มะเร็งปากมดลูก.......มันจะเกิดขึ้นกับฉันจริงๆ หรือ?

เมื่อวันอังคารที่ 19 มกราคมที่ผ่านมา เกิดครึ้มอก...ครึ้มใจ อยากตรวจมะเร็งปากมดลูกขึ้นมาซะอย่างนั้น เพราะตั้งแต่คลอดน้องอเล็กซ์ก็ยังไม่ได้ตรวจอีกเลย จะไป...จะไป อยู่นานจนเว้นระยะไปเกือบ 2 ปี ได้ฤกษ์ไปตรวจสักทีก็ดีเหมือนกัน แถมยังวางแผนต่ออีกว่าจะไปตรวจร่างกายประจำปีและมะเร็งเต้านมเป็นลำดับต่อไป


สกุลลันเลือกตรวจภายในกับคุณหมอผู้หญิงที่คุณเพื่อนบ้านแนะนำมา คุณหมอซักประวัติเล็กน้อย สกุลลันก็แจ้งไปว่าเป็นการตรวจมะเร็งปากมดลูกประจำปี ไม่ได้มีอาการชี้นำใดๆ ซึ่งการตรวจก็ผ่านไปด้วยดี คุณหมอบอกว่าจะแจ้งผลการตรวจให้ทราบทางไปรษณีย์


ระหว่างนี้สกุลลันก็ไม่ได้ถึงกับนั่งรอผล ออกจะลืมไปแล้วด้วยซ้ำ จนวันพฤหัสบดีที่ 28 มกราคม สกุลลันกับครอบครัวเดินทางไปเที่ยวที่จังหวัดน่านกัน มีสกุลลัน คุณพ่อ คุณเท็ดดี้ และน้องอเล็กซ์ แพลนไว้ว่าจะไปสัก 3-4 วัน จองโรงแรมเรียบร้อย (ทริบที่แสนสั้น...แต่สนุกมาก ไว้เดี๋ยวว่างๆ จะมารีวิวให้ชมนะค่ะ) ที่ว่าเป็นทริบที่แสนสั้นก็เพราะหลังจากพักที่น่านได้ 1 คืน สกุลลันก็ได้รับโทรศัพท์จากโรงพยาบาลตั้งแต่เช้าตรู่ ระหว่างที่พวกเรานั่งรถ 3 ล้อถีบไปเที่ยวที่วัดพระธาตุแช่แห้ง เป็นคุณพยาบาลนั่นเองโทรมาแจ้งว่าผลการตรวจพบความผิดปกติ คุณหมอต้องการนัดตรวจโดยวิธีการส่องกล้อง.......


มันช่างเหมือนฟ้าทล่มลงมาตรงหน้าเลยทีเดียว


สกุลลันขอเวลานัดกับคุณหมอเร็วที่สุดคือวันนี้ค่ะ วันเสาร์ที่ 30 มกราคม พอคุยเสร็จ รีบกดโทรศัพท์ไปหาคุณเท็ดดี้ที่นั่งอยู่บนรถ 3 ล้อถีบคันหน้า พอถึงหน้าวัดพระธาตุแช่แห้ง คุณเท็ดดี้เข้ามากอดและบอกว่าพวกเราจะขับรถกลับเชียงใหม่กันวันนี้เลย (อดเที่ยวเลย...แง่บ..แง่บ)


ถ้าถามความรู้สึกตอนนั้นมันบรรยายไม่ถูก....รู้แต่ว่าวินาทีที่ทราบผลจากคุณพยาบาลก็เห็นแต่หน้าคุณเท็ดดี้กับน้องอเล็กซ์ลอยมาทันที โอ้ว...ชั้นเพิ่งอายุ 30 ปีเท่านั้นนะ มีสามีที่ดีที่สุดในโลก มีลูกชายตัวเล็กๆ ที่น่ารัก ชั้นกำลังจะเป็นมะเร็งปากมดลูกจริงๆ เหรอเนี้ย.... เข้าไปไหว้องค์พระธาตุ น้ำตาไหลเป็นทาง แอบ..อายคนข้างๆ เขาจะคิดว่าอีนี่มันอกหักมาจากไหนหว่า...ถึงมานั่งร้องไห้หน้าองค์พระธาตุ ดวงตาจ้องมองไปที่องค์พระธาตุ ในใจตั้งจิตอธิษฐานขอให้สิ่งนี้เป็นเพียงแค่วิบากกรรมที่เราต้องประสบ ขอบุญบารมีและคุณงามความดี ความกตัญญูต่อพ่อแม่ของเรา จงช่วยให้เรามีสติ มีความเข้มแข็งและผ่านพ้นวิบากกรรมนี้ไปได้ด้วยดี แล้วสกุลลันจะกลับมาไหว้องค์พระธาตุอีก.....


เที่ยงวันนั้นเราออกเดินทางออกจากจังหวัดน่าน สกุลลันพยายามตั้งสติให้กับตัวเอง นึกทบทวนทีละน้อยกับสิ่งที่ผ่านมา บอกกับตัวเองในใจ....ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น เราจะต้องสู้และมีสติ อย่างน้อยบนความโชคร้ายถ้าเรากวาดสายตามองดูดีๆ มันก็จะมีความโชคดีซ่อนอยู่เสมอ แอบหวังอยู่ลึกๆ ในใจว่ามันต้องไม่ใช่ "มะเร็ง"



***ติดตามบล็อกหน้า สกุลลันจะมาเล่าประสบการณ์การส่องกล้องเพื่อตรวจหามะเร็งปากมดลูกนะค่ะ งานนี้ไม่ได้ถูกแอบส่องแต่ยินดีให้ส่องแต่โดยดีเลยค่ะ

Create Date : 30 มกราคม 2553 Last Update : 20 กุมภาพันธ์ 2553 1:31:20 น. Counter : 2439 Pageviews.		12 comments
Share Tweet