|
ขอเล่าเรื่องการเรียนรู้ของลูกสาว ลูกรู้จักถูกสอนให้พึ่งพาตนเองเวลาลูกวาดภาพใช้ความรู้สึกนึกคิดปล่อยออกมา เพื่อเป็นการแสดงความคิดริเริ่มของเธอเอง ตลอดระยะเวลาหลายปีที่เฝ้าดูการพัฒนาการ ลูกกล้าคิดกล้าทำ แสดงออกในด้านวิชาการ ศิลปะ ภาษาและดนตรี และผมเรียนรู้ไปพร้อม ๆ กับลูกผมพบว่าเธอพูดคุยได้เป็นภาษาความรู้สึกเดียวกับผม ทั้งนี้ผมจะมองจากจุดศิลปะ ส่วนลูกมองจากมุมของคณิตศาสตร์ มีคำกล่าวของจิตรกรเอก พาโบล ปิกัสโซ่ ว่าพวกเราซึ่งเป็นผู้ใหญ่นั้นแหละควรจะเรียนรู้จากเด็ก ๆ พวกเด็ก ๆมีความต้องการโดยธรรมชาติที่จะแสดงออก ซึ่งการแปลความหมายของพวกเขาเกี่ยวกับโลกเราสามารถที่จะสำนึกได้อย่างมากมายเกี่ยวกับความรู้สึกนึกคิดของเด็ก ๆ เกี่ยวกับเรื่องชีวิตจากภาพที่เขาเขียนสำหรับเด็กบางคน มันเป็นการง่ายกว่าสำหรับเขาที่จะบอกเราว่าเขารู้สึกอย่างไรโดยใช้ดินสอกับกระดาษ มากกว่าการใช้คำพูดต่าง ๆ ผมเชื่อว่าโลกความจริงเราต้องเรียนรู้ด้านต่างๆ ทุกแขนง และศิลปะ ที่จะให้เด็ก ๆ ได้แสดงออกถึงความสามารถและจากการติดตามการเรียนรู้ด้านนาฏศิลป์และดนตรีของลูกทำให้ผมมั่นใจว่าคำกล่าวของพาโบล ปิกัสโซ ยังคงใช้ได้กับศาสตร์ทุกแขนงด้ว ลูกจึงรักงานศิลปะตั้งแต่วัยเด็กผมจะไม่ขัดขวางลูกที่จะแสดงความสามารถด้านศิลปะ วิธีการสอนที่ผมแนะนำให้ลูกเมื่อลูกเรียนเสร็จ เธอจะเห็นผลงานที่ลูกเล่นสีน้ำเป็นภาพทิวทัศน์ที่ใช้การลงสีน้ำโดยไม่ใช้การร่างรูปเลยตอนที่ลูกมาเอาผลงานมาให้ดู ผมได้เห็น ผมก็ชมว่าลูกสาวทำได้ดีมีสมาธิสูงกว่าเด็กในวัยเดียวกัน น่าภูมิใจอีกอย่างที่ลูกรู้จักรับผิดชอบกับการเรียนเรียนวิชาอะไรก็จะกับมาทบทวน อ่านหนังสือเพิ่มเติม ในชั้นเรียนเทอมหนึ่งๆบางเนื้อหาวิชาได้เรียนน้อยเพียง ๕-๖ คราบ นอกนั้นเป็นกิจกรรม วันหยุดบ้างผมจึงอยากให้ลูกได้เรียนต่อเนื่อง จึงขอให้ลูกจัดเวลาให้ผมสอนวิชาที่ไม่ค่อยเข้าใจผมอ่านประวัติศาสตร์ สังคม ประยุกต์เหตุการณ์ปัจจุบัน เป็นภาษาอังกฤษ ในช่วงวันหยุดสัปดาห์ละครั้งการเรียนของลูกจึงต่อเนื่อง ในช่วงที่เธอทำกิจกรรมผมเอาเศษวัสดุจากของใช้แล้วมาประดิษฐ์เล่นกับลูกในยามว่างและเริ่มอ่านหนังสือเกี่ยวกับด้านศิลปะ ภาษา วัฒนธรรม อย่างหลากหลาย เธอบอกใครต่อใครว่าเธอได้เรียนดีขึ้นเพราะว่าเธอเรียนจากผม นั่นคือส่วนน้อยแต่เพราะเธอมีความกระตือรือร้นอยากได้เรียนรู้มากกว่านั้น เธอได้อ่านประวัติของบุคคลสำคัญในแขนงต่าง ๆไม่ว่าจะเป็นจิตรกร นักดนตรี นาฏศิลป์ นักประพันธ์ นักคณิตศาสตร์และนักวิทยาศาสตร์ จนเธอได้ข้อสรุปว่า คนที่มีความคิดริเริ่มสร้างสรรค์ทุกคนจะเริ่มสร้างงานด้วยความสุข ความพอใจ มีจินตนาการและค้นหาสิ่งใหม่ที่ไม่เหมือนผู้อื่นทั้งสิ้น ผมได้เรียนรู้วิธีสอนของอาจารย์ประจำชั้นที่สอนลูกผมจะเริ่มจากอารมณ์ที่สนใจ ทดลองทำงานฝีมือเองเหมือนกับลูกอาจารย์จะเน้นว่าศิลปะไม่มีผิด ไม่มีถูก จะส่งเสริมความกล้าคิดกล้าทำตลอดเวลาระยะเวลาสั้น ๆ ในการเรียนเพียงไม่กี่ครั้งที่โรงเรียน จะให้คุณค่ามหาศาลประโยคที่ว่าศิลปะไม่มีผิด ไม่มีถูก ผมยึดถือไว้เพื่อให้กำลังใจตัวเองกับลูกในการทดลองสิ่งใหม่ๆ ทุกเรื่อง เมื่อมีเวลาว่างเธอจะต้องลอกเลียนจากภาพเขียนของการ์ตูน หรือใช้ภาพถ่ายมาเป็นแบบในการวาดแต่ก็สร้างแรงบันดาลใจให้ลูกอยากสร้างงานของตนเอง ลูกริเริ่มอยากทำการ์ด ส.ค.ส.ผลงานของลูกมีภาพตัวแสดงในการ์ตูน และทดลองเล่นสีโดยใช้สีหยดลงในกระดาษชุ่มน้ำ ระยะเวลาในการเรียนไม่กี่คราบกี่ครั้งได้ให้คุณค่าแก่ลูกอย่างมหาศาล ในช่วงระยะนั้น เธอกับลูกจะมีกระดาษกับดินสอติดตัวไว้ไปเที่ยวที่ไหนถ้ามีเวลาและอารมณ์ก็ถ่ายภาพกัน นำกลับมาวาดด้วย เมื่อถึงบ้าน จึงเริ่มลงสีน้ำท้องฟ้ากับทะเลสวย ลูกทดลองเอากาวลาเท็กซ์ลงแทนพื้นทราย ลูกเลือกกิ่งสนมาตัดติดกาว แล้วลงทรายละเอียด ทรายหยาบ เมื่อภาพเสร็จ ลูกชื่นชมกับภาพที่ได้มาก ผมเข้าใจอารมณ์ความรู้สึกและเห็นคุณค่าในผลงานของลูกก็ใส่กรอบให้ด้วยตัวของเขาเองอย่างทะนุถนอม สมกับความรู้สึกของเราสามคนพ่อแม่ลูกเราจึงได้ภาพประวัติศาสตร์ของครอบครัวเก็บเป็นที่ระลึก แม้จะเป็นภาพสุดท้ายที่ลูกสร้างผลงานใส่กรอบไว้ เพราะอาจารย์ที่โรงเรียนกำหนดงานให้เด็กทำส่งผมไม่มีเวลาให้ลูกอีกและเวลาในการเรียนดนตรีของลูกเองก็แน่นมากจนไม่มีเวลาซ้อมเพิ่มแต่ลูกก็คิดว่าลูกได้รับการคลายปมในใจที่เคยคิดว่า ตัวเองเกลียดวิชาศิลปะเพราะผมใส่ใจ ให้กำลังเสมอที่ลูกเหนื่อย บัดนี้ศิลปะได้แทรกซึมอยู่ทุกด้านในตัวลูก ผมก็ได้เรียนรู้ไปพร้อม ๆกับลูกและผมได้ถ่ายทอดศาสตร์ที่จะช่วยเติม ความสุข ความรู้และเกิดแรงบันดาลใจอย่างที่เธอเองก็ไม่เคยคิดว่าจะได้รับมาก่อน
| Create Date : 14 มิถุนายน 2561 |
|
0 comments |
| Last Update : 14 มิถุนายน 2561 16:53:26 น. |
| Counter : 358 Pageviews. |
|
 |
|
