ประสบการณ์ส่องกล้อง....ตรวจมะเร็งปากมดลูกตัวแสบ..บบบบ

เมื่อวานบล็อกค้างกลางอากาศไว้ เพราะรู้สึกไม่ค่อยสบายจำต้องขอตัวไปพักผ่อน มาวันนี้กระดกได้ออกไปช้อปปิ้งบำบัดอาการเศร้า...คุณเท็ดดี้ช่างรู้ใจเอาของโปรดมาล่อ คริ คริ


สกุลลันไปพบหมอตามนัดเมื่อวันเสาร์ที่ 30 มกราคมในเวลาบ่าย รีบไปรับบัตรคิวตั้งแต่ 11 โมงครึ่ง ได้คิวที่ 4 มองซ้ายมองขวาเพื่อหาเพื่อนร่วมชะตากรรม มีคุณพี่คนหนึ่งอายุประมาณ 40 กว่า มาพบหมอ 3 รอบแล้วแต่ยังไม่ทราบผลว่าเป็นอะไรกันแน่ ถัดไปเป็นคุณยายอายุประมาณ 70 กว่า ลูกสาวพามาตรวจ โห....มีแต่คนอายุเยอะๆ อ่ะ สกุลลันนั่งหน้าแฉล้มสาวอยู่คนเดียว หุ หุ (สกุลลันไม่ได้คุยกับเขาหรอกนะค่ะ นั่งเล่นตัวต่อของลูกฆ่าเวลา ไม่อยากคุยด้วยแหละ เดี๋ยวจะเครียดกว่าเดิม ที่รู้เพราะหูดีได้ยินเขาคุยกันอ่ะค่ะ แฮะ แฮะ)


พอถึงคิวสกุลลัน คุณพยาบาลเรียกไปเปลี่ยนผ้าถุงเพื่อเข้าพบคุณหมอ ซึ่งคุณหมอได้แจ้งว่าผลของการทำ Pap Smear (คือการเก็บเอาเซลล์เยื่อบุปากมดลูกที่ลอกหลุดออกมาแล้วนำไปตรวจหาเซลล์มะเร็ง) สกุลลันอยู่ในภาวะ High-grade SIL หมายถึงพบการเปลี่ยนแปลงของเซลล์เยื่อบุมดลูกที่เปลี่ยนไปจากเดิม ซึ่งถ้าปล่อยทิ้งไว้จะกลายเป็นมะเร็ง ซึ่งขั้นตอนต่อไปที่คุณหมอต้องการทำคือ การส่องกล้องขยาย (Colposcope) เพื่อตรวจความผิดปกติของปากมดลูกด้วยตาเปล่า (ดูกันให้เห็นจะ..จะ แต่เวลานั้นไม่มีความอายหลงเหลืออยู่ เพราะกลัวตายแทน)

คุณหมอที่ตรวจสกุลลันเป็นหมอผู้ชายพูดจาดีมาก อธิบายขั้นตอนการรักษาให้ฟังอย่างละเอียด คุณหมอส่องกล้องตรวจประมาณ 20 นาที ก็เรียกคุณเท็ดดี้และสกุลลันเข้าไปในห้อง คุณหมอแจ้งว่าจากการส่องกล้องด้วยตาเปล่า คิดว่าไม่น่าจะเป็นมะเร็ง.....


แต่เดี๋ยวก่อน....คุณหมอต้องการนัดมาอีกครั้งในวันอังคารที่ 2 มกราคม เพื่อตัดชิ้นเนื้อบริเวณปากมดลูกในจุดที่คาดว่าพบเซลส์ผิดปกติ จากนั้นจะนำชิ้นเนื้อส่งตรวจผลแล็บ ถึงตรงนี้....ถึงแม้ว่าคุณหมอจะพยายามย้ำและย้ำว่า ยังไม่ใช่มะเร็งให้ทำใจให้สบาย แต่ก็ใช่ว่าสกุลลันจะดีใจ มันยังมีความกังวลอยู่ในใจลึกๆ ตราบใดที่ยังไม่ได้ตัดชิ้นเนื้อไปตรวจให้รู้ดำรู้แดงว่า "เป็น" หรือ "ไม่เป็น" สกุลลันก็แอบน้ำตาไหลบ่อยๆ เวลาเห็นหน้าลูก


แต่อย่างน้อยก็นับว่าสกุลลันยังโชคดีที่ตรวจพบความผิดปกติตั้งแต่แรก เพราะจำได้ว่าสกุลลันตรวจมะเร็งปากมดลูกครั้งล่าสุดคือ เดือนกรกฎาคม 2550 แล้วก็เว้นไปประมาณ 2 ปี ไม่น่าเชื่อว่าระยะเวลา 2 ปีที่ไม่ได้ตรวจทำให้สกุลลันต้องตกอยู่ในภาวะที่อาจจะเรียกได้ว่าเกือบเป็นที่สุดของชีวิต....นี่ถ้าสกุลลันยังละเลยไม่ได้ไปตรวจอีกสักปีทุกอย่างคงแย่ไปกว่านี้อย่างแน่นอน


สกุลลันถามหมอว่า สกุลลันเป็นคนที่ดูแลสุขภาพตัวเองเป็นอย่างดี ไม่สูบบุหรี่ ไม่กินอาหารทอดหรือไหม้ เป็นอะไรนิดอะไรหน่อยก็ไปหาหมอ ไม่ชอบซื้อยากินเอง รอบเดือนมาสม่ำเสมอ ไม่เคยปวดท้อง ไม่มีอาการใดๆ ที่จะบ่งชี้ว่ามีความผิดปกติเลย คุณหมอบอกว่า โรคนี้ใครๆ ก็เป็นได้ ไม่ว่าจะอายุมากหรือน้อย จะตรวจพบความผิดปกติก็ต่อเมื่อมาตรวจคัดกรองมะเร็งปากมดลูกเท่านั้น ยิ่งมาตรวจสม่ำเสมอทุกปียิ่งเป็นผลดี เพราะรู้ก่อนก็สามารถแก้ไขหรือรักษาได้ก่อนที่จะกลายเป็นมะเร็ง เพราะมะเร็งปากมดลูกมีระยะการดำเนินโรคที่ค่อยเป็นค่อยไปและใช้เวลาหลายปีกว่าจะกลายเป็นมะเร็ง ที่สำคัญในระยะแรกจะไม่มีอาการอะไรเลยค่ะ


พรุ่งนี้สกุลลันนัดคุณหมอผ่าตัดชิ้นเนื้อเวลา 10 โมงเช้า ใครที่เข้ามาอ่านในบล็อกนี้แล้วเม้นท์ให้กำลังใจ สกุลลันขอขอบคุณทุกคนจากใจเลยนะค่ะ และไม่ต้องเป็นห่วงน๊า... สกุลลันมีความเข้าใจในสิ่งที่กำลังเผชิญอยู่ตอนนี้ ที่มาเขียนเล่าในบล็อกก็เพื่อต้องการเล่าประสบการณ์ที่อาจเป็นประโยชน์ต่อผู้อื่นเท่านั้นเอง


ถ้าพรุ่งนี้ไม่เจ็บแผลจนเกินไปสกุลลันจะมาเล่าต่อนะค่ะ

Create Date : 01 กุมภาพันธ์ 2553 Last Update : 20 กุมภาพันธ์ 2553 1:30:58 น. Counter : 37592 Pageviews.		127 comments
Share Tweet