|
|
rYOUChi : คิดผิดใช่ไหม
ฉันเห็นทุกๆอย่าง กี่ครั้งที่เขาเดินผ่าน
เธอถอนหายใจและแอบมองตามจิตใจล่องลอยไป
ฉันเห็นเธอนั่งเหม่อ กี่ครั้งที่ฉันได้เจอ
ที่เหมือนกันขนาดเธอลืมว่าฉันอยู่ข้างกาย
ยิ่งเห็น ฉันยิ่งแน่ใจ จะเจ็บสักเพียงใด
ก็อยากจะฟังจากปากเธอ
เธอ คิดผิดใช่ไหมเธอ ทำผิดใช่ไหมเธอ
ที่เลือกฉัน เธอพลาดไปใช่ไหม
หากเป็นเขา ดีกว่าใช่ไหมเธอ
เขาที่ควรคู่เธอ ฉันเดาใจถูกไหม
ก็ไม่มีประโยชน์ จะฝืนใจกันเปล่าๆ
ลองไหมให้เธอลองกลับไปดูเผื่อเขาให้อภัย
ฉันยินดีจะเจ็บ อยู่หรือจะไปก็เจ็บ
แต่ฉันว่ายังดีกว่าหากมีสักคนได้สมใจ
ยิ่งเห็น ฉันยิ่งแน่ใจ จะเจ็บสักเพียงใด
ก็อยากจะฟังจากปากเธอ
เธอ คิดผิดใช่ไหมเธอ ทำผิดใช่ไหมเธอ
ที่เลือกฉัน เธอพลาดไปใช่ไหม
หากเป็นเขา ดีกว่าใช่ไหมเธอ
เขาที่ควรคู่เธอ ฉันเดาใจถูกไหม
เธอ คิดผิดใช่ไหมเธอ ทำผิดใช่ไหมเธอ
ที่เลือกฉัน เธอพลาดไปใช่ไหม
หากเป็นเขา ดีกว่าใช่ไหมเธอ
เขาที่ควรคู่เธอ ฉันเดาใจถูกไหม
ถึง ฮิโรกิ อุจจี้
เราแยกกันอยู่สักพักนะ
จาก เรียว
หมายเลขที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้
จี้กดโทรศัพท์ ย้ำ ๆ อย่างร้อนใจ
ทำไม เกิดอะไรขึ้น
ทำไมเรียวถึงได้จากไปพร้อมกับข้อความนี้
ฉันทำอะไรผิด หรอเรียว จี้ทรุดลงกองกับพื้นได้
เหมือนยอมแพ้แล้ว
ก่อนที่โทรศัพท์ในมือจะถูกขว้างออกไปอย่างแรง
เพล้ง เสียงกระจกหน้าต่างแตก จากการถูกกระทบด้วยโทรศัพท์อย่างแรง
เกิดอะไรขึ้น ประตูถูกเปิดออกมาอย่างแรงด้วยฝีมือยามะพี
อะไรเนี่ย เป็นอะไร ฮิโรกิ ยามะพีเข้ามาเขย่าตัวจี้
ฮืออออออออออออออออออออออออออออออออออออ
ไม่มีเสียงตอบ
เจ้าตัวโถมเข้าหาคนตรงหน้าปล่อยโฮ
เล่นเอายามะพีทำอะไรไม่ถูก
ได้แต่ลูบหัวลูบหลังปลอบใจ
นายไม่ได้ทำอะไรผิดหรอก ฉันเองต่างหากที่ผิด
เรียวเสียงสั่น ได้แต่แอบมอง 2 คนตรงหน้า
นี่ไม่ใช่หรือ สิ่งที่ควรทำ
เจ็บตอนนี้ดีกว่าต้องเจ็บตอนที่รู้ว่านายไม่รักฉันเลย
น้ำตาและอาการสั่นของเรียว
มันเป็นแค่เสี้ยวหนึ่งของความเจ็บและเสียใจ
เรียวหันหลังให้กับภาพนั้นช้า ๆ พอกันที
แต่ดูเหมือนภาพเก่า ๆ จะย้อนกลับมา
