Bloggang.com : ร่วมวงด้วยคน : เสือจะไป กระต่ายจะมา

เสือจะไป กระต่ายจะมา

แล้ววันสิ้นปี ก็เวียนกลับมาอีกครั้ง

ปีหนึ่งๆ ที่ผ่านไป ไวขึ้นเรื่อยๆ ทุกปี (ไม่รู้ไวตามวัยหรือเปล่าสิน่ะ)

ปีเสือที่กำลังจะผ่านไป ส่วนตัวแล้ว ก็มีอะไรหลายอย่างเกิดขึ้นในชีวิต

โดยเฉพาะเรื่องล่าสุด คือการเปลี่ยนแปลงหน้าที่การงานอีกครั้งหนึ่งในรอบสิบปี

เป็นการเปลี่ยนแปลงที่ไม่ได้หวังความก้าวหน้า
แต่เมื่อชีวิตมีโอกาสให้เลือก ก็อยากจะเลือกทำตามความฝันอีกสักครั้ง

บางที ความสุขจากการทำงานที่รัก อาจจะเป็นคำตอบสำหรับการทำงานอีกครั้ง ก็เป็นได้ (แต่ตอนนี้ยังไม่รู้เหมือนกันว่าจะหมู่หรือจ่า)

และก็ไม่รู้ว่าเพราะเป็นปีเสือหรือเปล่า ถึงได้ดุเดือดนัก
ปีนี้ ฉันถึงได้สูญเสียลูกรักไปถึงสองตัวด้วยกัน

เริ่มจากเดือนมีนาคม วันที่ 5 พิม น้องหมาซึ่งเป็นลูกสาวสุดที่รักก็มาจากไปด้วยโรคไต หลังจากตรวจพบอาการมาตั้งแต่ปลายปีที่แล้ว

เราแม่ลูก รักษาตัวกันอย่างสงบ
พิมเหมือนจะรู้ตัว ยอมเดินมาหาทุกครั้งที่แม่เรียกมาเสียบน้ำเกลือ
แม้จะมองด้วยสายตาอ้อนวอน แต่ก็ไม่เคยอิดออด

จำได้ว่าวันที่พิมจากไป ฉันรู้สึกได้ถึงอาการไม่ค่อยดีของพิม
แต่ว่า ตัวฉันต้องไปอบรมคอมพิวเตอร์ และมันเป็นวันปิดคอร์ส ซึ่งแน่นอนว่าไม่ควรขาด
ฉันเดินเข้าไปหาพิม บอกว่าจะรีบกลับนะ เอื้อมมือไปใกล้ๆ พิมรีบผงกหัวด้วยเรี่ยวแรงอันน้อยนิดขึ้นมาสัมผัสมือฉัน ไม่คิดเลยว่ามันจะเป็นการสัมผัสกันครั้งสุดท้ายของเรา

หลังจากอบรมเสร็จในตอนเที่ยง ฉันรีบกลับบ้านโดยไม่กลับไปที่สำนักงานอีก แต่มันก็ยังช้าไป
พิมนอนสงบอยู่ตีนบันได ตรงที่นอนให้แม่จิ้มน้ำเกลือทุกวัน
ผิดกันเพียงแค่ พิมไม่มีลมหายใจอีกแล้ว พิมคงรอแม่ไม่ไหว ถึงได้ไปโดยไม่ลา
แม่รักพิมนะลูก

ปลายปี วันปิยมหาราช น้ำตาล แมวชราวัยยี่สิบปี กับอีกเจ็ดเดือน ก็จากฉันไปอีกตัว
น้ำตาลอยู่กับฉันมาตั้งแต่เรียนมัธยม ตั้งแต่ยังไม่สอบเข้ามหาวิทยาลัย

เป็นแมวชราที่ผ่านร้อนผ่านหนาวกับบ้านเรามาตลอดยี่สิบปี
เป็นอีกหนึ่งส่วนในความทรงจำของฉัน ที่ต้องสูญหายไปในปีนี้

สมัยก่อน น้ำตาลเคยนอนในบ้าน นอนด้วยกันบนเตียงกับฉันนี่แหละ
ตอนมันยังเด็กๆ มีวันหนึ่ง เราปอกแคนตาลูปกัน น้ำตาลแอบมาและเล็ม แล้วกินเมล็ดแคนตาลูปเข้าไป แล้วก็กระโดดลงจากเคาน์เตอร์ผิดท่า (เสียชาติแมวจริง)
เราพาน้ำตาลไปหาหมอ โดยน้องชายของฉันขี่มอเตอร์ไซค์ซ้อนท้ายฉันซึ่งอุ้มน้ำตาลไป สมัยนั้นคลินิกก็น้อย น้ำตาลตกใจหรือไงไม่รู้ อึรดฉันเต็มไปหมด เมล็ดแคนตาลูปเต็มอึเลย
พอเล่าให้หมอฟัง หมอนึกว่าน้ำตาลเป็นพยาธิใบไม้ จนเราต้องบอกว่าไม่ใช่ เป็นเมล็ดแคนตาลูปตะหาก
หลังจากนั้น หมอก็บอกให้ซื้ออาหารเม็ดให้น้ำตาลกิน สมัยนั้นมีแต่ยี่ห้อแพงๆ แต่เพื่อน้ำตาล ฉันก็ควักค่าขนมจ่ายไปสองสามร้อยบาทค่าอาหาร(สมัยเกือบยี่สิบปีก่อนนะ) แต่น้ำตาลก็เชิดใส่อาหารซะนี่ อย่าไปบอกชื่อยี่ห้ออาหารเขาเลยนะ

ครั้งหนึ่ง น้ำตาลติดอยุ่ในตู้เสื้อผ้าทั้งวัน ไม่มีคนอยู่บ้าน
พอกลับมาบ้าน เราร้องหาน้ำตาลกันทั้งบ้าน ได้ยินเสียงน้ำตาลแผ่วๆ
จนเปิดประตูตู้เสื้อผ้าออกมา น้ำตาลตัวเปียกชุ่มด้วยเหงื่อ ทั้งๆ ที่แมวมันไม่มีรูขุมขนเหมือนคนไม่ใช่เหรอ

เวลาผ่านไป น้ำตาลอายุได้หกขวบเศษ หนีออกนอกตัวบ้าน ไปท้องมาตอนไหนไม่รู้ได้ แถมเป็นท้องแรกเสียด้วย
แต่น้ำตาลก็คลอดลูกไม่ได้ เราคิดกันว่า เพราะเราโด๊ปน้ำตาลเยอะเกินไป จนลูกน้ำตาลตัวใหญ่เกินไปหรือเปล่า
ฉันต้องพาน้ำตาลไปผ่าท้องคลอดลูกที่โรงพยาบาลเกษตร สมัยที่มันยังไม่ได้เป็นตึกสูงๆ แบบนี้ คุณหมอบอกว่า ลูกของน้ำตาลพิการ ก็เลยเสียชีวิตในท้อง และทำให้น้ำตาลคลอดไม่ได้
น้ำตาลก็เลยโดนทำหมันมาตั้งแต่ตอนนั้น

ผลพวงจากการท้อง ทำให้น้ำตาลกลายเป็นแมวกินง่าย 55 จากที่หยิ่งชะมัด ไม่ยอมกินอะไร ก็กลายเป็นกินทุกอย่างที่ขวางหน้า

และกลายเป็นแมวอ้วนในที่สุด

แต่ต่อมา ชะตาชีวิตของน้ำตาลก็ตกต่ำลง เอิ๊กก
จะเป็นเพราะว่าน้ำตาลทำข้าวของในบ้านพังเยอะเกินไป หรือว่าอะไรก็ตามแต่ แม่ของฉันก็เลยเนรเทศให้น้ำตาลไปอยู่ในกรงกับแมวนอกบ้าน

