//www.pantip.com/cafe/siam/topic/F8331571/F8331571.html

ผมเชื่อ อย่างหนึ่ง คนเราทุกคนเกิดมา ไม่มีใครหน้าไหน

จะรวย จะจน เสิศหรู อลังการ งานสร้างขนาดไหน

ทุกคนล้วน เคยประสบพบเจอ กับ ความเจ็บปวด มาทุกคน ในชีวิต

"ชีวิต มันไม่ได้โรยด้วยกุหลาบ"

 แต่มันบางที มันก็โรยด้วยกุหลาบ เนี่ยล่ะ

แต่คนโรย มันดัน โรยหนามกุหลาบมาด้วย ทำไม มันไม่ดูให้ดีก่อนโรย ว่ะ

คนเดิน ก็เลยเดินไป หนามทิ่มไป

ใคร รู้สึก ว่า เจ็บ จนเดินไม่ไหว ก็หยุด อาจเลือก ที่จะไม่เดินต่อไปเลยก็ได้ (ก็มันเจ็บนี่หว่า)

เลือก ที่จะหยุด จัดการกับความเจ็บปวด แล้วหยุดอยู่ตรงนั้น

ไม่ยอมก้าว ไม่ยอมเดินต่อ เพราะกลัวหนามมันทิ่ม จนเจ็บอีก

แบบนี้ มันน่า เตะผ่าหมาก กระทืบ คนโรยกุหลาบ จริง ๆ ดันโรยหนามมาด้วย

แต่บางคน รู้สึกถึงความเจ็บปวด

เลือกที่จะหยุด หาสิ่งที่บรรเทา ความเจ็บปวด หาสิ่งป้องกัน ตัวเอง จากหนามกุหลาบ

แล้วหยุด นั่งมองชมวิว จน รู้สึก ตัวเอง พร้อมจะก้าวต่อไป

ทิ้งความเจ็บปวด เอาไว้ ให้มันเป็นครู

แต่ ยังรู้สึกและระลึกอยู่เสมอ ว่า ความเจ็บปวด

ที่ได้รับ จากหนามกุหลาบ มันเจ็บขนาดไหน

สมน้ำหน้าคนเอาหนามกุหลาบมาโรย  เพราะถึงเจ็บ แต่ ก็เดินต่อไป ไม่สนใจ ความเจ็บปวด

แต่กับบางคน เลือกที่จะรับความเจ็บปวด จากหนามของกุหลาบ

เดินก้าวต่อไป แม้รู้ว่าตัวเอง เจ็บ  ถึงไม่ไหว แต่ก็ทน

แม้เลือดจะออก ก็ไม่หยุดห้าม

ทนเดินต่อไป ทั้งที่เจ็บและปวด อยู่แบบนั้น

คนที่มันเอาหนามกุหลาบมาโรย มันคงมีความสุข ในชีวิต ของมันน่าดูเลยเนอะ

อืมมม

นี่แหล่ะหนอ "ชีวิตที่มันโรยด้วยกุหลาย แต่ดันมีหนามติดมาด้วย"

ขอบคุณ เพื่อนคนหนึ่ง ที่เป็นแรงบันดาลใจ ในการเขียน