ฉันเห็นทุกๆอย่าง กี่ครั้งที่เขาเดินผ่าน
เธอถอนหายใจและแอบมองตามจิตใจล่องลอยไป
ฉันเห็นเธอนั่งเหม่อ กี่ครั้งที่ฉันได้เจอ
ที่เหมือนกันขนาดเธอลืมว่าฉันอยู่ข้างกาย
เป็นอะไรหรอจี้ เรียวถามเห็นอุจจี้ ถอนหายใจครั้งแล้วครั้งเล่า
มองโทรศัพท์ ในมือ เหมือนมีเรืองอะไร
เปล่า อุจจี้ตอบอย่างเสียไม่ได้
แล้วทำเหมือนไม่มีอะไร
นี่หรือคำตอบจากคนรัก
แต่แล้วรอยยิ้มของจี้กลับปรากฎทันทีที่เสียงโทรศัพท์ดัง
แต่มันยังไม่เท่ากับสีหน้าและน้ำเสียงดีใจ
เมื่อรู้ว่าปลายสายเป็นใคร ว่ายังไงยามะ
รอยยิ้มบนใบหน้า น้ำเสียงร่าเริง
และการเดินไปเหมือนลืมไปแล้วว่าตรงนี้มีเรียว
นิชิกิโด เรียวอีกคน
ยิ่งเห็น ฉันยิ่งแน่ใจ จะเจ็บสักเพียงใด
ก็อยากจะฟังจากปากเธอ
ครั้งนั้นอาจจะเป็นเพราะเรียวคิดมากไปเอง
แล้วครั้งต่อ ๆมาล่ะ
ตอนถ่ายแบบ ทั้งที่นายสูงจะตาย
ทำไมนายยังต้องมาอยู่ข้างหน้า
มาอยู่ข้าง ๆ ยามะพีทุกครั้งไป
ท่าทางที่นายโพสต์ ให้ตายเถอะ
นี่หรือคนไม่มีอะไร ปลีน่องเฉียดต้นขา
แขนขวาสีแผ่นหลังซ้าย
ไหล่อิงเบียดชิดหลังไหล่
ถ้าซบได้ ฉันว่านายคงทำ
แม้จะถ่ายแบบกันสามคน
ฉันตัวเล็กกว่านายสองคนตั้งเยอะ
ทำไมฉันไม่ได้อยู่ตรงกลาง
ไม่ได้อยู่ข้าง ๆ นาย
ทำไมคนที่นายควงแขนไว้ ไม่ใช่ฉัน
กลับเป็นเพียงแค่คนที่นายหันหลังให้กัน
ขอร้องล่ะอยากให้รู้ว่าฉัน เจ็บและทรมาน
แล้วครั้งอื่น ๆ อีกล่ะ ฉันกับนายจะยืนจะนั่งให้ชิดกันก็ได้
แต่แล้วทำไม ........ ไม่เคยใกล้ทั้งที่ทำได้ แต่นายไม่ทำ
เธอ คิดผิดใช่ไหมเธอ ทำผิดใช่ไหมเธอ
ที่เลือกฉัน เธอพลาดไปใช่ไหม
หากเป็นเขา ดีกว่าใช่ไหมเธอ
เขาที่ควรคู่เธอ ฉันเดาใจถูกไหม
ฉันดีใจมาก วันที่นายตัดสินใจย้ายเข้ามาอยู่ห้องเดียวกัน
ฉันหวังเหลือเกินว่าความใกล้ชิดระหว่างเรา มันจะทำให้นายมีใจให้ฉันได้
แล้ววันนั้นก็มาถึง ฉันจำได้วันที่นายซุกเข้าหาไออุ่นในอ้อมแขนของฉัน
วันที่เราอยู่ใต้ผ้าห่มผืนเดียวกัน
วันที่นายได้ยินเสียงหัวใจฉัน ทุกครั้งที่มันเต้นเพื่อนาย
มันคงเป็นสิ่งที่ผิดพลาดสำหรับนาย
หลังจากวันนั้น ฉันเป็นแค่คนที่จะได้เห็นรอยยิ้มจากนาย
