการ) รุ่นใหม่

ไปช่วยสัมภาษณ์คัดเลือกนักเรียน (คนพิการ) รุ่นใหม่

เมื่อวันอาทิตย์ที่ 21 ก.ย. ที่ผ่านมา ได้มีโอกาสไปร่วมกิจกรรมกับ มูลนิธิส่งเสริมและพัฒนาคนพิการ อีกครั้งหนึ่ง พร้อมกับอาสาสมัครจากหน่วยงานต่างๆ เช่น ชมรมนักวิทยุสมัครเล่นเพื่อนพัฒนา, น้องอั๋น-น้องเอ๋ จาก HR Center และอาสาสมัคร (ที่ผมไม่รู้จัก) อีกหลายท่าน

โฉมหน้าอาสาสมัครที่มาร่วมเป็นคณะกรรมการสัมภาษณ์

ในวันนี้ เป็นการสอบสัมภาษณ์นักเรียน (คนพิการ) รุ่นใหม่ ที่จะเข้าเรียนในเทอมหน้า (เดือนตุลาคม) ซึ่งมาจากต่างที่กัน ทั้งในกรุงเทพฯ และมาจากต่างจังหวัด อายุต่ำสุด 19 ปี อายุสูงสุด 44 ปี

จากที่ได้สัมภาษณ์ พูดคุยกับผู้สมัคร ก็ได้ทราบข้อมูลเบื้องต้นของแต่ละคน บางคนพิการตั้งแต่เกิด บางคนพิการจากอุบัติเหตุ บางคนพิการจากการรักษา และมีอยู่คนหนึ่งพิการจากสนามรบ (เป็นทหารพราน) ฯลฯ

ครูอ๊าตและครูเต๋ง กำลังสัมภาษณ์ผู้สมัคร

บางคนเพิ่งจะพิการเมื่อไม่นานนี้ คือมาพิการเมื่อตอนโต ผมได้รับทราบถึง ช่วงเวลาที่เขาต้องต่อสู้ กับสภาพจิตใจของตนเอง ลองนึกดูซิว่า คนเรามราใช้ชีวิตแบบปกติมาแต่ไหนแต่ไร วันนึงลืมตาขึ้นมาก็พบว่า ตนกลายเป็นคนพิการไปซะแล้ว คงจะทำใจให้รับกับสภาพตนเองลำบาก

เมื่อประมาณ 2-3 ปีก่อน ผมเคยประสบอุบัติเหตุ ถูกกระจกแตกตกใส่หลังมือซ้าย บริเวณโคนนิ้วก้อย จนเส้นเอ็นขาดไปหนึ่งเส้น ไม่สามารถงอนิ้วก้อยได้ (แต่ยังเหยียดนิ้วได้) ผมขับรถด้วยมือข้างเดียวไปโรงพยาบาล หมอรีบจัดการพาเข้าห้องผ่าตัด ทำการต่อเส้นเอ็นทั้งสองเส้น (ทราบภายหลังว่า อีกเส้นหนึ่งก็ขาด เกือบจะหลุดเช่นกัน)

ผมต้องเข้าเฝือกอยู่นานประมาณ 3 เดือน ในท่า "ปางห้ามญาติ" โดยมือซ้ายไม่สามารถใช้งานได้ชั่วคราว ในช่วงวันแรกๆ ผมเครียดมาก วิตกกังวลเป็นที่สุด "ตูจะหายเป็นปกติมั๊ย? จะใช้ได้เหมือนเดิมมั๊ย?" จะเปิดขวดน้ำ ถ้าไม่หนีบรักแร้ ก็นั่งลงเอาฝ่าเท้าทั้งสองประกบไว้ ตอนนั้นเข้าใจเลยว่า คนพิการจะมีความรู้สึกยังงัย ผมต้องทำอะไรด้วยมือข้างเดียว ตลอดระยะเวลาประมาณ 3 เดือน

ตอนช่วงที่เริ่มถอดเฝือกใหม่ๆ นิ้วก้อยงอไม่ลง เวลากำมือซ้าย นิ้วก้อยจะเสนอหน้าออกมา เหมือนจะบอกว่า "เรามาดีกันนะ" หมอบังคับให้ต้องทำกายภาพบำบัดทุกวัน ให้เราพยายามกดนิ้วให้งอให้ได้ แรกๆ กดไม่ค่อยลง เจ็บ ผมก็เลยกดเบาๆ แต่เวลาที่หมอกด โอ้ว...แม่เจ้า ช่างไม่คิดเลยว่า ผมจะเจ็บขนาดไหน คิดดู กดจนผมดิ้น

