คือเรื่องมันมีอยู่ว่าฝาแฝดเกิดมาหน้าเหมือนกันแป๊ะ ไม่ใช่ละ555 เข้าเรื่องๆคือเราคบกับผู้ชายคนหนึ่งอยู่ค่ะเราอายุห่างกัน5ปี และแฟนทำงานโรงแรมค่ะ เข้างานกะเช้าคือตั้งแต่ตี5 จนถึงบ่าย3โมงเย็น หยุดอาทิตย์ จันทร์ ส่วนเราตอนเช้ามีเรียนพอเรียนเสร็จตอนเย็นก็ทำงานเข้างานตั้งแต่5โมงเย็น จนถึง5ทุ่ม วันหยุดไม่แน่นอนตามประสาคนทำงานเป็นกะนั้นแหละค่ะ เรากับแฟนไม่ได้อยู่ด้วยกันแต่จริงๆก็ไม่ห่างกันเท่าไหร่ คือเขาอยู่เอกมัย แต่เราอยู่พระโขนงนั่งวิน40บาท 10นาทีก็มาหากันได้แล้ว มันดูเหมือนไม่มีอุปสรรคอะไรเลยใช่ไหมค่ะนอกจากเรื่องเวลาที่มันไม่ตรงกัน แต่เปล่า!!! ทั้งๆที่อยู่ใกล้กันแค่จึ๋งเดียวแต่เขามาหาเราไม่ได้! ได้เจอกัน2อาทิตย์ครั้งหรือบางทีเป็นเดือน คุยกันวันละ3ประโยค เราเวลาไม่ตรงกัน วลาเรางอลเขาก้อไม่เคยง้อมีแต่อ้างว่ากลัวเราได้ใจ 

วันสำคัญๆของเราบ้างทีเขาก้อลืม จะไปไหนมาไหนไม่เคยบอกมีเวลาให้กับทุกคนยกเว้นเรา เป็นแบบนี้มาตลอดเราก้อคบๆเลิกกันบ่อยๆจนคราวนี้มันเกินที่จะรับไหวแล้วค่ะเพราะวันนี้เป็นวันเกิดเราแต่นางลืมพอโทรหาบอกว่าอยากเจอ เจอกันหน่อยไหมก้อบอกว่านัดพี่ที่ทำงานไว้แล้ว พอเราท้วงว่าวันนี้วันเกิดฉันนะนางก้อโวยวายบอกว่าอย่างี่เง่าสิ อย่างงี้นี้ควรทำยังไงดีค่ะ ถ้าบอกเลิกมีวิธีไหนที่เอาให้ยิ้มสำนึกไหมค่ะว่าฉันต้องทนแกมานานแค่ไหนแล้ว เอาให้เสียดายเสียใจกันไปข้างหนึ่งงี้นะค่ะ (แอบอาคาดแค้น555)

เพื่อนๆคิดเห็นยังไงช่วยมาแชร์กันหน่อยนะค่ะ