Group Blog
 
<<
มิถุนายน 2560
 123
45678910
11121314151617
18192021222324
252627282930 
 
21 มิถุนายน 2560
 
All Blogs
 
วันที่ความรักของเราจบลง



สวัสดีครับ ขออนุญาติเล่าปัญหาชีวิตของผมนะครับ ผมกับแฟนคบกันมาได้ประมาณปีกว่า ยังไม่ได้แต่งงานกันนะครับ แฟนเป็นพยาบาล ผมเองพนักงานราชการหน่วยงานรัฐ ระยะทางอยู่ห่างกันประมาณ 120 กิโลเมตร เสาร์-อาทิตย์ ที่ไม่ได้ทำงานจะเดินทางไปหาเค้าตลอด ถ้าเค้าว่างเค้าก็มาหาผมตลอด เราไปเที่ยวด้วยกันหลายที่มากๆ ความทรงจำที่มีมันมากเกินจะลืม ผมรักเค้ามากๆ จนไม่อยากมองใครอีกเลย คิดว่าเค้าคือคนที่ใช่ที่สุดแล้ว คิดว่าจะสร้างครอบครัวกับคนนี้ เค้านิสัยดี น่ารัก สดใส ร่าเริง อ้อนเก่ง ไม่ซีเรียส เค้าคบผมที่ใจ เพราะผมอ้วน ดำ แล้วไม่มีงานทำครับ ตอบเริ่มคบกัน ชีวิตเค้าต้องการอย่างเดียวคือความรัก และการดูแลเอาใจใส่ แต่ช่วงปลายเดือนพฤษภาคมที่ผ่านมา เริ่มมีปัญหาพูดกันไม่ค่อยรู้เรื่อง  เค้าเปลี่ยนไปไม่โทรหาไม่สนใจเหมือนแต่ก่อน ผมเพิ่งรู้ตัวตอนต้นเดือนว่าเค้ามีคนคุยใหม่ เพราะเปิดอ่านในไลน์ คนนั้นเค้าเป็นทหารครับ อยู่ห่างกันแค่ 20 กิโลเมตร เค้าคุยกันมาประมาณ 2 อาทิตย์แล้ว รู้จักกันจากบีทอค วันนั้นเค้าจึงบอกเลิกผม แล้วไปเริ่มศึกษาดูใจกับคนนั้น ผมพยายามง้อขอคืนดีทั้งๆที่ไม่ได้ผิด อ้อนวอนจนหมดหนทาง ร้องไห้ตั้งเเต่เที่ยงวันยันค่ำ แต่เค้าก็บอกว่าเข้ากันไม่ได้จริงๆ เรานิสัยไม่ตรงกัน มันสะสมมานาน เค้าอยากให้ดูแล แต่บางทีผมก็ไม่ค่อยมีเวลาเพราะเพิ่งเริ่มงานได้ 6 เดือน เค้าพยายามเปลี่ยนความคิดแล้ว แต่มันก็เปลี่ยนไม่ได้ เค้าก็บอกว่าถ้าจะบอกให้ผมเปลี่ยนนิสัยมันไม่ถูกต้อง คนรักกันต้องรับกันได้ในทุกๆด้าน เค้าบอกกับผมว่าเค้ากลับมาคิดแบบเดิมไม่ได้อีกแล้ว เราเป็นเพื่อนกันเถอะนะ ขณะนั้นผมช็อคประมาณ 30 นาที เหมือนคนเสียสติ จิตใจหลุดลอย ตั้งตัวไม่ทัน ไม่มีเรี่ยวแรง แทบจะเป็นลม ล้มทั้งยืน เหมือนวิญญาณกำลังหลุดลอยไปไม่มีทิศทาง 

ตั้งแต่วันที่เค้าบอกเลิกวันนั้น ผมไปจอดรถนอนปากซอยบ้านเค้าทุกวัน ทุกคืน แอบมองเค้าอยู่ห่างๆเวลาเลิกงาน ผมกินไม่ได้ นอนไม่หลับ น้ำหนักลด 10 กิโล ไม่มีจิตใจทำอะไรเลย ไม่กระตือลือล้น คิดถึงแต่เขาตลอดเวลา ทั้งๆที่รู้ว่าเค้ามีคนใหม่ไปแล้ว แต่ในใจก็ยังคิดว่าเค้าอยู่กับเราเสมอ บางวันนอนทีละชั่วโมง ก็ต้องสะดุ้งตื่นคิดถึงเค้า บางวันง่วงมากแต่นอนไม่ได้ก็ต้องใช้ยา พอยาหมดฤทธิ์ก็ตื่นมาคิดใหม่ กว่าจะผ่านไปในแต่ละวันทรมานเหลือเกินครับ

มีวันหนึ่งผมคิดถึงเค้ามาก ตัดสินใจไปที่บ้านเค้า เจอผู้ชายคนนั้นขับรถมาส่ง ยิ่งใจสลายในทันที ผมรู้จากในเฟสบุ๊คว่าเค้าจะไปทำโรงทานด้วยกัน ผมก็แอบตามไปดู เค้าก็ไปกับกลุ่มเพื่อน พร้อมผู้ชายคนนี้ ดูแลกันดีมาก พัดลมให้ เช็ดเหงื่อให้กัน เสร็จแล้วเค้าก็ไปกินข้าวกันต่อ ส่วนผู้หญิงก็ลางานวันนั้นเลย แล้วกลับเข้าบ้านอีกทีประมาณหนึ่งทุ่ม วินาทีนั้นผมทำไรไม่ถูกเลยครับ เหมือนหัวใจของผมโดนฉีกออกเป็นเสี่ยงๆ มันบาดลึกลงถึงขั้วหัวใจ ร้าวระบมไปทุกส่วนของร่างกาย พยายามไม่ไป ไม่ติดต่อแล้วครับ มีบางวันคิดถึงมากๆจนทนไม่ได้เลยต้องทักไปเค้าก็ตอบ เท่าที่ตอบได้ คุยกันไม่นาน 1-2 นาทีเค้าก็เริ่มไม่อ่านแล้ว 

ผมควรทำยังไงดีครับจึงจะผ่านเหตุการณ์นี้ไปได้ พยายามตัดใจแล้ว เวลาก็ผ่านไปจะครบเดือนแล้ว แต่ก็ยังคงคิดถึงเค้าอยู่ตลอดเวลาเหมือนเดิม ยังคิดเสมอว่าเค้ายังอยู่ ผมพยายามหากิจกรรมแต่มันก็อดคิดไม่ได้ เลยตัดสินใจปลายเดือนนี้ผมจะอุปสมบทครับ หันหน้าเข้าสู่ทางธรรม ละกิเลสทางโลก งดเว้นโซเชี่ยล ตัวผมเองก็ยังไม่รู้เลยว่ามันจะผ่านไปได้ยังไง แต่ผมก็จะพยายามปฏิบัติให้มากที่สุด เอาธรรมะเป็นที่ตั้ง ไม่รู้นานแค่ไหน ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ถึงจะลืมคนนี้ได้ ใครที่มีคำแนะนำดีๆ อินบ๊อคหรือช่วยแสดงความคิดเห็นให้ผมด้วยนะครับ ขอขอบพระคุณทุกๆท่านจากใจจริงครับ










Create Date : 21 มิถุนายน 2560
Last Update : 21 มิถุนายน 2560 7:42:12 น. 0 comments
Counter : 522 Pageviews.

ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
  *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

สมาชิกหมายเลข 2533784
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [?]




Friends' blogs
[Add สมาชิกหมายเลข 2533784's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.