|
|
JinMae : Happy Birthday Kamenashi
พอได้แล้ว คาเมะ จุนโนะคว้าแก้วน้ำสีอำพัน ที่คาเมะยกซดเอา แก้วแล้วแก้วเล่าราวกับน้ำเปล่าก็ไม่ปาน
อย่ามายุ่งนะ อ้าวชนนนนนนนนนน คาเมะโบกมือปัดป่าย เสียงอ้อแอ้ ยกแก้วตัวเองชนกับคนนั้นทีคนนั้นทีที่ได้แต่ส่ายหน้าอย่างระอา
เมาแล้วนะ คาเมะ ทำตัวเป็นเด็กไปได้ จุนโนะยังไม่ยอม พยายามจะคว้าเอาแก้วเหล้าออกมาจากมือคาเมะ
ใครเด็ก นายว่าใครเด็ก คาเมะโวยวายลั่น หันมาจ้องหน้า กระชากคอเสื้อคนที่ว่าเจ้าตัวเป็นเด็กอย่างจะเอาเรื่อง
คาเมะ พอเถอะ นายเมามากแล้ว ยูอิจิและโคคิแทบจะพูดพร้อมกัน ช่วยกันรั้งร่างป้อแป้ของคาเมะไว้
ไม่เมา ฉันไม่เมา แล้วฉันก็ไม่เด็กแล้วด้วย วันนี้ฉันยี่สิบเอ็ดแล้ว ฉันยี่สิบเอ็ดแล้ว คาเมะยกมือโบกให้วุ่นเพื่อให้พ้นมือของเพื่อนร่วมวง
เหอะอูเอดะที่เงียบอยู่นาน ส่งเสียงออกมา มองคาเมะอย่างสมเพช
งี่เง่า เพราะอย่างนี้แหละจินมันถึง ......
เฮ้ย ยังไม่ทันที่อูเอดะจะพูดจบประโยค เสียงเพื่อนร่วมวง มองมาที่อูเอ้เป็นตาเดียว คาเมะก็ดูเหมือนจะสร่าง เพียงเพราะได้ยินชื่อของจิน ที่ดูเหมือนจะเป็นชื่อต้องห้าม ตั้งแต่จินตัดสินใจจากไปเรียน
หมายความว่ายังไง จินทำไมคาเมะกระชากเอาคอเสื้ออูเอดะเข้าหาอย่างแรง
.... อูเอดะไม่ตอบได้แต่ส่งสายตายียวน ยั่วอารมณ์โมโห มองคาเมะตั้งแต่หัวจรดเท้า
พูดมา จินทำไมคาเมะโวยลั่น กระชากคอเสื้ออูเอดะ แรงอีก
พอๆๆ เป็นยูอิจิ กับโคคิอีกนั่นแหละ ที่พูดออกมาแทบจะพร้อมกัน สองคนมองหน้ากันเหลอหรา นี่มันรอบที่เท่าไรของวันแล้วนะ ที่พูดคำเดียวกันพร้อม ๆ กัน
อูเอ้ ฉันขอล่ะ โคคิยกมือขึ้นร้องขอ อูเอดะยังส่งสายตายียวน
ขอเถอะ อูเอดะ จุนโนะเองที่ดูเหมือนจะมีปัญหากับคาเมะในทีแรกต้องออกปาก นั่นแหละอูเอดะถึงยอม
จินเป็นอะไร ทำไมทุกคนไม่บอกฉัน ทุกคนรู้ ทำไม ทำไม คาเมะพูดออกมา น้ำเสียงจับได้ถึงความน้อยอกน้อยใจ ทุกคนรู้ แต่คงไม่เหมือนกับที่เค้ารู้ มันเกี่ยวอะไรกับเค้าใช่ไม๊ กับการที่จินตัดสินใจไปเรียนต่อ
เพราะฉันหรือเปล่า จิน เพราะฉันใช่ไม๊ คาเมะยังคงพูดเหมือนเพ้อ น้ำตาคลอ เพื่อน ๆ ร่วมวงได้แต่ถอนใจ ไม่เว้นแม้แต่อูเอดะ แม้สายตายังดูหน่าย ๆ
คาเมะ นายจะทำเอาพวกฉันกินไม่ลงนะ โคคิพยายามพูดปรับสถานการณ์ ไม่ให้แย่
นั่นดิ อยากกินเค้ก แล้วโว้ย วันเกิดอะไรไม่มีเค้ก ยูอิจิออกปากอีกคน
เหมือนทุกคนกำลังพยายามทำให้บรรยากาศรอบตัวดีขึ้น แต่แล้ว ....