หมอบอกว่า "คุณมีเวลาแค่ 2 อาทิตย์ ถ้าภายใน 2 อาทิตย์นี้ ยังงอไม่ได้ เอ็นมันจะยึด ตึง และจะงอไม่ได้อีก" โอ้ว...โดนขู่ขนาดนี้ ก็เลยต้องยอมเจ็บ พยายามดัดทุกวัน ทุกเวลา จนในที่สุด ก็กลับสู่สภาพปกติ ทิ้งไว้เพียงรอยแผลเป็น รูปเดียวกับ แฮรี่ พล๊อตเตอร์ เพียงแต่มันไม่ได้อยู่ที่หน้าผาก แต่มันอยู่ที่โคนนิ้วก้อยข้างซ้าย กลายเป็นสัญลักษณ์ส่วนตัวไปซะงั้น

กรรมการกำลังแสดงความคิดเห็นภายหลังการสัมภาษณ์

อ้าว....กลายเป็นว่า มาเล่าเรื่องตัวเองซะยืดยาว จริงๆ ก็แค่จะบอกว่า สำหรับคนปกติ แล้วต้องมากลายเป็นคนพิการ สภาพจิตใจตอนแรกๆ นั้น เป็นอะไรที่สาหัสมากๆ ผมเคยผ่านช่วงนั้นมาแล้ว (แม้จะเป็นการวิตกกังวลไปเองก็ตาม) แต่สุดท้าย น้องๆ คนพิการเหล่านี้ เขาก็สามารถฝ่าช่วงเวลาเลวร้ายนั้นมาได้ และพยายามจะยืนสู้ใหม่อีกครั้ง

ทำให้ผมรู้สึกภูมิใจเป็นอย่างยิ่ง ที่ได้มีส่วนเข้าไปมีส่วน ช่วยให้พวกเขาได้ลุกขึ้นยืนได้ โดยการเข้าไปเป็นอาสาสมัครให้ความรู้ ถ่ายถอดความรู้ด้านการใช้คอมพิวเตอร์ ฝึกฝนทักษะให้กับพวกเขา เพื่อจะได้นำความรู้เหล่านั้น ไปใช้ประกอบอาชีพในอนาคต

"ขอวิงวอนสังคมนี้ ให้โอกาสกับคนพิการด้วยครับ"

Create Date : 25 กันยายน 2551

Last Update : 12 ธันวาคม 2551 15:27:33 น.

26 comments

Counter : 1258 Pageviews.

เจิมวุ้ย

โดย: patra_vet

วันที่: 25 กันยายน 2551 เวลา:3:21:51 น.

ดีจังเลยค่ะ

ผ่านมาให้กำลังใจทำสิ่งดีเช่นนี้ต่อไปนะคะ

^_^

โดย: พรายน้ำฟ้า

วันที่: 25 กันยายน 2551 เวลา:9:46:06 น.

อ้าว มีตำหนิแล้วหรอ

ว่าแล้วสงสารนักกีฬาพิการ
คนปกติได้เหรียญทองแดง ยังได้เงินตั้งหลายล้าน
แต่คนพิการได้เหรียญทอง ได้ไม่กี่แสน

เฮ้อ แย่ๆๆๆ

โดย: kai (aitai

) วันที่: 25 กันยายน 2551 เวลา:13:00:54 น.

แวะมาดูกิจกรรมดีๆ

คิดเหมือนที่คุณครูเอกเขียนเลยค่ะ มาเป็นทีหลัง ความรู้สึกจะแย่กว่าเป็นตั้งแต่เกิดนะคะ

เป็นกำลังใจให้น้องๆนักเรียน และน้องๆที่เป็นอาสามัครนะคะ น่ารักมากเลยค่ะ

โดย: vanilla_ole

วันที่: 25 กันยายน 2551 เวลา:15:01:33 น.

แหล่มเลยเน๊าะครูเอก

โดย: อุ้มสี

วันที่: 25 กันยายน 2551 เวลา:21:47:31 น.

ทำดีได้ดีค่ะ...คุณครูเอก...

ลิตช์เองก็รถคว่ำมา ขาซ้ายไม่ดีเหมือนกัน...

โดย: ลิตช์ (Litchi

) วันที่: 25 กันยายน 2551 เวลา:22:02:41 น.

ภูมิใจในตัวครูเอกจัง ที่ได้มีโอกาสได้มีส่วนช่วยเหลือคนพิการค่ะ
แม่ปุ๊กปุ๋ยแวะบล็อคครูเอกมาหลายวันแล้ว แต่ไม่ได้ทิ้งคอมเม้นท์ไว้ค่ะ แวะมาอ่านเฉยๆ แล้วก็จากไป อิ อิ อิ

ขอบคุณที่แวะไปอวยพรแม่ลูกวัวตัวน้อยนะคะ
ดีใจจังค่ะ

โดย: Shallow Grave

วันที่: 27 กันยายน 2551 เวลา:10:00:56 น.

สวัสดีค่ะครูเอก คุณเคยเข้าผ่าตัดหรือค่ะโชดดีจัง

ที่กลับมาหายดี ครูเอกคงสบายดีนะค่ะ ส่วนมินิโซ

ต้าก็หนาวอีแล้ว คงประมาณอีกเดือนหิมะถึงจะตก

ค่ะ ...

โดย: Opey

วันที่: 29 กันยายน 2551 เวลา:3:44:56 น.

ตัวเองมีเพื่อนอาจารย์ที่เป็นโปลิโอ
ต้องใช้ไม้ค้ำยันทั้งสองข้าง
ไปไหนมาไหนด้วยกันเรื่อยๆ
ชีวิตน่าเห็นใจมากๆ
ขึ้นลงทีลำบากสุดๆ
ที่ไหนๆก็ไม่มีทางลาดให้เดินง่ายๆ
ปีนบันไดที หอบหลายเเฮกเลย
วันไม่ดีคืนไม่ดี ก็ล้ม เพราะพื้นลื่น
เหนื่อยกว่าคนปกติหลายช่วงตัว

ชื่นชมครูเอกค่ะ
อย่างน้อยเค้าจะได้รู้สึกดี ชีวิตมีหวังขึ้น

ถ้ามีอะไรให้ช่วยก็บอกนะคะ
ถ้าเป็นเรื่องที่ทำได้
จะไปในทันทีค่ะ

โดย: ajarnmodabac

วันที่: 29 กันยายน 2551 เวลา:20:55:02 น.

ขอขอบคุณทุกๆ ท่านที่แวะมาเยี่ยมครับ

ขอบคุณ น้องหมอ patra_vet ที่ชอบแวะมาเจิมในเวลาดึกๆ

ขอบคุณ คุณพรายน้ำฟ้า กำลังใจที่มาฝากไว้ ได้รับแล้วครับ

ขอบคุณ คุณ kai (aitai แทนนักกีฬาคนพิการด้วย เขาคงดีใจที่มีคนเข้าใจ เขาฝากบอกมาว่า ถ้าจะช่วยสมทบเหรียญละเท่าไหร่ก็ได้ครับ อิอิ

ขอบคุณเฉาก๊วยเย็นๆ จากคุณ vanilla_ole ทำให้ผมรู้สึกสดชื่นและคลายร้อนได้

ขอบคุณ คุณอุ้มสี ที่แวะมาทักทาย โอกาสหน้าคงมีโอกาสร่วมกิจกรรมกันอีกนะครับ

สวัสดีครับ คุณลิตช์ (Litchi รักษาสุขภาพด้วยนะครับ

สวัสดีครับ คุณแม่น้องลูกวัว

เดือนหน้านี้ ผมคงต้องเข้าไปมูลนิธิบ่อยขึ้น ว่างๆ ก็พาลูกวัวมาเที่ยวก็ได้ครับ

หวัดดี หนูโอพี ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมครับ ใกล้หนาวแล้ว ดูแลสุขภาพด้วยนะครับ ระวังพายุนะจ๊ะ ถ้าเห็นงวงมัน ก็หาที่หลบนะครับ

สวัสดีครับ อาจารย์มด ตอนนี้ยังไม่มีอะไรรบกวน ปล่อยให้พักผ่อนให้สบายช่วงปิดเทอมล่ะกัน เปิดเทอมเมื่อไหร่ อาจจะไฉไลกว่าเดิม

โดย: ครูเอก

วันที่: 29 กันยายน 2551 เวลา:21:48:15 น.

....มามอบกำลังใจแด่ผู้ให้และผู้รับทุกคนครับ......

โดย: เสรีไพร

วันที่: 29 กันยายน 2551 เวลา:23:46:52 น.

