คือปกติเราเป็นคนเข้าวัด ทำบุญ สวดมนต์ไหว้พระปกตินะคะ ตั้งแต่เด็ก จิตก็ฟุ้งบ้างสงบบ้างธรรมดา  แต่พื้นฐานเป็นคนคิดมาก  คิดไปไกล  บางทีคิดมั่วจนตัวเองงง ทีนี้  โดยปกติแล้ว  จิตเรามันก็ดีบ้างชั่วบ้าง  แวบไปมา แต่ก่อนเวลาจิตมันคิดชั่วก็ปัดๆทิ้ง   นานๆมันมาที   ก็ไม่เดือดร้อนอะไร

    ทีนี้เรามาสวดแบบทำกรรมฐานค่ะ  สวดแบบตั้งสัจจะอธิษฐาน   แล้วก็เกิดศรัทธาท่วมท้น เหมือนคนพบแนวทาง   รู้สึกเกิดความแน่ใจ   เราสวดเช้าเย็น   ว่างก็ฟังธรรม  นึกได้ก็สวดในหัว ทีนี้ไม่นาน   เรารู้สึกว่าจิตมันเบาขึ้น   สวดได้นิ่งขึ้น   ปัญหาก็ตามมา   คือพอรู้สึกว่าตัวเองเริ่มทำดีแล้วเนี่ย  จิตอกุศลมันมากวนบ่อย   แล้วมันมาแบบชั่วช้ามากกว่าแต่ก่อน    มันเกิดกับครูบาที่เราเคารพมากๆด้วย  กับท่านอื่นไม่เป็นนะคะ    ตอนแรกตกใจมากๆ ทำตัวไม่ถูก ก็ปัดๆออก  แต่มันก็มาอีกเรื่อยๆ   จนเราคิดว่าหรือเราหมกมุ่นอะไรมากไปไหม   เราก็เริ่มกลัวแล้วก็ถอยๆออกมา หาเรื่องอื่นมาใส่หัว  ไม่กล้ามองรูปท่าน  ไม่กล้านึกถึงท่านมากเท่าไร ใจมันกังวล