ฮัลโหล อืม ว่าไงนะ จุนโนะรับโทรศัพท์ เสียงดังจนทั้งโต๊ะต้องหันมามอง
อะไร อูเอดะถาม น้ำเสียงไม่สบอารมณ์
นักข่าว มากันเต็มเลย ข้างหน้าโทรมาบอกจุนโนะหน้ายุ่ง เสียงสั่น
แล้วจะอยู่ทำไมล่ะโคคิ กับยูอิจิ ลุกขึ้นพูดแทบจะพร้อมกันอีกแล้ว
คาเมะ เร็ว โคคิ ยูอิจิ ช่วยกันพยุงร่างเล็กที่ป้อแป้ทำท่าว่าจะไม่ลุกไปไหน
ไม่ ฉันไม่ไป ทำไมฉันต้องไปด้วย คาเมะโบกมือพัลวัน
คาเมะ ลุกเถอะ อยากเป็นข่าวหรือไงนะจุนโนะช่วยพยุงอีกคน
ไม่ฉันไม่ไป ฮือ จินช่วยด้วย คาเมะงอแง ดิ้นอย่างทุลักทุเลออกจากวงแขนของเพื่อน
ทิ้งไว้นี่แหละ รำคาญเหลือเกินอูเอดะพูดพร้อมส่งสายตาสมเพช
ไม่ได้ สามคนที่เหลือพูดพร้อมกัน
ฮึก ฮึก ฮึก จิน ร่างเล็กสะอื้น ร้องเรียกหาเพื่อนที่เคยร่วงวง
โว้ย อยากจะบ้าโคคิสบถมือนึงลูบหัวเกรียน ๆ ของตัวเองอย่างไม่สบอารมณ์
นี่ก็บ้าแล้ว ยูอิจิ ส่ายหัว กับอาการของเพื่อน
เอาไงกันดี จุนโนะลนลาน
จะมีทางไหนไปได้อีก ล่ะ เล่นดักกัน ทั้งหน้า ทั้งหลัง แบบนี้ ไม่มีทางหนีแล้ว โคคิหัวเสีย
ถ้าจินอยู่คงดีนะจุนโนะพูดตะละห้อย เล่นเอาคนที่เหลือแทบหมดแรงไปด้วย
จิน ฮึก ฮึก จินร่างเล็กยังไม่วาย เรียกหาแต่จินและจะยิ่งดังขึ้นทุกครั้งที่มีใครพูดถึง
ไม่ใช่เวลา รำลึกความหลังอูเอดะ ที่ดูจะไม่ทุกข์ร้อนอะไรเท่าไร พูดออกมาเล่นเอาคนอื่อนเหวอไปตามกัน
แล้วนายมีวิธีอะไร อย่าดีแต่ปากโคคิเริ่มไม่สบอารมณ์ ดูเหมือนตั้งแต่จินตัดสินใจไปเรียนต่อ มีแค่อูเอดะเพียงคนเดียวที่จะไม่ทุกร้อนอะไร
กลวง....อูเอดะเปิดริมฝีปากด้วยคำพูดเพียงคำเดียว เล่นเอาโคคิปล่อยปีกเต่าน้อย ถลาหมัดรุ่นๆ มาหา
ไอ้..โคคิพูดได้เท่านั้น
พอได้แล้วยูอิจิยกมือขึ้นห้าม
เลิกบ้ากันซะทีจุนโนะเหลืออด อูเอดะเอียงหน้าให้โคคิอย่างท้าทาย
หาทางออกจากที่นี่ ก่อนที่จะมีใครมาเห็น.... จุนโนะบทจะโหดก็เล่นเอาสามคนสะอึก
ไปกันหมดแล้ว โคคิหันหน้ามาบอกเบา ๆ
เป็นไปได้ยังไง จุนโนะฟังคำบอกเล่าจากโคคิอย่างงง ๆ มีอะไรน่าสนใจกว่า พวกเค้า 5 คนอีกหรอ ถึงทำให้นักข่าวจากไปง่ายแบบนี้
เอาเหอะ รีบ ๆ ออกไปจากที่นี่กันเถอะ ถ้ามีนักข่าวเห็นคาเมะมันเมาแบบนี้มีหวัง
..ยูอิจิไม่อยากจะนึก ถ้ามีภาพคาเมะพร้อมพวกเค้าพาดหน้าหนึงวันพรุ่งนี้
จะทำยังไงกับหมอนี่ดีโคคิส่ายหัว กับสภาพคาเมะ เมา ร้องไห้ โวยวาย เสื่อม
ทำไงก็ไปส่งดิยูอิจิ หิ้วปีกคาเมะอีกครั้ง
อืม...จุนโนะส่ายหัวด้วยอีกคน แต่ก็เข้าไปช่วยยูอีกแรง
ไม่ต้องไม่ต้องคนเมาโวยวาย ยกมือโบกไปมา ไม่เป็นไร ฉันไปเองได้ คาเมะโบกไม้โบกมือให้ แล้วเดินไปโบกแท็กซี่
