ชั้นละคิดถึงตอนนั้นจริงๆเลย ตอนที่อินเตอร์เนตยังไม่แพร่หลาย
สมัยที่MSN ยังเป็นแชทยอดนิยม Hi5 ยังเป็นที่ตื่นตา และ Facebook ยังไม่เปรี้ยงปร้างครองเมือง
ชีวิตผ่านไปสิบปี บุญชั้นก็สร้าง กรรมชั้นก็ก่อ ชีวิตพยายามมีความสุข ด้วยเงื่อนไขที่น้อยที่สุด
แต่ผลคือ คนรอบข้างมองว่า ชั้นมันไม่เอาไหน ชั้นมันไม่ก้าวหน้า ย่ำอยู่กับที่ สมบัติมีนิดเดียว
มันก็เป็นธรรมดา ที่คนเราจะวัดความสำเร็จกันด้วยสมบัติที่ครอบครอง ซึ่งมันก็เป็นกันทุกคนละนะ
แม้แต่อดีตคนรักที่เพิ่งตายไปจากใจของชั้น ใช่ครับเพิ่งอกหัก เตรียมใจอกหักมา 4 ปี เพิ่งแน่ใจ
ก็ต้องขอโทษด้วยที่ไปสร้างครอบครัวด้วยไม่ได้ แม้ได้เคยพยายามแล้วก็ตาม
ส่วนหนึ่งเป็นเพราะด้วยตัวเราที่อยู่ไกลกัน แม้จริงๆแล้วเป็นเพราะด้วยใจเธออยู่ไกลชั้นมากกว่า
แล้วตอนนี้ชั้นทำอะไร? ก็กลับไปเป็นชั้นคนเก่า อยู่คนเดียว เอาหัวใจมาเก็บไว้กับตัว
เก็บตัวเอาเวลาไปศึกษาธรรมะ ปรัชญา ทำสมาธิ เหมือนสิบปีที่แล้ว หาเลี้ยงชีพสุจริตตามกำลัง
ออกกำลังกาย ดูแลแม่ ดูแลตัวเอง ทำสาธารณะประโยชน์ และภาวนาขอให้โลกสงบสุข
มาร เกิดจากใจ อย่าได้หลงไหลไปกับมัน ,ทุกข์ เกิดขึ้นที่ใจเรา ทุกข์ ดับที่ใจเรา
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [