เป็นไทแก่ตัว บลอกวันนี้ต้องขอบอกว่า "แม่เก้าอี้ประกาศอิสรภาพ" เหอะเหอะ เมื่อวานเป็นการสอบามภาษณ์ขั้นสุดท้าย ก็ defense thesis หรือสอบปกป้องวิทยานิพนธ์นั่นเอง หลังผ่านไป 2 ชั่วโมงกว่าๆ เราก็เดินออกไปรอข้างนอก รอฟังผลจากอาจารย์กรรมการทั้ง 4 ท่าน ไอ้ระหว่างรอนี่หล่ะที่มันตื่นเต้น จิตใจฟุ้งซ่านเกินความจำเป็น คิดนู่นผสมนี่ไปเรื่อย กลัวผลที่จะเกิดขึ้นทั้งๆที่ยังไม่มีอะไรเกิดขึ้น เดินไปเดินมาอากาศร้อนแต่มือเย็นเฉียบ ยอมรับจริงๆว่าไม่อยากทำแลปเพิ่ม หรือรื้อแลปใหม่บางส่วนถ้าคณะกรรมการไม่พอใจผลงาน เรามันเป็นโรคขี้เกียจเรื้อรัง ระยะสุดท้ายรักษาลำบาก ไม่อยากจะขยับตัวทำอะไรเพิ่ม หึหึ สุดท้ายพออาจารย์เรียกเข้าไปฟังผลประธารกรรมการที่ปรึกษาก็เป็นคนพูดหน้านิ่งมากๆ พูดเยอะหลายคำที่รวมความว่า "จบแล้ว" จากนั้นอาจารย์ก็ให้โอวาทกันไป น้ำตาจะไหลตอนที่อาจารย์พงษ์เทพชมว่า "นี่เป็นการจบอย่างสมศักดิ์ศรี ผลงานดีเป็นที่ยอมรับจึงจบ ไม่ใช่ต้องจบเพราะต้องจบ" อาจารย์คนนี้เห็นเรามาตั้งแต่ปริญญาตรี จนจบปริญญาโท รักกันเหมือนพ่อมากกว่าอาจารย์ไปแล้ว ก่อนเข้าห้องสอบก็ขู่เราเสียมากมาย ที่ไหนได้ช่วยเราตั้งหลายทีตอนจนมุม ตกหลุมที่ขุดขึ้นเอง อาจารย์คนอื่นชมก็ดีใจ ขอน้อมรับด้วยความขอบคุณค่ะ ................................. จบเรื่องเมื่อวาน ขอเริ่มเรื่องเมื่อเกือบ 3 ปีที่แล้ว เราสอบเข้ามาเรียนโท food sci นี้แบบไม่ค่อยมีหวัง คนสอบเยอะมาก แต่รับคนน้อยสุดๆ พอสอบผ่านข้อเขียนก็อ้าว...แล้วไง สอบสัมภาษณ์เหรอ โห...ตายเลบเรา ก็เอาตัวรอดมาอย่างโชกเลือด ไม่คิดว่าติดอีกเช่นกัน แต่อาจจะเป็นเพราะผลแรงสวดมนต์ของแม่ก็เป็นได้ที่ไปบดบังความคิดอันแจ่มใสของอาจารย์ทั้ง 4 ท่านที่สัมภาษณ์เราอยู่ทำให้เราติดเข้าไป (ก็สอบสัมภาษณ์ของที่นี่เค้าตัดออกเกินครึ่งนี่) พอเริ่มเรียนก็เอาแล้ว คำถามที่ถามตัวเองอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน "จะรอดไหมวะ" "จะจบไหมเนี่ย" "เฮ้ย...มันยากจังวะ" แล้วถ้าคิดว่า course work มันยากนะ แลปยิ่งโหดกว่าเป็นหลายเท่า ทำคนเดียว คิดคนเดียว (และเอาไปให้อาจารย์ช่วยคิดหลายๆที) บู๊ บุ๋น บ้า บอ อยู่คนเดียว ทำแลปเสร็จเที่ยงคืน 6 โมงเช้าต้องมาทำต่ออีกแล้ว ต้องค้าง ต้อง...สารพัด แต่ความรู้ที่ถูกยัดเยียดใส่สมองหัวขี้เลื่อยมานี่เต็มเปี่ยมเลย อย่างน้อยในแลปที่เราทำเราก็รู้เรื่องดีที่สุดล่ะวะ เหอเหอ จนถึงวันนี้ขอบอกว่าภูมิใจในตัวเองมากๆที่เดินมาจนถึงปลายเส้นทางอีกทางหนึ่ง มันอาจจะเหนื่อยเมื่อเริ่มเดิน แต่ระหว่างทางมันมีอะไรสอนเรามากมาย และที่สำคัญมันสอนให้เห็นสัจธรรมว่า "ความพยายามอยู่ที่ไหน ความสำเร็จอยู่ที่นั่น" ขอบคุณครอบครัวสำหรับกำลังใจที่ยิ่งใหญ่ แม่ที่สวดมนต์ให้ตลอด (ตกลงแกจบเพราะไสยศาสตร์หรือวิทยาศาสตร์ยะ?) โตที่ไม่ได้เป็นแค่แฟนแต่เป็นทุกๆอย่าง คอยช่วยเหลือขับรถไปเอาวัตถุดิบให้ตลอด และอีกมากมาย มาค้างแลปเป็นเพื่อนมานั่งรอรับกลับบ้านทุกวันตลอด 3 ปีที่เรียนโทและอีก 4 ปีที่เรียนตรีมาก ขอบคุณจริงๆ ขอบคุณเพื่อนทุกคนที่ภาควิชา ไม่มีพวกแกชั้นก็ไม่สนุกอย่างงี้หรอกชีวิตการเรียนเนี่ย ร้องเกะกันบ้ามาก บี ซึง หญิง ออย จิ้น เป้ จุ๊ เจี๊ยบ... ไปบ้ากันอีกนะ ขอบคุณพี่นก พี่จุ๊ พี่สาวที่แสนดีแต่บางทีก็ร้ายชะมัด สำหรับทุกอย่าง ..ทุกอย่างจริงๆ ขอบคุณเพื่อนๆที่บลอกสำหรับกำลังใจดีดีตลอดมาค่ะ ขอบคุณตัวเองอีกครั้งหนึ่งที่อดทน "แกเยี่ยมมาก"   Create Date : 23 กุมภาพันธ์ 2550 7 comments Last Update : 23 กุมภาพันธ์ 2550 10:06:08 น. Counter : 493 Pageviews. Share Tweet

