ผมก็ขอถุงมาเลือกมังคุด  กะว่าจะซื้อ 3 โล  ก็เอาถุงวางบนตราชั่ง  

แต่น้ำหนักยังไม่ถึงดี ผมก็เลือกมังคุดหยิบใส่ถุงต่อทีละลูก

ทีนี้พ่อค้าก็มาช่วยจับปากถุง เหมือนช่วยประคองถุงให้

ทีนี้เข็มตราชั่งมันยังไปไม่ถึง 3 โลดี หรือมันพอดีเป๊ะ ผมก็ไม่แน่ใจนะ ดูไม่ทัน เพราะพ่อค้ารีบจับรวบปากถุงทันที ไม่มีการแถมซักลูก (ไม่เหมือนกับเจ้าประจำที่มักจะหยิบแถมให้เพิ่ม)

แล้วก็บอกราคามา   แต่ตอนนั้นผมได้ยินราคาไม่ถนัด ฟังเป็น 150 หรือยังไงเนี่ยแหละ แต่ก็ยื่นแบ๊งค์พันให้ไป  

แต่พ่อค้าบอกว่าผมมีเหรียญ 5 บาทมั้ย  ผมก็ล้วงแล้วก็ส่งให้ไป  เค้าก็ทอนกลับมาให้ 850 บาท

แต่ผมคิดราคาเรื่องเงินๆ ทองๆ ไม่เก่งหรอก  ตอนนั้นก็งงๆ  

แต่พอเดินออกจากร้านมาแล้ว  ผมก็ลองมาเอามือถือมากดเครื่องคิดเลขดู 

ให้เงินไป 1,005 บ. ได้เงินทอนมา 850 บ. ก็เท่ากับพ่อค้าคิดราคา 155 บ.

แสดงว่าคิดราคาโลที่สามในราคาเต็ม 55 บ. ไม่ลดให้

ซึ่งกรณีอย่างนี้จะไม่เกิด ถ้าผมซื้อกับเจ้าประจำที่จะลดราคาให้แน่นอน

ผมไม่ได้ว่าพ่อค้าเจ้านี้ผิดหรือถูก เพราะผมไม่ใช่พ่อค้า ไม่เคยขายของ  แต่เป็นผู้บริโภคมาทั้งชีวิต

แต่สิ่งที่ผมรู้คือ  ผมจะไม่มีวันซื้อผลไม้กับเจ้านี้อีกต่อไปอย่างแน่นอน