เสียงหัวเราะจากนาย แค่เวลาที่เราอยู่ด้วยกันเท่านั้น
ฉันเป็นแค่คนที่ไม่น่าเข้าใกล้
ในเวลาที่นายอยู่ท่ามกลางผู้คนมากมาย
และฉันก็เป็นแค่คนเดียว
คนสุดท้ายที่ยิ้ม หัวเราะและอยู่กับนาย
เป็นคนข้างกายคนสุดท้ายก่อนนายจะเข้านอน
ก็ไม่มีประโยชน์ จะฝืนใจกันเปล่าๆ
ลองไหมให้เธอลองกลับไปดูเผื่อเขาให้อภัย
ฉันยินดีจะเจ็บ อยู่หรือจะไปก็เจ็บ
แต่ฉันว่ายังดีกว่าหากมีสักคนได้สมใจ
หลัง ๆ ฉันได้เห็นอาการปั้นปึ่ง ระหว่างนายกับยามะ
ฉันก็รู้หรอกนะว่านายไม่ได้อยากให้มันเป็นแบบนี้เท่าไร
แค่ยามะพีมาง้อนายก็ดีใจและยิ้มออกมาได้ง่าย ๆ
ผิดกับฉันที่ทำอะไรตั้งมากมาย
แต่กลับไม่ได้ทำให้นายยิ้มได้อย่างยามะพีซักที
ฉันควรจะหยุดแล้วสินะ เมื่อรู้ว่าเราไปด้วยกันไม่ได้
ทำยังไงนายก็ไม่ได้รักหรือคิดอะไรกับฉันมากมาย
สุดท้าย ยามะพีคือคนที่สำคัญและทำให้นายมีความสุขได้
ฉันควรจะทำยังไง ดันทุรังก็เจ็บต่อไป
ไม่ทำอะไรฉันก็เจ็บอยู่ดี
เจ็บกับการรัก เจ็บกับการไม่ได้ถูกรัก
อยู่ก็เจ็บ จากก็เจ็บ
นายเจ็บ ฉันก็เจ็บ
ขอบคุณรอยยิ้มของนายที่ให้ฉัน
มันตอกย้ำว่าระหว่างเราเป็นอะไรกัน
มันตอกย้ำว่าฉันเป็นแค่ตัวสำรอง
รอยยิ้มที่ฉันจะได้ เมื่อรอบกายนายเหลือแค่ฉันคนเดียว
ฉันจะหันหลังแล้วจี้
ฉันจะพยายามเป็นแค่เพื่อนที่แสนดี ให้นายให้ได้
ความผิดพลาดระหว่างนายและฉันให้มันผ่านไป
ฉันจะให้นายได้อยู่กับคนทำให้นายยิ้มและมีความสุขได้ตลอดเวลา
และคู่ควรกับนายมากกว่าอย่างยามะพี
ยิ่งเห็น ฉันยิ่งแน่ใจ จะเจ็บสักเพียงใด
ก็อยากจะฟังจากปากเธอ
เธอ คิดผิดใช่ไหมเธอ ทำผิดใช่ไหมเธอ
ที่เลือกฉัน เธอพลาดไปใช่ไหม
ร่างเล็กหันกลับมามอง 2 คนอีกครั้ง
ราวกับจะตอกย้ำตัวเองให้รู้ว่าถึงเวลาที่ต้องยอมรับความจริงเสียที
บาดตาเหลือเกิน
แต่ก็ไม่เท่ากับที่บาดใจ
ทำไมนะ คนแรกที่ได้เห็นรอยยิ้มแรกของนายไม่ใช่ฉัน
ทำไมนะ คนที่กอดนายตอนร้องไห้ไม่ใช่ฉัน
ทำไมนะ ฉันไม่ใช่คนที่นายรอให้โทรศัพท์หากัน
ทำไมนะ นายไม่ยอมให้ฉันเรียกนาย เหมือนกับคนอื่นเรียกกัน ฮิโรกิจัง
ทำไมนะ คนที่นายรักไม่ใช่ฉัน .............................ทำไม ทำไม
หากเป็นเขา ดีกว่าใช่ไหมเธอ