เฮ้ย........อารมณ์นี้ ตื้นตันอะบอกได้คำเดียว แล้ววันนี้มันก็มาถึง จิงมะ ^^   โดย: fat gal* (hypnosis ) 23 กุมภาพันธ์ 2550 11:18:12 น.

วันนี้เข้ามาบอกว่า ปลื้มใจกับน้องสาวบล็อกมากมายจ้ะ ... ยินดีด้วยน๊าสำหรับการจบการศึกษาที่สมความภาคภูมิ ... แอบชื่นชมยินดีกับคนขยัน คนเก่งจ้ะ ... ชื่นชมมากมายจ้ะจากพี่นิดน๊า   โดย: JewNid 23 กุมภาพันธ์ 2550 13:13:32 น.

ยินดีด้วยนะค่ะ เป็นกำลังใจให้ตลอดไปนะจ๊ะ   โดย: opleee 23 กุมภาพันธ์ 2550 20:34:52 น.

เย้ๆ ดีใจด้วยนะคะ สำหรับความสำเร็จอันนี้ เพราะน้องแอมก็เห็นถึงความพยายามมากๆของพี่ผึ้งเหมือนกัน ไม่ว่าจะเป็นทำแลปที่แก้แล้วแก้อีก (แอบมีส่วนร่วมในไส้กรอกของพี่ผึ้งด้วย) รวมถึงตอนสอบอีก ในที่สุดพี่ผึ้งก็ทำสำเร็จ แล้วเราก็จะได้ใส่ชุดครุยถ่ายรูปด้วยกันขอบคุณด้วยนะคะสำหรับกำลังใจที่มีให้น้องคนนี้ตลอดมาจนสามารถที่เราจะได้ประสบความสำเร็จร่วมกัน   โดย: น้องแอม IP: 58.9.91.196 24 กุมภาพันธ์ 2550 14:32:23 น.

ก้อขอยินดีด้วยกับการเป็นไทครั้งนี้ จบสักทีนะ จบอย่างภาคภูมิ ...จะว่าไปเราเป็นคนแรกเลยมังที่เห็นหน้าพี่ผึ้งตอนออกมาจากห้องสอบ (แน่ละ..เป็นคนจัดสอบนี้หว่า) แหม..ออกมายิ้มแป้ม ไม่ต้องถามว่าผลเป็นยังไง ก็รู้ได้จากสีหน้าทันที แบบว่าเก็บอาการไม่อยู่แล้วอย่างแรง ...หลังจากสอบเสร็จ คุณเธออารมณ์ดีสุดขีด ยิ้มร่าด้วยความสุขสม แน่ล่ะ มันก้อน่าอยู่ ...เห็นอย่างงี้เริ่มชักอิจฉา อยากจบแล้ว อยากจบด้วยความภาคภูมิบ้าง เอาล่ะ ตัวฉันเองก้อต้อง สู้ต่อไป สู้ สู้ !!!   โดย: ฝุ่นน้อย IP: 124.120.81.50 24 กุมภาพันธ์ 2550 15:44:00 น.

มาเม้นท์ช้าไปรึเปล่าเน่... ไม่รู้จะพูดไรอ่ะ เพราะพี่เคยพูดและทำไปหมดแล้ว หนูก็ได้รับแล้วด้วย..ใช่มะล่า ^^   โดย: red IP: 202.44.8.100 14 มีนาคม 2550 13:54:33 น.

ยินดีด้วยนะ ที่ฝ่าฟันอุปสรรคต่างๆมาได้ น้องพี่ทำได้อยู่แล้ว (อึดมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ) @^_^@   โดย: juji IP: 125.24.236.186 19 มีนาคม 2550 10:30:31 น.