|
จดหมายจากเพื่อน
ตั้งแต่วันปีใหม่ แต่ชีวิตฉันก็ไม่มีอะไรใหม่ๆเล้ย...
ทำแลปตั้งแต่ส่งท้ายปีเก่า จนกระทั่งในวันปีใหม่ที่คนอื่นๆเฉลิมฉลองกัน
แต่สำหรับฉันและผึ้ง (นรัม) วันนี้ก็ยังเป็นวันทั่วๆไป เป็นวันอาทิตย์ที่แสนวุ่นวาย และถนนในกรุงเทพโล่งจนน่าไปเตะฟุตบอลกันกลางถนน
ปีใหม่ก็เป็นวันทั่วๆไป แต่พิเศษกว่าหน่อยตรงที่มีพลุให้ดูตอนกลางคืน และก็ได้ของขวัญ ได้และให้การ์ด เป็นเทศกาลที่ได้ยินเสียงจากคนที่ไม่ได้ยินมานานแล้วมากที่สุดในรอบปี
ขอบคุณนะคะที่ยังคิดถึง
ผึ้งสู้ๆนะ จะสัมมนาพรุ่งนี้แล้วนี่ ... เค้าเป็นกำลังใจให้นะ
...
วันนี้ได้จดหมายจากเพื่อนรักมาฉบับหนึ่ง ความว่า อีกไม่นานแล้วนะ.... ถ้าทุกๆอย่างไม่เกิดปัญหา ฉันก็จะจากพวกแกไปอีกแล้ว ไม่ได้ไปตายนะโว้ย... ไปมีสามีค่ะ...
ยอมรับนะว่าใจหาย และก็กลัวนิดๆกับอนาคตที่ไม่รู้ว่าจะต้องเจอกับอะไร...แต่พวกแกไม่ต้องเป็นห่วงฉันหรอกนะ ไม่ใช่ว่าฉันเก่งนะ แต่คิดดูดิ ซึนามิยังทำอะไรฉันไม่ได้เลย (ใช่มั้ยผึ้ง?) ฉันเชื่อว่าฉันเอาตัวรอดได้ และฉันยังไม่ตายยังไงฉันก็ต้องได้เจอพวกแกอีก ฉะนั้น อย่าเสียใจ อย่าร้องไห้ อย่าเป็นห่วงฉันกันให้มากนัก
ตลอดชีวิต ไม่ดิ ตั้งแต่ 10 ปีที่แล้ว ที่ได้รู้จักพวกแก ชีวิตฉันมีแต่ความวุ่นวาย สนุกสนาน ไร้สาระ แต่ทุกเหตุการณ์ที่เราเจอมาด้วยกัน มันสอนให้เรารักกัน เกลียดกัน (แต่ยังไงก็ยังรักกันอยู่ใช่มะ? หนึ่ง) ร้องไห้ด้วยกัน เป็นกำลังใจให้กัน ทุกๆอย่างมันหล่อหลอมพวกเรา พวกเราถึงได้โตเป็นผู้ใหญ่ได้อย่างทุกวันนี้
ทุกๆวันของฉันจะมีความสุข แม้ว่าฉันจะมีความทุกข์แค่ไหน แม้ว่าข้างๆตัวฉันในวันข้างหน้าจะไม่มีพวกแกยืนอยู่ข้างๆถ้าฉันร้องไห้ ฉันก็จะคิดถึงพวกแกและจินตนาการเอาว่า อีปุ๋มกำลังนั่งด่าฉันกลับ อีหนึ่งก็คงคอยพรำตอกยำฉันว่า "กูเตือนมึงแล้ว" เพื่อนคนอื่นๆก็คงนั่งมองหน้าแล้วให้กำลังใจกู ถึงแม้พวกแกจะไม้พูดอะไร แต่ลึกลงไปในสายตาของพวกแก ฉันรู้สึกว่า เราไม่ต้องพูดอะไรกันก็ได้ แต่ต้องห้ามอีปุ๋มไม่ให้มันร้องไห้นะ เพราะเดี๋ยวอีแป้งจะร้องตาม...