เขาที่ควรคู่เธอ ฉันเดาใจถูกไหม
เธอ คิดผิดใช่ไหมเธอ ทำผิดใช่ไหมเธอ
ที่เลือกฉัน เธอพลาดไปใช่ไหม
หากเป็นเขา ดีกว่าใช่ไหมเธอ
เขาที่ควรคู่เธอ ฉันเดาใจถูกไหม
เลิกร้องได้แล้ว ดูสิดูไม่ได้เลย
ยามะพีปาดน้ำตาให้ฮิโรกิก่อนจะเอาหน้าผากชนหน้าผากโยกไปมา
แหนะยังจะร้องอีก ยามะพีเอ็ดแกมขำ
ปาดน้ำตาให้อีกครั้งก่อนจะกดหัวฮิโรกิให้ซบลงที่บ่า
ฮือออออออออออออออออออ
ฮิโรกิปล่อยโฮหนักกว่าเก่า ยิ่งร้องไห้
มือสองข้างก็ยิ่งกอดรัดคนตรงหน้ามากเท่านั้น
ยามะพี ยามะพี ฮือ
เสียงอูจี้ร้องไห้พลาง ร้องเรียกยามะพี
ภาพนั้นก็ยิ่งทำให้เจ้าของข้อความที่แอบมองเจ็บปวด
เสียงเรียกยามะพีแต่ละคำกรีดหัวใจคนฟังเหลือเกิน
ฉันทำถูกแล้วสินะ เรียวหลับตาลงช้า ๆ
กลั้นน้ำตาที่คลอไม่ให้ไหล
ก่อนจะหันหลังจากไป ประตูถูกปิดลงช้า ๆ
--------------------------------------------------------------------------------
โอ๋ ๆๆๆๆๆๆๆ ยามะพีลูบหัวลูบหลัง
ฮิโรกิที่ร้องไห้ไม่ยอมหยุด
ช่วยฉันด้วย ฮือๆๆๆ ฮิโรกิถอนตัวออกจากไหล่ยามะพี
ที่ยามนี้ชุ่มไปด้วยน้ำมูกน้ำตา
รู้แล้ว ๆ ยามะพีส่ายหัวอย่างเอือม ๆ กับคนตรงหน้า
เตือนแล้วแท้ ๆ แต่ไม่เคยฟัง
เรียว...ทิ้ง...ฉัน....ไปแล้ว ฉันจะ....ทำยัง....ไง...ดี
ฮิโรกิพูดไปสะอื้นไป
ยามะพีสงสารก็สงสารคนตรงหน้า
แต่ก็อดหมั่นไส้ไม่ได้ ทุกอย่างเค้าเตือนแล้วทั้งนั้น
คนตรงหน้านี่แหละรั้นจนได้เรื่อง
สุดท้ายเลยต้องร้องไห้อยู่อย่างนี้
ฮัลโหล พวกนายอยู่ที่ไหนกัน ยามะพีโทรหาเพื่อน คนหนึ่งในวง
อืม ยามะพีกำลังใช้ความคิด
อยู่กับเรียวรึเปล่า
ช่วยตามหาเรียวให้ฉัน เจอแล้วโทรมาบอกด้วย
ยามะพีขอร้องแกมสั่งก่อนจะวางสาย
คนตรงหน้ายังสะอื้นไม่หยุด ไม่รู้ว่ายามะพีควรจะสงสารหรือสมน้ำหน้าดี
ถ้าเรียวไม่เกลียดฉันแล้ว ฉันจะทำยังไงดี ฮิโรกิงึมงำตามด้วยการร้องไห้
เหมือนยามะพีจะนึกอะไรออก
กริ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น มันไม่ใกล้ไม่ไกล
ฮิโรกิกับยามะพีมองหน้ากัน
ดูเหมือนยามะพีจะไวกว่า เดินไปตามเสียงนั้น
และก็ได้เห็น.......................................