แหมๆ ครูขา
ชอบกินปิ่น ระวังเจชกเอานะคะ
แล้วปิ่นเนี่ยมันก็แหลมๆ กินได้ด้วยหรอ(สำหรับปักผม) อิๆ

ถ้าทำได้ก็ดีนะคะ ลองกินสัก3-4วัน เพื่อสุขภาพของเราเองค่ะ แล้วเดี๋ยวนี้หาทานไม่ยากด้วย ไม่เหมือนตอนไก่ทานมังสวิรัต ไม่ใช่เทศกาล พอไปไหนทีต้องสั่งเขา บางร้านก็เข้าใจทำให้ไม่พูดอะไร แต่บางร้านก็เคยได้ยินแอบบ่น ยุ่งจัง ไอ้โน่น นี่ ก็ไม่ได้ ทั้งๆที่การทำไม่ได้ยุ่งยาก แค่เม่ใส่เนื้อสัตว์ กับไม่ใช้น้ำปลา เปลี่ยนเป็นซีอิ้วขาวแค่เนี้ย เขาคงประเภทเคยชินกับสิ่งที่ทำ พอมีคนมาให้ทำนอกเหนือจากนั้นเลยบ่น เลยทำเองเลย อิๆ

ฝนตกทั้งคืนรถติดแน่ๆ
เมื่อคืนหลับตั้งแต่สามทุ่มครึ่ง วันนี้เลยตื่นเช้าเลย

โดย: kai (aitai

) วันที่: 1 ตุลาคม 2551 เวลา:6:26:47 น.

เป็นกำลังใจ
ให้ครูค่ะ
สู้ๆต่อไปนะค่ะ
สำหรับทุกๆ กิจกรรม

โดย: ยายแก่สีม่วง

วันที่: 3 ตุลาคม 2551 เวลา:12:23:28 น.

สวัสดีเช้าวันหยุดค่ะ

โดย: Opey

วันที่: 4 ตุลาคม 2551 เวลา:7:11:47 น.

สวัสดีครับครูเอก
ผมเพิ่งเข้ามาดูเห็นเค้าบอกวิธีการอะไรต่างๆ ผมเลยอยากถามว่า มีวิธีการเล่นอินเตอร์เน็ตด้วยวิธีอื่นอีกไหมนอกจากการเชื่อมต่อดัวยมือถือเเละโทรศัพท์บ้านเเล้วนะครับ เพราะว่าผมเชื่อมต่อด้วยมือถือ I-mobile 510 รู้สึกว่ามันจะเปลืองแบตเตอรี่มากเลยครับ
ขอบคุณล่วงหน้าครับ

โดย: เด็กอุบล IP: 202.149.25.236 วันที่: 4 ตุลาคม 2551 เวลา:7:43:32 น.

ขอบคุณที่ไปบอกค่ะ
แต่ของเราเขาเรียก ผักขมจีนมั้งคะ
อันที่คุณเอามาให้ดู มันคือ สแปนิช ผักโขมฝรั่งค่ะ
อันนี้รู้จัก ชอบกินอบชีสค่ะ

แต่ของเราจะต้นยาวๆก้านแข็งๆ คล้ายผักกวางตุ้งค่ะ

ไปเลือกตั้งมายัง
เรายังไม่ได้ไปเลย รอใกล้ปิดหีบ

โดย: kai (aitai

) วันที่: 5 ตุลาคม 2551 เวลา:12:24:57 น.

เย้ย ชวนคนแหกเจบาปนะเฟ้ยคุณพี่

แล้วจะหาทางเข้าบ้านใครน่ะ

ดูด้วยนะว่าบ้านเขามีประตูให้เข้ารึเปล่า

ถ้าไม่มีประตู ก็อย่าไปซี้ซั้วเข้า

เจ้าของบ้านเขาจะต่อยเอาได้

ไม่เชื่อก็ปีนเข้ามาดู ระวังจะโดนมือขวาสอยเอา

คริคริ

ไปตลาดไหนก็ไปเลยไป๊ ชิ้วๆๆๆๆ

ยังจะมาชวนอีก เดี๊ยะๆๆๆๆ

โดย: patra_vet

วันที่: 6 ตุลาคม 2551 เวลา:1:32:44 น.

ครูเอก เก่งหลายด้านนะคะเนี่ยะ ฮ่าๆๆๆ

พลอยอัพบล๊อคซะที เฮ้อ....

ว่างๆ แวะไปอ่านประสบการณ์ต่างแดนนะคะ มีเป็นตอนๆ ตอนนี้ปล่อยตอนแรกไปก่อน

มีเพลงเหนือๆ ให้ฟังด้วย แต่ต้องเลือกคลิ๊คเองนะคะ

บางคนเค้าเปิดบล๊อคมา ไม่อยากฟังเพลงเราก็มี

ไม่อยากบังคับใคร ให้ฟังนะคะ

ฮ่าๆๆๆ

เทคแคร์ค่ะครูเอก