จริงๆแล้วฉันอยากจะพูดต่อหน้าพวกแกทุกคนนะ แต่ด้วยความที่ฉันเป็นคนอ่อนหวานและอ่อนไหวง่ายก็กลัวว่าจะสะเทือนใจ ร้องไห้ พูดไม่จบหรือพูดไม่ได้ตามที่คิดไว้ ขนาดนั่งพิมพ์อย่นี่ ยังร้องไห้เลย จริงๆนะ (อายคนข้างๆว่ะ) เอาล่ะ สุดท้ายแล้วนะ อีหนึ่ง อีไปป์เช็ดนำตากันก่อน
ถึง ฐา รัตน์ รี่ พวกแกกับฉันเราก็ฟันฝ่า บ้าบิ่นมาด้วยกัน ข้อความข้างบน ฉันก็หมายความถึง พวกแกด้วย เราไม่ได้รู้จักกันมา 10 กว่าปี แต่ช่วงเวลาที่เรารู้จักกัน ฉันก็รู้สึกถึงความจริงใจ ความห่วงใยที่พวกเรามีให้กันได้ และฉันได้คัดสรรแล้วว่า ฉันจะคบหาสมาคมกับพวกแก 3 คนไปตลอดชีวิตของฉัน โชคดีจริงๆที่ชีวิตในรั้วมหาลัยมีเพื่อนดีๆอย่างพวกแก
ฉันรักพวกแกนะและก็จะรักตลอดไป
ใช่แล้วปา ฉันก็จะรักแกตลอดไปเช่นกัน
ที่ฉันเป็นฉันอย่างทุกวันนี้ส่วนหนึ่งมาจากการหล่อหลอมของพวกแก นิสัยบางอย่างฉันซึมซับมาจากพวกแก อย่างน้อยนิสัยขี้แยชั้นก็ได้มาจากปุ๋มเต็มๆ
ถึงที่นั่นจะไม่มีใครคอยนั่งมองแกด้วยสายตาเป็นห่วงอย่างที่นี่
แต่แกอย่าลืมนะ...ข้างหลังของแกยังมีชั้น ... ยังมีเรา
ชั้นไม่ได้ร้องไห้เหมือนแกหรอกนะตอนพิมพ์ แต่ชั้นกำลังคิดคำพูดที่จะบอกความรู้สึกของฉันให้แกรู้ ... แต่คิดไม่ออกว่ะ
เอาเป็นว่าแกเป็นคนสำคัญของพวกเรา และจะเป็นอย่างนี้ตลอดไป ...
เมื่อวานรีบๆทำแลปหัวหกก้นขวิดเลย เพราะจะต้องไปกินข้าวกะบ้านโตตอนค่ำ .. วันเกิดพล
ฮู้ย...ชั้นสั่งของแพงที่สุดเลยนะ อย่างไม่รู้ตัว ... หึหึ
ได้ตังค์จากป๊าโตมาก้อนโต และจากญาติชั้นอีก หึหึ
รอตรุษจีนก่อนเถอะ ... รับทรัพย์เหนาะๆๆ
ps 1. ไอ้ปา เยอรมันไม่ไกลเกินกว่าฉันจะไปถึงหรอกนะแก
ps 2. ใกล้ได้ดำน้ำล่ะ เย้ เย้...วันที่รอคอยเลยนะเนี่ย
ps 3. อาจารย์ให้งานเพิ่ม ...เหนื่อย...
ps 4. ไอ้หญิง ตั้งใจอ่านหนังสืออย่ามัวแต่เล่นเนตนะแก อย่าอ่านนิยายด้วย ไม่งั้นคราวต่อไป ...อด
Create Date : 04 มกราคม 2549 |
|
7 comments |
Last Update : 4 มกราคม 2549 21:42:21 น. |
Counter : 673 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: p_tham 5 มกราคม 2549 1:01:05 น. |
|
|
|
| |
โดย: little miss sunshine IP: 172.201.105.162 6 มกราคม 2549 3:02:01 น. |
|
|
|
| |
โดย: yusaku63 IP: 158.108.212.10 7 มกราคม 2549 17:12:05 น. |
|
|
|
|
|
|
|
มารับรู้และซาบซึ้งมิตรภาพระหว่างเพื่อน