เพราะเสียงเปิดประตูอย่างแรงทำให้เรียวชะงักไป
เค้าเองก็เพิ่งรู้ตัวว่าเสียงโทรศัพท์มันดังอยู่ในกระเป๋า
ยังไม่ทันที่จะได้ทำอะไร
อุจจี้ก็โผเข้ากอดเรียวไว้แน่น
ตามด้วยคำพูดอีกมากมายที่ทำให้เรียวเองนิ่งไป
เรียวทำไมทิ้งฉัน นายไม่รักฉันเลยหรือไง
ทำไมต้องแยกกัน ทำไม รักฉันไม่ได้หรอ
รักฉัน รักฉันเหมือนที่ฉันรักนาย
อย่าทิ้งฉันได้ไม๊ นะ ฉันรักนายนะเรียว ฮืออๆๆๆๆๆๆๆ
ทุกคำว่ารักของอุจจี้ หนักแน่นด้วยการกอดรัดของเจ้าตัว
เรียวนิ่งไป จนทำให้อุจจี้ใจเสีย
อุจจี้ถอนอ้อมกอดออกช้า ๆ
กลัวเหลือเกินสายตาหมางเมิน
สายตาที่เรียวบอกว่ารักไม่ได้ ไม่ได้รัก
เรียวอุจจี้เสียงสั่น เรียกชื่อเรียวอย่างยากเย็น
เห็นอาการของเรียวตอนนี้ แล้ว อุจจี้ก็พอเดาคำตอบได้
เรียวกำลังจะอ้าปาก
พร้อมๆ กับที่เรียวยก 2 มือปิดหู ทรุดไปกองกับพื้น
อย่าพูดว่าไม่รัก อย่าพูดว่ารักไม่ได้
ในใจของอุจจี้ร้องวนไปวนมาอยู่แบบนั้น
มือสองข้างปิดหูแน่น
ราวกับไม่ต้องการให้คำพูดที่เรียวจะเอ่ยผ่านเข้ามาได้เลย
ไม่ต้องพูดแล้ว ไม่ต้องพูด ไม่ต้องพูดแล้ว
ทำไม ทำไมนายรักฉันไม่ได้ อุจจี้ปิดหู สั่นหัวไปมา
เรียวหัวใจพองแทบระเบิดคำว่ารักจากคนที่รัก
ก่อนจะคุกเข่าลงตรงหน้า
จับมือสองคนตรงหน้าที่ยังไม่ยอดรับฟังออกจากหูสองข้าง
ฉันรักนาย ฉันรักนาย
ฉันรักนาย นายได้ยินไม๊อุจจี้ฉันรักนาย
ฉันรักนาย รักมาก
เรียวพูดย้ำ ๆ เสียงดังก่อนที่จะสวมกอด
เพื่อหยุดคนตรงหน้าให้ยอมรับฟัง
ในสิ่งที่อัดอั้นอยู่ในใจของเค้า
เหมือนอุจจี้จะสงบลงแล้ว
เรียวหันมามองหน้าคนรักชัด ๆ ปาดน้ำตาชัด ๆ
หน้าผากชนหน้าผากโยกไปมาเบา ๆ
นี่สินะสิ่งที่เค้าอยากทำ
ฉันรักนาย อุจจี้ นิชิกิโด เรียว รัก ฮิโรกิ อุจี้
ตามด้วยสัมผัสจากริมฝีปาก
เพื่อส่งมอบคำรักให้กับริมฝีปากคนรัก
โอ้โหหหหหหหห.........แหวะ
เสียงยามะพีทำลายบรรยากาศ
ทำเอาอุจจี้ค้อนให้หน้าเขียวหน้าแดง ทั้งโกรธทั้งเขิน
| Create Date : 17 พฤษภาคม 2551 |
| Last Update : 18 พฤษภาคม 2551 1:40:09 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 370 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [