|
"มนุษย์เรานี้หนา น่ารังเกียจ"
ชื่อหัวข้อวันนี้ได้มาจากไดของพี่คนนึง ซึ่งมีหัวข้อนี้อยู่และเราเห็นด้วยมากๆกับหัวข้อ ถึงแม้เนื้อหาจะต่างกันก็ตาม
ความน่ารังเกียจไม่ได้อยู่ที่คนอื่น มันอยู่ที่ตัวของฉันเองต่างหาก...เวลาที่เรารู้สึกดีกับใคร รู้สึกสนิทใจและอยากพูดคุย เราก็พูดและทำอย่างที่ใจเราคิด เพราะเราก็คิดว่าพวกเขาเป็นเพื่อนของเราเช่นกัน จนบางครั้งเราก็ลืมไปว่าจริงๆแล้วเราไม่สามารถรู้ความจริง "ในใจ" ของพวกเขาได้เลย
แท้จริงแล้วสำหรับพวกเขา เราก็เป็นแค่เพียงคนหนึ่งคน หรืออาจน้อยกว่านั้น ... มันไม่น่าเจ็บปวดเท่าไหร่หรอกนะ หากเป็นแค่นั้น แต่เราไม่ชอบเลยที่มารู้ทีหลังว่าเขาเอาเราไปพูดถึง...ไม่ว่าจะทำนองใดก็ตาม สิ่งนี้ต่างหากคือความเจ็บปวดของเรา
...
เรื่องที่เขาพูดกัน คือเรื่องของเรา แต่เขาไม่พูดกับเรา เขาพูดกันเอง คิดและแต่งเติมกันเอง และคนที่เจ็บก็คือฉันเอง
ความน่ารังเกียจมันอยู่ที่ ฉันควรจะชินชากับคนประเภทนี้ และไม่ควรเอาใจใส่ใดๆเลยกับสิ่งที่ได้รับรู้มาโดยบังเอิญ โดยการหลุดปากของใครบางคนที่รู้เรื่อง ฉันก็เก็บเอามาเจ็บปวดเสียมากมาย
...
มีคำพูดหนึ่งที่ฉันมักพูดกับเพื่อนเก่าก็คือ "อย่าเอาหัวใจไปผูกไว้กับเท้าใคร เพราะเวลาเขาเดินไปเราต่างหากที่เป็นคนเจ็บเอง" ฉันเป็นคนเริ่มพูด และฉันก็ทำไม่ได้
ฉันมักเอาหัวใจไปผูกไว้ที่เท้าของคนอื่นเสมอ โดยลืมไปว่าเท้านั้นช่างเป็นอวัยวะเบื้องต่ำที่คนมักจะหลงลืมมอง ทำให้เขามองไม่เห็นหัวใจของบางคนที่เอาไปผูกไว้ แล้วเขาก็เหยียบเข้าโดยอาจจะไม่ได้ตั้งใจ เขาอาจไม่ได้ตั้งใจทำให้ฉันเจ็บ "แต่ฉันก็เจ็บ" และยังเจ็บอยู่
ฉันเป็นคนอ่อนไหวที่ไม่รู้เหมือนกันว่าคนอื่นๆรู้หรือเปล่า แต่ฉันรู้ดีแก่ใจแน่...ฉันมักแคร์คนอื่น...อันที่จริง ฉันก็เหมือนคนทั่วๆไปที่เมื่อฉันรู้สึกดีๆด้วย ก็อยากให้เขาปฏิบัติต่อฉันในทางเดียวกัน...และก็เพิ่งสำนึก (อีกครั้ง) ว่าสิ่งที่ฉันทำมันช่างไร้ค่าเสียเหลือเกิน
...
ฉันคงเปลี่ยนแปลงตัวเองที่จะไม่เอาใจใส่คำพูดของคนอื่นไม่ได้ และก็ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงคนอื่นๆได้เช่นกัน...แต่เมื่อฉันเข็ด...พวกเขาก็จะค่อยๆเดินออกไปจากความเอาใจใส่ของฉัน ถึงแม้ฉันจะไม่ลืมสิ่งที่เขาทำ และจะไม่พยายามลืมด้วย เพราะมันจะคอยเตือนใจฉันถึงคนกลุ่มนี้ว่าช่างน่ากลัว และเป็นภัยต่อจิตใจของฉันอย่างยิ่ง
...
อโหสิกันไปนะคะ อย่ามาเบียดเบียนซึ่งกันและกันอีกเลย
และถึงเราจะยังต้องเจอกัน ก็ขอให้เป็นแค่การเจอเพียงเพื่อผ่านไปเท่านั้น
สวัสดี
...
คนดีๆที่มีค่าอีกมากมายที่ฉันควรต้องใส่ใจ แต่บางทีเพื่อเอาใจคนพวกข้างบนทำให้ฉันลืมคนที่รักฉันเหล่านั้นไป
ขอโทษนะ
หนทางอีกยาวไกล และผู้คนมากมายที่ต้องเจอ...ขอให้ประสบการณ์ครั้งนี้สอนให้ฉันไม่พลาดอีกต่อไป
บลอกวันนี้แปลกดีที่ไม่มีการแก้ไขคำพูดเลย นอกจากคำผิด และ html
ฉันเองก็ไม่ใช่คนดีเท่าไหร่ และยิ่งไม่ใช่คนที่น่ารัก และอ่อนหวาน แต่ก็จะไม่ทำสิ่งที่ฉันไม่ชอบกับใครทั้งนั้น
อ้อ...และถ้าพวกคุณเจ็บเพราะฉัน..ฉันขอโทษนะคะ..
ฉันก็เจ็บเพราะคุณเหมือนกัน มันจะหายกันไปไหมคะ
Create Date : 10 ธันวาคม 2548 |
|
13 comments |
Last Update : 10 ธันวาคม 2548 17:14:43 น. |
Counter : 1538 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: เทพินทร์ 10 ธันวาคม 2548 11:40:55 น. |
|
|
|
| |
โดย: rebel 10 ธันวาคม 2548 11:42:01 น. |
|
|
|
| |
โดย: me2you 10 ธันวาคม 2548 12:13:34 น. |
|
|
|
| |
โดย: JewNid 10 ธันวาคม 2548 15:45:47 น. |
|
|
|
| |
โดย: salami girl (salami girl ) 10 ธันวาคม 2548 17:18:50 น. |
|
|
|
| |
โดย: noom_no1 10 ธันวาคม 2548 20:00:19 น. |
|
|
|
| |
โดย: ลูกกุ้ง IP: 61.91.182.208 10 ธันวาคม 2548 22:54:15 น. |
|
|
|
| |
โดย: เพื่อนป้า IP: 158.108.212.98 12 ธันวาคม 2548 13:13:52 น. |
|
|
|
| |
โดย: PUCCA IP: 58.10.39.197 12 ธันวาคม 2548 17:41:02 น. |
|
|
|
|
|
|
|