ถึงแม้จะรู้ว่าเป็นสัจธรรม
เมื่อพบย่อมมีพราก เมื่อเกิดย่อมมีตาย
หากแต่เมื่อการสูญเสียกรายใกล้ ความทุกข์ใจก็ท่วมท้นอยู่ดี
แปลกนะ....
ทั้งๆที่คิดว่าทำดีต่อกันที่สุดแล้ว
หากแต่เมื่อความสูญเสียมาเยือน
กลับคิดได้ว่าที่ผ่านมาทุกอย่างที่ทำไปยังคงไม่เพียงพอ
ยังอยากบอกรักให้มากกว่านั้น
ยังอยากใช้ช่วงเวลาเดียวกันอยู่เสมอ
ยังโหยหาอ้อมกอดอุ่นๆราวละเมอ
ยังพร่ำเพ้ออยากย้อนคืนวันเวลา
ยังอยากเห็นรอยยิ้มแม้อมยิ้มเพียงเล็กน้อย
ยังอยากได้ยินเสียงแม้เพียงค่อยๆที่เรียกหา
ยังอยากอยู่เคียงชิดใกล้แม้ทำได้เพียงแค่สบตา
ความอยาก....มากมายเกินกว่าจะเรียงร้อยออกมาจากห้วงดวงใจ
แด่....หัวใจทุกดวงผู้เคยสูญเสีย
ขอบคุณของแต่งบล๊อกน่ารักๆจาก ป้าเก๋า (ชมพร)
เอ็นทรี่ก่อนหน้า "รอยอินทร์"
ว่าด้วยเรื่องสัจธรรมของชีวิต ... เกิดขึ้น ตั้งอยู่ และดับไป
ไม่มีใครไม่เคยสูญเสีย ... แต่ก็ต้องเข้มแข็ง เพราะชีวิตต้องดำเนินต่อไป