ช่วงชีวิตของน้ำตาลกับฉันช่วงนั้น ก็เหมือนจะห่างกันไป
ทั้งที่เราก็ยังเจอกันทุกวัน เหมือนเดิม
และน้ำตาลก็ยังอาละวาดเก่งเหมือนเดิม 55

จนกระทั่งสักสองปีก่อน แมวชราอย่างน้ำตาลก็ได้กลับเข้ามาอยู่ในบ้านอีกครั้ง
แมวแก่ไม่ค่อยมีกิจกรรมจะทำมากนัก เช้ามาก็ร้องเรียกให้หาข้าวให้กิน ตกเย็นก็เรียกให้เอาข้าวให้กิน
ที่เหลือก็คือ นอน อย่างเดียว 55

จนเมื่อเดือนสิงหา น้ำตาลก็ป่วยเป็นหวัด น้ำมูกย้อย
แต่เราก็รักษาน้ำตาลจนหาย แม้ว่าจะต้องกินยากันอยู่ครึ่งค่อนเดือนเลยก็ตาม (และฉันก็โดนน้ำตาลงับมือเป็นแผลทุกวันก็เถอะ)

แต่แล้ว ด้วยอากาศที่แปรปรวน แมวชราอย่างน้ำตาลก็กลับมาป่วยอีกครั้ง และก็จากเราไปด้วยอาการสงบในเวลาสามทุ่มเศษของคืนวันที่ 23 ตุลาคม

ยังคิดถึงแกเสมอนะ ป้าตาลนะ

นอกจากนั้น เรายังสูญเสีย เฟิร์ส สุนัขอเมริกันคอกเกอร์ รุ่นลูก (หรือหลานหว่า) ของพิม ไปอีกตัว แบบไร้ร่องรอย เฟิร์สหายออกไปจากบ้าน และเราไม่สามารถตามหาเฟิร์สกลับมาได้ แม้จะเดินตามหาทั่วทั้งซอยแล้ว

ถึงแม้ว่าจะมีเรื่องเศร้าอยู่ไม่น้อย
แต่ปีเสือที่ผ่านมา ผลงานนิยายเล่มที่สอง เพลงรักในเงาใจ ก็ได้ออกวางแผง เป็นที่เรียบร้อย กับสำนักพิมพ์ษาริน

ใครยังไม่เคยอ่าน ก็ไปอุดหนุนกันได้ทุกแผงนะคะ
อ้าว ไม่ใช่แล้ว อย่าขายของสิ

ปีหน้าที่จะมาถึง หวังว่าจะมีเรื่องดีๆ ผ่านเข้ามาเหมือนปีนี้
ที่สำคัญ หวังว่าจะลดน้ำหนักได้บ้างสักโลสองโล หลังจากที่ปีนี้ ไม่ลดลงเล๊ย แถมยังเผลอไม่ได้ เผลอเมื่อไหร่ขึ้นเมื่อนั้น กิ๊ดด

หวังว่าจะเป็นปีกระต่ายที่น่ารักน่าจดจำ
ไม่ใช่คงกระต่ายผี หรือกระต่ายโหดหรอกนะ

สุขสันต์วันปีใหม่ ทุกท่านนะคะ

Create Date : 31 ธันวาคม 2553

Last Update : 31 ธันวาคม 2553 22:52:35 น.

2 comments

Counter : 697 Pageviews.

แวะมาสวัสดีปีใหม่ล่วงหน้าก่อนค่ะ

โดย: deeplove

วันที่: 31 ธันวาคม 2553 เวลา:23:42:13 น.

แวะมาอ่านจร้าขออนุญาตฝากเว็บไว้ในอ้อมกอดน้อยๆด้วยนะครับ|เข้าชมเว็บ บิ๊กอายขอบคุณครับ

โดย: bigeye (tewtor

) วันที่: 17 เมษายน 2554 เวลา:3:38:40 น.