Bloggang.com : i'm jaya : ศึกษาวิจารณ์: : Buddhadasa

ศึกษาวิจารณ์: : Buddhadasa

Dhamma about Educationการศึกษามิใช่เป็นการเรียน ๆ ท่อง ๆ แต่เป็นการเรียนอย่างถูกต้อง และสมบูรณ์ด้วยตนเอง การศึกษา คือสิ่งที่นำชีวิตของแต่ละฅน จึงเป็นเหมือนสิ่งสร้างโลกไปในตัว.. แต่ก็มนุษย์นั่นเอง เป็นผู้จัดการศึกษาให้แก่ตนเอง หรือรวมหัวกันจูงตัวเอง เข้าในบทที่ว่า ตนเป็นที่พึ่งแก่ตนเอง มันจะไปกันทางไหน เป็นสิ่งที่ควรพิจารณาและวิจารณ์ดู....

สิ่งแรกที่สะดุดใจก็คือ ข้อที่มีกันแต่....การศึกษาชนิดที่ให้แต่ความฉลาด ไม่มีสิ่งที่ควบคุมความฉลาด เอาเสียเลยก็ว่าได้...มีความฉลาดทางสติปัญญา วิชาชีพ เทคโนโลยีและอะไรอื่นทุกอย่าง....ที่ส่งเสริมการได้มาซึ่งทรัพย์และอำนาจ อันเป็นปัจจัยแห่งความสำเร็จ....ตามที่กิเลสต้องการ ตามความอำนวยของเสรีภาพแห่งความเห็นแก่ตัว....มีผลทำให้จิตเดินลงต่ำในการประกอบกิจทางการเศรษฐกิจ..การเมือง..การสังคม..การสหกรณ์....มีผลทำให้เกิดสงครามร้อนเย็น...ทั่วทุกหัวระแหงในโลก

การศึกษายังไม่สามารถกำจัด สัญชาตญาณอย่างสัตว์ แถมจะส่งเสริมโดยไม่รู้ตัว ... ไม่สามารถใช้สันติวิธีในการแก้ปัญหา ... ยังต้องใช้กำลังเหมือนสัตว์ ที่ไม่มีโอกาสที่จะใช้สมอง, มีลักษณะนอนขวางทางแห่งสันติภาพ และความก้าวหน้าทางวิญญาณ จึงมีความก้าวหน้าแต่ทางวัตถุ ทางกาย จนโลกเต็มไปด้วยสัตว์เศรษฐกิจ สัตว์การเมือง สัตว์สังคม ไม่มีสัตว์แห่งอารยธรรม หรือ อารยชน ... ความฉลาดนั้นตกเป็นทาสของประโยชน์ทางวัตถุ ซึ่งย่อมนำไปสู่การขัดแย้งช่วงชิง และนำไปสู่สงครามในที่สุด ...
ข้อนี้...ทำให้สัตว์แห่งโลกยุคใหม่ มีลักษณะร้ายกาจและอันตราย ยิ่งกว่าสัตว์โลกยุคดึกดำบรรพ์อย่างที่จะเปรียบกันไม่ได้ ... ในข้อที่ว่า .. ยิ่งเจริญ ยิ่งยุ่ง ยิ่งไร้สันติภาพ .. ยิ่งมีไฟฟ้าใช้ จิตใจยิ่งมืดมนต์, ยิ่งมีน้ำแข็งกิน จิตใจยิ่งร้อนรนกว่าแต่ก่อน, ยิ่งมีคมนาคมสะดวก ยิ่งเต็มไปด้วยการจี้ปล้น จับยึดและอุบัติเหตุ ..

ยุคนี้เรามีการศึกษาที่แยกตัวออกจากศาสนา เพราะเห็นศาสนาเป็นเครื่องถ่วงความเจริญทางวัตถุ ในยุคที่บูชาวัตถุ การศึกษาจึงไม่มีการฟั่นเกลียวกับศาสนาอีกต่อไป .. ชาวตะวันตกเขาทำก่อน เราตามก้นเขาโดยขาดความรู้จักตัวเอง และสิ่งที่เรียกว่า "ศาสนา" ...เรามีแต่การศึกษาสำเร็จรูป ที่อัดเข้าไปจากภายนอก ภายใต้อิทธิพลของเหตุปัจจัยภายนอก ซึ่งมีวัตถุเป็นหลัก ... พุทธศาสนา ... มีการศึกษาที่สะท้อนออกมาจากของจริงในภายใน เพราะมีจิตเป็นหลักโดยมีการดูตัวเอง ด้วยตนเองในภายใน ครั้นดูตัวเองแล้วก็เห็นตัวเอง แล้วรู้จักตัวเองว่าคืออะไร มีปัญหาอย่างไร มีเหตุปัจจัยอย่างไร จึงมีความรู้ที่จะจัดการกับตัวเอง อย่างถูกต้องและสมบูรณ์

เราให้เรียนเรื่องภายนอกมากเกินไป เด็ก ๆ ถูกบังคับให้ศึกษาและท่องจำข้อมูลต่าง ๆ ทั่วโลก โดยที่ไม่รุ้ว่าบิดา มารดาคืออะไร ลูก ๆ มีหน้าที่อย่างไรต่อบิดา มารดา ในข้อนี้แม้แต่ผู้ที่เรียนจบปริญญาก็ยังตอบไม่ได้ .. การศึกษาที่มีแต่ทางทฤษฎี หรือเรื่องพูดในห้องเรียน ที่ไม่มีการฝึกฝนอบรมให้มีการเปลี่ยนแปลงทางจิตใจอย่างเพียงพอ ไม่มีการสร้างเด็กให้เป็นบุตรที่ดี ศิษย์ที่ดี เพื่อนที่ดี พลเมืองที่ดี และสาวกที่ดีของศาสนา ... นี้แสดงผลของการศึกษาที่กำลังมีอยู่ นี้เป็นการศึกษาที่ไม่ควรขยาย แต่ควรมีการปรับปรุง การศึกษาที่ให้แต่ความฉลาด ไม่มีการควบคุมความฉลาด มีแต่เพิ่มความเห็นแก่ตัว.....ตัวควบคุมความฉลาดในทางพุทธศาสนา คือมีตัวการปฏิบัติ .. ศีล .. สมาธิ .. ปัญญา .. จึงจะมีผลเป็นการเปลี่ยนแปลงทางจิตใจ แล้วออกมาทางกาย และทางวาจา ...ให้เหมาะสมแก่สถานะเมืองพุทธ คือสามารถเป็น "พุทธะ" คือเป็นผู้รู้ .. ผู้ตื่น .. ผู้เบิกบาน ...ไม่เป็นวัตถุนิยม ไม่เป็นจิตนิยม หากเป็นธรรมนิยม คือความถูกต้องทั้งทางวัตถุ และทางจิตอย่างครบถ้วน .....

Create Date : 03 สิงหาคม 2553

Last Update : 21 สิงหาคม 2553 13:45:02 น.

0 comments

Counter : 562 Pageviews.