Bloggang.com : พู่กันลายหมอก : พู่กันลายหมอก ภูมิใจเสนอ "อัจฉริยะกลางสายลม" (จากถนนนักเขียน) บทที่1 (ต่อจาก Blog เดิม)

พู่กันลายหมอก ภูมิใจเสนอ "อัจฉริยะกลางสายลม" (จากถนนนักเขียน) บทที่1 (ต่อจาก Blog เดิม)

กลับมาเขียนเรื่องสั้นให้อ่านกันอีกครั้งครับ

บทนำครับ ไปอ่านย้อนหลังได้

//www.bloggang.com/mainblog.php?id=ryombx-205

.............................................................................................

บทที่1

ตอน จุดจบนักล่าเสือ

ลมหนาวพัดผ่านเข้ามาในห้องของอาณัทและวินัยอย่างช้าๆ วินัยรู้สึกขายหน้าที่โดนอาณัทหลอกให้ออกไปยืนหน้าบ้านได้สำเร็จตามคำท้า และยังสามารถทำให้ตนกลับเข้ามาในบ้านได้อีกด้วย

"ขำนักหรือไง หลอกชั้นให้ไปยืนหน้าบ้านได้เนี่ย" วินัยพูดอย่างหงุดหงิด
"เอาน่า ก็แกมาท้าชั้นเองนี่" อาณัทตอบไปหัวเราะไป
"ช่างเถอะ ชั้นจะเล่าเรื่องของเพื่อนชั้นให้ฟัง" วินัยเปลี่ยนเรื่องทันที
"เล่ามาสิ เล่าให้ดีๆด้วย แกนี่ชอบเล่าเรื่องอะไรก็ไม่รู้มาโกหกตลอด" อาณัทพูดอย่างรำคาญ
"เรื่องจริงน่า เป็นเรื่องของเพื่อนชั้น" ว่าแล้ววินัยก็เริ่มเล่าเรื่อง

"คือเพื่อนชั้นเป็นนักล่าเสือ มีหน้าที่ฆ่าเสือมาขายให้ชาวต่างชาติ เพื่อนชั้นเก่งมากๆเลยล่ะ ฆ่าเสือมาแล้วหลายร้อยตัวไม่เคยโดนเสือทำร้ายได้เลย แต่ตอนนี้ตายไปแล้ว ตายเพราะเสือนี่แหละ"
"ก็ไหนว่าเก่ง" อาณัทแทรกขึ้น
"ฟังให้จบก่อนสิ ที่ตายนี่ไม่ใช่โดนเสือฆ่าตายซะหน่อย แต่มีอยู่คืนหนึ่งย้อนไปซัก4ปี หลังจากที่เขาได้ฆ่าแม่เสือที่กำลังจะมีลูกด้วยปืนลูกซองอย่างเหี้ยมโหดไปหลายตัว คืนนั้นเพื่อนชั้นมันก็เข้านอนประมาณเที่ยงคืน ก่อนที่ชั้นจะมาอยู่กับนายบ้านชั้นอยู่ใกล้ๆมัน บ้านมันมี2ชั้น แล้วมันก็นอนชั้น2"
"คืนนั้นเพื่อนชั้นฝันว่าโดนเสือตัวที่มันฆ่าตายไปมาเอาชีวิต เสือตัวนั้นวิ่งมาเขมือบมันจนมันต้องรีบวิ่งหนีอย่างไม่คิดชีวิต"
"ก็ฝันไง" อาณัทแทรกอีก
"ก็รู้แล้ว ฟังให้จบสิ พอมันฝันว่าเสือวิ่งมาไล่ล่าเอาชีวิตมัน มันก็วิ่งหนีไปอย่างเร็วจนมันละเมอวิ่งออกนอกหน้าต่างตกลงมาตายเลยล่ะ"
"รุ่งเช้าพอชั้นตื่นขึ้นมาก็ไปหามันที่บ้าน แล้วชั้นเองล่ะที่มาพบศพมันนอนอยู่ที่สนามหญ้าในสวนหน้าบ้านมัน ตอนนั้นตกใจสุดๆเลยล่ะที่เห็นศพมัน ช่างโชคร้ายจริงๆน้า เสี่ยงชีวิตล่าเสอตั้งหลายครั้งรอดทุกครั้ง แต่ตายเพราะฝันเลยละเมอตกลงมาตาย......"
"พอแค่นั้นแหละ ให้ตายสิ!! แกนี่แต่งเรื่องมาโกหกชั้นอีกแล้ว" อาณัทแทรกอย่างหงุดหงิด
"อ้าว! เล่าเรื่องจริงก็ว่าโม้อีก" วินัยโต้กลับไป
"ทนฟังมาตั้งนาน พอมาถึงประโยคสุดท้ายนี่โม้จริงๆ ก็ในเมื่อเขาตายไปแล้ว แกก็เพิ่งเจอศพเพื่อแก แล้วแกจะรู้ได้ยังไงว่าก่อนตายเพื่อนแกฝันว่าอะไร" อาณัทย้อนถามทันที จนวินัยพูดอะไรไม่ออกเลยยอมรับว่ามันกุเรื่องขึ้นมาเอง

'............... '

................................................................................................

จบบทที่1ครับ มือใหม่ครับ ฝากติชมด้วยครับ ถ้ายังชอบอยู่จะแต่งตอนที่2มาอีกครับ

Create Date : 29 สิงหาคม 2552

Last Update : 29 สิงหาคม 2552 17:43:44 น.

2 comments

Counter : 509 Pageviews.

มาทักทายให้หัวใจชื่นบานครับ.....สบายดีนะครับผมเป็นกำลังใจให้รออ่านอยู่นะครับผม

โดย: ปฐพีหอม

วันที่: 4 กันยายน 2552 เวลา:11:42:06 น.

สวัสดีวันอาทิตย์ครับ...สบายดีนะครับ

โดย: ปฐพีหอม

วันที่: 6 กันยายน 2552 เวลา:16:35:42 น.