มันจะถึงบ้านไม๊วะนั่นโคคิลูบหัวแรง ๆ ราวกับจะช่วยอะไรได้
นั่นสิสีหน้ายูอิจิกังวลไม่แพ้กัน
ฉันว่า...จุนโนะจะพูดต่อ
ปล่อยมันไปเหอะอูเอดะแย้ง ทำท่าจะหันหลังให้
แต่....จุนโนะลังเล
เชื่อฉัน ..... อูเอดะพูดแค่นั้น เป็นอันรู้กัน ทุกคน
บนรถแท็กซี่
ขับไปเรื่อย ๆ คนเมาเมื่อครู่ทอดสายตาออกไปข้างทาง ดูจะหายเมาเป็นปลิดทิ้ง ตั้งแต่พ้นสายตาของเพื่อน
......ไม่มีเสียงตอบจากคนขับ รถค่อย ๆ เคลื่อนออกไปช้า ๆ คงมีแค่เสียงลมหายใจและเสียงหัวใจเท่านั้นสินะที่ดังอยู่ในตอนนี้
ไม่นานความเงียบก็ถูกทำลายด้วยเสียงวิทยุที่ถูกเปิด
สุขสันต์วันเกิด Happy Birthday
แม้ฉันจะไม่ได้เจอ แต่อยากส่งผ่านเพลงนี้ไป
สุขสันต์วันเกิด Happy Birthday
ขอให้เธอมีความสุข...เท่านั้น...ฉันก็สุขใจ....
คาเมะเอื้อมมือไปปิดวิทยุ ที่ราวกับจงใจจะเปิดให้เค้าเพียงคนเดียวในวันพิเศษวันนี้
คนโกหกคาเมะพูดได้แค่นั้นก็ถูกแทนที่ด้วยเสียงสะอื้น
โกหก ฮือ ๆ ๆคำเดียวเท่านั้น ที่ออกมาจากร่างบาง ซ้ำแล้วซ้ำเล่า พร้อมกับเสียงสะอื้นจนน่าสงสาร
ไม่มีเสียงตอบ
มีเพียงผ้าเช็ดขนหนูเช็ดหน้าที่ส่งมาให้เท่านั้น
คนร้องไห้ยังไม่สนใจ ปล่อยให้น้ำตาไหล แล้วก็ไหล เป็นสาย สายตายังคงทอดยาวออกไปราวกับคนข้าง ๆ ไม่มีตัวตน
มือนุ่ม ๆ รั้งร่างเล็กเข้ามาหา ร่างเล็ก ๆ ของคาเมะขืนตัวเล็กน้อยแต่แล้วก็ยอมจำนนแต่โดยดี
น้ำตาที่ไหลเอื่อย ๆ กลับกลายเป็นร้องไห้หนักราวทำนบน้ำตาแตก คาเมะกำเสื้อเจ้าของอ้อมกอดแน่น
นิ่งซะ นะ ฉันอยู่นี่แล้ว เต่าน้อย ไม่พูดเปล่า นอกจากมือที่ลูบหัวลูบหลัง ยังตามด้วยริมฝีปากอุ่น ๆ ที่ช่วยซับน้ำตาให้ ดูเหมือนจะยิ่งทำให้คาเมะร้องไห้หนัก ทั้งที่คาเมะพยายามที่จะหยุดน้ำตาไม่ให้ไหล
อย่าร้องนะคนดี เสียงทุ้มอ่อน ๆ แฝงได้ด้วยความรักความอบอุ่น ของคนที่เคยอยู่ข้าง ๆ ไม่ห่าง กระซิบผ่านหู
อย่าทิ้งฉันอีกนะเสียงคาเมะเจือด้วยเสียงสะอื้น
ฉันก็ไม่เคยทิ้งนายไปไหนนิ คนถูกกล่าวหาส่งเสียงเจ้าเล่ห์ คาเมะถอยออกจากอ้อมกอด มองหน้าชัด ๆ
Happy Birthday นะ ไม่พูดเปล่า รอยยิ้มหวาน ๆ ถูกทาบทับลงบนริมฝีปากอิ่ม ๆ ที่ผ่านการร้องไห้มาอย่างหนัก
ฉันไม่เคยทิ้งนาย แล้วก็ไม่มีวันทิ้ง จำไว้นะ พร้อมกับอ้อมกอดที่กระชับให้แน่นขึ้น
ยังมีอีกหลายอย่างที่อยากรู้
ยังมีหลายอย่างที่อยากถาม
ยังมีหลายอย่างที่อยากติดตาม
ยังมีอีกหลายข้อความ ที่ยังไม่เข้าใจ
| Create Date : 18 พฤษภาคม 2551 |
| Last Update : 18 พฤษภาคม 2551 1:01:42 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 334 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [